Ronald D. Davis, Eldon M. Braun „Dar dysleksji”

Prezentacja na temat: "Ronald D. Davis, Eldon M. Braun „Dar dysleksji”"— Zapis prezentacji:

1 Ronald D. Davis, Eldon M. Braun „Dar dysleksji”
„- Dysleksja jest rezultatem szczególnej percepcji, osoby z dysleksją myślą obrazami, a nie słowami. - Osoba stosująca myślenie niewerbalne nie jest w stanie myśleć słowami, których znaczenia nie potrafi zobrazować (a, ale, bardzo, to, z powrotem ……) Symbol (zapis literowy) nie jest przedmiotem, reprezentuje wyłącznie brzmienie słowa określającego przedmiot, działanie lub pojęcie. ” Dziecko z dysleksją nie rozpoznaje symbolu, myli się! Ronald D. Davis, Eldon M. Braun „Dar dysleksji” kot

2 geografia, historia, przyroda
dzieci młodsze Dziecko ma problem z zawiązywaniem butów, ubieraniem się. Problemy z uczeniem się wierszyków, zapamiętywaniem. Występują trudności w orientacji przestrzennej, dziecko ma problem z określeniem, gdzie jest, a także określeniem zależności „na”, „pod”, „w” kłopot z wypowiadaniem się, powtarzaniem. Dziecko ma problem z rozróżnieniem głosek, powtarzaniem tych głosek, z układaniem z dań, pisaniem. Rysunki są bardzo proste (zbyt prymitywne jak na wiek dziecka), brakuje jakiejś części rysunku, są jednokolorowe. język polski, języki obce Im wyższa klasa szkoły, tym większe problemy z czytaniem. Dzieci czytają wolno. Niejednokrotnie czytają bez zrozumienia tekstu. Źle piszą, charakterystyczne są błędy literowe, zniekształcenia struktury głoskowo-literowej wyrazów. Występują zaburzenia w konstrukcji zdań i sekwencji tekstu. Uczniowie pomijają detale graficzne liter i znaki interpunkcyjne. Mają problem z dyktandami. Wiedzą, jakie są reguły pisowni, potrafią się ich nauczyć, ale w sytuacji stresu, czyli podczas sprawdzianu, nie są w stanie tych reguł zastosować. Nie potrafią zapamiętać tego, co nauczyciel dyktuje, piszą na przykład co drugie słowo. matematyka Uczniowie mają trudności w odczytywaniu i zapisywaniu pozycyjnych układów cyfr w liczbach (zamiast 68 pisze 86) oraz w wykonywaniu operacji na liczbach. Występują trudności w czytaniu ze zrozumieniem treści zadań, w postrzeganiu, określaniu i zachowaniu stosunków przestrzennych, w poprawnej orientacji przestrzennej, w pamiętaniu wzorów, reguł, pojęć, informacji. geografia, historia, przyroda Trudności: w orientacji na mapach, w planach i schematach poglądowych; w czytaniu i pisaniu; w zapamiętywaniu oraz w odtwarzaniu treści tekstów; w przyswojeniu słownictwa – pojęć i nazw; w wykonywaniu rysunków, planów, mapek itp.; w prowadzeniu obserwacji; w dokonywaniu porównań identyfikacyjnych i różnicowych; zaburzenia orientacji czasowej i czasowo- przestrzennej; zaburzenia w orientacji linii i punktów, w strukturach wzorów, symboli, liczb; dezorientacja makroprzestrzenna i na płaszczyznach dwuwymiarowych fizyka, chemia Trudności w zapamiętywaniu i odtwarzaniu (przypominaniu) wzorów; w wyobrażeniu sobie działania fizycznych zależności, prawidłowości; w zapamiętaniu symboli pierwiastków. Uczeń nie jest w stanie nauczyć się tablicy Mendelejewa, nie mówiąc już o tych wszystkich reakcjach. muzyka Trudności w zapamiętywaniu odtwarzaniu tekstu podczas śpiewu; w odtwarzaniu rytmu podczas śpiewu, ruchu i gry na instrumencie; w czytaniu nut; w koordynacji ruchów i ich organizacji w czasie i/lub w przestrzeni; w percepcji muzyki technika, plastyka Trudności: w swobodnym, elastycznym, przechodzeniu z ruchu do ruchu przy posługiwaniu się przyborami i narzędziami podczas wykonywania prac ręcznych, rysunków, planów oraz działalności konstrukcyjnej; w odczytywaniu planów, schematów, instrukcji, symulowanych sytuacji drogowych według zasad ruchu drogowego; w przyswojeniu pojęć, nazw, słownictwa specjalistycznego; problemy kompozycyjne: w ujęciu perspektywy, w poprawnym zachowaniu położenia i stosunków przestrzennych. wychowanie fizyczne Na zajęciach z wychowania fizycznego uwidaczniają się: niższy poziom motoryki ogólnej, zaburzenia koordynacji i organizacji ruchów w czasie i /lub w przestrzeni, utrudnienia w odtwarzaniu ruchu i sekwencji ruchowych, trudności w opanowaniu czynności motorycznych np. gra w piłkę, trudności w rozumieniu szybkich poleceń, treści zadań, reguł gry, dezorientacja makroprzestrzenna. Dzieci często mają problem z przejściem po równoważni, wykonaniem jakiegoś układu gimnastycznego. Spowodowane jest to za długą, jak na pamięć dyslektyka, sekwencją ruchów. Red. J Jastrząb „Edukacja terapeutyczna”

