Wybrane problemy agrotechniki rzepaku ozimego Marcin Kozak

Plan – czyli o czym będziemy dyskutować Zasiewy, plony, zbiory w Polsce Nawożenie azotowe rzepaku – nowości Agrotechnika rzepaku – nowości i problemy Odmiany rzepaku ozimego – nowości Podsumowanie

Powierzchnia uprawy, plony i zbiory rzepaku Lata Powierzchnia uprawy w tys. ha Plony w dt/ha Zbiory w tys. ton 2004 538,2 30,3 1632,9 2005 550,2 26,3 1449,8 2006 623,9 26,5 1651,5 2007 796,8 26,7 2129,9 2008 771,1 27,3 2105,8 2009 810,0 30,8 2496,8 2010 946,1 23,6 2228,7 2011 830,1 22,4 1861,8 2012 720,3 26,1 1883,0 2013 w 760-780 26,0 1976-2028

Prognozy – Polska W najbliższych latach czynnikiem decydującym o dalszym rozwoju produkcji rzepaku i branży olejarskiej będzie przede wszystkim wzrost zapotrzebowania rynku krajowego na olej rzepakowy zużywany przez przemysł spożywczy oraz w nieco mniejszym stopniu przemysł biopaliwowy.

Rzepak – zagrożenia Uprawa rzepaku w krótkich rotacjach lub monokulturze doprowadza do szybkiego wzrostu porażenia roślin szczególnie przez suchą zgniliznę kapustnych oraz typową chorobę płodozmianową, jaką jest kiła kapusty. Wysoki udział rzepaku w strukturze zasiewów powoduje częstsze występowanie na plantacjach słodyszka rzepakowego i chowacza brukwiaczka, a także doprowadza do szybkiego namnażania się mątwika burakowego.

Rzepak – zagrożenia Udział rzepaku w strukturze zasiewów pojedynczego gospodarstwa nie powinien przekraczać 25% W przypadku obecności w zmianowaniu buraków i innych roślin kapustnych (np. gorczycy w międzyplonie), jego udział nie powinien być większy niż 12,5%

Formy nawozów azotowych amonowa saletrzana amonowo-saletrzana amonowo-saletrzano-amidowa amidowa amidowa zmodyfikowana – NOWOŚĆ!!!

Forma amonowa dobrze zatrzymywana w glebie efektywnie działająca w niskich temperaturach wymagająca wymieszania z glebą nawożenie przedsiewne siarczan amonu, fosforan amonu, polifoski

Forma saletrzana nie zatrzymywana w glebie ulegająca szybkiemu przemieszczaniu i wymyciu efektywnie działająca w wyższych temperaturach nie wymagająca wymieszania z glebą nawożenie pogłówne intensywny wzrost roślin saletra wapniowa, saletra potasowa, saletra sodowa

Forma amonowo-saletrzana forma uniwersalna łącząca w sobie cechy formy przedsiewnej i pogłównej proporcje 50:50 saletra amonowa, saletrzak

Forma amonowo-saletrzano-amidowa forma uniwersalna łącząca w sobie cechy formy przedsiewnej i pogłównej wymaga odpowiedniego usprzętowienia preferowana głownie przez wielkoobszarowe gospodarstwa RSM

Forma amidowa wolno działająca stosowana w temperaturze powyżej 8°C przed pobraniem przez rośliny musi ulec przemianie do formy amonowej, a później do saletrzanej nawożenie pogłówne, dolistne mocznik

Forma amidowa zmodyfikowana - NOWOŚĆ stabilizowana forma amidowa zawierająca inhibitor enzymu ureazy nawożenie przedsiewne, pogłówne moNolith46, UREA stabil zawierająca inhibitor nitryfikacji ALZON® 46

Forma amidowa zmodyfikowana moNolith46, UREA stabil Główna właściwość moNolith46, UREA stabil jest związana z tymczasowym zahamowaniem czynności enzymu urazy, który po kontakcie mocznika z glebą przyspiesza powstawanie amoniaku, który jako NH3 ulatnia się do powietrza lub podlega sorbcji w postaci jonu NH4+ przez koloidy glebowe. Intensywność i kierunek tych przemian zależy w dużym stopniu od warunków glebowych (rodzaj gleby, zawartość substancji organicznej, biologicznej aktywności gleby) oraz przebiegu pogody w okresie wegetacji roślin.

