Czy to koniec spółdzielni inwalidów i niewidomych? dyskusja redakcyjna portalu WatchDogPfron.pl 13 listopada 2014 r., godz. 11.00, ul. Mortkowicza 5 w.

Prezentacja na temat: "Czy to koniec spółdzielni inwalidów i niewidomych? dyskusja redakcyjna portalu WatchDogPfron.pl 13 listopada 2014 r., godz. 11.00, ul. Mortkowicza 5 w."— Zapis prezentacji:

1 Czy to koniec spółdzielni inwalidów i niewidomych? dyskusja redakcyjna portalu WatchDogPfron.pl 13 listopada 2014 r., godz. 11.00, ul. Mortkowicza 5 w Warszawie

2  Spółdzielnie inwalidów oraz niewidomych w Polsce zaczęły masowo powstawać w latach 50. i 60.  W latach 80. spółdzielnie zatrudniały ok. 202 tys. osób z niepełnosprawnością.  Międzynarodowa Organizacja Pracy uznawała ten system za modelowy i warty upowszechniania, a do Polski przyjeżdżały delegacje z krajów zachodnich, by poznawać dobre praktyki.

3 Kożuchy, swetry, berety… Pracownicy spółdzielni „Nowa Praca Niewidomych” z Warszawy, lata 70. Źródło: J. Szczurek, „Ręce, które widzą”, wyd. Spółdzielnia „Nowa Praca Niewidomych”, Warszawa 2001

4 Źródło: oprac. własne na podstawie danych od wojewodów ze sprawozdań INF-ZPCH-ZAZ opublikowanych przez Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych _________ ON – osoba niepełnosprawna SI – spółdzielnia inwalidów SN – spółdzielnia niewidomych

5 Liczba spółdzielni inwalidów i spółdzielni niewidomych oraz liczba zatrudnionych w nich osób niepełnosprawnych (lata 2008-2014) liczba SI i SNliczba ON zatrudnionych w SI i SN grudzień 200827033 989 czerwiec 200926031 527 grudzień 200926533 641 czerwiec 201026032 485 grudzień 201024832 468 czerwiec 201123129 368 grudzień 201123729 886 czerwiec 201220124 949 grudzień 201220223 882 czerwiec 201318522 657 grudzień 201318418 981 czerwiec 201418020 336 Źródło: oprac. własne na podstawie danych od wojewodów ze sprawozdań INF-ZPCH-ZAZ opublikowanych przez Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych

6

7 Źródło: Zmiany charakterystyki stanu spółdzielczości inwalidów 2009 / 2013 roku. Wyniki badań ankietowych uzyskanych w ramach projektu dofinansowanego ze środków PFRON, KZRSIiSN

8

9

10

11

12

13 Zdaniem prezesów spółdzielni Zatrudniamy 46 osób, w tym 37 osób z niepełnosprawnością. Za czasów komunistycznych spółdzielnia zatrudniała ponad 300 osób. Przez 3 ostatnie lata zakład kończy rok na minusie. Jeszcze rok, dwa i dalszych perspektyw przed spółdzielnią nie widzę. Znikoma liczba osób, które u nas pracują, znajdzie zatrudnienie na otwartym rynku pracy. Są to ludzie, którzy przez całe życie produkowali szczotki i – jeśli chodzi o kwalifikacje zawodowe – w zasadzie nie potrafią robić nic innego. Zbigniew Bogołowski, prezes Spółdzielni Pracowników Niewidomych „Warsen” branża: produkcja szczotek, mioteł, pędzli, akcesoriów malarskich

14 Zdaniem prezesów spółdzielni Nasza spółdzielnia powstała w 1956 r. w ramach Cepelii. Początkowo zajmowaliśmy się dziewiarstwem, potem zaczęliśmy wytwarzać pamiątki, meble kawiarniane, lampy, abażury. W 1990 r. wszystko się załamało, zaczęto sprowadzać bardzo tanie i słabsze jakościowo produkty z zagranicy. Wcześniej mieliśmy wynik finansowy na plusie, ale w 2013 r. było już 177 tys. zł straty. Za 2014 r. bilans prawdopodobnie również będzie ujemny. W moim odczuciu zakłady pracy chronionej są niedoceniane. Mówi się,, że stanowią getta dla osób z niepełnosprawnościami. Postuluje się, by pracowników ZPCh wypuścić na otwarty rynek pracy, ale to jest utopia i oszukiwanie – tych ludzi nie wchłonie rynek. Kazimierz Lemańczyk, prezes spół- dzielni Nowa Praca Niewidomych branże: telemarketing, produkcja odtwarzaczy książek dla osób niewidomych, studio nagrań

15 Zapraszamy do dyskusji Jakie są przyczyny złej sytuacji spółdzielni? Dlaczego tak wiele z nich nie może utrzymać się w warunkach gospodarki rynkowej? Czy trudna sytuacja spółdzielczości inwalidów i niewidomych jest odbiciem ogólnej słabej kondycji polskich spółdzielni? Jakie znaczenie i pozycję ma sektor spółdzielczy w krajach Europy Zachodniej? Które kraje mogą stanowić przykład pozytywny, a które – negatywny? Czy w środowisku spółdzielców jest chęć walki o ten sektor, czy dominuje przekonanie, że nic nie da się już zrobić? Jaki jest klucz do sukcesu tych nielicznych spółdzielni inwalidów i niewidomych, które dobrze sobie radzą na rynku? Jakie są plusy i minusy przekształcenia spółdzielni w spółkę? W jakim stopniu obecni niepełnosprawni pracownicy spółdzielni są przygotowani do tego, żeby poradzić sobie w innym zakładzie pracy w przypadku zwolnienia? Czy spółdzielnie socjalne będą skutecznym rozwiązaniem problemów, które wynikają z upadania spółdzielni? Czy zwalniani pracownicy niepełnosprawni będą w stanie z sukcesem tworzyć spółdzielnie socjalne? Czy PFRON ani żadne inne instytucje państwowe i samorządowe nie posiadają skutecznych narzędzi do wspierania spółdzielni? Jakie zmiany prawne musiałyby być wdrożone, by stworzyć mechanizmy wspierające funkcjonowanie spółdzielczości osób niepełnosprawnych? Dlaczego temat bardzo trudnej sytuacji sektora spółdzielczości inwalidów i niewidomych nie jest tak słabo obecny w mediach masowych?