Pobieranie prezentacji. Proszę czekać

Pobieranie prezentacji. Proszę czekać

POMOC HUMANITARNA dr n. med. Lucyna Kapka

Podobne prezentacje


Prezentacja na temat: "POMOC HUMANITARNA dr n. med. Lucyna Kapka"— Zapis prezentacji:

1 POMOC HUMANITARNA dr n. med. Lucyna Kapka
Katedra Zdrowia Publicznego WSIiZ

2 Obowiązek niesienia pomocy humanitarnej
Analizując szereg umów międzynarodowych, można bez trudu zauważyć prawno- międzynarodowy obowiązek niesienia pomocy humanitarnej. Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje Karta Narodów Zjednoczonych, będąca najbardziej powszechnym – to znaczy podpisanym i przestrzeganym przez prawie wszystkie kraje – dokumentem międzynarodowym.

3 Obowiązek niesienia pomocy humanitarnej
Zgodnie z art.1 pkt.3 Karty, Narody Zjednoczone (czyli państwa należące do Organizacji Narodów Zjednoczonych) mają: „rozwiązywać w drodze współpracy międzynarodowej zagadnienia międzynarodowe o charakterze gospodarczym, społecznym i kulturalnym lub humanitarnym, jak również popierać i zachęcać do poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich bez względu na różnice rasy, płci, języka lub wyznania”.

4 Obowiązek niesienia pomocy humanitarnej
Obowiązek współdziałania z innymi członkami społeczności międzynarodowej (między innymi podczas akcji humanitarnych) spoczywa na wszystkich członkach ONZ, co zostało uregulowane w art.2 pkt.5 Karty. W miejscu tym czytamy, że „wszyscy członkowie organizacji powinni okazywać jej wszelką pomoc w akcjach podjętych zgodnie z Kartą”.

5 Obowiązek niesienia pomocy humanitarnej
Rozwinięcie tego obowiązku możemy także odnaleźć w Deklaracji o prawach i obowiązkach jednostek, grup i organów społecznych odnośnie promocji i ochrony uniwersalnych praw człowieka i podstawowych wolności, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne NZ 9 grudnia 1998 r. Stwierdza ona jednoznacznie, że agendom humanitarnym zobowiązani są pomagać wszyscy członkowie społeczności międzynarodowej.

6 Obowiązek niesienia pomocy humanitarnej
Międzynarodowa odpowiedzialność humanitarna była także tematem dyskusji poza Organizacją Narodów Zjednoczonych. Jedną z najważniejszych z organizacji międzynarodowych zajmującą się tą kwestią jest Unia Europejska. Podstawę prawną jej polityki w zakresie niesienia pomocy poza jej granicami stanowią zapisy Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską – w szczególności Tytuł XX Traktatu: Współpraca na rzecz rozwoju. Mówi on, że polityka Wspólnoty w tym zakresie jest uzupełnieniem pozostałych polityk i ma sprzyjać: „trwałemu rozwojowi gospodarczemu i społecznemu krajów rozwijających się, a w szczególności najmniej uprzywilejowanym spośród nich; harmonijnemu i stopniowemu włączaniu krajów rozwijających się do gospodarki światowej; walce z ubóstwem w krajach rozwijających się”(art.177).

7 Obowiązek niesienia pomocy humanitarnej
Wspólnota była zaangażowana w niesienie pomocy na całym świecie już w latach 60. Jednakże ze względu na stale rosnącą skalę podejmowanych działań, niezbędne było szczegółowe określenie zasad działalności Unii na tym polu. Kwestię tę reguluje obecnie Rozporządzenie Rady Unii Europejskiej z dnia 20 czerwca 1996 r., dotyczące niesienia pomocy humanitarnej przez UE.

8 Obowiązek niesienia pomocy humanitarnej
Stwierdzono w nim między innymi, że gdziekolwiek ludzie znajdują się w niebezpieczeństwie, są ofiarami klęsk żywiołowych, wojen i konfliktów albo innych podobnych, nadzwyczajnych okoliczności, mają prawo do międzynarodowej pomocy humanitarnej, jeśli ich własne władze nie są zdolne efektywnie im jej zapewnić.