Forma amidowa zmodyfikowana moNolith46, UREA stabil Inhibitor ureazy NBPT (NBPT = N-(n-butyl)- kwasu tiofosforowego triamid) nie powoduje ograniczenia czynności mikroorganizmów ani jej liczebności, ale jedynie ograniczenie działania wolnej ureazy. NBPT ani jego produkty rozkładu nie są toksyczne dla mikroorganizmów glebowych, a w związku z tym nawóz moNolith46, UREA stabil nie jest dla nich szkodliwy.

Forma amidowa zmodyfikowana moNolith46, UREA stabil Nawozów moNolith46, UREA stabil nie zaleca się stosować na początku ruszenia wiosennej wegetacji rzepaku ozimego na plantacjach silnie uszkodzonych podczas spoczynku zimowego ze względu na jego powolne nawozowe działanie oraz opóźnienie regeneracji roślin.

Forma amidowa zmodyfikowana – ALZON® 46 ALZON® 46 zawiera inhibitor nitryfikacji wiążący azot amonowy w glebie dzięki czemu rośliny mają go stale do dyspozycji. W zależności od potrzeb rosnących roślin forma amonowa ulega powolnej przemianie do formy saletrzanej, która jest następnie przez nie pobierana. ALZON® 46 obniża straty powodowane przemieszczaniem formy saletrzanej do głębszych warstw gleby i stabilizuje stopniowe uwalnianie formy amonowej przez 6-8 tygodni.

Forma amidowa zmodyfikowana – WYNIKI korzystny wpływ stabilizowanych nawozów mocznikowych na jesienny rozwój rzepaku ozimego (lepiej rozwinięty system korzeniowy, większa odporność na niedobory wody w okresie wczesnoletnim). wyższy plon nasion (0,09-0,56 t/ha) w porównaniu do rzepaku nienawożonego jesienią zwiększenie zaolejenia nasion po stosowaniu nawożenia ALZON® 46

UWAGA!!! Nie należy bezpośrednio mieszać mocznika z nawozami saletrzanymi !!! Nie należy mieszać mocznika z superfosfatami !!! Nie należy mieszać mocznika z kainitem magnezowym !!! Problem higroskopijności mieszaniny nawozów – tworzy się papka.

Terminy siewu rzepaku ozimego

Ilość wysiewu (kiełkujących nasion/1m2) Termin siewu Odmiany populacyjne Odmiany mieszańcowe Wcześniejszy od optymalnego 50-70 45-50 Optymalny 60-80 50-65 (45-55) Opóźniony w stosunku do optymalnego 80-90 65-70

Ilość wysiewu rzepaku obsada (1m2) x 10000 x MTN (g) IW (kg/ha) = --------------------------------------------- LZK (%) x CZN (%) x PZW (%) IW – ilość wysiewu MTN – masa 1000 nasion LZK – laboratoryjna zdolność kiełkowania CZN – czystość nasion PZW – oczekiwana polowa zdolność wschodów

Ilość wysiewu rzepaku Wysiew od 2,5 (3,0) kg na 1 ha do 5,5 (6,0) kg na 1 ha w zależności od MTN danej odmiany. Jednostka siewna rzepaku to najczęściej materiał siewny odmiany mieszańcowej (1.500000 szt. nasion) otoczkowany i przygotowany do wysiewu docelowo na areale 3 ha.

Ilość wysiewu i obsada Nadmierne zagęszczenie roślin prowadzi do luźnej budowy rozety liściowej, a nawet wybujania roślin, gorszego ich przezimowania i słabszego wigoru na wiosnę, co jest przyczyną mniejszych plonów i mniejszej wierności plonowania. Na wiosnę zagęszczenie roślin na 1 m2 powinno być nie mniejsze niż 15-20 sztuk odmian mieszańcowych (parasolowatych) i 20-30 sztuk odmian populacyjnch (jodełkowych).

Typy odmian rzepaku Odmiany populacyjne Odmiany mieszańcowe zrestorowane (F1)

Odmiany rzepaku ozimego W 2013 roku w Krajowym Rejestrze COBORU zarejestrowanych jest 48 odmian populacyjnych rzepaku ozimego oraz 47 mieszańców zrestorowanych (F1), których rośliny tworzą kwiaty zdolne do samozapylenia.

