Międzynarodowa współpraca w zakresie zdrowia Dr n. med. Lucyna Kapka lkapka@wsiz.rzeszow.pl

Początki współpracy międzynarodowej 1851r. Paryż – pierwsza międzynarodowa konferencja sanitarna (utrudnienia handlowe związane z kwarantanną 1859r, Paryż; 1866r. Konstantynopol; 1874r. Wiedeń; 1881r. Waszyngton; 1885r. Rzym; 1892r. Wenecja; 1893r. Drezno; 1894r. Paryż – dalsze spotkania z udziałem delegatów 12 państw 1907r. Rzym – zgoda na powstanie Biura Zdrowia w Paryżu

Panamerykańska Organizacja Zdrowia 1901r. Meksyk – konferencja Krajów Amerykańskich – powołanie Biura Sanitarnego z siedzibą w Waszyngtonie (epidemie cholery i żółtej febry) 1923r. - Biuro Sanitarne zostaje przemianowane na Panamerykańskie Biuro Sanitarne 1949r. - wspólnie z WHO powstaje Amerykańskie Biuro Regionalne w Waszyngtonie, obejmujące swą działalnością oba kontynenty Ameryki

Międzynarodowe Biuro Higieny Publicznej 1907r. Paryż – utworzenie Międzynarodowego Biura Higieny Publicznej (OIHP – Office d`Internationale Hygiene Publique) Największe osiągnięcie Biura: umowa zawarta pomiędzy 14 krajami dotycząca przeciwdziałania szerzeniu się chorób wenerycznych w krajach położonych wzdłuż szlaków nawigacyjnych

Organizacja Zdrowia Ligi Narodów 1919r. Kwiecień – utworzenie Ligii Narodów jako forum międzynarodowych konsultacji w sprawach politycznych oraz technicznych, 1921r. Powołanie komitetu Zdrowia Organizacji Zdrowia Ligii Narodów (Health Committee of League of Nations)

Liga Towarzystw Czerwonego Krzyża 1919-1923r. – utworzenie Ligi Towarzystw Czerwonego Krzyża (League of Red Cross Societies) Po powołaniu Stałego Komitetu Organizacji Zdrowia Ligi Narodów w 1923r. Liga zajęła się koordynacją działań narodowych organizacji Czerwonego Krzyża i udzielaniem wzajemnej pomocy w skali międzynarodowej na wypadek wielkich katastrof i konfliktów zbrojnych oraz oświatą zdrowotną

Biuro Zdrowia Administracji NZ ds. Pomocy i Rehabilitacji 1944r. – utworzenie biura Zdrowia Administracji Narodów Zjednoczonych do Spraw Pomocy Doraźnej i Rehabilitacji (United Nations Relief and Rehabilitation administration) W celu niesienia pomocy zniszczonemu światu. Przez 2 lata spełniała ona rolę międzynarodowej organizacji zdrowia i była instytucją zastępczą do czasu powołania organizacji zdrowia o zasięgu światowym.

Organizacje międzynarodowe i międzyrządowe systemu ONZ współpracujące w zakresie zdrowia Światowa Organizacja Zdrowia – wiodąca organizacja Narodów zjednoczonych zajmująca się problematyką zdrowia – ale nie jedyna. Wielosektorowy i wielodyscyplinarny charakter problematyki zdrowia sprawia, ze sprawy zdrowia zajmują istotne miejsce w działalności również innych organizacji systemu NZ oraz innych organizacji i stowarzyszeń międzynarodowych, międzyrządowych agencji promujących rozwój współpracy międzynarodowej oraz organizacji pozarządowych.

Obecnie członkami ONZ są 192 państwa

ONZ - historia Organizacja Narodów Zjednoczonych (ang. United Nations, UN), ONZ – uniwersalna organizacja międzynarodowa, z siedzibą w Nowym Jorku, powstała 24 października 1945 r. w wyniku wejścia w życie Karty Narodów Zjednoczonych. ONZ jest następczynią Ligi Narodów. ONZ stawia sobie za cel zapewnienie pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, rozwój współpracy między narodami oraz popieranie przestrzegania praw człowieka.