9 Obowiązek niesienia pomocy humanitarnej
Natomiast bezpośrednio do problemu reagowania na kryzysy humanitarne w warunkach konfliktów zbrojnych odnoszą się konwencje genewskie z 1949 roku wraz z I Protokołem Dodatkowym. Czwarta konwencja genewska zobowiązuje strony walczące do podjęcia wszelkich możliwych kroków w celu zaspokojenia przynajmniej podstawowych potrzeb życiowych ludności cywilnej, zamieszkującej obszar przez nią kontrolowany (art ).

10 Obowiązek niesienia pomocy humanitarnej
W myśl konwencji, okupant ma obowiązek zapewnić zaopatrzenie ludności w leki i wyżywienie. W przypadku, gdy z jakichś przyczyn nie jest to możliwe, ma on obowiązek wyrażenia zgody na przeprowadzenie akcji pomocy z zewnątrz a także ułatwić jej przeprowadzenie.

11 Dawcy pomocy humanitarnej:
Państwa Organizacje międzyrządowe Unia Europejska Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca Organizacje pozarządowe

12 Rodzaje sytuacji kryzysowych
Klęski żywiołowe Konflikty zbrojne Napięcia wewnętrzne

13 Nieść pomoc to nasz obowiązek
Ekrany naszych telewizorów i pierwsze strony gazet co tydzień wypełniają się obrazami konfliktów i katastrof. W obliczu takich zdarzeń Unia Europejska ma jeden cel − w możliwie jak najkrótszym czasie nieść pomoc potrzebującym, niezależnie od ich rasy, wyznania, przekonań politycznych, bądź od tego czy sytuacja kryzysowa została wywołana działaniem człowieka, czy też sił natury.

14 Solidarność w sercu Europy
Komisja Europejska jest jednym z najważniejszych dawców pomocy humanitarnej na świecie.

15 Polityka pomocy humanitarnej ukazuje jeden z najwyraźniejszych przykładów Unii Europejskiej w działaniu. Co więcej, jest ona sztandarowym odzwierciedleniem naszych podstawowych wartości: solidarności, szacunku dla ludzkiej godności, równości, tolerancji oraz osobistego zaangażowania.

16 Nieść pomoc to nasz obowiązek
UE jest obecna we wszystkich miejscach dotkniętych konfliktami, między innymi w Iraku, w Afganistanie, na Terytoriach Palestyńskich oraz w różnych częściach Afryki. Pomoc unijna ma zasięg globalny, czasami udziela się jej tam, gdzie nie docierają kamery telewizyjne, w tak zwanych zapomnianych strefach kryzysowych oraz na terenach, na których do niedawna jeszcze trwał konflikt. Tereny te obejmują Czeczenię, Kaszmir, Nepal, Birmę (Myanmar), Saharę Zachodnią i Kolumbię.

17 Nieść pomoc to nasz obowiązek

18 Nadchodzi ECHO Akcjami ratunkowymi UE kieruje ECHO, biuro pomocy humanitarnej. Działania ECHO odzwierciedlają mnogość poważnych kryzysów mających miejsce na całym świecie i pokazują, że UE jest gotowa na podjęcie się roli głównego dostawcy niezbędnego wyposażenia oraz specjalistów niosących pomoc ofiarom. W ostatnich latach jego średni roczny budżet wynosił około 700 mln euro.

19 Nadchodzi ECHO ECHO przede wszystkim musi pomagać w ratowaniu i podtrzymywaniu życia, łagodzić cierpienie oraz chronić godność ofiar i dbać o ich prawe traktowanie. Dostawy sprzętu kryzysowego mogą obejmować namioty, koce lub inne niezbędne rzeczy, takie jak żywność, leki, sprzęt medyczny, systemy uzdatniania wody i paliwo. ECHO finansuje również zespoły medyczne, ekspertów od usuwania min oraz wsparcie transportowo-logistyczne. Począwszy od 1992 r. ECHO prowadziło działania w ponad 100 krajach.

20 Sieci współpracy UE i ECHO nie są w stanie same zgromadzić zasobów w ilości niezbędnej do dostarczenia sprzętu kryzysowego, wysłania zespołów ratunkowych, założenia szpitali polowych oraz zainstalowania tymczasowych systemów komunikacyjnych. Dlatego też ECHO finansuje i koordynuje takie działania, równocześnie polegając na partnerach humanitarnych – organizacjach pozarządowych (ang. „non-governmental organisations” – NGO), specjalistycznych agencjach ONZ oraz na Międzynarodowym Czerwonym Krzyżu – przy organizowaniu dostaw żywności i wyposażenia oraz prowadzeniu programów związanych z sytuacjami kryzysowymi.

