ROLA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ I SAMORZĄDOWEJ W ZAKRESIE OCHRONY LUDNOŚCI Bogdan Piasecki – 2 UAZ-BP

WPROWADZENIE Ochrona ludności stanowi w Polsce główne wyzwanie stojące przed systemem bezpieczeństwa narodowego i jest jedną z kluczowych funkcji Państwa. Państwo – ogół współdziałających ze sobą instytucji, służących zapewnieniu bezpiecznego i harmonijnego współżycia ludzi na wyznaczonym jego granicami terytorium. /Słownik współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, s. 717/ Definicja powyższa nadaje pojęciu „bezpieczeństwo” wymiar narodowy, odnosząc je do fizycznej egzystencji całego społeczeństwa.

Instytucja państwa zobowiązana jest do zagwarantowania swoim obywatelom ochrony życia, zdrowia i mienia w każdym czasie i w każdej sytuacji. Na mocy Konstytucji społeczeństwo ma nienaruszalne prawo do ochrony przed wszelkiego rodzaju katastrofalnymi zagrożeniami przemysłowymi, klęskami żywiołowymi i skutkami działań zbrojnych. /art. 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r./

POJĘCIE OCHRONY LUDNOŚCI Ochrona ludności – to zakres działań, zmierzające do zapewnienia bezpieczeństwa życia i zdrowia osób oraz ich mienia, a także utrzymania sprzyjających warunków środowiskowych do ich przeżycia, pomocy socjalnej i psychologicznej poszkodowanym, osłony prawnej, oraz ich przygotowania edukacyjnego i sprawnościowego do radzenia sobie w czasie katastrof, klęsk żywiołowych i konfliktów zbrojnych, oraz bezpośrednio po ich zakończeniu. /http://po.tk.krakow.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=48&Itemid=9/

ROLA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ W ZAPEWNIENIU BEZPIECZEŃSTWA LUDNOŚCI Bezpieczeństwo obywateli na danym obszarze jest jednym z najistotniejszych priorytetów sprawujących władzę organów administracji rządowej i samorządowej. To właśnie na mocy prawa administracja publiczna dysponuje odpowiednimi środkami działania, z których może korzystać w dowolnym miejscu i czasie, przed wystąpieniem zagrożenia lub po jego zaistnieniu. /Kitler W., Skrabacz A., Bezpieczeństwo ludności cywilnej, Wyd. Towarzystwo Wiedzy Obronnej, Warszawa 2010, s. 9/ Państwo zobowiązane jest do zagwarantowania swoim obywatelom ochrony życia, zdrowia i mienia w każdym czasie i w każdej sytuacji. Obowiązek ten wypełniony został poprzez nadanie organom administracji publicznej (rządowej i samorządowej) wszelkiego rodzaju niezbędnych uprawnień w zakresie zapewnienia obywatelom bezpieczeństwa na akceptowalnym poziomie. 5

OGNIWA OCHRONY LUDNOŚCI W POLSCE Głównymi ogniwami (organami) ochrony ludności w Polsce na szczeblu centralnym są: 1) Rada Ministrów do zadań której należy m.in.: a) zapewnienie bezpieczeństwa wewnętrznego państwa oraz porządku publicznego, b) zapewnienie bezpieczeństwa zewnętrznego państwa; c) sprawowanie ogólnego kierownictwa w dziedzinie obronności kraju, 2) Poszczególni ministrowie, odpowiadający za sferę bezpieczeństwa pozostającego we właściwości kierowanego resortu. 3) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, szef Obrony Cywilnej Kraju. 6

Za praktyczną realizację zadań z zakresu ochrony ludności odpowiadają terenowe organy administracji publicznej, czyli: wojewodowie – na obszarze całego województwa, jako przedstawiciele rządu w terenie; 2) starostowie – na obszarze administrowanego powiatu, 3) wójtowie, burmistrzowie i prezydenci miast – na obszarze administrowanych gmin;  4) marszałkowie województw – na terenie województwa jednak tylko w pewnym, wąskim zakresie - głównie ochrona przed powodzią poprzez budowę lub poprawę zabezpieczeń przeciwpowodziowych oraz wyposażenie i utrzymanie wojewódzkich magazynów p.powodziowych.