ONZ Idea powołania nowej organizacji, powstała jeszcze w czasie trwania II wojny światowej, na konferencji w Teheranie w 1943. Jej głównym pomysłodawcą był prezydent USA Franklin Delano Roosevelt, a jej nazwę zaproponował premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill (określenie "narody zjednoczone" w trakcie wojny stosowano nieraz dla Aliantów). W drugiej połowie 1944 przedstawiciele Francji, Chin, Wielkiej Brytanii, USA oraz ZSRR spotkali się w Waszyngtonie, gdzie przedyskutowano zakres, cele i sposoby działania nowej organizacji.

ONZ 25 kwietnia 1945 roku zwołano pierwszą konferencję ONZ w San Francisco, w której uczestniczyło 50 państw z całego świata – pierwszych członków organizacji. Za członka ONZ od założenia uznawana jest też Polska, której przedstawiciele z powodów politycznych nie mogli uczestniczyć w konferencji w San Francisco. Podczas konferencji, 26 czerwca, podpisano Kartę Narodów Zjednoczonych, akt prawny regulujący działalność ONZ. Organizację Narodów Zjednoczonych powołano do życia 24 października 1945, kiedy postanowienia konferencji ratyfikowało pięciu przyszłych stałych członków Rady Bezpieczeństwa (Chiny, Francja, ZSRR, Wielka Brytania i USA), oraz większość pozostałych państw członkowskich. Powołanie ONZ położyło jednocześnie kres działalności Ligi Narodów, która rozwiązała się formalnie 18 kwietnia 1946, przekazując pełnienie swej misji nowej organizacji.

ONZ W grudniu 1945 Kongres USA wystosował propozycję, aby siedziba ONZ mieściła się w Nowym Jorku, co zostało przez organizację zaakceptowane. Budynek siedziby głównej otwarto 9 stycznia 1951 roku na terenach podarowanych ONZ przez Johna Rockefellera, gdzie mieści się do dziś. Część instytucji funkcjonuje jednak w innych miastach świata, m.in. w Genewie, Hadze, Nairobi i Wiedniu.

Zadania ONZ Utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa za pomocą zbiorowych i pokojowych wysiłków. Rozwijanie przyjaznych stosunków między narodami na zasadach samostanowienia i równouprawnienia. Rozwiązywanie konkretnych problemów międzynarodowych (gospodarczych, społecznych, kulturalnych, humanitarnych, czy dotyczących praw człowieka) na zasadzie współpracy międzynarodowej oraz uznania równości ras, płci, języków i wyznań. Stanowienie ośrodka uzgadniania działań narodów w imię wspólnych celów.

ONZ w Polsce http://www.un.org.pl/ Ogrom stojących przed nami wyzwań często skłania mnie do pokory. Tak wielkie są oczekiwania wobec nas. Aby wiernie i efektywnie sprostać pokładanemu w nas zaufaniu, potrzebujemy ogromnego wysiłku i dyscypliny. Zmiany wewnątrz ONZ - tak, aby nasza energia skupiała się przede wszystkim na rezultatach, a nie biurokratycznych procedurach - wymagać będą cierpliwości, wytrwałości i odwagi. Wahadło historii znów wychyla się w naszą stronę, multilateralizm powrócił. Wraz ze wzrostem współzależności świat dostrzega, że nikt lepiej niż ONZ nie jest w stanie odpowiedzieć na pojawiające się wyzwania. W rzeczy samej, odpowiedź na nie możliwa jest jedynie w ramach ONZ. Ban Ki-moon, Sekretarz Generalny ONZ

ONZ w Polsce http://www.un.org.pl/ Witamy w serwisie prezentującym obecne w Polsce instytucje Systemu Narodów Zjednoczonych. To miejsce, gdzie można poznać bogactwo i różnorodność działalności Organizacji Narodów Zjednoczonych w Polsce, a także główne wartości wyznaczające obszary naszej współpracy, u źródła których leżą Milenijne Cele Rozwoju. http://www.un.org.pl/   UNHCR - Przedstawicielstwo Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców IFC - Międzynarodowa Korporacja Finansowa UNIC - Ośrodek Informacji ONZ UNESCO - Polski Komitet ds. UNESCO UNEP/GRID - Centrum Informacji o Środowisku UNICEF - Polski Komitet Narodowy UNICEF IOM - Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji (org. międzyrządowa współpracująca z ONZ) WHO - Światowa Organizacja Zdrowia

WHO

WHO – World Health Organization Światowa Organizacja Zdrowia (World Health Organization) została powołana do życia 7 kwietnia 1948 roku, kiedy to weszła w życie jej Konstytucja. Od tego czasu 7 kwietnia obchodzimy jako Światowy Dzień Zdrowia. Obecnie Dyrektorem Generalnym WHO jest dr Margaret Chan, która pełni tę funkcje od roku 2007.

