METODY AKTYWIZUJĄCE Marzena Radomska

METODY AKTYWIZUJĄCE W procesie nauczania - uczenia się nauczyciel spełnia bardzo ważną rolę. Ważne jest również to, aby uczeń aktywnie uczestniczył w lekcji /czuł się jej współtwórcą/. Uczeń zięciach nie może się nudzić. Cały czas powinien utrzymywać kontakt z grupą. To wszystko zależy od umiejętności doboru metod nauczania przez nauczyciela. w praktyce.

METODY AKTYWIZUJĄCE Metoda aktywizująca to całokształt działań grupy i prowadzącego służące uczeniu się przez doświadczanie.

METODY AKTYWIZUJĄCE Metody aktywizujące to grupa metod nauczania, które charakteryzuje to, że w procesie kształcenia aktywność uczniów przewyższa aktywność nauczyciela. Stosowanie metod aktywizujących w procesie dydaktycznym sprzyja pogłębieniu zdobytej wiedzy, jej operatywności i trwałości. Uczący się muszą myśleć podczas wykonywania podjętych działań. Angażują się emocjonalnie; są aktywne w sferze percepcyjnej, ruchowej, werbalnej i emocjonalno- motywacyjnej. Wykorzystując metody aktywne, uczymy właściwych stosunków międzyludzkich, zrozumienia, tolerancji.

METODY AKTYWIZUJĄCE Stosowanie aktywizujących metod nauczania wymaga od nauczyciela pomysłowości, zwiększonego zaangażowania w proces nauczania, jak również dodatkowego przygotowania się do lekcji. Aktywizujące metody nauczania zawierają elementy działania, przeżywania i odkrywania. Stosowanie ich w procesie nauczania prowadzi do wzmacniania komunikacji w relacjach: nauczyciel – uczeń i uczeń – uczeń. Metody te rozwijają umiejętności uczniów – uczeń samodzielnie rozwiązuje problemy oraz potrafi zastosować zdobytą wiedzę.

METODY AKTYWIZUJĄCE Cechą współczesnej edukacji zdrowotnej jest dominacja metod aktywizujących. Zalety: stopień zapamiętywania jest największy, uczący wykorzystuje wiedzę i umiejętności w sytuacjach rzeczywistych lub zbliżonych z jakimi spotka się w życiu; przeniesienie akcentu z procesu nauczania na uczenie się; uwzględnienie emocjonalnego aspektu tego procesu; stworzenie warunków uczącym do samodzielnego myślenia i działania.

METODY AKTYWIZUJĄCE Metody te charakteryzują się: dużą siłą stymulowania aktywności uczniów i nauczycieli, wysoką skutecznością, dużą różnorodnością i atrakcyjnością.

METODY AKTYWIZUJĄCE Rodzaje aktywności: emocjonalna - jako motywacja i przeżywanie, intelektualna - jako myślenie sensomotoryczna – jako przestrzeganie i działanie, werbalna – jako wypowiadanie swoich myśli.

METODY AKTYWIZUJĄCE Co przemawia za stosowaniem metod aktywizujących? Nauczyciel pracujący metodami aktywizującymi w dość krótkim czasie odchodzi od swojej dotychczasowej roli nauczyciela – eksperta w kierunku nauczyciela: doradcy - który jest do dyspozycji, gdy uczniowie mają problem z rozwiązaniem trudnego zadania lub czegoś nie rozumieją, a także wtedy gdy nie są pewni; animatora - który inicjuje metody i objaśnia ich znaczenie dla procesu uczenia się, przedstawia cele i przygotowuje materiał do pracy; obserwatora i słuchacza - który obserwuje uczniów przy pracy i dzieli się z nimi tymi obserwacjami; uczestnika procesu dydaktycznego – który nie musi być doskonały i jest przykładem osoby, która uczy się całe życie; partnera – który jest gotowy modyfikować przygotowaną wcześniej lekcję w zależności od sytuacji w klasie.

METODY AKTYWIZUJĄCE W trakcie przeprowadzania zajęć z wykorzystaniem metod aktywnych należy pamiętać o kilku zasadach: Nie wykluczamy nikogo z zabawy, dlatego, że czegoś nie wie lub nie potrafi. Nie dzielimy uczniów na lepszych gorszych. Jeżeli ktoś nie ma ochoty się bawić, nie zmuszamy go. Nauczyciel także uczestniczy w zabawie. Każdy ma prawo do popełniania błędów.

METODY AKTYWIZUJĄCE Stosując metody aktywizujące: nauczyciel powinien uczeń powinien w sposób jasny dla uczniów określić cel lekcji, w sposób jasny określić zadania uczniów, upewnić się, czy wszyscy uczniowie wszystko zrozumieli, zapewnić niezbędne materiały do lekcji, stosować różne formy aktywizacji uczniów, wzmacniać odpowiedzialność i samodyscyplinę wśród uczniów, być koordynatorem zajęć, a nie oceniającym, po zakończeniu zajęć dokonać ewaluacji, opierać się na wiedzy i umiejętnościach uczniów. rozumieć celowość wykonywanych zadań, znać sposób oceniania ich pracy, mieć zapewniony dostęp do różnych źródeł i materiałów pomocniczych, wiedzieć, że może liczyć na pomoc nauczyciela i kolegów, wiedzieć, że może pracować w odpowiednim dla siebie tempie, mieć poczucie, że jest autorem/współautorem tego co wykonuje.  

METODY AKTYWIZUJĄCE Metodą stosowaną w nowoczesnej edukacji zdrowotnej, jest uczenie się przez doświadczenie. Zakłada ona, że to czego i w jaki sposób człowiek uczy się, powinno być oparte na jego doświadczeniach, potrzebach i motywacjach. Istotne jest aby, uczący się był w pełni gotowy do uczenia się, otwarty na nowe doświadczenia oraz miał świadomość własnego, aktywnego udziału w całym procesie uczenia się, a nie tylko był biernym słuchaczem.

METODY AKTYWIZUJĄCE Cykl uczenia się przez doświadczenie składa się z czterech etapów: Doświadczanie - ćwiczenia, w których uczący jest aktywny, wykonuje zadania sam lub w małej grupie, odwołując się jednocześnie do własnych zasobów wiedzy, doświadczeń i przeżyć; Refleksja i dyskusja - autorefleksja i dyskusja w grupie na temat wyników ćwiczenia, uczenie się przez słuchanie innych oraz obserwacje; Pogłębienie, porządkowanie lub korekta wiedzy - wykład, przeczytanie tekstu lub fragmentu podręcznika, uczenie się przez analizowanie, myślenie; Własne eksperymentowanie - uczący planuje, jak wykorzysta zdobytą wiedze oraz próbuje zastosować je w życiu codziennym.

Ogólny podział metod aktywizujących

METODY AKTYWIZUJĄCE Metody problemowe rozwijające umiejętność krytycznego myślenia. Polegają one na przedstawieniu uczniom sytuacji problemowej oraz organizowaniu procesu poznawczego. Wykorzystywane są przy tym różnorodne źródła informacji np. filmy dydaktyczne, fotografie, rysunki, Internet, dane liczbowe. Na zachodzące wówczas procesy poznawczo-wychowawcze składa się analizowanie, wyjaśnianie, ocenianie, porównywanie i wnioskowanie. Przykładowe metody: burza mózgów, obserwacja, dyskusja panelowa, metoda problemowa, studium przypadku.

METODY AKTYWIZUJĄCE 2. Metody ekspresji i impresji nastawione na emocje i przeżycia. Powodują wzrost zaangażowania emocjonalnego uczniów. Jest on efektem doznań i przeżyć związanych z wykonywaniem określonych zadań (np. gra dydaktyczna). Przykładowe metody: drama, metoda symulacyjna, mapa mózgu, metoda laboratoryjna, metoda projektu

METODY AKTYWIZUJĄCE 3. Metody graficznego zapisu w których proces podejmowania decyzji przedstawia się na rysunku. Zachęcają do samodzielnego podejmowania decyzji. Przykładowe metody: drzewko decyzyjne, rybi szkielet, plakat, mapa mentalna, śnieżna kula, mapa skojarzeń

METODY AKTYWIZUJĄCE Szczegółowy podział metod: Metody integracyjne – odprężają, relaksują, wprowadzają w dobry nastrój i życzliwą atmosferę, zapewniają bezpieczeństwo w grupie, gwarantują poczucie tożsamości, uczą efektywnej komunikacji np.: „pajęczynka”, „wrzuć strach do kapelusza”, „graffiti”, „krasnoludek”, „kwiat grupowy”. Metody definiowania pojęć – celem jest nauka analizowania i definiowania pojęć, ale też negocjacji i przyjmowania różnego stanowiska: „burza mózgów”, „mapy pojęciowe”, „kula śniegowa”. Metody hierarchizacji – uczą klasyfikowania i porządkowania wiadomości w relacjach niższości i wyższości np.: „piramida priorytetów”, „diamentowe uszeregowanie”.

