Starożytny Izrael
Tematy prezentacji Krótki opis. Położenie geograficzne. Królowie. O świątyni Arka przymierza Niewola babilońska . Judaizm Jeżeli chcesz po prostu oglądnąć prezentację poczekaj 10 sekund.
Starożytny Izrael narodził się około XIII w. p. n. e Starożytny Izrael narodził się około XIII w. p.n.e.,kiedy koczownicze plemiona Izraelitów pod wodzą Mojżesza osiedliły się w miejscu dzisiejszej Palestyny, zwanej kiedyś krainą Kanaan. Za panowania króla Dawida Izraelici zdobyli Jerozolimę, i ustanowili ją swoją religijną i państwową stolicą. Królestwo Izraela było wewnętrznie niestabilne i prowadziło dużo wojen, co doprowadziło do jego podziału na dwie części: Judę i Izrael. Starożytny Izrael
Położenie geograficzne starożytnego Izraela. Starożytny Izrael położony był na terenie dzisiejszej Palestyny, pomiędzy Morzem Śródziemnym, a Morzem Martwym.
Królowie Izraela i ich osiągnięcia. Król Dawid(ok.1010-970 r.p.n.e.) był jednym z najbardziej znanych królów Izraela. Zjednoczył 12 plemion Izraela. Miał 18 dzieci z których najbardziej znanych jest Salomon. Król Salomon, syn Dawida(ok. 990-930 r.p.n.e. Salomon był najmądrzejszym władcą Izraela.Zbudował świątynię Jerozolimską i sprowadził do niej Arkę Przymierza.
Świątynia Jerozolimska To jedyna świątynia judaizmu stojąca niegdyś w Jerozolimie. Została zbudowana przez Salomona, który sprowadził do niej Arkę Przymierza z dziesięcioma Przykazaniami Bożymi. Do dziś zachowała się tylko Ściana Płaczu, czczona przez żydów. Dawniej Dziś
Arka Przymierza Arka Przymierza z hebrajskiego „Aron” to najważniejszy przedmiot kultu starożytnych izraelitów. Według starego testamentu skrzynia z drewna akacjowego obustronnie pozłacana o wymiarach ok. 140x80x80 cm. Jej górną część otaczał ornament geometryczny. Przykrycie stanowiła szczerozłota płyta zwana „przebłagalnią”na przeciwległych krańca, której umieszczono również ze złota i okrywające Arkę Przymierza skrzydłami dwa herubiny. Wewnątrz przechowywano tablicę dekalogu. Arka Przymierza zaopatrzona była w dwa drążki służące do jej przenoszenia.
Niewola Babilońska Niewola babilońska – zwyczajowe określenie wygnania Żydów z Judy, z z z z Judy trwającego od 586 do 538 roku p.n.e. Termin „niewola" jest nieadekwatny, gdyż deportowani Żydzi nie byli traktowani jak niewolnicy, a część z nich pełniła wysokie stanowiska urzędnicze zarówno na dworze królów babilońskich, jak i perskich. .Pierwsze wysiedlenie Żydów do Babilonu nastąpiło w 597 p.n.e., kiedy to Nabuchodonozor II wtargnął do Jerozolimy, zrabował świątynny skarbiec i wysiedlił m.in. króla Jojakina oraz proroka Ezechiela. 29 lipca 587 p.n.e. wojska babilońskie króla Nabuchodonozora II zdobyły Jerozolimę, tłumiąc tym samym powstanie Żydów z Judy przeciwko państwu nowobabilońskiemu. Według relacji Jeremiasza 4600 Żydów zostało wysiedlonych przez nowobabilońskiego władcę do Babilonii (taką metodę ujarzmiania buntowniczych ludów stosowali wcześniej na masową skalę Asyryjczycy, m.in. w stosunku do Babilończyków i Żydów z Izraela). Ostatnia deportacja miała miejsce w 582 p.n.e.
Religia Izraelitów Judaizm – religia monoteistyczna, której podstawą jest wiara w jednego Boga (osobowego, niepodzielnego, będącego bytem niematerialnym, bezcielesnym i wiecznym), będącego nie tylko Stwórcą świata, ale także jego stałym „nadzorcą”, czy też „opiekunem”. Bóg ten zawarł z ludem Izraela wieczyste przymierze, obiecując ochronę i pomoc w zamian za podporządkowanie się jego nakazom. Judaizm ukształtował się w II tysiącleciu p.n.e.; stanowi religię narodową Żydów. Jest też pierwszą religią abrahamową. Jej wyznawcy znajdują się na całym świecie, obecnie jest ich najwięcej w Stanach Zjednoczonych – 5,6 mln i Izraelu – 4,7 mln. Z judaizmu wywodzi się chrześcijaństwo.