Główne cele WHO Głównym celem WHO określonym w Konstytucji Organizacji jest osiągnięcie przez wszystkich ludzi możliwie najwyższego poziomu zdrowia. Ten cel jest realizowany przede wszystkim poprzez koordynację współpracy pomiędzy państwami, przygotowywanie strategii polityk zdrowotnych, standardów oraz transferze technologii i informacji w zakresie ochrony zdrowia. Wszystkie działania są ukierunkowane na wsparcie i pomoc państwom członkowskim, aby jak najdokładniej odpowiadały z jednej strony ich specyficznym wymaganiom i problemom, a z drugiej zapewniały bezpieczeństwo i poprawę zdrowia na całym świecie.

Program WHO WHO operuje w coraz bardziej złożonym i dynamicznie zmieniającym się otoczeniu. Aby stawić czoła wynikającym z tej sytuacji wymaganiom, pod kierownictwem dr Margaret Chan, WHO wypracowała w 2007 r. sześciopunktowy program działania. 1. Promocja rozwoju 2. Wzmacnianie bezpieczeństwa zdrowotnego 3. Wzmacnianie systemów ochrony zdrowia 4. Wykorzystywanie badań, informacji i dowodów naukowych 5. Poszerzenie współpracy partnerskiej 6. Poprawa wyników działania

Europejskie Biuro Regionalne Aby móc zajmować się konkretnymi problemami krajów członkowskich, WHO utworzyła sześć biur regionalnych, w tym Europejskie Biuro Regionalne. W skład zespołu Biura Regionalnego wchodzą specjaliści do spraw zdrowia publicznego, naukowcy, eksperci techniczni i fachowcy w innych dziedzinach, pracujący w Biurze Regionalnym w Kopenhadze oraz w 5 ośrodkach subregionalnych i 29 biurach krajowych. Dyrektorem Regionalnym WHO na Europę jest od roku 2000 dr Marc Danzon.

Misja WHO Główna misją Światowej Organizacji Zdrowia w Europie jest służenie państwom członkowskim. We wrześniu 2000 roku, podczas Europejskiego Komitetu Regionalnego WHO, została przyjęta strategia „Dostosowanie usług do nowych potrzeb” (RC50/10 Matching services to new needs). Była to odpowiedź na powtarzające się prośby państw członkowskich regionu europejskiego o skoncentrowanie działań na pracy w poszczególnych krajach, tak, aby zmierzały one do realizacji konkretnych potrzeb zdrowotnych i zwiększyły tym samym efektywność programów krajowych.

Misja WHO Światowa Organizacja Zdrowia zawsze posiadała zarówno mandat, jak i wiedzę, umiejętności oraz profesjonalistów, aby wspierać państwa w zakresie poprawy zdrowia. Przed rokiem 2000 główne działania WHO EURO były ukierunkowane na ogólne problemy zdrowotne regionu europejskiego, w przeciwieństwie do specyficznych problemów poszczególnych państw. Po przyjęciu Strategii, orientacja merytoryczna programów i inicjatyw została przeniesiona z poziomu międzykrajowego na rzecz pilnych problemów zdrowotnych i potrzeb konkretnych państw.

Misja WHO Właśnie w tym kontekście koncentrowania działań w poszczególnych krajach powstaje dokument, Dwuletnia Umowa o Współpracy (BCA – Biennial Collaborative Agreement), zawierany pomiędzy Regionalnym Biurem Światowej Organizacji Zdrowia dla Europy i Rządem Państwa Członkowskiego. BCA jest formalną, sygnowaną umową dotyczącą strategicznej współpracy pomiędzy Biurem Regionalnym WHO a Państwem Członkowskim zawieraną na okres dwóch lat. BCA identyfikuje priorytety i preferencje zdrowotne kraju. Dokument powstaje etapami w miarę prowadzenia negocjacji, w których uczestniczą władze państwowe odpowiedzialne za ochronę zdrowia oraz przedstawiciele szczebla regionalnego i krajowego WHO.