21 Sieci współpracy Każdy z tych partnerów ma do odegrania szczególną rolę. NGO mają ogromne znaczenie na terenach dotkniętych wojną domową, gdzie znajdować się mogą tylko one, ponieważ agencjom ONZ lub Czerwonego Krzyża odmówiono tam wstępu. W najtrudniejszych sytuacjach kryzysowych, obejmujących rozległe tereny oraz powodujących przemieszczenia ludności na dużą skalę, jedynie największe agencje ONZ, takie jak Światowy Program Żywnościowy lub Urząd Wysokiego Komisarza ds. Uchodźców (UNHCR) mają możliwość dostarczenia większej ilości pomocy wszystkim ofiarom. Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża posiadający agencje na całym świecie bardzo często jest właśnie tą organizacją, która może najszybciej przesłać pomoc do regionów dotkniętych niespodziewaną klęską żywiołową.

22 Pomocna dłoń Pomoc humanitarna realizowana przez UE dzieli się na trzy główne kategorie: pomoc w sytuacjach kryzysowych, pomoc żywnościową oraz pomoc dla uchodźców, którzy uciekli z terenów objętych konfliktami oraz dla uchodźców zmuszonych do przemieszczania się na terenie kraju lub regionu objętego wojną. Pomoc na rzecz wysiedlonych kobiet w Darfurze.

23 Pomocna dłoń Pomoc w sytuacjach kryzysowych przyznawana jest w formie środków pieniężnych, dzięki którym można dokonać zakupu i dystrybucji najpotrzebniejszych artykułów, takich jak leki, żywność i namioty lub w formie finansowania przeznaczonego na odbudowę infrastruktury po zażegnaniu kryzysu. Pomoc w sytuacjach kryzysowych musi być udzielana w sposób szybki i elastyczny.

24 Pomocna dłoń Pomoc żywnościowa dzieli się na dwa rodzaje: po pierwsze, Unia Europejska dostarcza regularnie żywność do regionów dotkniętych głodem lub suszą, aby pomóc w zabezpieczeniu dostaw do chwili ponownego uruchomienia produkcji. Po drugie, UE dostarcza pomoc żywnościową w przypadkach nagłego braku żywności wynikających z katastrof powstałych z winy człowieka lub niemożliwych do przewidzenia katastrof naturalnych. UE oraz jej państwa członkowskie udzielają pomocy uciekinierom wypędzonym ze swoich krajów oraz przesiedleńcom w granicach ich własnego państwa lub regionu. Pomoc unijna pozwala takim osobom przetrwać okresy kryzysowe do momentu, gdy będą w stanie powrócić do domów lub osiedlić się w nowym kraju.

25 Strategia wyjścia i brak klarownych zasad
Pomoc w sytuacjach kryzysowych z definicji jest niemal zawsze krótkotrwała. Działania finansowane przez UE zwykle trwają krócej niż pół roku. Jednakże celem unijnej pomocy jest zagwarantowanie, że w przypadkach wycofania pomocy humanitarnej ludzie, którzy dotychczas z tej pomocy korzystali, będą w stanie sami poradzić sobie w nowej sytuacji lub też, że zapewni się im pomoc długoterminową w innej formie. Istnieje niebezpieczeństwo, że gdy faza udzielania pomocy humanitarnej dobiegnie końca, na miejscu nie będzie żadnych innych struktur pomocy.

26 Strategia wyjścia i brak klarownych zasad
Aby zmniejszyć to ryzyko, UE zwraca się do partnerów działających w terenie o uwzględnianie w przygotowanych projektach strategii wyjścia, która po zakończeniu działań umożliwi im przekazanie kontroli w ręce władz lokalnych lub, w przypadku gdyby było to niemożliwe, zorganizowanie innych struktur pomocy. Najważniejsze operacje kryzysowe prowadzone są na Bliskim Wschodzie, w Azji i przede wszystkim w Afryce. Działania pokonfliktowe prowadzone są obecnie w Liberii, Burundi, Demokratycznej Republice Konga, Sierra Leone, w Darfurze w zachodnim Sudanie oraz w graniczących z nim regionach Czadu.

