To czynno ść okre ś lana, jako proces polegaj ą cy na wymianie informacji, która zachodzi pomi ę dzy uczestnikami tego procesu. Uczestnicy tacy dziel ą si ę na nadawc ę i odbiorc ę w zale ż no ś ci od funkcji przez nich spełnianych w danym momencie. Chc ą c wyja ś ni ć to zjawisko w nieco prostszy sposób powiedzie ć mo ż na, i ż jest to przekaz pewnych informacji mi ę dzy osobami, gdzie jedna mówi a druga słucha. Komunikacja:

1. Dawniej. 2. Dzi ś. Sposoby komunikacji:

Dawne rodzaje komunikacji: przez posła ń ców, sygnały dymne, sygnały ś wietlne, pismo.

Zacz ą tkami pisma były znaki własno ś ci, symbole, które po wynalezieniu systemu pisma nie zanikły, lecz utrzymały si ę w stanie szcz ą tkowym. Wła ś ciwe pismo rozwin ę ło si ę z piktografii (przedstawienia rysunkowe, obrazkowe). Rysunki te mogły by ć odczytywane przez ludzi posługuj ą cych si ę ró ż nymi j ę zykami. Znaki-rzeczy w takim systemie mogły by ć jednocze ś nie znakami-słowami (logogramami). Nazywa si ę je te ż hieroglifami (nazwa nadana przez Greków pismu staroegipskiemu). Pismo:

Rodzaje pisma: Pismo klinowe (Sumerowie, Mezopotamia, Babilonia) – Pismo to stworzyli Sumerowie w Mezopotamii ok 3500 lat p.n.e. Jest to najprawdopodobniej najstarsze pismo ś wiata. Pocz ą tkowo klinowe pismo sumeryjskie było pismem piktograficznym (obrazkowym), z czasem obrazki-znaki zacz ę ły oznacza ć równie ż sylaby. Pismo egipskie (Egipcjanie, Egipt) – pismo ideograficzno-spółgłoskowe (upraszczaj ą c – obrazkowe), stworzone w staro ż ytnym Egipcie. Pierwsze zapisy ok p.n.e. Trzy rodzaje znaków: ideogramy – znaki graficzne całych wyrazów, fonogramy – znaki graficzne d ź wi ę ków oraz determinantywy – ko ń cowe znaki zapisanego wyrazu. Pismo zapisywano od prawej do lewej lub od góry do dołu. Pismo fenickie (Fenicjanie, Fenicja) – pierwsze na ś wiecie pismo alfabetyczne, wykształcone w Fenicji około 1200 r. p.n.e. Składał si ę z 22 liter alfabetu (spółgłoski – brak samogłosek). Dzi ę ki którym mo ż na było zapisywa ć cale zdania w ich j ę zyku. Dzi ę ki temu pismo fenickie nie opierało si ę na trudnym pi ś mie obrazkowym (jak np. sumeryjskie pismo klinowe czy egipskie hieroglify). Pismo greckie (Grecy, Hellenowie, Grecja, Hellada) jest pismem alfabetycznym słu żą cym do zapisu j ę zyka greckiego i j ę zyków kilku ludów znajduj ą cych si ę pod wpływem kultury greckiej. We wczesnej staro ż ytno ś ci istniało wiele form alfabetu greckiego. Pismo łaci ń skie (Rzymianie, imperium rzymskie) oparte o alfabet łaci ń ski, czyli system znaków słu żą cych dzi ś do zapisu wi ę kszo ś ci j ę zyków europejskich oraz wielu innych. Jest najbardziej rozpowszechnionym alfabetem na ś wiecie – posługuje si ę nim ok. 35% ludno ś ci (w tym Polacy).

Współczesne rodzaje komunikacji: listy, prasa, telegraf, radio, telewizja, Internet.

Okre ś lenie dzienników, czasopism i " ś rodków masowego przekazywania powstałych w wyniku post ę pu technicznego" o charakterze informacyjnym, wydawanych periodycznie, nie rzadziej ni ż raz do roku, wyró ż niaj ą cych si ę stałym tytułem i kolejnym numerem. Okre ś lenie "prasa" pochodzi od nazwy maszyny drukarskiej i sposobu powstawania "prasy", który polega na odciskaniu znaków na papierze. Informacja jest podawana za pomoc ą pisma i obrazu stałego lub, w przypadku mediów elektronicznych, za pomoc ą d ź wi ę ku, wizji lub innej metody przekazywania informacji. Prasa zalicza si ę do mediów jednokierunkowych, co oznacza pewn ą pasywno ść i powoduje brak bezpo ś redniej reakcji odbiorcy w stron ę nadawcy. Prasa:

To urz ą dzenie do przekazywania informacji, przewa ż nie tekstowych, na odległo ść. Telegraf igiełkowy skonstruowali w 1833 roku w Getyndze uczeni niemieccy Carl Friedrich Gauss i Wilhelm Weber. Pierwszy elektryczny telegraf zbudowany został w 1837 roku przez angielskiego fizyka i wynalazc ę, Sir Charlesa Wheatstone'a oraz Sir Williama Fothergilla Cooke'a. Telegraf ten wykorzystywał pi ęć przewodów do kierowania wskazówk ą w odbiorniku, która wskazywała ró ż ne litery alfabetu. Telegraf:

Dziedzina techniki zajmuj ą ca si ę przekazywaniem informacji na odległo ść za pomoc ą fal elektromagnetycznych. Za wynalazc ę radia uwa ż a si ę powszechnie Guglielmo Marconiego. Syn włoskiego kupca z Lombardii rozpocz ą ł do ś wiadczenia z przesyłaniem i odbiorem fal radiowych w roku Radio:

Dziedzina telekomunikacji przekazuj ą ca ruchomy obraz oraz d ź wi ę k na odległo ść. W jednym miejscu za pomoc ą kamery telewizyjnej i mikrofonu rejestruje si ę sygnał, który nast ę pnie jest transmitowany do dowolnego miejsca w zasi ę gu transmisji. Sygnał odbierany jest przez odbiornik telewizyjny i przetwarzany na obraz oraz d ź wi ę k. Telewizja:

Ogólno ś wiatowa sie ć komputerowa, okre ś lana równie ż jako sie ć sieci. W znaczeniu informatycznym Internet to przestrze ń adresów IP przydzielonych hostom i serwerom poł ą czonym za pomoc ą urz ą dze ń sieciowych, takich jak karty sieciowe, modemy i koncentratory, komunikuj ą cych si ę za pomoc ą protokołu internetowego z wykorzystaniem infrastruktury telekomunikacyjnej. Internet: