Zasady polityki informacyjnej uczelni publicznej mgr Agnieszka Kamińska doktorantka Instytutu Studiów Politycznych PAN 1

2 Plan prezentacji: Kontekst badawczy Uwarunkowania polityki informacyjnej uczelni Motywy komunikowania publicznego uczelni Determinanty polityki informacyjnej uczelni Propozycja modelu polityki informacyjnej uczelni Zasady praktykowania polityki informacyjnej uczelni Podsumowanie

3 Kontekst badawczy Polityka informacyjna uczelni publicznej spełnia dwa główne cele: służy wypełnianiu obowiązku informacyjnego, jest elementem kształtowania wizerunku i marki. Kształtowanie tej polityki wymaga pogodzenia: postulatu skuteczności i efektywności, postulatu racjonalnego harmonizowania praktyki operacyjnej z potrzebami interesariuszy oraz otoczenia. Warto rozważać to w kontekście zrównoważonego zarządzania, w ujęciach: ładu korporacyjnego, zrównoważonego rozwoju, harmonijnego doboru metod zarządzania.

4 Uwarunkowania polityki informacyjnej uczelni Zarówno znane przykłady, jak i luka pomiędzy praktyką a oczekiwaniami, uzasadniają poszukiwanie modelu satysfakcjonującej polityki informacyjnej. Uczelnie publiczne są szczególnym przykładem takich potrzeb i dobrym polem do prowadzenia badań. W odróżnieniu od podmiotów administracji publicznej, które cechuje monopolistyczna pozycja, uczelnie konkurują między sobą i ich marka ma wpływ na popularność wśród interesariuszy zewnętrznych.

5 Motywy komunikowania publicznego uczelni: tradycja „uniwersytetu” jako jedna z najwyższych form dorobku cywilizacyjnego ludzkości, zgodne z misją publiczną komunikowanie prognozujące rozwój naukowy i cywilizacyjny oraz informujące o własnym wkładzie w ten rozwój, zgodne z wymogami przepisów dotyczących podmiotów publicznych komunikowanie o bieżącej działalności i jej rezultatach, zgodne z misją edukacyjną komunikowanie o kształtowaniu oferty edukacyjnej i jej realizacji, zgodne z regułami konkurencyjnego rynku komunikowanie o ofercie (i jej atutach) naukowej, usługowej (eksperckiej) oraz edukacyjnej.

6 Determinanty polityki informacyjnej uczelni: obowiązek prawny wynikający z rygoru Ustawy o dostępie do informacji publicznej, obowiązek moralno-wizerunkowy wyznaczany przez tradycyjną rolę społeczną uniwersytetów, wymogi rynku akademickiego.

7 Propozycja modelu polityki informacyjnej znaczenie dla skuteczności polityki informacyjnej znaczenie dla wizerunku

8 Zasady formułowania i praktykowania polityki informacyjnej: (w tym zakresie prace badawcze trwają) Zasada wskazywania strategicznych wartości, Zasada zgodności polityki informacyjnej ze strategią rozwoju uczelni, Zasada wytrwałości w przestrzeganiu i ochronie przyjętych wartości, Zasada społecznej odpowiedzialności uczelni i budowania trwałych relacji z interesariuszami, Zasada prymatu tradycji uniwersyteckiej nad bieżącym kontekstem politycznym i rynkowym, Zasada identyfikacji oraz szczegółowej analizy interesariuszy i ich potrzeb, Zasada transparentności informacyjnej, Zasada doskonalenia dobrego rządzenia, Zasada zrównoważonego zarządzania, Zasada jednoosobowej odpowiedzialności za politykę informacyjną, Zasada utrwalania procesów i dobrych praktyk, Zasada elastyczności stosowanych środków i rozwiązań, Zasada nadążania za rozwojem technologicznym.

9 Podsumowanie Uczelnia publiczna staje wobec dwojakich wyzwań: dochowania tradycji uniwersyteckiej (przewodzenia w rozwoju nauki i jej upowszechniania), uniwersalnej z racji przynależności do środowiska społecznego o najwyższym prestiżu, ale i z racji własnej historii; oczekiwań społecznych dotyczących usług wysokiego poziomu służących realizacji aspiracji społecznych indywidualnych i zbiorowych. Sprostanie tym wyzwaniom wymaga postępowania metodycznego, które w połączeniu z profesjonalnymi technikami organizowania działania z tego zakresu będą łącznie świadczyć o staranności w wypełnianiu misji uniwersyteckiej. Autorzy prowadzą badania nad: modelowym procesem ustanawiania i prowadzenia polityki informacyjnej, szkieletem struktury organizacyjnej dedykowanej do tego celu oraz informatycznych narzędzi wsparcia.

10 Bibliografia: Dworak, J. (2013). Kapitał edukacyjny jako determinanta atrakcyjności szkoły wyższej. Ewolucja marki „Politechnika Warszawska”. (2014). Materiały wewnętrzne PW. Geryk, M. (2012). Społeczna odpowiedzialność uczelni. Grudzewski, W., Hejduk, I., Sankowska, A., Wańtuchowicz, M. (2009). Zarządzanie zaufaniem w przedsiębiorstwie. Koncepcja, narzędzia, zastosowanie. Hirschman, A.O. (2007). Against parsimony: Three easy ways of complicating some categories of economic discourse. Kamińska, A., Zawiła-Niedźwiecki, J. (2013). Aksjologiczne podstawy projektowania strategii organizacji w koncepcji zrównoważonego zarządzania. Kamińska, A., Zawiła-Niedźwiecki, J. (2014). Model polityki informacyjnej w koncepcji zrównoważonego zarządzania na przykładzie uczelni publicznej. Leja, K. (2013). Doskonalenie relacji z interesariuszami jako wyraz społecznej odpowiedzialności uczelni.

11 Bibliografia: Ostrowski, A. (2013). Uniwersytet jako przestrzeń konfliktu wiedzy i informacji. Przyczynek do analizy posttradycyjnego systemu eksperckiego. Paliwoda-Matiolańska, A. (2014). Odpowiedzialność społeczna w procesie zarządzania przedsiębiorstwem. Putman, R. (2007). Społeczny kapitał a sukces instytucji. Sztompka, P. (2014). Uniwersytet współczesny, zderzenie dwóch kultur. Valla, M. du (red.). (2011). Raport końcowy „Modele zarządzania uczelniami w Polsce”. Zawiła-Niedźwiecki, J. (2014). Propozycja strukturalizacji koncepcji zrównoważonego zarządzania.

dziękuję 12