27 Solidarność w sercu Europy
Każdego roku wydarzenia takie jak konflikty, susze czy trzęsienia ziemi, wywołują kryzysy humanitarne w różnych częściach świata. Każdego roku miliony ludzi, czy to w Afganistanie, Czeczenii, Sudanie czy gdzie indziej, są pozbawione dachu nad głową, jedzenia, wody lub opieki medycznej.

28 Solidarność w sercu Europy
Pomoc najsłabszym społeczeństwom na świecie to moralna powinność społeczności międzynarodowej. Bez względu na miejsce wystąpienia kryzysu czy rodzaj potrzebnej interwencji, zabezpieczenie życiowych potrzeb ofiar i pomoc w zachowaniu ich godności wymaga szybkiej mobilizacji zasobów ludzkich i materialnych.

29 Solidarność w sercu Europy
Przyczyny kryzysów humanitarnych są liczne i zróżnicowane. Często są to tragiczne skutki uboczne konfliktów, w których zwaśnione frakcje walczą o terytorium lub skąpe zasoby, a jednocześnie niszczą dorobek ludzi i zmuszają ich do opuszczenia domu. Kryzysy bywają również wynikiem ekstremalnych zjawisk meteorologicznych – nadmiaru lub niedoboru deszczu, silnego wiatru, obfitych opadów śniegu – lub trzęsień ziemi czy erupcji wulkanów. Czasami niewłaściwe zarządzanie gospodarką ubóstwo obraca w nędzę a niedożywienie w głód.

30 Solidarność w sercu Europy
Bez względu na swoje źródła, kryzysy nieuchronnie przynoszą ludzkie cierpienie.

31 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej (2008/C 25/01)
WSPÓLNE DEKLARACJE, RADA Wspólne oświadczenie Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie, Parlamencie Europejskim i Komisji Europejskiej KONSENSUS EUROPEJSKI W SPRAWIE POMOCY HUMANITARNEJ Podstawą wspólnotowej pomocy humanitarnej jest art. 179 (Współpraca na rzecz rozwoju) Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

32 Wyzwanie związane z pomocą humanitarną
1. Pomoc humanitarna jest jednym z najważniejszych przejawów powszechnej solidarności międzyludzkiej i obowiązkiem moralnym.

33 Wyzwanie związane z pomocą humanitarną
Kryzysy humanitarne obejmują zarówno katastrofy spowodowane przez człowieka, jak i katastrofy naturalne. Ich skutki są coraz dotkliwsze i mają związek z kilkoma czynnikami, takimi jak zmieniający się charakter konfliktów, zmiany klimatu, rosnąca rywalizacja o dostęp do energii i zasobów naturalnych, skrajne ubóstwo, słabe rządy i niestabilne sytuacje. W największym stopniu cierpi ludność cywilna, często osoby najuboższe i najbardziej bezbronne, żyjące głównie w krajach rozwijających się. Skutkiem kryzysów humanitarnych jest duża liczba osób przesiedlonych, zarówno uchodźców, jak i osób przesiedlonych wewnętrznie.

34 Wyzwanie związane z pomocą humanitarną
Podmioty działające w dziedzinie pomocy humanitarnej stoją dziś przed wieloma istotnymi problemami. Coraz częściej zdarza się, że prawo międzynarodowe, w tym międzynarodowe prawo humanitarne, prawo dotyczące praw człowieka i prawo w dziedzinie uchodźców, jest ignorowane lub jawnie łamane. Podstawowymi warunkami wstępnymi dostarczania pomocy humanitarnej są: „przestrzeń humanitarna” konieczna do zapewnienia dostępu do ludności znajdującej się w trudnej sytuacji i bezpieczeństwo pracowników organizacji humanitarnych; zasadniczym warunkiem z punktu widzenia Unii Europejskiej (UE) i jej partnerów w zakresie pomocy humanitarnej jest możliwość uzyskania pomocy, w tym ochrona ludności dotkniętej sytuacją kryzysową, w oparciu o poszanowanie zasad neutralności, bezstronności, humanitaryzmu i niezależności działań związanych z pomocą humanitarną — zasad, zapisanych w prawie międzynarodowym, w szczególności w międzynarodowym prawie humanitarnym.