METODY AKTYWIZUJĄCE Metody twórczego rozwiązywania problemów – uczą krytycznego i twórczego myślenia i łączenia wiedzy z doświadczeniem np.: „kolorowe kapelusze”, „rybi szkielet”, „dywanik pomysłów”, „6, 3, 5”. Metody pracy we współpracy – uczą współpracy i akceptacji indywidualnych różnic, pracy w grupie, razem z grupą np.: „zabawa na hasło”, „układanka”. Metody diagnostyczne – polegają na zbieraniu informacji o przebiegu i wynikach określonego stanu rzeczy np.: „metaplan”, „obcy przybysz”, „procedura U”. Metody dyskusyjne – uczą dyskusji, prezentowania własnego stanowiska np.: „debata za i przeciw”, „dyskusja panelowa”, „dyskusja punktowana”, „akwarium”.

METODY AKTYWIZUJĄCE Metody rozwijające twórcze myślenie – uczą myślenia twórczego i odkrywania swoich predyspozycji, swoich zdolności np.: „słowo przypadkowe”, „fabuła z kubka”. Metody grupowego podejmowania decyzji – preferują efektywne uczestnictwo w dyskusji o i uczą odpowiedzialności za swoje i grupowe decyzje oraz podejmowania decyzji na podstawie faktów np.: „drzewko dyskusyjne”, „pustynia”, „6 par butów”. Metody planowania – pozwalają uczniom planować rzeczywistość, fantazjować, marzyć i planować urzeczywistnianie swoich marzeń np.: „gwiazda pytań”, „planowanie przyszłości”.  

METODY AKTYWIZUJĄCE Gry dydaktyczne – uczą przestrzegania reguł, właściwej radości z wygranej i umiejętności przyjmowania przegranej np.: „magiczny kalkulator”, „dziwne powiedzonka”. Metody przyspieszonego uczenia się – szybkie przyswajanie wiedzy np.: „techniki szybkiego czytania”, „haki pamięciowe”, „łańcuchowa metoda skojarzeń”. Metody ewaluacyjne – pozwalają dokonywać oceny siebie, innych, uczą przyjmowania krytyki np.: „termometr uczuć”, „smile”, „kosz i walizeczka”, „tarcza strzelecka”.

PRZYKŁADY AKTYWIZUJĄCYCH METOD NAUCZANIA I ICH CHARAKTERYSTYKA

METODY AKTYWIZUJĄCE PRACA W GRUPACH Metoda ta doskonale nadaje się do prowadzenia pierwszych zajęć, aby uczniowie poznali się nawzajem, aktywnie uczestniczyli w zajęciach, nauczyli się współodpowiedzialności, by w sposób otwarty wyrażali swoje poglądy i dzielili się doświadczeniami. Podział klasy na grupy /3 – 8 osób/ powinien odbywać się za każdym razem w inny sposób np. poprzez odliczanie 1, 2, 3, 4 np. /jedynki tworzą jedną grupę, dwójki drugą/ lub poprzez losowanie karteczek kolorowych czy też karteczek z rysunkami każdy sposób jest dobry, byle był inny za każdym razem/. Doświadczenie wykazało, że najlepiej pracuje się w grupach sześcioosobowych.

METODY AKTYWIZUJĄCE Jak wygląda przebieg zajęć? dokonujemy podziału na grupy według opisanego wyżej sposobu, przedstawiamy uczniom problem /pytanie/, podajemy czas pracy nad problemem, grupa wybiera lidera /nadzoruje grupą, robi notatki, zapisuje wypracowane zadania, przedstawienie wniosków na forum klasy /może to być np. w formie plakatu/, podsumowanie: zapisanie wniosków, omówienie pracy grup i dokonanie oceny. Praca w grupach może bardzo usprawnić organizację spotkań, uczynić z nich bardziej atrakcyjną „szkołę samodzielności oraz szkołę przywództwa i posłuchu” a także ułatwić indywidualne traktowanie każdego ucznia.

METODY AKTYWIZUJĄCE METODA „ŚNIEGOWEJ KULI” Nauczyciel przedstawia zagadnienie, a uczniowie najpierw indywidualnie zastanawiają się nad rozwiązaniem podanego przez nauczyciela zagadnienia /problemu/, następnie omawiają go w parach, potem w czwórkach itd. Ostatecznie o problemie dyskutuje się na forum klasy. Wnioski zapisujemy na tablicy lub papierze. Uczniowie muszą wykazać duże samo zdyscyplinowanie a nauczyciel musi być konsekwentny w utrzymaniu ładu w klasie.