3 Egzaminacyjne ABC Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oświatowego (rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2007 w sprawie warunków i sposobów oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych) uczniowie ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się mają prawo przystąpić do sprawdzianu lub egzaminu w warunkach i formie dostosowanych do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia na podstawie opinii publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej.

4 Występujące trudności Sposób dostosowania warunków egzaminacyjnych
Problemy z czytaniem i rozumieniem tekstu, problemy emocjonalne i trudności z koncentracją uwagi  możliwość pisania sprawdzianu w oddzielnej sali, w której członek komisji egzaminacyjnej na początku jeden raz głośno odczyta instrukcję, tekst wstępny oraz treść zadań, a uczniowie będą mogli równocześnie śledzić wzrokiem tekst zapisany w arkuszu Wolne tempo czytania i pisania wydłużenie czasu pisania o 50% (czas przeznaczony na jednorazowe głośne odczytanie instrukcji, tekstu wstępnego oraz poleceń nie jest wliczany do czasu rozwiązywania zadań) Niski poziom graficzny pisma pisanie samodzielnie formułowanych odpowiedzi do zadań drukowanymi literami, co zwiększa czytelność pisma Problemy z koncentracją uwagi i spostrzeganiem możliwość pracy z arkuszem pisanym bezszeryfową czcionką 14 pkt Problemy ze stosowaniem zasad ortografii i interpunkcji, z prawidłowością graficzną obliczeń i orientacją przestrzenną możliwość specjalnego kodowania karty odpowiedzi, aby zadania, w których uczeń samodzielnie formułuje wypowiedź, mogły być sprawdzane za pomocą kryteriów dostosowanych do dysfunkcji uczniów i orientacją przestrzenną oraz zaburzenia percepcji wzrokowej możliwość zaznaczania przez uczniów odpowiedzi do zadań zamkniętych bezpośrednio na arkuszach; po zakończeniu sprawdzianu członkowie komisji egzaminacyjnej przeniosą na karty odpowiedzi odpowiednie zaznaczenia uczniów Źródło tabeli: Czcionka bezszeryfowa  - czcionka o prostych zakończeniach kresek. Przykładem czcionki bezszeryfowej jest Arial lub Verdana. Czcionka szeryfowa  - czcionka posiadająca szeryfy lub inaczej zaciosy - poprzeczne lub ukośne zakończenia kresek niektórych krojów pism - przykładem takiej czcionki jest Times New Roman.

5 Specyfika problemu dysleksji, dysgrafii i dysortografii
Sprzeczności : uczeń świetnie zna fakty historyczne – ma ogromne trudności z ich chronologicznym uporządkowaniem ma wiedzę z zakresy geografii – nie może zorientować się na mapie wykazuje się dobrym myśleniem matematycznym – popełnia błędy podczas wykonywania zadań prawidłowo rozwiązuje zadania – nie może nauczyć się tabliczki mnożenia wielokrotnie przepisuje ten sam tekst – popełnia podczas przepisywania coraz to nowe błędy czyta wiele książek – popełnia błędy ortograficzne w często powtarzających się wyrazach ładne przepisuje kilkanaście linijek – bazgrze w dalszej części kartki zeszytu ma dobry słuch muzyczny – nie może nauczyć się czytać nut bardzo dobrze zna język obcy – popełnia liczne błędy w pisaniu tekstów w tym języku