Bezpośrednią ochroną ludności w Polsce zajmują się w pierwszej kolejności: I. państwowe służby ratownicze: Państwowa Straż Pożarna, zawodowe straże pożarne, Państwowe ratownictwo medyczne, Jednostki ratownictwa morskiego. II. Organizacje ratownicze o charakterze społecznym (OSP, GOPR,TOPR, WOPR, PCK), III. Komercyjne firmy ratownicze.

W dalszej kolejności ochroną ludności zajmują się służby i inspekcje ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, jak: Policja; Inspekcja ochrony środowiska; Inspekcja sanitarna; Straże Gminne (Miejskie); Służba Ochrony Kolei; Prywatne agencje ochrony. Jeżeli instytucje te nie są wstanie sprostać sytuacji kryzysowej, działania z zakresu ochrony ludności wykonują także Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej.

OCHRONA LUDNOŚCI NA TERENIE GMINY Zgodnie z art. 7 ust. 1. ustawy o samorządzie gminnym „Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy”. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: [...] „porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej ...” /ustawa z dnia z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2013 r., poz.594, z późn. zm.)/ Gmina jako poziom lokalny, w którym mieszka ludność zorganizowana w społecznościach wiejskich, osiedlowych lub innych, ze swoim majątkiem i w środowisku naturalnym, wymaga skutecznej ochrony przed wszystkimi rodzajami zagrożeń, wypadków i katastrof. Na tym poziomie realizuje się też wiele działań służących bezpieczeństwu powszechnemu obywateli. I to głównie tutaj zapobiega się sytuacjom kryzysowym o zasięgu lokalnym, tutaj realizuje się działania przygotowawcze na wypadek, gdyby katastrofa się wydarzyła, tutaj w pierwszej kolejności reaguje się, gdy zdarzenie wystąpi i tutaj realizuje się proces odbudowy po katastrofie.

Przewodniczący Zarządu Gminy odpowiedzialny za bezpieczeństwo lokalnej wspólnoty samorządowej powinien realizować cały szereg zadań związanych z występującymi na administrowanym obszarze zagrożeniami, a w szczególności: 1) rozpoznawanie i lokalizacja źródeł nadzwyczajnych zagrożeń; 2) planowanie i przygotowanie programów reagowania w sytuacjach kryzysowych wywołanych m.in. katastrofami przemysłowymi; 3) alarmowanie, powiadamianie i ewakuacja ludności; 4) podejmowanie działań w celu likwidacji nadzwyczajnych zagrożeń; 5) organizowanie szeroko rozumianego zabezpieczenia logistycznego i medycznego,

Powoływany doraźnie w razie zaistnienia takiej potrzeby. 6) zapewnienie warunków bytowych poszkodowanym; 7) ocena i usuwanie skutków sytuacji kryzysowych; 8) odbudowa infrastruktury; 9) szkolenie i mobilizacja społeczeństwa do utrzymania osiągniętego poziomu bezpieczeństwa lub jego podwyższania. Skąd te zadania Gminny Zespół Zarządzania Kryzysowego – jako organ pomocniczy i doradczy w wypracowywaniu koncepcji działań oraz propozycji decyzji m.in. w zakresie bezpieczeństwa i ochrony ludności. Powoływany doraźnie w razie zaistnienia takiej potrzeby. Wójt gminy (burmistrz, prezydent miasta) nie będzie wykonywał osobiście, gdyż posiada do tego celu organ pomocniczy w postaci Gminnego Zespołu Zarządzania Kryzysowego. Z założenia Zespół ten powinien składać się ze specjalistów reprezentujących dziedziny związane z usuwaniem skutków katastrof i powinien stanowić skuteczny organ doradczo – wykonawczy dla wójta (burmistrza lub prezydenta) - jednoosobowo odpowiedzialnego za bezpieczeństwo obywateli na obszarze gminy. Przedmiotowy zespół powoływany jest na mocy ustawy o zarządzaniu kryzysowym

OCHRONA LUDNOŚCI NA TERENIE POWIATU Odpowiedzialność władz wyższego szczebla – powiatu, województwa czy kraju, dotyczy przede wszystkim sytuacji wyjątkowych, których skutki mogą objąć swoim zasięgiem większe obszary oraz w przypadku gdy niezbędne jest udzielenie wsparcia władzom lokalnym ze względu na rozmiar zdarzenia oraz niewystarczające siły i środki własne danej gminy, powiatu lub województwa.