METODY AKTYWIZUJĄCE METODA INSCENIZACJI do przeprowadzenia zajęć metodą inscenizacji niezbędny jest środek  dydaktyczny w formie scenariusza, przypominający jeśli chodzi o jego konstrukcję scenariusz literacki (osoby, dialogi i rekwizyty). Jego autorem jest najczęściej nauczyciel prowadzący zajęcia, rzadziej osoba postronna. Oprócz scenariusza do zajęć potrzebne są rekwizyty, których przygotowanie można powierzyć uczącym się tj. zarówno tym, którzy mają przydzielone role, jak i uczniom stanowiącym „widownię”.

METODY AKTYWIZUJĄCE METODA INSCENIZACJI Sama inscenizacja jest zwykle improwizacją „aktorską” uczniów. Nie chodzi bowiem o wysokie umiejętności aktorskie, ale o treść scenki. Po inscenizacji rozpoczyna się  dyskusja  oceniając zaaranżowane zdarzenie, które zwykle rozpoczynają „widzowie”. Dyskusja ta winna doprowadzić do uzgodnionej, w pełni wspólnej oceny zainscenizowanego problemu. Ingerencja nauczyciela w trakcie prowadzenia dyskusji powinna być nieznaczna i dyskretna.

METODY AKTYWIZUJĄCE Rola nauczyciela w realizacji tej metody sprowadza się głównie do: przygotowania scenariusza dobrania uczniów do określonych ról i ich przydział czuwania i kontrolowania działań przygotowawczych do inscenizacji kierowanie dyskusją, a następnie trafnego jej podsumowania

METODY AKTYWIZUJĄCE DRAMA Uczniowie daną sytuację wyrażają za pomocą gestów, ruchu ciała i głosu. Najbardziej popularne dramy to: wejście w rolę /uczeń wciela się w rolę postaci historycznej lub fikcyjnej/, wywiad z kolegą, który odgrywa rolę jakiejś postaci, inscenizacja improwizowana /uczniowie odgrywają rolę postaci bez uprzedniego przygotowania.

METODY AKTYWIZUJĄCE  TECHNIKA NIEDOKOŃCZONYCH ZDAŃ Polega na przeciwstawieniu przez uczniów cech i poglądów. Do antynomii można zaliczyć: Moje wady i zalety … . Złe i dobre strony ... . Szanse i zagrożenia ... . Dzięki tej technice uczeń kształci umiejętność rozróżniania pozytywnych i negatywnych zachowań, dostrzegania zagrożeń.

METODY AKTYWIZUJĄCE TECHNIKA „KARO” Metoda ta uczy dzieci hierarchizacji wartości. Uczniowie otrzymują nieparzystą liczbę kart /np. 5, 7, 9/ w kształcie rombów, na których znajdują się hasła dotyczące omawianego problemu. Zadaniem uczniów jest ułożyć karty w ten sposób, aby karta z najważniejszym – ich zdaniem – została umieszczona najwyżej. Pozostałe karty uczniowie rozkładają według hierarchii ważności tak, aby utworzyć karo. Na samym dole powinna znaleźć się karta z najmniej ważnym stwierdzeniem. Schemat obrazujący układ kart w metodzie „karo”

METODY AKTYWIZUJĄCE FOTOEKSPRESJA Metoda ta nadaje się do podsumowania materiału. Uczniowie otrzymują różnorodne pomoce /ilustracje, przedmioty/. Wybierają z nich tylko te, które – ich zdaniem – najbardziej pasują do omawianego zagadnienia.

METODY AKTYWIZUJĄCE MAPA MENTALNA Inaczej to „mapa myśli”, czy też „mapa mózgu”. Polega na graficznym przedstawieniu myśli i skojarzeń związanych z danym tematem. Do wizualnego opracowania można użyć rysunków, zdjęć, wycinków z prasy, symboli, słów. Przykłady tematów, do których opracowania można zastosować mapę mentalną: Kim jestem, kim chciałbym być? Szkoła moich marzeń. Mój dom.