35 Wyzwanie związane z pomocą humanitarną
Pomoc humanitarna zapewniana przez UE leży w zakresie wspólnych kompetencji państw członkowskich wspólnych kompetencji państw członkowskich i Wspólnoty Europejskiej. Ma ona długoletnią tradycję i odzwierciedla różnorodność podmiotów uczestniczących w udzielaniu tej pomocy. Działania związane z pomocą humanitarną UE prowadzone są w ramach ogólnego międzynarodowego podejścia, które łączy Organizację Narodów Zjednoczonych, Ruch Czerwonego Krzyża/Czerwonego Półksiężyca, pozarządowe organizacje humanitarne oraz inne podmioty, i które wspiera lokalne działania podejmowane w odpowiedzi na kryzysy humanitarne za pomocą partnerskiego podejścia z udziałem społeczności dotkniętych tymi kryzysami. Główną odpowiedzialność za ochronę ludności w obliczu katastrofy nadal ponoszą władze krajowe państw znajdujących się w takiej kryzysowej sytuacji.

36 Wyzwanie związane z pomocą humanitarną
Łącznie UE ma największy udział w obecnej oficjalnej międzynarodowej pomocy humanitarnej, na którą składają się wkłady wspólnotowe i dwustronne wkłady państw członkowskich UE. Z tego tytułu i z racji swego doświadczenia UE ma obowiązek zapewnienia skuteczności i odpowiedniego charakteru swojego ogólnego wkładu w działania w zakresie pomocy humanitarnej; musi również dopilnować, aby jej wkład stanowił podstawę międzynarodowych starań humanitarnych służących udzieleniu pomocy ludziom, którzy jej potrzebują, oraz aby stanowiła ona właściwą odpowiedź na wyzwania stojące dziś przed podmiotami działającymi w dziedzinie pomocy humanitarnej.

37 Wyzwanie związane z pomocą humanitarną
Konsensus europejski w sprawie pomocy humanitarnej przedstawia wspólną wizję, która kieruje działaniami UE w dziedzinie pomocy humanitarnej w państwach trzecich, zarówno na poziomie państw członkowskich, jak i Wspólnoty. Wspomniana wspólna wizja stanowi temat pierwszej części niniejszego oświadczenia; część druga przedstawia podejście Wspólnoty Europejskiej dotyczące pomocy humanitarnej, które ma kierować urzeczywistnianiem tej wizji na poziomie Wspólnoty, i bardziej szczegółowo określa priorytety konkretnych działań na poziomie Wspólnoty.

38 Wyzwanie związane z pomocą humanitarną
Konsensus europejski w sprawie pomocy humanitarnej jest uzgodniony wspólnie przez Radę i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie, Parlament Europejski i Komisję Europejską. W ten sposób pragniemy potwierdzić nasze oddanie zasadom, które stoją u podstaw pomocy humanitarnej UE, wzmocnić obecne zobowiązania w zakresie dobrych praktyk darczyńców w całej UE — we współpracy z innymi zainteresowanymi stronami w dziedzinie pomocy humanitarnej — a także przygotować fundamenty pod ściślejszą współpracę, aby zapewnić jak najskuteczniejszą realizację pomocy humanitarnej UE w nadchodzących latach.

39 CZĘŚĆ PIERWSZA — WIZJA UE DOTYCZĄCA POMOCY HUMANITARNEJ
1. Wspólny cel

40 1. Wspólny cel Celem pomocy humanitarnej UE jest zapewnienie działań w sytuacjach kryzysowych, działań, które będą oparte na potrzebach i których celem będzie ochrona życia, zapobieganie ludzkiemu cierpieniu i łagodzenie go, a także zachowanie godności ludzkiej zawsze, gdy pojawi się taka potrzeba, w sytuacjach gdy rządy i podmioty lokalne są przeciążone, niezdolne lub niechętne do podjęcia działań. Pomoc humanitarna UE obejmuje działania w zakresie wsparcia, pomocy doraźnej i ochrony, których celem jest ratowanie i ochrona życia w sytuacji kryzysu humanitarnego lub bezpośrednio w ich następstwie, ale również działania służące ułatwianiu lub uzyskiwaniu dostępu do ludzi znajdujących się w potrzebie i służące swobodnemu przekazywaniu pomocy. Pomoc humanitarna UE jest dostarczana w odpowiedzi na sytuacje kryzysowe spowodowane przez człowieka (w tym złożone sytuacje kryzysowe) i na katastrofy naturalne, w zależności od potrzeb.

