Weronika Filipowska Zuzanna Ważny Klasa 1C

Kiedy człowiek nie potrafił jeszcze mówić Kiedy człowiek nie potrafił jeszcze mówić Kiedy człowiek nie potrafił jeszcze mówić Kiedy człowiek nie potrafił jeszcze mówić Od kiedy potrafił mówić do czasów elektryczności Od kiedy potrafił mówić do czasów elektryczności Od kiedy potrafił mówić do czasów elektryczności Od kiedy potrafił mówić do czasów elektryczności Od elektryczności do czasów komputerów Od elektryczności do czasów komputerów Od elektryczności do czasów komputerów Od elektryczności do czasów komputerów Od komputerów do czasów współczesnych Od komputerów do czasów współczesnych Od komputerów do czasów współczesnych Od komputerów do czasów współczesnych

Na początku człowiek porozumiewał się głównie za pomocą gestów, mimiki, symboli, nieartykułowanych dźwięków, malowideł naskalnych, a na dalsze odległości używając znaków dymnych i bębnów. Początki

p.n.e - Mowa Mowa, zbiór wokalnych symboli opartych na logicznej strukturze, umożliwiła przekazywanie informacji i wiedzy kolejnym pokoleniom w doskonalszy sposób. Umożliwia jednak ona jedynie komunikację w niewielkim gronie odbiorców. Utrwalanie informacji przekazanych w ten sposób nie było też zbyt dokładne i łatwo ulegało zniekształceniu.

Pierwsze symbole Niedoskonałości mowy prowadziły do prób stworzenia lepszego sposobu przekazywania i przechowywania informacji. Jednym z pierwszych sposobów takiej komunikacji są malowidła naskalne Powoli następowała ewolucja od rysowania do pisania. W starożytnym Egipcie oraz w dawnej Grecji pojęcia pisania i rysowania były tożsame Pierwsze symbole, petroglify, pojawiają się dopiero w okresie neolitu (10-9 tys. lat p. n. e. ) Prawdopodobnie używane były także liczne mniej trwałe symbole – ułożone stosy kamieni, symbole wyryte w drewnie czy ziemi.

To zamknięty zbiór symboli, wyrażających dźwięki fonetyczne bądź pojęcia, umożliwił przechowywanie skomplikowanych, długich wiadomości i stanowił ‘graficzny zapis mowy. Za najstarsze znane nam pismo u uważa się sumeryjskie piktogramy z 3400 p.n.e. Piktogramami posługiwały się też inne ludy starożytne – prehistoryczni mieszkańcy Egiptu, Fenicji, Krety, Hiszpanii, Francji p.n.e. - Pismo Kolejnym rodzajem pisma było pismo ideograficzne, które w przeciwieństwie do wcześniejszych odmian pisma symbolizujących wydarzenie przedstawiały idee (dany znak reprezentuje konkretne pojęcie).

Pisma starożytnych Egipcjan, Kreteńczyków, Hetytów czy mieszkańców Mezopotamii zbudowane były z symboli, połączonych w różne kombinacje. Tym samym stanowią fazę przejściową pomiędzy pismem czysto ideograficznym, a pismem czysto fonetycznym, gdyż zawierają elementy obu tych rodzajów pisma. Najbardziej znanym przykładem pisma analitycznego są egipskie hieroglify p.n.e. - Pisma analityczne

Najstarszy znany nam dziś przykład alfabetu datuje się na 2000 p. n. e. i był on używany w Egipcie przez Semitów, którzy nadali egipskim hieroglifom nowe nazwy. Początkowo tylko spółgłoski miały swoje fonemy, ale kolejne mutacje alfabetu (m.in. fenicki – 1200 p. n. e.) ewoluowały w kierunku włączenia samogłosek, co nastąpiło w alfabecie starogreckim. Najstarszy znany nam dziś przykład alfabetu datuje się na 2000 p. n. e. i był on używany w Egipcie przez Semitów, którzy nadali egipskim hieroglifom nowe nazwy. Początkowo tylko spółgłoski miały swoje fonemy, ale kolejne mutacje alfabetu (m.in. fenicki – 1200 p. n. e.) ewoluowały w kierunku włączenia samogłosek, co nastąpiło w alfabecie starogreckim. Alfabet rzymski składał się tylko z ‘dużych’ liter. W okresie średniowiecza alfabet łaciński wzbogacił się o małe litery, a także symbole ‘j’, ‘w’ i ‘u’. Różne lokalne języki dodawały także inne swoje litery do swoich wersji alfabetu – np. litery ‘ó’ czy ‘ś’ w alfabecie polskim. Alfabet rzymski składał się tylko z ‘dużych’ liter. W okresie średniowiecza alfabet łaciński wzbogacił się o małe litery, a także symbole ‘j’, ‘w’ i ‘u’. Różne lokalne języki dodawały także inne swoje litery do swoich wersji alfabetu – np. litery ‘ó’ czy ‘ś’ w alfabecie polskim p.n.e. - Pismo fonetyczne – alfabetyczne