Poprawa jakości systemów zdrowotnych jako klucz do sukcesu Obecnie wszystkie działania Organizacji są realizowane poprzez pryzmat systemów ochrony zdrowia. Za system ochrony zdrowia przyjmuje się wszystkie organizacje, instytucje i zasoby, których podstawowym zadaniem jest podejmowanie działań skierowanych na poprawę, utrzymanie i odbudowę zdrowia. Dobre działanie czterech podstawowych funkcji systemów: przywództwo w zakresie zdrowia, stabilne finansowanie, zapewnienie odpowiednich zasobów (kadry profesjonalistów, sprzętu, technologii itp.) oraz dostarczanie świadczeń ma na celu przyczynienie się do trwałego osiągnięcia poprawy zdrowia całych populacji oraz do zwiększenie wrażliwości systemów ochrony zdrowia na niemedyczne oczekiwania ludzi. Jest to przede wszystkim poszanowanie godności pacjenta, zapewnienie tajemnicy leczenia oraz poszanowanie autonomii decyzji pacjenta

Biuro krajowe WHO w Polsce Biuro Krajowe WHO w Polsce otwarto w 1992 roku. Biura krajowe, kierowane przez szefów biur krajowych i korzystające ze wsparcia płynącego ze wszystkich szczebli WHO pełnią kluczową rolę w merytorycznej współpracy naszej organizacji z resortami zdrowia. Rola biur krajowych polega na: umożliwianiu WHO wspierania poszczególnych krajów w realizacji ich celów w zakresie zdrowia publicznego, reagowaniu na napływające z kraju wnioski o pomoc w zakresie tworzenia zasad polityki trwałego rozwoju systemu ochrony zdrowia współpracy w działaniach dotyczących zdrowia publicznego na skalę globalną i regionalną, zapewnieniu koordynacji zasobów związanych z ochroną zdrowia publicznego i dostępności tych zasobów w sytuacjach kryzysowych w ramach współpracy zarządzaniu i koordynowaniu działań WHO na terenie danego kraju.

Polska w WHO Polska stała się krajem członkowskim WHO 6 maja 1948 r. Od chwili przystąpienia do naszej organizacji Polska odgrywa aktywną rolę w pracach WHO, uczestnicząc w Światowych Zgromadzeniach na rzecz Zdrowia (World Health Assemblies), działaniach Komitetów Regionalnych i innych gremiów kierowniczych. Wielu polskich specjalistów pracuje w WHO, na stanowiskach merytorycznych i administracyjnych.

Polska w WHO Światowe Zgromadzenie Zdrowia Członkostwo Polski w komitetach Zgromadzenia: Komitet ds. Pełnomocnictw – 1993, 2000 i 2006 r. Komitetu B – 1995 r. – Przewodniczącym Komitetu był Prof. Andrzej Wojtczak Komitet ds. Nominacji – 1999 r. Komitet Generalny – 2003 r. Rada Wykonawcza Polska była członkiem: od maja 1985 r. do maja 1988 r., od maja 1996 r. do maja 1999 r. Komitet Regionalny Polska była członkiem Stałego Komitetu Komitetu Regionalnego (Standing Committee of the Regional Committee) od września 1999 r. do września 2002 r. (Polskę reprezentował dr Jacek Antoni Piątkiewicz, po którym funkcję przedstawiciela naszego kraju objął profesor Jerzy Szczerbań).