41 1. Wspólny cel Lokalne działania podejmowane w odpowiedzi na sytuacje kryzysowe i zmniejszenie ryzyka wystąpienia katastrof, w tym gotowość na wypadek katastrofy i wychodzenie z sytuacji kryzysowej, mają zasadnicze znaczenie dla ratowania życia i umożliwiania społecznościom zwiększania swojej odporności na sytuacje kryzysowe. Częścią pomocy humanitarnej UE są również działania związane z budowaniem zdolności, których celem jest zapobieganie skutkom katastrof i ich łagodzenie, a także zintensyfikowanie działań w zakresie pomocy humanitarnej.

42 2. Wspólne zasady i dobre praktyki 2.1. Podstawowe zasady humanitarne
Więcej informacji w Dyrektywie UE

43 Mandat Pomocy Humanitarnej Komisji Europejskiej to :
ratowanie i ochrona życia w naturalnych lub spowodowanych przez człowieka sytuacjach krytycznych i w ich następstwie; udzielanie pomocy i wsparcia ludziom dotkniętym długotrwałymi kryzysami, jak np. wojny domowe; finansowanie i dostarczanie pomocy humanitarnej oraz zapewnianie jej dostępności dla osób, dla których jest ona przeznaczona; pomoc uchodźcom lub przesiedleńcom w miejscu schronienia i wsparcie przy ich repatriacji; wspieranie krótkoterminowych prac odbudowy i rekonstrukcji w celu umożliwienia ofiarom odzyskania minimalnego poziomu samowystarczalności, z uwzględnieniem – gdzie to możliwe – długoterminowych celów rozwoju; dbanie o gotowość do klęsk żywiołowych: tworzenie systemów wczesnego ostrzegania oraz finansowanie projektów przeciwdziałania klęskom w regionach wysokiego ryzyka.

44 Pomoc Humanitarna Komisji Europejskiej nie zajmuje się wyłącznie finansowaniem operacji humanitarnych. Inne jej działania to: systematyczne monitorowanie projektów humanitarnych i tworzenie struktur koordynujących pomiędzy różnymi uczestnikami działań humanitarnych; promowanie i koordynacja środków gotowości wdrażanych przez wykwalifikowanych specjalistów, wzmacnianie instytucji lokalnych oraz wspieranie mikroprojektów pilotażowych; wspieranie programów szkoleniowych w dziedzinie pomocy humanitarnej oraz zapewnianie pomocy technicznej partnerom; podnoszenie świadomości społecznej w zakresie kwestii humanitarnych w Europie i poza nią; ciągła ocena wpływu i skuteczności operacji w celu jak najbardziej efektywnego wykorzystania pieniędzy podatnika europejskiego.

45 Rodzaje Podejmowanych Decyzji
Co roku Komisja wyznacza sobie strategiczne cele w odniesieniu do pomocy humanitarnej. Opierają się one na wnikliwej ocenie istniejących oraz przewidywanych potrzeb, na podstawie informacji dostarczanych przez ekspertów w terenie, jak również przez inne organizacje humanitarne. W przypadku znaczącej i nieprzewidzianej sytuacji wyjątkowej, Komisja ma możliwość wystąpienia o dodatkowe środki z rezerwy budżetowej.

46 Rodzaje Podejmowanych Decyzji
Decyzje finansowania podejmowane są przez cały rok na podstawie dokonanej przez Komisję oceny potrzeb oraz konkretnych wniosków jego partnerów. Komisja dysponuje szeroką gamą instrumentów prawnych, które umożliwiają dostosowanie działań do różnych rodzajów kryzysów humanitarnych.

47 Rodzaje Podejmowanych Decyzji
Plan globalny to ogólne strategiczne ramy działania w konkretnym kraju lub regionie. Komisja korzysta z tego instrumentu w sytuacjach długotrwałego utrzymywania się potrzeb humanitarnych. Ma to często miejsce w przypadku przeciągających się konfliktów. Istotnym elementem planowania jest spójność z programami Państw Członkowskich oraz innych dobroczyńców i agencji. Przed ostateczną decyzją Komisji, plan globalny jest opiniowany przez składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich Komitet Pomocy Humanitarnej.