Komunikacja na odległość Wiele kultur stosowało sygnały wzrokowe, oparte na dymie i ogniu, nazywane dziś także ‘optycznym telegrafem’. Ognisko było przykrywane koszem lub matą i odsłaniane, w ciągu dnia wypuszczając w różnych odstępach czasu smugi dymu, a w nocy dając migające światło. Widoczność tych sygnałów, zwłaszcza dymnych, był jednak zależna od pogody (wiatr, opady), co utrudniało stosowanie skomplikowanych kodów. Taki sposób sygnalizacji był wykorzystywany m.in. przez Indian północnoamerykańskich.

2400 p.n.e. - Kurierzy i poczta Dzięki używaniu coraz to bardziej praktycznych materiałów piśmienniczych stało się możliwe przenoszenie ich na znaczne odległości. Kurierzy wykształtowali się zaraz po powstaniu pisma. Najstarsze informacje dotyczące tego rodzaju działalności pochodzą z Egiptu. Rozwój tego sposobu przesyłania wiadomości dał początek systemowi pocztowemu, który jako pierwszy pojawił się w Asyrii. Poczta, dzięki licznym reformom oraz zmianom działa do dziś. W 1874 na potrzeby międzynarodowej koordynacji systemu pocztowego została stworzona najstarsza organizacja międzynarodowa – Międzynarodowy Związek Pocztowy. Poczta podróżowała różnymi sposobami. Od gołębi pocztowych, kurierów na koniach i psich zaprzęgach, po balony, statki i łodzie podwodne, kolej, samochody i samoloty.

Gołąb pocztowy Praktyczne wykorzystanie gołębi pocztowych do przesyłania wiadomości znane jest ze starożytnej Persji i Egiptu; w Grecji wykorzystywano je jako posłańców przekazujących informacje o zwycięzcach Olimpiad. W XII wieku muzułmanie w wojnach z Królestwem Jerozolimskim używali ich do wzywania pomocy.

Rewolucja przemysłowa to był okres znacznego postępu technologii, zwany erą wynalazków. To wtedy słynny Samuel Morse wynalazł telegraf elektromagnetyczny. Nie był to pierwszy telegraf, lecz jego udoskonalona wersja, z prostszym systemem kropek i kresek. Telegraf

Już w XVII w. ludzie zaczęli zdawać sobie sprawę z możliwości przesyłania głosu za pośrednictwem metalowego przewodu. Za wynalazcę telefonu uważa się Aleksandra Bella, który pierwszy opatentował ten wynalazek. Początkowo do łączenia abonentów zatrudniano operatorów. W 1889 wynaleziono automatyczną centralę, która początkowo łączyła telefony, z których numer wybierało się za pomocą trzech przycisków, oznaczających kolejno jedności, dziesiątki i setki. TELEFON

Czasy współczesne charakteryzują się nowoczesnym stylem życia. Wszystko się staramy unowocześnić, przyśpieszyć. Tak samo jest z komunikacją. Listy zastąpiła poczta elektroniczna – czyli popularne maile. Mają swój początek w 1965 r., których pomysłodawcami byli Louis, Glenda Schroeder i Pat Crisman.

TELEFON KOMÓRKOWY Ponieważ dotychczasowe telefony nie były praktyczne (za duże, nie można było dzwonić z każdego miejsca), wynaleziono telefony komórkowe (1956r.). Początkowo duże jak na fotografii, stopniowo je zmniejszano do znanych nam rozmiarów.

Komórki służą nie tylko do rozmów, ale jak wszyscy wiemy, możemy się komunikować za pomocą SMSów (wiadomości tekstowych). Możliwe są nawet wideo rozmowy, jeśli zakupimy odpowiedni model.

Znajomy czy krewny za granicą? Odległość to już nie problem. Można ze sobą porozmawiać nie tylko dzięki telefonowi, ale i wideo rozmowom, używając np. skype. Skype