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego Światowa Organizacja Zdrowia obchodziła w 2008 r. 60 rocznicę istnienia. Poniższa chronologia opisuje historię WHO i jej osiągnięcia w zakresie zdrowia publicznego w ciągu ostatnich 60 lat.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 1945: Konferencja Narodów Zjednoczonych w San Francisco jednogłośnie zatwierdza utworzenie nowej, autonomicznej międzynarodowej organizacji zdrowia. 1946: Międzynarodowa Konferencja Zdrowia w Nowym Jorku ratyfikuje Konstytucję Światowej Organizacji Zdrowia w lipcu.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 1947: Powołanie służby informacji epidemiologicznej – automatycznej usługi odpowiedzi telefaksowej pozwalającej na śledzenie informacji na temat chorób wymienionych w Międzynarodowych Przepisach Sanitarnych (których nazwę zmieniono później na Międzynarodowe Przepisy Zdrowotne) i innych chorób zakaźnych o znaczeniu międzynarodowym. 1948: Konstytucja Światowej Organizacji Zdrowia wchodzi w życie w dniu 7 kwietnia.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 1948: Opublikowanie międzynarodowej klasyfikacji chorób – globalnego standardu zgłaszania i klasyfikowania chorób, problemów zdrowotnych i zewnętrznych przyczyn schorzeń i obrażeń. 1948: Dr Brock Chisholm z Kanady zostaje wybrany pierwszym Dyrektorem Generalnym Światowej Organizacji Zdrowia. 1950: Światowe Zgromadzenie Zdrowia ogłasza 7 kwietnia Światowym Dniem Zdrowia. 1950: Rozpoczynają się masowe szczepienia szczepionką BCG, chroniące dzieci przed gruźlicą.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 1952: Wprowadzenie globalnego programu zwalczania malinicy we współpracy z UNICEF. Dzięki programowi poddano leczeniu 300 milionów osób w 50 krajach, zmniejszając globalny poziom zachorowań o ponad 95%. 1953: Dr Marcolino Gomes Candau z Brazylii zostaje wybrany drugim Dyrektorem Generalnym Światowej Organizacji Zdrowia.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 1955: Wprowadzenie programu eradykacji malarii. Jego cel został zmodyfikowany w 1969 r. Programy eradykacji były kolejno przekształcane w programy kontroli. 1958: Światowe Zgromadzenie Zdrowia wprowadza program eradykacji ospy. 1963: Licencja na doustną szczepionkę przeciwko poliomyelitis. Wykazano, że szczepionka powstrzymuje przenoszenie się dzikiego wirusa polio. 1965: Publikacja pierwszego raportu na temat cukrzycy. Do roku 2000 na chorobę tę chorowało 171 milionów ludzi na całym świecie i ta liczba prawdopodobnie zwiększy się przynajmniej do 366 milionów do roku 2030. 1966: Inauguracja siedziby Światowej Organizacji Zdrowia.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 1969: Międzynarodowe Przepisy Sanitarne, zatwierdzone w 1951 r., otrzymują nazwę Międzynarodowe Przepisy Zdrowotne i obejmują w szczególności cholerę, dżumę, ospę i żółtą gorączkę. 1972: Aby zapewnić powszechność stosowania szczepionki przeciwko poliomyelitis, jej wynalazca, doktor Albert Sabin przekazuje prawa do szczepionki Światowej Organizacji Zdrowia. 1973: Dr Halfdan T. Mahler z Danii zostaje wybrany trzecim Dyrektorem Generalnym Światowej Organizacji Zdrowia.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 1974: Wprowadzenie rozszerzonego programu szczepień. Szczepienia pozwalają dziś uratować 2,5 mln dzieci rocznie. 1974: Wprowadzenie programu kontroli onchocerkozy we współpracy z Bankiem Światowym, Programem Rozwojowym Narodów Zjednoczonych i Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). 1975: Stworzenie Specjalnego Programu Badań i Szkolenia w Dziedzinie Chorób Tropikalnych, aby pomóc w koordynacji, wspierać i wpływać na światowe wysiłki mające na celu zwalczanie chorób zakaźnych, które w nieproporcjonalnym stopniu dotykają populacje biedne i marginalizowane.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 1976: Wirus Ebola zostaje po raz pierwszy zidentyfikowany w Zachodniej Prowincji Równikowej w Sudanie i w Zairze (obecnie znanym jako Republika Demokratyczna Konga). 1977: Opublikowanie pierwszej listy leków podstawowych. Dziś lista liczy ponad 340 leków, które pomagają w przypadku najważniejszych schorzeń globalnych,jak malaria, HIV/AIDS, gruźlica, schorzenia związane z rozrodczością i w coraz większym stopniu schorzenia przewlekłe, jak nowotwory i cukrzyca. 1978: Międzynarodowa Konferencja w Sprawie Podstawowej Opieki Zdrowotnej w Ałma-Acie ustanawia cel historyczny: „Zdrowie dla wszystkich.”