COBORU (Słupia Wielka) http://www.coboru.pl Odmiany rzepaku COBORU (Słupia Wielka) http://www.coboru.pl

Chwasty – progi szkodliwości lub zbiorowisko chwastów Dominujący gatunek lub zbiorowisko chwastów Progi szkodliwości wyrażone liczbą chwastów na 1 m2 lub stopniem pokrycia powierzchni pola (%) Ostrożeń polny 1 szt. Przytulia czepna Rumian polny i rumianek pospolity 3 szt. Zbiorowiska chwastów dwuliściennych: jesienią 20 szt. (bez dominacji jednego gatunku) wiosną 30 szt. (bez dominacji jednego gatunku) Zbiorowiska chwastów jednoliściennych i samosiewy zbóż 10-15%

Szkodniki – progi szkodliwości Termin obserwacji Próg szkodliwości pchełki ziemne wrzesień i październik 1 chrząszcz na 1 mb rzędu ślimaki wschody roślin 2 ślimaki w 1 pułapce w okresie wschodów roślin i liścieni; - 5 ślimaków w 1 pułapce w okresie formowania rozety; - 10% uszkodzonych siewek rzepaku; gnatarz rzepakowiec 1 gąsienica na 1 roślinie

Szkodniki – progi szkodliwości Termin obserwacji Próg szkodliwości chowacz brukwiaczek początek marca i koniec marca 10 chrząszczy w żółtym naczyniu w ciągu kolejnych 3 dni lub 2-4 chrząszczy na 25 roślin chowacz czterozębny przełom marca i kwietnia 20 chrząszczy w żółtym naczyniu w ciągu 3 dni lub 6 chrząszczy na 25 roślinach

Szkodniki – progi szkodliwości Termin obserwacji Próg szkodliwości słodyszek rzepakowy zwarty kwiatostan, luźny kwiatostan 1 chrząszcz na roślinie, 3-5 chrząszczy na roślinie chowacz podobnik przełom kwietnia i maja 4 chrząszcze na 25 roślinach pryszczarek kapustnik od początku opadania płatków kwiatowych 1 owad dorosły na 4 rośliny mszyca kapuściana od początku rozwoju łuszczyn 2 kolonie na 1 m2 na brzegu pola

Szkodniki – sygnalizacja na rzepaku jarym

Szkodniki – sygnalizacja i odławianie

Choroby – progi szkodliwości Straty w plonie nasion w % Choroba rzepaku Próg szkodliwości - % roślin porażonych Straty w plonie nasion w % sucha zgnilizna kapustnych 10-20 50-60 zgnilizna twardzikowa pierwsze oznaki choroby (1% roślin) 1-5 apotecjów/1 m2 20-60 cylindrosporioza 15-20 czerń krzyżowych 10-30 szara pleśń 10-15

Problemy agrotechniczne – Kiła kapusty Sprawca choroby – polifagiczny, pasożytniczy pierwotniak Plasmodiophora brassicae Woronin. Przyczyna – nadmierne wysycenie płodozmianu rzepakiem i innymi gatunkami z rodziny kapustowatych (krzyżowe) – gorczyca biała, rzodkiew oleista, rzepki, kapusta, kalafior, brukselka, rzepa, rzodkiewka. Chwasty – gorczyca polna, tobołki polne, tasznik pospolity, rzodkiew świrzepa, stulicha psia, samosiewy rzepaku.

Kiła kapusty (M. Korbas, E. Jajor)

Kiła kapusty – metody ograniczania Przestrzegać zasad prawidłowego płodozmianu – przynajmniej 3-4 letniej przerwy w uprawie rzepaku i innych roślin kapustowatych na tym samym polu. Na glebach zainfekowanych nie powinno się uprawiać roślin z rodziny kapustowatych przez okres nie mniejszy niż 7-8 lat. Na polach, na których wystąpiła kiła kapusty, przez kilka lat uprawiać rośliny niebędące żywicielami sprawcy choroby np. zboża, ziemniaki, buraki, facelię.

Kiła kapusty (M. Korbas, E. Jajor)

Kiła kapusty – metody ograniczania Po zbiorze rzepaku dokładnie przyorać resztki pożniwne, niszczyć samosiewy i chwasty. Zadbać o poprawę struktury i uregulowanie stosunków wodnych w glebie, aby zapobiec jej okresowemu zalewaniu. W uprawach roślin wysiewanych po rzepaku, we wszystkich latach, bezwzględnie zwalczać chwasty z rodziny kapustowatych, nie tylko na polu ale także miedzach i nieużytkach, znajdujących się w bliskim sąsiedztwie pola.

