Zarządzanie szkoleniami © Aleksandra Matusiewicz

SZKOLENIE Zaplanowany proces zmieniania postawy, wiedzy lub umiejętności poprzez uczenie się i osiągnięcie właściwych efektów w zakresie jednego lub kilku zadań. Jego celem jest rozwijanie umiejętności pracowników, aby zaspokoić obecne i przyszłe potrzeby personalne organizacji. Michael Armstrong, Zarządzanie zasobami ludzkimi. Kraków 2001, s. 448. Systematyczny, planowany i kontrolowany proces, a nie wyciąganie wniosków z przypadkowych doświadczeń. Koncentruje się na zmianie poglądów, umiejętności i postaw zarówno poszczególnych osób, jaki całych grup. Celem szkolenia jest poprawa wyników pracy poszczególnych grup i osób, a przez to efektywności całej organizacji. Peter Bramley, Ocena efektywności szkoleń. Kraków 2001, s. 13.

RODZAJE SZKOLEŃ Zamknięte: Otwarte. przygotowane i prowadzone w ramach własnych możliwości, przygotowane przez zamawiającego, ale realizowane przez zewnętrznych szkoleniowców lub zewnętrzną firmę, przygotowane i prowadzone przez firmę szkoleniową. Otwarte.

Ocena potrzeb szkoleniowych Kto ma być szkolony? Czego powinien się nauczyć? Co już wie? Ustalenie celów szkolenia Planowanie oceny szkolenia Opracowanie programu szkolenia Realizacja szkolenia Ocena szkolenia Na podst.: Ricky W. Griffin, Podstawy zarządzania organizacjami. Warszawa 1999, s. 437. Modyfikacja programu

ZNACZENIE KONTRAKTÓW, TWORZENIA ZASAD Na poziomie programu: uczestnictwo, zaliczanie modułów, przedmiotów, ukończenie programu. Na poziomie szkolenia/zadania: jesteśmy punktualni, nie krytykujemy, nie oceniamy, kierujemy swoją aktywnością, wyłączamy komórki, zachowujemy trzeźwość.

PEDAGOGIKA – ANDRAGOGIKA (wg. Malcolma Knowles’a,1980) Uczeń jest zależny, podporządkowany woli nauczyciela, który ponosi odpowiedzialność za proces uczenia się. Dorosły traktowany jest jako osoba samokierująca się, samodzielna. Nauczyciel wspiera proces ujawniania potrzeb i pomaga w ich zaspokojeniu.

PEDAGOGIKA – ANDRAGOGIKA (wg. Malcolma Knowlesa) Uczeń wnosi niewielkie doświadczenie, jest zależny od nauczyciela-eksperta. Główne metody to wykład i lektura podręcznika. Dorosły ma doświadczenie stanowiące potencjał dla niego i innych. Przywiązuje duże znaczenie do tego czego doświadcza.

PEDAGOGIKA – ANDRAGOGIKA (wg. Malcolma Knowlesa) Uczniowie uczą się przedmiotów, z akcentem na treści. Dorośli uczą się tego, co sami uznają za potrzebne.

PEDAGOGIKA – ANDRAGOGIKA (wg. Malcolma Knowlesa) Uczniowie uczą się tego, czego się od nich oczekuje, aby uzyskać aprobatę rodziców, nauczycieli. Dorośli potrzebują sprawności, kompetencji, szukają okazji do rozwoju osobowego, muszą widzieć przydatność i zastosowanie wiedzy i umiejętności.

Ludzie generalnie pamiętają Stożek doświadczenia Dale’a Ludzie generalnie pamiętają Poziomy abstrakcji czytanie 10% tego co czytają odbiór werbalny słuchanie 20% tego co słyszą oglądanie obrazków ruchomych 50% tego co widzą i słyszą oglądanie obrazków nieruchomych 30% tego co widzą odbiór wizualny demonstracja 70% tego co mówią i piszą aktywne „zwiedzanie” słyszenie mówienie widzenie robienie 90% tego co mówią podczas wykonywania dramatyczne prezentacje gry z podziałem na role i symulacje zastosowanie w praktyce ? ? ? ?