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 1979: Globalna komisja potwierdza eradykację ospy na całym świecie. 1986: Utworzenie Globalnego Programu ds. AIDS w celu stworzenia i koordynowania globalnej strategii zwalczania tej choroby. 1988: Dr Hiroshi Nakajima z Japonii zostaje wybrany czwartym Dyrektorem Generalnym Światowej Organizacji Zdrowia. 1988: Światowe Zgromadzenie Zdrowia ogłasza rezolucję w sprawie zakazu dyskryminacji chorych na AIDS.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 1988: Stworzenie Globalnej Inicjatywy Eradykacji Poliomyelitis we współpracy z Rotary International, amerykańskimi Centrami Kontroli i Zapobiegania Chorobom oraz UNICEF. 1991: Światowe Zgromadzenie Zdrowia ogłasza rezolucję w sprawie eliminacji trądu. 1995: Stworzenie Międzynarodowej Komisji ds. Ogłoszenia Eradykacji Drakunkulozy. (Drakunkuloza to choroba powodowana przez Dracunculus medinensis.) 1995: Wprowadzenie strategii DOTS w celu kontroli gruźlicy, w ramach której 30 mln osób poddano leczeniu w programie podstawowej opieki zdrowotnej.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 1996: Utworzenie UNAIDS z sześcioma finansującymi agencjami partnerskimi. 1998: Dr Gro Harlem Brundtland z Norwegii zostaje wybrana piątym Dyrektorem Generalnym Światowej Organizacji Zdrowia. 2000: Wprowadzenie partnerstwa na rzecz zapobiegania gruźlicy, którego gospodarzem jest WHO. Obecnie obejmuje ponad 500 partnerów pracujących w celu zmniejszenia globalnego obciążenia gruźlicą poprzez zwiększenie dostępu do leczenia w ramach programów DOTS oraz zmierzenie się z takimi wyzwaniami, jak gruźlica/HIV i gruźlica lekooporna. 2000: Stworzenie Globalnej Sieci Ostrzeżeń o Epidemiach i Reakcji na Sytuacje Kryzysowe w celu wykrywania i zwalczania rozprzestrzeniania się epidemii na skalę międzynarodową.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 2000: Stworzenie Komisji ds. Makroekonomii i Zdrowia w celu oceny wpływu zdrowia na rozwój. 2000: 189 państw członkowskich Narodów Zjednoczonych jednogłośnie przyjmuje Deklarację Milenijną, która nakreśla Milenijne Cele Rozwoju. Trzy z ośmiu tych celów są związane bezpośrednio ze zdrowiem. 2001: Wprowadzenie Inicjatywy ws. Odry we współpracy z Amerykańskim Czerwonym Krzyżem, UNICEF i amerykańskimi Centrami Kontroli i Zapobiegania Chorobom. Do października 2007 r. liczba zgonów z powodu odry spadła o 68%.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 2003: Dr LEE Jong-wook z Republiki Korei zostaje wybrany szóstym Dyrektorem Generalnym Światowej Organizacji Zdrowia. 2003: Wprowadzenie inicjatywy 3x5 wraz z UNAIDS, mającej na celu umożliwienie leczenia HIV/AIDS trzem milionom osób do końca 2005 r. 2003: Światowe Zgromadzenie Zdrowia przyjmuje Konwencję Ramowa dla ograniczenia zdrowotnych następstw palenia tytoniu – obecnie jeden z najgoręcej popieranych traktatów w historii Narodów Zjednoczonych.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 2003: Zespół ostrej ciężkiej niewydolności oddechowej (SARS) jest po raz pierwszy rozpoznany, a następnie opanowany. WHO koordynowała międzynarodowe dochodzenie z wykorzystaniem Globalnej Sieci Ostrzeżeń i Reakcji na Sytuacje Kryzysowe oraz współpracowała ściśle z instytucjami ochrony zdrowia w dotkniętych zachorowaniami krajach. 2003: Utworzenie Komisji ds. Praw Własności Intelektualnej, Innowacji i Zdrowia Publicznego. 2004: Przyjęcie Strategii Globalnej ws. Diety, Aktywności Fizycznej i Zdrowia.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 2004: Światowa Organizacja Zdrowia i jej partnerzy promują bezpieczeństwo na drogach pod hasłem „stop wypadkom.” 2004: Wykorzystanie po raz pierwszy Strategicznego Centrum Działań Zdrowotnych do pomocy w koordynacji usuwania skutków tsunami na Oceanie Indyjskim. 2005: Światowe Zgromadzenie Zdrowia przyjmuje zrewidowane Międzynarodowe Przepisy Zdrowotne, nowe ramy prawne przyjęte przez większość krajów, mające ograniczyć zagrożenie chorobami, które mogą szybko rozprzestrzeniać się między krajami.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 2005: Powołanie Komisji ws. Społecznych Determinantów Zdrowia, mającej wspierać kraje i partnerów globalnych w sprawach zdrowotnych w identyfikowaniu czynników społecznych prowadzących do złego stanu zdrowia i nierówności. 2005: Wprowadzenie Partnerstwa na Rzecz Zdrowia Matek, Noworodków i Dzieci w celu zapewnienia zdrowia wszystkim kobietom, noworodkom i dzieciom. 2006: Dr Margaret Chan z Chińskiej Republiki Ludowej zostaje wybrana siódmym Dyrektorem Generalnym Światowej Organizacji Zdrowia.