Kompetencje samorządu powiatowego w zakresie ochrony ludności oraz prowadzenia działań ratowniczych ujęte są w różnych aktach prawnych. Zgodnie z art. 4 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie m.in. porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpowodziowej, przeciwpożarowej i zapobiegania innym nadzwyczajnym zagrożeniom życia i zdrowia ludzi oraz środowiska. /ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r o samorządzie powiatowym (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 595, z późn.zm.)/

Art. 35 ww. ustawy daje staroście sprawującemu zwierzchnictwo w stosunku do powiatowych służb, inspekcji i straży uprawnienie uzgadniania wspólnego działania tych jednostek na obszarze powiatu, a także kierowania wspólnymi działaniami jednostek w sytuacjach szczególnych. Tak więc w przypadku zdarzeń dużych lub skomplikowanych (różnego rodzaju katastrof), których skutki przekraczają granice administracyjne gminy, wiodącą rolę w działaniach zapewniających ochronę ludności będzie odgrywał starosta, dysponujący w sytuacjach nadzwyczajnych ratowniczym potencjałem służb zespolonych funkcjonujących na terenie powiatu.

Bezpośrednie uprawnienia starosty w omawianym zakresie wynikają z zapisów art. 14 ust. 3 ustawy o ochronie przeciwpożarowej, który mówi, że: „Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, wojewoda lub starosta odpowiednio na obszarze kraju, województwa lub powiatu określają zadania krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, koordynują jego funkcjonowanie i kontrolują wykonywanie wynikających stąd zadań, a w sytuacjach nadzwyczajnych zagrożeń życia, zdrowia lub środowiska kierują tym systemem”. /ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380, z późn. zm.)/ Oprócz kierowania systemem przez starostę, na mocy art. 21b. ustawy o ochronie przeciwpożarowej, do zadań własnych powiatu w zakresie ochrony przeciwpożarowej należy: 1) prowadzenie analiz i opracowywanie prognoz dotyczących pożarów, klęsk żywiołowych oraz innych miejscowych zagrożeń, 2) prowadzenie analizy sił i środków krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego na obszarze powiatu, 3) budowanie systemu koordynacji działań jednostek ochrony przeciwpożarowej wchodzących w skład krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego oraz służb, inspekcji, straży oraz innych podmiotów biorących udział w działaniach ratowniczych na obszarze powiatu, 4)organizowanie systemu łączności, alarmowania i współdziałania między podmiotami uczestniczącymi w działaniach ratowniczych na obszarze powiatu.

Jak wynika z przedstawionych wyżej uregulowań prawnych, podstawowe działania w zakresie szeroko rozumianego bezpieczeństwa obywateli realizowane są właśnie na szczeblu powiatowym. Tam właśnie skupione są służby ratownicze (PSP, PRM) oraz inne instytucje i podmioty (Policja, Inspekcja Sanitarna, Inspekcja Weterynaryjna), organizacje społeczne (np. Ochotnicze Straże Pożarne) odpowiednio przygotowane do podjęcia „pierwszych” działań w zakresie ochrony ludności. W realizacji swych zadań starosta, podobnie jak wójt na poziomie gminy, wspomagany jest przez Powiatowy Zespół Zarządzania Kryzysowego. /art. 17 ust. ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (tj. Dz. U. z 2014 r., poz.1166)/

OCHRONA LUDNOŚCI NA TERENIE WOJEWÓDZTWA Za szeroko rozumiane bezpieczeństwo oraz realizację zadań w zakresie zarządzania kryzysowego i ochrony ludności na terenie województwa odpowiada wojewoda jako przedstawiciela rządu. Zadania i uprawnienia wojewody w tym zakresie wynikają z ustawy o Wojewodzie i administracji rządowej w województwie.