DECYZJA METODY AKTYWIZUJĄCE TECHNIKA DRZEWA DECYZYJNEGO Uczy ona podejmowania decyzji w sytuacjach trudnych i niejednoznacznych. Nadaje się do pracy w grupach, jak i samodzielnej. Schemat drzewa decyzyjnego: PROBLEM WARIANT 1 WARIANT 2 WARIANT 3 DECYZJA

METODY AKTYWIZUJĄCE PORTFOLIO Metoda ta polega na tworzeniu teczki dokumentującej pracę uczniów na dany temat /mogą to być najprzeróżniejsze dokumenty: przedmioty, fotografie, notatki, różne pomysły, wywiady z ciekawymi ludźmi itp./. Do realizacji zadania metodą PORTFOLIO dobrze byłoby włączyć rodziców. Kontakt nauczyciela z rodzicami w tym wypadku ma duże znaczenie rodzice zapoznają się z pracą wykonywaną przez dzieci a jednocześnie będą czuć się współodpowiedzialnymi za proces ich edukacji.

METODY AKTYWIZUJĄCE METODA PRZYPADKU  Istota metody przypadków  sprowadza się do analizy, a następnie do dyskusji nad przedstawionym przez nauczyciela na piśmie, taśmie magnetofonowej lub magnetowidowej opisie zdarzenia (przypadku) odnoszącego się np. do stosunków międzyludzkich, jakiegoś doświadczenia fizycznego lub chemicznego itd.  Stosując te metody, nie podaje się nowego materiału nauczania, lecz przedstawia słuchaczowi sytuację problemową, tkwiącą w życiu praktycznym, w taki sposób, aby zdobytą wiedzę i doświadczenie umiał wykorzystywać twórczo w nowych warunkach lub przy podejmowaniu najbardziej trafnych decyzji. 

METODY AKTYWIZUJĄCE Metoda ta kształci u uczniów wiele umiejętności, takich jak: krytyczna analiza informacji prezentacja własnych opinii praca zespołowa  Metoda ta daje uczniom poczucie bezpieczeństwa, przy jednoczesnym umożliwieniu twórczej pracy nad rozwiązaniami realnego problemu. Uczniowie bowiem nie ponoszą kosztów, jakie groziłyby w wyniku podjęcia nieprawidłowej decyzji podczas działań rzeczywistych w życiu realnym. 

METODY AKTYWIZUJĄCE METODA SYTUACYJNA polega na opisie kilku powiązanych ze sobą zdarzeń, złożoną sytuację, za rozwiązaniem której przemawiają jakieś racje „za” i „przeciw”. Opis sytuacji może wynosić kilka, kilkanaście, a nawet kilkaset stron i jest wielokrotnie większa od opisu przypadku. Z tego względu uczniowie muszą go otrzymać z odpowiednim wyprzedzeniem, przynajmniej na kilka dni przed planowanymi zajęciami, aby mogli dokładnie zapoznać się z jego treścią. W opisie sytuacji powinny być zawarte wszystkie istotne informacje potrzebne do znalezienia rozwiązania. Metoda sytuacyjna jest bardziej skomplikowana i stosowana jest w dłuższych cyklach kształcenia. 

METODY AKTYWIZUJĄCE METODA SYTUACYJNA Uczniowie w czasie zajęć prowadzonych metodą sytuacyjną przechodzą następujące etapy: podejmowania próby poszukiwania najlepszych rozwiązań i wierzą, że takie rozwiązanie istnieje zniechęcania pod wpływem uświadomienia sobie, że niezawodnych rozwiązań nie ma, jednocześnie uczniowie zaczynają doceniać wartość dyskusji oraz punkt widzenia kolegów pozyskiwania wiary we własne siły, które rodzi się w wyniku pozytywnego odbioru wystąpienia przez pozostałych uczniów, a także przez prowadzącego zajęcia

METODY AKTYWIZUJĄCE DYSKUSJA DYDAKTYCZNA jedna z aktywizujących metod nauczania – uczenia się, której  istota polega na zorganizowanej  wymianie myśli i poglądów uczestników grupy na określony temat. Dyskusja to także sztuka wyrażania swojego zdania, argumentacji i szacunku dla przekonań innych. Wprowadzenie dyskusji zwiększa efektywność i skuteczność nauczania, umożliwia kształtowanie takich umiejętności, jakich nie da się uzyskać innymi metodami. 