48 Rodzaje Podejmowanych Decyzji
Decyzje indywidualne podejmowane są w przypadku pojawiania się nowych sytuacji wyjątkowych i dodatkowych potrzeb, nieobjętych planami globalnymi. Pierwotna decyzja kryzysowa to narzędzie szybkiego reagowania na nowe kryzysy (w ciągu 72 godzin). W przypadku huraganu lub trzęsienia ziemi niezbędne jest dostarczenie na miejsce pożywienia, materiałów ochronnych, koców, ciepłej odzieży i lekarstw w ciągu zaledwie kilku godzin.

49 Partnerzy Pomoc Komisji Europejskiej wdrażana jest za pośrednictwem organizacji partnerskich, do których należą agencje pomocy ONZ, członkowie ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz ponad 160 organizacji pozarządowych. Baza partnerów specjalizujących się w bardzo różnych dziedzinach jest dla Komisji Europejskiej szczególnie istotna, ponieważ umożliwia reagowanie na rosnące potrzeby ludzi dotkniętych coraz bardziej skomplikowanymi kryzysami w różnych częściach świata. Komisja utrzymuje z partnerami bliską współpracę zarówno pod względem określania ogólnej strategii działania, jak i w zakresie konkretnych operacji humanitarnych.

50 Współpraca na rzecz rozwoju i pomoc humanitarna
Unia Europejska jest obecnie największym darczyńcą pomocy na rzecz rozwoju na świecie, dostarczającym ponad połowę globalnej pomocy finansowej. Dostarcza ona w rzeczywistości 55% pomocy publicznej na rzecz rozwoju (APD).

51 ECHO Od 2001r. 25 proc. funduszy, którymi dysponuje ECHO, przeznaczanych jest co roku na wspieranie akcji pomocy w kryzysach o „wysokim stopniu zapomnienia”, kolejne 50 proc. przeznacza się na finansowanie pomocy w kryzysach o „średnim stopniu zapomnienia”, natomiast na kryzysy o „niskim stopniu zapomnienia” wydaje się pozostałe 25 proc. środków.

52 ECHO Istotną kwestią jest także fakt, że ECHO nie angażuje się bezpośrednio w niesienie pomocy. Realizuje ono swoją działalność poprzez przekazywanie odpowiednich środków instytucjom powołanym do organizowania akcji humanitarnych w miejscach kryzysów. W minionych latach najwięcej, bo aż 55 proc. środków było przekazywanych za pośrednictwem organizacji pozarządowych. Aby korzystać ze funduszy ECHO, organizacja musi spełnić szereg warunków poprzedzających podpisanie umowy partnerskiej. Do tej pory jedynymi tego typu polskimi instytucjami są Polska Akacja Humanitarna oraz Caritas Polska.

53 Ważne miejsce w unijnym budżecie na pomoc zagraniczną zajmuje także wsparcie dla organizacji wyspecjalizowanych systemu ONZ (takich jak Światowa Organizacja Zdrowia, UNESCO). W minionym roku stanowiło ono 29 proc. jego wartości.

54 Geograficzny rozkład funduszy przekazywanych przez UE
• Aftyka Subsaharyjska – 37% • Azja (w tym Irak) – 36% • Bliski Wschód i Płn. Afryka – 8% • Państwa nowo niepodległe (b.ZSRR) – 7% • Ameryka Łacińska – 2% • Zachodnie Bałkany – 1% • Problemy globalne – 9%

55 „wskaźnik sytuacji zagrożenia humanitarnego”
Gdy mówimy o międzynarodowej pomocy humanitarnej, nasuwa się pytanie, w jaki sposób wybrać kraje, które potrzebują akcji pomocowej. Właśnie w tym celu Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) opracował „wskaźnik sytuacji zagrożenia humanitarnego”.

56 „wskaźnik sytuacji zagrożenia humanitarnego”
Opiera się on na następujących danych: liczba zgonów (wyższa niż 1 osoba na 10 tys. dziennie), • niedożywienie (powyżej 20% ludzi niedożywionych czyli takich, którzy otrzymują poniżej 2100 kcal dziennie), • woda (mniej niż 10 litrów na osobę dziennie), • jakość wody (więcej niż 25% z biegunką), • schronienie pod dachem (mniej niż 3,5m2 na osobę), • obszar (mniej niż 30 m2 powierzchni na osobę). Czynnikiem, który najczęściej bezpośrednio decyduje o rozpoczęciu akcji pomocy, jest ilość zgonów.