Co do zasady realizacja zadań w zakresie zarządzania kryzysowego i ochrony ludności na poziomie wojewódzkim obejmuje w głównej mierze wspomaganie i koordynację działań na obszarze województwa, w przypadku gdy dane zdarzenie przekracza zasięg powiatu lub gdy siły i środki podmiotów uczestniczących w działaniu ratowniczym na poziomie powiatowym są niewystarczające.

Do głównych zadań Wojewody w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa należy: zapewnienie współdziałania wszystkich organów administracji rządowej i samorządowej działających w województwie i kierowanie ich działalnością w zakresie zapobiegania zagrożeniu życia, zdrowia lub mienia oraz zagrożeniom środowiska, bezpieczeństwa państwa i utrzymania porządku publicznego, ochrony praw obywatelskich, a także zapobieganie klęskom żywiołowym i innym nadzwyczajnym zagrożeniom oraz zwalczanie i usuwanie ich skutków, na zasadach określonych w odrębnych ustawach.

2) Dokonywanie oceny stanu zabezpieczenia przeciwpowodziowego województwa, opracowanie plan operacyjnego ochrony przed powodzią oraz ogłaszanie i odwoływanie pogotowia i alarmu przeciwpowodziowego. 3) Wykonywanie i koordynacja zadań w zakresie obronności i bezpieczeństwa państwa oraz zarządzania kryzysowego, wynikające z odrębnych ustaw. /art. 16 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 525)/

ZADANIA WOJEWODY W ZAKRESIE ZARZADZANIA KRYZYSOWEGO OBEJMUJĄ W SZCZEGÓLNOŚCI: 1) kierowanie monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków zagrożeń na terenie województwa; 2) zarządzanie, organizowanie i prowadzenie szkoleń, ćwiczeń i treningów z zakresu zarządzania kryzysowego; 3) Zapobieganie, przeciwdziałanie i usuwanie skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym; 4) Współdziałanie z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie zapobiegania, przeciwdziałania i usuwania skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym; 5) organizacja wykonania zadań z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej;

6) wnioskowanie o użycie pododdziałów lub oddziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do wykonywania zadań; 7) kierowanie monitorowaniem, planowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków zagrożeń powstałych na terenie województwa. /art. 14, ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 1166, z późn. zm.)/

STRUKTURA ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO NA TERENIE WOJEWÓDZTWA PREZES RADY MINISTRÓW MINISTROWIE RZADOWE CENTRUM BEZPIECZEŃSTWA RESORTOWE CENTRA ZARZADZANIA KRYZYSOWEGO WOJEWODA Krajowy System Ratowniczo– Gaśniczy Policja System Państwowe Ratownictwo Medyczne Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska Wojewódzka Stacja Sanitarno – Epidemiologiczna, Monitoring hydro-meteo IMGW Ratownictwo kolejowe Dystrybutorzy energii Siły i środki wojska RESORTOWE CENTRA ZARZADZANIA KRYZYSOWEGO WOJEWÓDZKIE CENTRUM ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO RATOWNICTWO I MONITORING STAROSTA POWIATOWE CENTRUM ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO WÓJT / BURMISTRZ / PREZYDENT MIASTA GMINNE / MIEJSKIE CENTRUM ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO /Źródło: Podkarpacki Urząd Wojewódzki w Rzeszowie/

Do głównych zadań zespołu wojewódzkiego należy w szczególności: WOJEWODA WYKONUJE ZADANIA Z ZAKRESU ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO PRZY POMOCY WOJEWÓDZKIEGO ZESPOŁU ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO. Do głównych zadań zespołu wojewódzkiego należy w szczególności: 1) ocena występujących i potencjalnych zagrożeń mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo publiczne i prognozowanie tych zagrożeń; 2) przygotowywanie propozycji działań i przedstawianie wojewodzie wniosków dotyczących wykonania, zmiany lub zaniechania działań ujętych w wojewódzkim planie zarządzania kryzysowego; 3) przekazywanie do wiadomości publicznej informacji związanych z zagrożeniami. Zespół ten jest organem pomocniczym Wojewody w zapewnieniu wykonywania zadań zarządzania kryzysowego, powoływany przez wojewodę, który określa jego skład, organizację, siedzibę oraz tryb pracy.