Kiła kapusty (M. Korbas, E. Jajor)

Kiła kapusty – metody ograniczania Na polu, na którym stwierdzono występowanie kiły kapusty nie wapnować gleby w czasie przerwy w uprawie rzepaku, a dopiero przed kolejnym siewem tej rośliny. W przypadku wapnowania konieczne jest uzupełnienie nawożenia mineralnego, zwłaszcza o związki boru, manganu, cynku i magnezu. Nie stosować do nawożenia pól obornika pochodzącego od zwierząt karmionych roślinami z rodziny kapustowatych porażonych przez kiłę.

Kiła kapusty (M. Korbas, E. Jajor)

Kiła kapusty – metody ograniczania W rejonach o zwiększonym ryzyku wystąpienia kiły kapusty nie przyspieszać terminu siewu. Na polu zainfekowanym ograniczyć liczbę wjazdów i zabiegów uprawowych do niezbędnego minimum. Po zabiegach uprawowych, na polu na którym wystąpiła kiła kapusty, wszystkie narzędzia i maszyny rolnicze oraz obuwie pracowników przed przejazdem na inne pola należy gruntownie oczyścić, wymyć i zdezynfekować.

Kiła kapusty – metody ograniczania W rejonach zagrożonych wystąpieniem kiły kapusty starannie i często kontrolować pola rzepaku oraz pobliskie nieużytki. Jedynie na glebach zainfekowanych wysiewać odmiany rzepaku o podwyższonej odporności na kiłę kapusty, uwzględniając prawidłowy płodozmian i różne typy odmian odpornych (Mendel F1, Cracker, Alister, Tosca, Sparta).

Kiła kapusty – metody ograniczania Metoda chemiczna – fungicyd Altima 500 SC (2 l/ha) wymieszanie z glebą na głębokość 10 cm. Metoda chemiczna – fungicyd Topsin M 500 SC w fazie BBCH 11-12 obniżenie porażenia 30-50% Regulacja pH poprzez stosowanie 2-4 ton wapna tlenkowego lub pokarbidowego. Ograniczenie nawożenia nawozami azotowymi – forma amonowa (NH4+), które tuż po zastosowaniu mogą silnie obniżyć pH w strefie korzeniowej roślin.

Chowacz galasówek Chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych. Uszkodzenia: na szyjce korzeniowej roślin oraz dolnej części łodygi widoczne wyrośla, w których żerują larwy. Rośliny silnie opanowane słabo się rozwijają szczególnie w początkowej fazie wzrostu. IOR-PIB Poznań: zarejestrowane zaprawy (Chinook 200FS, Couraze 350FS, Cruiser OSR 322FS, Modesto 480FS, Nuprid 600FS).

Uszkodzenia – kiła kapusty i chowacz galasówek

Uszkodzenia – kiła kapusty i chowacz galasówek

Problemy agrotechniczne – Słodyszek rzepakowy Mechanizmy odporności słodyszka: spowolnienie przenikania związku chemicznego przez kutikulę owada, enzymatyczna detoksykacja insektycydów w procesach metabolicznych, zmniejszenie wrażliwości tkanki nerwowej, swoistego receptora, na które u owada oddziałuje trucizna, unikanie lub ucieczka owada z miejsca potraktowanego insektycydem.

Problemy agrotechniczne – Słodyszek rzepakowy Dobór odpowiedniego środka do zwalczania tego szkodnika coraz częściej jest bardzo trudny. Te same środki nawet w tych samych rejonach działają raz lepiej raz gorzej w zależności od warunków klimatycznych i środowiskowych. Dla dobrej ochrony rzepaku potrzebne są 2, 3 a nawet 4 chemiczne zabiegi w sezonie, choć zdarza się, że i to nie wystarcza. Żaden z zalecanych dziś w Polsce środków do zwalczania słodyszka rzepakowego nie jest idealny.

Próg szkodliwości – Słodyszek rzepakowy 1-2 owady na 1 roślinie w fazie BBCH 50-52 3-5 owadów na 1 roślinie w fazie BBCH 53-59 Równoległe występowanie innych szkodników (chowacz brukwiaczek, chowacz czterozębny, chowacz podobnik, pryszczarek kapustnik)

Ograniczanie odporności – Słodyszek rzepakowy Bez względu na wybór insektycydu daną substancję aktywną należy stosować tylko 1 raz w sezonie. W miarę możliwości należy stosować rotację grup chemicznych. Z danej grupy chemicznej wybierać substancje aktywne o najlepszej skuteczności w stosunku do słodyszka rzepakowego. Należy stosować wyłącznie środki zarejestrowane w Polsce.