57 Kilka liczb dotyczących ubóstwa i chorób
Ponad miliard istot ludzkich żyje za mniej niż jeden dolar dziennie. zgonów tygodniowo związanych jest z ubóstwem. Jedna istota ludzka na sześć nie ma dostępu do wody pitnej. Jedenaście milionów dzieci umiera co roku, a większość z nich ma mniej niż pięć lat. Połowa z nich zapada na choroby, które mogą być wyleczone (na przykład malaria). HIV i AIDS zabija codziennie 8000 istnień ludzkich.

58 Czynniki decydujące o rozmiarach pomocy humanitarnej
Na podstawie analizy katastrof humanitarnych ostatnich lat można wysnuć wniosek, że wysokość pomocy nie zawsze jest jednakowa. Mają na to wpływ dwa podstawowe czynniki. Pierwszym z nich jest interes narodowy państw niosących pomoc, których przykłady będą opisane poniżej. Drugim czynnikiem jest stopień mobilizacji opinii publicznej, który można ocenić obecnością danego kryzysu w mediach.

59 Sposoby niesienia pomocy humanitarnej
Po pierwsze, państwa przekazują odpowiednie sumy organizacjom i agendom międzynarodowym o charakterze międzyrządowym (czyli takim, które powstały na bazie umowy zawartej przez rządy kilku państw), powołanym do reagowania na kryzysy humanitarne.

60 Sposoby niesienia pomocy humanitarnej
Po drugie, państwa na własna rękę przekazują potrzebującym środki finansowe lub materialne na rzecz rozwiązywania problemów. Jest to pomoc bilateralna (dwustronna). Polega ona na tym, że w razie kryzysu humanitarnego rząd danego państwa przekazuje pomoc bezpośrednio rządowi kraju znajdującego się w sytuacji kryzysowej.

61 Sposoby niesienia pomocy humanitarnej
Po trzecie, rządy państw udzielają dotacji organizacjom pozarządowym (NGOs) w celu przeprowadzania akcji pomocowych. Po czwarte, organizacje pozarządowe – dzięki reakcji opinii publicznej i wpłatom od osób prywatnych i firm – niosą pomoc ofiarom kryzysów.

62 Wśród przedstawionych powyżej sposobów niesienia pomocy międzynarodowej zwrócić należy uwagę na kilka istotnych trendów. Przede wszystkim maleje procentowy udział pomocy przekazywanej przez agendy ONZ. Obecnie pomoc ta stanowi około 30 proc. globalnej pomocy humanitarnej. Zauważalny jest natomiast aż czterokrotny wzrost pomocy bilateralnej w ciągu ostatnich 10 lat. Odnotowuje się także skokowy wzrost ilości środków pochodzących z funduszy publicznych, przekazywanych przez rządy za pośrednictwem organizacji pozarządowych.

63 Obecnie najwięcej pomocy humanitarnej na świecie udzielają kraje Unii Europejskiej. Co więcej, pomoc międzynarodowa samej Unii (czyli organizacji a nie bezpośrednio państw) wynosi około 30 proc. globalnej wartości pomocy humanitarnej, a dodatkowe 25 proc. przekazują państwa członkowskie UE we własnym zakresie.

64 Ekstremalne ubóstwo pozostaje więc na świecie codzienną rzeczywistością. A rosnące ubóstwo przynosi podatny grunt pod nowe zagrożenia, takie jak terroryzm, gwałtowne konflikty, wszelkiego rodzaju przemyt. Jako potęga ekonomiczna, bogata siłą swych 450 milionów mieszkańców, dostarczająca jedną czwartą produkcji światowej i jako najważniejszy partner handlowy ponad 100 krajów UE czuje się zobowiązana do energicznego działania w dziedzinie rozwoju w celu wspierania stabilności, dobrobytu i bezpieczeństwa w Europie i w pozostałych częściach świata.


Pobierz ppt "POMOC HUMANITARNA dr n. med. Lucyna Kapka"

Podobne prezentacje


Reklamy Google