UDZIAŁ CENTRALNYCH ORGANÓW ADMINISTRACJI PAŃSTWOWEJ W OCHRONIE LUDNOŚCI Odpowiedzialność za całą sferę zarządzania kryzysowego sprawuje Rada Ministrów, której Prezes przewodniczy Rządowemu Zespołowi Zarządzania Kryzysowego. Organem wykonawczym jest Rządowe Centrum Bezpieczeństwa. Na poziomie centralnym, w ministerstwach i urzędach centralnych tworzy się podobne struktury do realizacji zadań przynależnych poszczególnym ministrom i centralnym organom administracji rządowej, zgodnie z ich właściwościami szczegółowymi.

Organy zarządzania kryzysowego na szczeblu centralnym można podzielić na dwie kategorie, zależnie od zaistniałej sytuacji. W pierwszej kolejności zadania dotyczące zarządzania kryzysowego realizują ministrowie kierujący działami administracji rządowej oraz kierownicy urzędów centralnych. Gdy możliwości właściwego ministra lub kierownika urzędu centralnego są nieadekwatne do sytuacji zarządzanie przejmuje Rada Ministrów.

Ustawa o zarządzaniu kryzysowym nakłada na poszczególne organy szczebla centralnego szereg zadań, wśród których można wyodrębnić cztery zasadnicze obszary: ocena stanu bezpieczeństwa kraju i województwa; ochrona infrastruktury krytycznej; zarządzanie w sytuacjach kryzysowych; przygotowanie administracji publicznej do działania po wprowadzeniu jednego ze stanów nadzwyczajnych. Tak więc szczebel centralny najczęściej nie angażuje się w bezpośrednie prowadzenie działań na niższych szczeblach spełniając głównie rolę monitorująco-koordynującą.

STRUKTURA SYSTEMU ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO W RP /Źródło: www.rcb.gov.pl/

/Opracowanie własne/ Poziom Szczebel administracji Organ decyzyjny Organ doradczy (opiniodawczy) Instytucja (komórka) koordynująca Centralny Krajowy Rada Ministrów, Prezes Rady Ministrów Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego Rządowe Centrum Bezpieczeństwa Resortowy Minister kierujący działem administracji rządowej, kierownik organu centralnego Zespół Zarządzania Kryzysowego (ministerstwa, urzędu centralnego) Centrum Zarządzania Kryzysowego Ministerstwa/urzędu centralnego Wojewódzki Wojewoda Wojewódzki Zespół Zarządzania Kryzysowego Wojewódzkie Centrum Zarządzania Kryzysowego Samorządowy Powiatowy Starosta powiatu/ prezydent miasta na prawach powiatu Powiatowy Zespół Zarządzania Kryzysowego Powiatowe Centrum Zarządzania Kryzysowego Gminny Wójt, Burmistrz, Prezydent miasta Gminny Zespół Zarządzania Kryzysowego Mogą być tworzone Miejskie/Gminne Centra Zarządzania Kryzysowego /Opracowanie własne/