NAUCZANIE, A STYLE UCZENIA SIĘ Każdy z nas uczy się najlepiej w unikatowy dla siebie sposób, który często jest mieszaniną różnych stylów uczenia się. Z drugiej strony, nauczyciele rzadko kiedy prezentują wiedzę w sposób najlepiej nam odpowiadający. Jest to chyba najczęstsza przyczyna porażek edukacyjnych - niedostosowanie sposobu przekazywania wiedzy do stylu uczenia się odbiorcy. Robert Gajewski, O stylach uczenia się i I-edukacji. http://www.e-mentor.edu.pl/artykul_v2.php?numer=11&id=189 (11.02.2007)

METODOLOGIE IDENTYFIKACJI STYLÓW UCZENIA SIĘ Allinson and Hayes' Cognitive Styles Index (CSI), Apter's Motivational Style Profile (MSP), Dunn and Dunn model and instruments of learning styles, Entwistle's Approaches and Study Skills Inventory for Students (ASSIST), Gregorc's Mind Styles Model and Style Delineator (GSD), Herrmann's Brain Dominance Instrument (HBDI), Honey and Mumford's Learning Styles, Index of Learning Styles (ILS) - Felder, Silverman, Solomon, Questionnaire (LSQ), Jackson's Learning Styles Profiler (LSP), Kolb's Learning Style Inventory (LSI), Memletics Learning Styles, Myers-Briggs Type Indicator (MBTI), Paragon Learning Style Inventory (PLSI), Riding's Cognitive Styles Analysis (CSA), Sternberg's Thinking Styles Inventory (TSI), Vermunt's Inventory of Learning Styles (ILS).

UCZENIE SIĘ PRZEZ DOŚWIADCZENIE wg. DAVIDA KOLBA Uczenie się to proces ciągłej modyfikacji uprzedniego doświadczenia poprzez doświadczenie następujące po nim. Idee nie są stałymi i niezmiennymi elementami sądów – są formułowane i przeformułowywane przez doświadczenie. Proces uczenia się to cykl, w którym kluczową rolę odgrywa doświadczenie jednostki i jego analiza.

Diagnoza stylów uczenia się ĆWICZENIE Diagnoza stylów uczenia się wg. D. Kolba

ETAPY PROCESU UCZENIA SIĘ (ZDOLNOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI) KONKRETNE DOŚWIADCZENIE uczenie się rozpoczyna się w konkretnym doświadczeniu. Zgadza się ono lub nie z dotychczasowymi poglądami uczącego się. TESTOWANIE W NOWYCH SYTUACJACH zaczyna się, gdy uczący się zmienia swoje zachowanie. Eksperymentuje i sprawdza nową wiedzę, patrzy, jak nowe teorie sprawdzają się w praktyce. OBSERWACJA I REFLEKSJA doświadczenie jest analizowane, zbiera się dane, obserwuje, następuje refleksja – doświadczenie ujmowane jest z różnych perspektyw. TWORZENIE ABSTRAKCYJNYCH HIPOTEZ uczący kontynuuje analizę danych, wyciąga wnioski, tworzy uogólnienia i teorie, integrujące obserwacje w logiczną całość. Internalizuje to, czego się nauczył z doświadczenia.

PODSTAWOWE CZYNNOŚCI W PROCESIE UCZENIA SIĘ ODCZUWANIE (feeling) DZIAŁANIE (doing) OBSERWACJA (watching) MYŚLENIE (thinking)

STYLE UCZENIA SIĘ wg. D. KOLBA KONKRETNE DOŚWIADCZENIE odczuwanie Co myślimy o tym, co robimy? TESTOWANIE W NOWYCH SYTUACJACH działanie OBSERWACJA I REFLEKSJA obserwacja Jak coś robimy ? TWORZENIE ABSTRAKCYJNYCH HIPOTEZ myślenie

Układanie prostokątów ĆWICZENIE Układanie prostokątów

Ćwiczenie - analiza Dlaczego udało się (bądź nie udało się) wykonać zadanie? Co o tym zadecydowało? Czym kierowały się osoby (grupy) dokonując swego sposobu postępowania?

Tkwiąca w ludziach tendencja do zachowań rywalizacyjnych i przekonanie, że wygrać można tylko wówczas, gdy przegra inny, jest wynikiem doświadczeń i uczenia się takich zachowań w życiu.