6 Jak nauczyciel może pomóc dziecku z dysleksją?
forma : efekty: Uczeń siedzi blisko nauczyciela Nauczyciel obserwuje ucznia i może pomóc w sytuacjach trudnych; Uczeń lepiej koncentruje uwagę. Bliskość N-la ośmiela i zachęca U do zwrócenia się o pomoc, do czego nie byłby zdolny, gdyby musiał pokonać odległość kilku rzędów ławek N-l powinien wyraźnie pisać na tablicy, zwracać uwagę czy U nadąża z pisaniem N-l zachęca U do stałego korzystania ze słownika ortograficznego, który powinien zawsze znajdować się na jego ławce Odpytywanie ustne Prace pisemne oceniane pod kątem merytorycznym. Poprawność ortograficzna oceniana jakościowo – jako ocena opisowa. U powinien mieć mniej tekstu do pisania w klasie, bo i tak pisząc wolno i mozolnie nie potrafi n nadążyć za kolegami Ustne odpowiedzi U z dysleksją są lepszym wskaźnikiem jego umiejętności niż prace pisemne N-l podaje liczbę błędów. U ma obowiązek odszukać je i opracować w sposób wskazany przez N-la Dyktanda w młodszych klasach (I-II) zastępujemy pisaniem z pamięci. W starszych klasach dyktanda oceniane opisowo przez wskazanie błędów. -Materiał dla U do pracy indywidualnej, związanej z ich poprawą Oceny z języka polskiego i języków obcych powinny być głównie formułowane na podstawie sprawdzianu wiedzy Nie wyrywać do natychmiastowej odpowiedzi U z dysleksją mają trudności i z szybkim przypominaniem sobie danych, szczególnie nazw (biologia), dat (historia), terminów i długich ciągów reakcji chemicznych, a także słówek podczas nauki języków obcych. Niektórzy U nie potrafią szybko orientować się w przestrzeni (na mapie), ani szybko orientować w czasie (chronologia). Krótkie przerwy i różnorodne formy aktywności U z dysleksją często są męczliwe, po 10 min. intensywnej uwagi muszą odpocząć – mieć krótką przerwę lub zmienić rodzaj aktywności. U korzysta z konspektu wypowiedzi ustnej, by się nie gubić podczas odpowiadania. U łatwiej wypowiada się, posiłkując się zapisanymi hasłami.

7 Niezbędnym warunkiem pozytywnej oceny jest
U prowadzi zeszyt lektur, by móc opisywać postacie, akcję, ma możliwość korzystania z tego. Wydłużony czas pracy na zapamiętywanie - dodatkowy czas lub materiał zadawany w mniejszych porcjach, np. połowa wiersza. U z dysleksją nie potrafi zapamiętać zbyt dużo nowych słówek czy terminów naraz, np. kilkunastu nazw dla oznaczenia różnych rodzajów chmur czy wiatru Stosowanie wielu powtórzeń i utrwalania materiału w dłuższym okresie. Prowadzenie przez U na końcu zeszytu słowniczka terminów, trudnych wyrazów, których nie może zapamiętać. Do utrwalania wiadomości angażujemy jak najwięcej zmysłów: ruch, słuch, dotyk. Pisemny sprawdzian U może zaliczyć ustnie, na swoją wyraźną prośbę, do dwóch tygodni po tym sprawdzianie. U z trudnościami w czytaniu nie odpytujemy przy całej klasie (chyba, że sam się zgłosi) U powinien uczyć się notując lub powtarzając tekst na głos. Jest to uczenie polisensoryczne, w którym angażuje się motorykę (całe ciało, ręce, narządy mowy) i słuch. Częste sprawdzanie zeszytów, poprawność zapisów, prac domowych U mają tendęcję do zniekształcania informacji, np. zapisują „s.36 zamiast 63 lub 39” (pismo zwierciadlane). Stąd częste błędy podczas rozwiązywania zadań matematycznych. Uwzględniać indywidualne tempo uczenia się, konieczność wielokrotnego utrwalania materiału Wysiłek i wkład pracy U to zasadnicze podstawy oceny szkolnej, a nie efekty, które są niewspółmierne do nich. Podpisanie z uczniami i ich rodzicami kontraktu. Na zasadzie: ty będziesz pracował nad swoim problemem, a ja będę brał pod uwagę twoją pracę. Niezbędnym warunkiem pozytywnej oceny jest wykazanie się przez ucznia stałą pracą w czasie zajęć w szkole i w domu. M Bogdanowicz „ O dysleksji…”; wywiad z Małgorzatą Niewodowską, dyrektor Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej dla Dzieci Dyslektycznych w Krakowie