Centra Zarządzania Kryzysowego Centra zarządzania kryzysowego (tworzone na poszczególnych szczeblach podziału administracyjnego kraju – centralnym, wojewódzkim, powiatowym i gminnym - fakultatywnie) zapewniają przepływ informacji na potrzeby zarządzania kryzysowego oraz wykonują następujące zadania: pełnienie całodobowego dyżuru w celu zapewnienia przepływu informacji na potrzeby zarządzania kryzysowego; współdziałanie z centrami zarządzania kryzysowego organów administracji publicznej; nadzór nad funkcjonowaniem systemu wykrywania i alarmowania oraz systemu wczesnego ostrzegania ludności; współpraca z podmiotami realizującymi monitoring środowiska; współdziałanie z podmiotami prowadzącymi akcje ratownicze, poszukiwawcze i humanitarne; dokumentowanie działań podejmowanych przez centrum; realizacja zadań stałego dyżuru na potrzeby podwyższania gotowości obronnej państwa. Do szczebla powiatowego włącznie CZK winny zostać powołane i działać na bieżąco RCB, resortowe CZK, WCZK – funkcjonują w trybie ciągłym PCZK – na zasadzie porozumień funkcje te pełnią stanowiska kierowania PSP lub stanowiska straży miejskich (jeśli funkcjonują) Na poziomie gminy funkcjonowanie CZK jest fakultatywne (może lecz nie musi), a decyzja w tym zakresie leży w gestii wójta, burmistrza, prezydenta miasta

OBRONA CYWILNA

Prawne podstawy organizacji i funkcjonowania Obrony Cywilnej w Polsce określa ustawa o powszechnym obowiązku obrony RP. Pod pojęciem OC rozumie się działalność organów władzy i administracji rządowej oraz innych organów i instytucji państwowych, organów samorządu terytorialnego, przedsiębiorców i innych jednostek organizacyjnych, organizacji społecznych mająca na celu ochronę ludności, zakładów pracy i urządzeń użyteczności publicznej, dóbr kultury, ratowanie i udzielanie pomocy poszkodowanym w czasie wojny oraz współdziałanie w zwalczaniu klęsk żywiołowych i zagrożeń środowiska oraz usuwaniu ich skutków. /art. 137 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej (tj. Dz. U. z 2015 r. poz. 827, z późn. zm.)/

Centralnym organem administracji rządowej w sprawach obrony cywilnej jest Szef Obrony Cywilnej Kraju (aktualnie funkcję tą pełni Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej), którego powołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Do zakresu działania SzOCK należy: przygotowywanie projektów założeń i zasad działania OC, ustalanie ogólnych zasad realizacji zadań OC, koordynowanie określonych przedsięwzięć i sprawowanie kontroli realizacji przez organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego zadań OC

Terenowymi organami obrony cywilnej są wojewodowie, starostowie, wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast), do których zakresu działania należy kierowanie oraz koordynowanie przygotowań i realizacji przedsięwzięć obrony cywilnej przez instytucje państwowe, przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne oraz organizacje społeczne działające na ich terenie. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi przeznaczonymi do wykonywania zadań OC są (powinny być) !!!! formacje obrony cywilnej przeznaczone do wykonywania zadań ogólnych lub specjalnych. Formacje te tworzą: ministrowie (na mocy wydawanych rozporządzeń), wojewoda, starosta, prezydent miasta, burmistrz, wójt (w drodze zarządzenia). Formacje OC mogą tworzyć także pracodawcy w swych zakładach pracy.

Szczegółowy zakres działania Szefa Obrony Cywilnej Kraju oraz szefów OC (województw, powiatów, gmin) oraz zasady i tryb kierowania, a także koordynowania przez nich przygotowań i realizacji przedsięwzięć OC określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Szefa Obrony Cywilnej Kraju, szefów obrony cywilnej województw, powiatów i gmin, (Dz.U. z 2002 r., Nr 96, poz. 850)

Literatura: Słownik współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. http://po.tk.krakow.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=48&Itemid=9. Kitler W., Skrabacz A., Bezpieczeństwo ludności cywilnej, Wyd. Towarzystwo Wiedzy Obronnej, Warszawa 2010. ustawa z dnia z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.). ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r o samorządzie powiatowym (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 595, z późn.zm.). ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (tj. Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380, z późn. zm.). ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (tj. Dz. U. z 2014 r., poz.1166).

ustawa z dnia 23 stycznia 2009 r ustawa z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 525). ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej (tj. Dz. U. z 2015 r. poz. 827, z późn. zm.).

Dziękuję za uwagę