Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca Jerzy Kiełb

Historia Ruchu CK i CP 1859 r. – bitwa pod Solferino płn. Włochy Jednodniowa bitwa armii cesarstwa austriackiego z armią włoską, wspomaganą przez armię francuską. W wyniku bitwy na polu walki pozostało 40 tys. ofiar – zabitych, rannych i zaginionych.

1862 r. – „Wspomnienie Solferino” Henry Dunant – opisuje w książce wstrząsające przeżycia. Apeluje również do społeczeństw Europy. Dunant proponuje w niej: powołanie we wszystkich krajach stowarzyszeń pomocy, których przeszkoleni wolontariusze mogliby nieść ratunek rannym na polu walki oraz zapewnienie im bezpieczeństwa za pomocą wyróżniającego znaku, powszechnie uznawanego przez wszystkie strony konfliktu i dającego status pełnej neutralności.

1863 r. – tzw. Komitet Pięciu Henry Dunant, Gustave Moynier, gen. Guillome-Henri Dufour, dr Louis Appia i dr Theodore Maunoir powołują Międzynarodowy Komitet Pomocy Rannym, który później przekształcił się w Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża.

1864 r. – Konwencja Genewska W Genewie zostaje podpisana Konwencja Genewska „O polepszeniu losu rannych żołnierzy w armiach czynnych”. Czerwony krzyż został wówczas prawnie uznany za znak ochronny wojskowej służby zdrowia.

1901 r. – Nobel dla H. Dunanta Parlament norweski przyznaje pierwszą pokojową Nagrodę Nobla Henry’emu Dunantowi.

1877 r. – powstaje Czerwony Półksiężyc Stowarzyszenie skupiające kraje islamskie. Znak czerwonego półksiężyca został oficjalnie uznany w 1929 roku.

1919 r. - Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca Federacja zrzesza wszystkie stowarzyszenia krajowe Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. Wspiera i koordynuje ich działalność, zwłaszcza w przypadku katastrof naturalnych. Pomaga uchodźcom i przesiedleńcom.

Zasady Czerwonego Krzyża Humanitaryzm Bezstronność Neutralność Niezależność Dobrowolność Jedność Powszechność

Polski Czerwony Krzyż (PCK) Po zatwierdzeniu przez rząd statutu Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża na zebraniu konstytucyjnym 27 kwietnia 1919 r. wybrano Zarząd Główny. Prezesem został Paweł Sapieha, a po jego rezygnacji Helena Paderewska. Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża 24 lipca 1919 r. zarejestrował i uznał Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża za jedyną organizację czerwonokrzyską działającą na całym terytorium państwa polskiego. W 1927 roku Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża zmieniło nazwę na Polski Czerwony Krzyż.

Zadania PCK Działalność opiekuńcza Propagowanie honorowego krwiodawstwa Oświata zdrowotna Promowanie zdrowego stylu życia Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej Prowadzenie Biura Informacji i Poszukiwań Upowszechnianie ideałów Czerwonego Krzyża i międzynarodowego prawa humanitarnego Współpraca zagraniczna i udział w międzynarodowych akcjach pomocy humanitarnej

Bibliografia Breitkopf B., Marciniak M., Worwa Z., Przysposobienie obronne, WSiP, Warszawa 2002. Malik T., Międzynarodowe prawo humanitarne-ochrona ofiar wojny, PZWL, Warszawa 1974. Siuda T., Zaczek Zaczyński K.M., I ty możesz żyć bezpiecznie, ADAM, Warszawa 2003. www.pck.org.pl http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Henry_Dunant -young.jpg http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Committee_of _Five_Geneva_1863.jpg

Bibliografia http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Flag_of_the _Red_Crescent.svg http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Flag_of_the _Red_Cross.svg http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Croixrouge_logos.jpg http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Flag_of_the _ICRC.svg

Opracował: Jerzy Kiełb