Ograniczanie odporności – Słodyszek rzepakowy W zwalczaniu odpornych populacji słodyszka nie zaleca się stosowania mieszanin insektycydów, ze względu na możliwość wykształcenia szybkiej odporności na każdą z substancji aktywnych zawartych w mieszaninie. Termin zabiegu dostosować do progu szkodliwości, fazy rozwojowej rzepaku, prognozy pogody odnośnie temperatury i opadów, najniższego ryzyka zatrucia pszczół i innych gatunków pożytecznych.

Ograniczanie odporności – Słodyszek rzepakowy Należy stosować środki ochrony roślin w dawkach zalecanych, zgodnie z etykietą stosowania. Zbyt niskie lub zbyt wysokie dawki doprowadzają do wykształcenia odporności. Zabiegi wykonywać atestowaną aparaturą, pamiętając o pH cieczy użytkowej, prawidłowym ciśnieniu roboczym i optymalnej temperaturze w czasie wykonywania zabiegu.

Ograniczanie odporności – Słodyszek rzepakowy W przypadku nieskuteczności zabiegu i konieczności powtórzenia go, należy określić przyczynę nieskuteczności i w razie potrzeby, zastosować środek zawierający substancję aktywną z innej grupy chemicznej. Jeśli sierdzono odporność lokalnej populacji słodyszka rzepakowego na związki z danej grupy chemicznej, nie należy stosować środków o podobnym mechanizmie działania.

Insektycydy IOR-PIB 2013 – Słodyszek rzepakowy Zlecenia Instytutu Ochrony Roślin - PIB dotyczące zwalczania słodyszka rzepakowego w uprawach rzepaku i rzepiku obejmują 35 insektycydów dopuszczonych do stosowania w Polsce.

Acetamipryd – Chloronikotynole Acetamip 20 SP – dawka 0,10 Mospilan 20 SP – dawka 0,10 Sumitox 20 SP – dawka 0,10 Viper 20 SP – dawka 0,10

Tiachlopryd + Deltametryna – Chloronikotynole + Pyretroid Proteus 110 OD – dawka 0,55

Etofenproks – Etery arylo-propylowe Trebon 30 EC – dawka 0,25

Chloropiryfos – Fosforoorganiczne Dursban Delta 200 CS – dawka 1,50 Pyrinex 250 CS – dawka 0,80 Pyrinex 480 EC – dawka 0,80 Pyrisimex 480 EC – dawka 0,80

Alfa-cypermetryna – Pyretroidy Alpha Gold 100 EC – dawka 0,10 Fastac 100 EC – dawka 0,10 Golden Alpha 100 EC – dawka 0,10 Jetstac 100 EC – dawka 0,10 Tak Tak 100 EC – dawka 0,10

Cypermetryna – Pyretroidy Cyperkil Max 500 EC – dawka 0,05 Sherpa 100 EC – dawka 0,25

Deltametryna – Pyretroidy Agria – Deltametryna 2,5 EC – dawka 0,25 Decis 2,5 EC – dawka 0,20 Decis Mega 50 EW – 0,10 Patriot 100 EC – dawka 0,05

Esfenwalerat – Pyretroidy Sumi-Alpha 050 EC – dawka 0,23

Lambda-cypermetryna – Pyretroidy Agria-Lambda-Cyhalotryna 050 CS – dawka 0,12 Karate Zeon 050 CS – dawka 0,12 Kung-Fu 050 CS – dawka 0,12 LambdaCe Z 050 CS – dawka – 0,12 Pilar-Lambda-Cyhalotryna 050 CS – dawka 0,12

Gamma-cyhalotryna – Pyretroidy Rapid 060 CS – dawka 0,07

Lambda-cyhalotryna – Pyretroidy Pilar-Lambda-Cyhalotryna 050 CS – dawka 0,12

Tau-fluwalinat – Pyretroidy Mavrik 240 EW – dawka 0,20

Zeta-cypermetryna – Pyretroidy Ammo Super 100 EW – dawka 0,10 Fury 100 EW – dawka 0,10 Minuet 100 EW – dawka 0,10 Rage 100 EW – dawka 0,10 Titan 100 EW – dawka 0,10