60 lat WHO: chronologia najważniejszych wydarzeń w sferze zdrowia publicznego 2007: Wchodzą w życie nowe Międzynarodowe Przepisy Zdrowotne (2005). 2008: Światowa Organizacja Zdrowia promuje ochronę zdrowia przed zmianami klimatycznymi, które stanowią coraz poważniejsze zagrożenie dla bezpieczeństwa zdrowotnego.

WHO i Polska http://www.who.un.org.pl/index.php Polska jest krajem członkowskim Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) od początku jej istnienia, to jest od 7 kwietnia 1948 r. Biuro utworzone zostało w lipcu 1992 r. Jest ono integralną częścią Biura Regionalnego Światowej Organizacji Zdrowia dla Europy (WHO EURO) z siedzibą w Kopenhadze. Działalność Organizacji w Polsce opiera się na istniejącej sieci ośrodków współpracy (Collaborating Centres, Counterparts i Focal Points), koordynowanych przez Biuro WHO (Country Office) i wspieranych przez nie poprzez świadczenie pomocy technicznej.

WHO i Polska Głównym partnerem Biura WHO w Polsce jest Ministerstwo Zdrowia. Współpraca między Biurem Regionalnym WHO w Kopenhadze, a Polską koncentruje się na zagadnieniach systemu ochrony zdrowia oraz na największych zagrożeniach dla zdrowia publicznego. Szczególny nacisk został położony na realizację priorytetów uaktualnianych co dwa lata w umowach zawieranych w wyniku negocjacji między rządem Polski, a Biurem Regionalnym WHO (Biennial Collaborative Agreement - BCA). W umowach określane są konkretne oczekiwane rezultaty oraz podejmowane działania, służące ich osiągnięciu.

WHO i Polska Zadaniem Dyrektora Biura WHO w Polsce (Head of the WHO Country Office in Poland) jest zapewnienie kooperacji między Biurem Regionalnym WHO w Kopenhadze a krajem członkowskim. Jego obowiązkiem jest reprezentowanie Dyrektora Regionalnego oraz koordynowanie i wspieranie programów wdrażanych przez WHO na obszarze danego państwa. Do obowiązków Dyrektora Biura należy między innymi: Reprezentowanie Światowej Organizacji Zdrowia w kraju członkowskim; Negocjowanie, planowanie i koordynacja działań WHO na terenie kraju; Działanie na arenie stosunków publicznych, poprzez pełnienie roli rzecznika WHO;

WHO i Polska Obecnie funkcję Dyrektora Biura WHO w Polsce pełni Dr Paulina Miśkiewicz. Status Prawny Biura Światowej Organizacji Zdrowia opiera się o porozumienie między Rządem Polskim, a Światową Organizacją Zdrowia z 1965 r. oraz o Konwencję Genewską o Przywilejach i Immunitetach, której Polska jest sygnatariuszem od 1969 r. Główne działania podejmowane obecnie w Polsce przez WHO EURO: Działania wynikające z umów dwuletnich Działania na rzecz zwalczania gruźlicy Program Zdrowie Dzieci i Środowisko Program na rzecz Bezpieczeństwa Żywności Sieć Szkół Promujących Zdrowie Sieć Szpitali Promujących Zdrowie Sieć Zdrowe Miasta i inne.