METODY AKTYWIZUJĄCE Dyskusja dydaktyczna rozwija takie umiejętności jak:  1.  dokładne i konkretne formułowanie własnych myśli, odnosić się tylko do faktów  2.  słuchanie innych, nie przerywać wypowiedzi innym  3.  dobór trafnych argumentów i ocenianie ich wartości 4.  analizowanie ocenianie faktów  5.  rozumienie innych ludzi i ich poglądów  6.  korzystanie z doświadczeń innych  7.  wymiana poglądów  8.   przygotowanie do zespołowego rozwiązywania problemów  9.   unikanie sprzeczek i personalnych ataków wyśmiewających, czy też obniżających wartość innych wypowiadających się osób  

METODY AKTYWIZUJĄCE Dyskusja daje dobre efekty tylko wówczas, gdy:  a) temat dyskusji jest prawidłowo sformułowany, w sposób wywołujący zaangażowanie emocjonalne i umożliwiający ścieranie się przynajmniej dwóch racji  b) limitowany jest czas dyskusji zgodnie z zasadą „lepiej za krótko niż za długo”  c) przestrzegane są zasady prowadzenia dyskusji  Dyskusja pozwoli poznać stosunek uczniów do problemu oraz różne punkty widzenia, ale nie musi dać jednego rozwiązania. 

METODY AKTYWIZUJĄCE BURZA M MÓZGÓW jest to jedna z odmian dyskusji polegająca na umożliwieniu uczniom szybkiego zgromadzenia wiele rozwiązań problemu, któremu jest poświęcona dana jednostka metodyczna lub jej fragment. Można zgłaszać najbardziej śmiałe lub niedorzeczne pomysły rozwiązania w obojętnej formie, żeby nawet chwila namysłu nad poprawnością językową nie zmniejszyła pomysłowości. Pomysły te nie mogą być oceniane ani komentowane. Na ich autorów nie mogą spłynąć żadne obowiązki ani odpowiedzialność. Zgłaszane pomysły powinny być skrupulatnie notowane.

METODY AKTYWIZUJĄCE Metodę burzy mózgów stosuje się wtedy, gdy mamy w krótkim czasie rozwiązać problem o dużym stopniu trudności. Aby ją wdrożyć na lekcji, trzeba postępować zgodnie z następującym planem:  problemowo sformułować temat zajęć, zgłaszać pomysły, które zmierzają do rozwiązania problemu, zapisywać wszystkie pomysły, nawet nieprawdopodobne i absurdalne (im więcej pomysłów tym lepiej), na etapie zgłaszania nie oceniać, nie weryfikować ani nie krytykować pomysłów i rozwiązań, określić czas potrzebny na zgłaszanie pomysłów.

METODY AKTYWIZUJĄCE Zalety burzy mózgów:  1.      pobudza do myślenia,  2.      uaktywnia uczniów,  3.      stwarza atmosferę eliminującą stres - ,,twórczy luz”,  4.      sprzyja zapamiętywaniu faktów,  5.      konfrontuje różne pomysły uczniów,  6.      uczy wyboru jednego spośród wielu rozwiązań,  7.      uczy tolerancji wobec innych osób i ich poglądów.

METODY AKTYWIZUJĄCE Efekty uzyskuje się w zespołach 5 – 6 osobowych. METAPLAN Efekty uzyskuje się w zespołach 5 – 6 osobowych. Jej istota sprowadza się do tworzenia podczas rozmowy o problemie plakatu, który nosi nazwę metaplanu.  Do przeprowadzenia zajęć należy przygotować: tablicę, do której można przypinać kartki arkusze szarego papieru kartki w trzech różnych kolorach i różnych kształtach (owale, koła, prostokąty, chmurki)

METODY AKTYWIZUJĄCE Przebieg zajęć: postawienie pytania (powstaje pierwszy plakat) burza mózgów porządkowanie odpowiedzi wg przyjętych kryteriów podział na grupy, uzgodnienie drugiego tematu tworzenie drugiego plakatu w grupach (każda grupa tworzy swój plakat) prezentacja plakatów zebranie wniosków, podsumowanie

METODY AKTYWIZUJĄCE Zalety pracy metodą metaplanu: nie ma potrzeby prowadzenia notatek oddziaływanie wizualne daje większą możliwość skoncentrowania się na celu dyskusji następuje wyzwolenie działań twórczych oraz powszechnej aktywności wypowie się każdy nawet najbardziej nieśmiały uczeń końcowy wynik jest wypadkową kreatywnych działań całego zespołu

METODY AKTYWIZUJĄCE Cicha dyskusja jest szczególnie polecana: jako wprowadzenie do zajęć, w celu określenia dotychczasowej wiedzy uczniów na dany temat, jako wstępna faza planowania projektu dydaktycznego (ustalenia założeń).

DZIĘKUJE ZA UWAGĘ