Dobór substancji aktywnych – Słodyszek rzepakowy Pierwszy zabieg – BBCH 51-54 Silny atak > 10 osobników/1 roślinę = chloropiryfos Umiarkowany atak 3-9 osobników/1 roślinę = acetamipryd lub pyretroidy

Dobór substancji aktywnych – Słodyszek rzepakowy Drugi zabieg – BBCH 55-57 Silny atak > 15 osobników/1 roślinę = chloropiryfos Umiarkowany atak 3-15 osobników/1 roślinę = acetamipryd lub pyretroidy Inna substancja aktywna niż stosowana w I terminie zabiegu przeciwko słodyszkowi.

Dobór substancji aktywnych – Słodyszek rzepakowy Trzeci (kolejny) zabieg – BBCH 58-60 Z uwagi na ochronę entmofauny zapylającej dozwolone jest stosowanie tylko acetamiprydu lub tau-fluwalinatu. Konieczna rotacja pomiędzy substancjami aktywnymi o różnym mechanizmie działania.

IOR-PIB Poznań – środki ochrony roślin Zalecenia Ochrony Roślin http://www.ior.poznan.pl/

Atraktanty W uprawie rzepaku można stosować Pollinus, który jest kompozycją czterech różnych związków pochodzenia roślinnego, które oprócz specjalnego zapachu zawierają także imitację feromonu wydzielanego przez pszczoły – zwiadowczynie celem wskazania drogi pszczołom zapylaczkom do źródła pożytku. Jest on nietoksyczny i nieszkodliwy dla środowiska. Pollinus ma bardzo silny, różano-cytrynowy zapach zwabiający pszczoły miodne, trzmiele, pszczoły samotnice i inne owady zapylające.

Kwitnienie rzepaku ozimego

Atraktanty Stosowanie atraktantów w początku i pełni kwitnienia rzepaku w pewnym stopniu osłabia repelentne działanie na pszczołowate aplikowanych wcześniej (faza pąkowania) insektycydów przeciwko słodyszkowi rzepakowemu opartych przede wszystkim na związkach pyretroidowych.

Herbicydy nieselektywne Stosowane preparaty wykonane są na bazie glifosatu i mają działanie nieselektywne (Avans 330 SL, Dominator 360 SL, Glyfos 360 SL, Klinik 360 SL, Rodeo 360 SL, Roundup 360 SL, Energy 450 SL, Max 680 SG i Ultra 360 SL). Aplikowane są na plantacjach silnie zachwaszczonych perzem i innymi uciążliwymi chwastami, gdy wilgotność nasion rzepaku spadła poniżej 30%.

Herbicydy nieselektywne Nie wolno herbicydów nieselektywnych stosować na plantacjach nasiennych, uszkodzonych przez szkodniki lub ptaki oraz w przypadku występowania na roślinach rzepaku późno dokwitających rozgałęzień bocznych.

Desykanty Typowymi desykantami są Basta 150 SL lub 200 SL oraz Reglone 200 SL lub Turbo 200 SC. Zabieg należy wykonać gdy wierzchołkowe łuszczyny są zielone, a w dolnej części rośliny mają kolor jasnozielony lub słomkowożółty.

Desykanty W odróżnieniu od herbicydów totalnych mogą być stosowane na plantacjach nasiennych rzepaku i nierównomiernie dojrzewających. Desykacja eliminuje niekorzystny wpływ zmienności glebowej, chwasty oraz przyspiesza zbiór rzepaku, co jest szczególnie ważne w sezonie obfitującym w opady. Desykanty działają repelentnie na ptactwo, a przez to ograniczają dodatkowe uszkodzenia łuszczyn.

Zbiór Straty nasion przy zbiorze kombajnem wyposażonym w standardowe zespoły robocze wynoszą około 8-10%. Zastosowanie w kombajnie adaptera wydłużającego podłogę zespołu żniwnego o 40 cm, aktywnego rozdzielacza łanu, sita kłosowego o średnicy 6 mm i sita o średnicy 4 mm wmontowanego w podsiewaczu na miejsce dolnego sita żaluzjowego powoduje 2-3 krotne zmniejszenie strat.

I ŻYCZĘ WYSOKICH PLONÓW!!! DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ… I ŻYCZĘ WYSOKICH PLONÓW!!!