Metody komunikacji Oleś Klaudia

Czasy kiedy człowiek nie potrafił jeszcze mówić. 30 000 p.n.e - Pierwsze symbole Najstarsze znane nam symbole przeznaczone do komunikacji na przestrzeni czasu to malowidła jaskiniowe. Tak jak dla małych dzieci zanim nie nauczą się bardziej skomplikowanych sposobów komunikacji, tak i dla prehistorycznego człowieka obrazki i malowidła były najłatwiejszą do opanowania techniką. Ludzie Cro-Magnon stworzyli pierwszy kalendarz księżycowy 30,000 p.n.e. Powoli następowała ewolucja od rysowania do pisania.

10 000 p.n.e – Petroglify Wydaje się, że od malowideł jest tylko krok do pierwszych symboli. Ale to krok ogromny i bardzo długi, zarówno w czasie, jak i rozwoju intelektualnym. Podczas gdy najstarsze malowidła naskalne, rzeźby, narzędzia możemy datować na okres późnego paleolitu (ok. 25 tys. lat p.n.e.), pierwsze symbole, petroglify, pojawiają się dopiero w okresie neolitu (10-9 tys. lat p.n.e).

Porozumiewanie się poprzez -mimika (wyraz twarzy) - pantomimika (gesty) - czynniki paralingwistyczne (np. ton głosu, tempo, intonacja) - stany fizjologiczne (np. rumieńce) - postawa ciała (co się dzieje z ciałem dziecka podczas przekazywania komunikatu) - oczy (np. ruchy oczu, częstość mrugania, kierunek patrzenia, kontakt wzrokowy)

3300 p.n.e. - Pismo Symbole były prekursorem kolejnego wielkiego wynalazku – pisma. Zamknięty zbiór symboli, wyrażających dźwięki fonetyczne bądź pojęcia, umożliwił przechowywanie skomplikowanych, długich wiadomości i stanowił „graficzny zapis mowy”. Klasa urzędników rządzących imperium chińskim, literati, za jedną z najważniejszych cech wykształconego człowieka uważała zdolność czytania i pisania.

9000 p.n.e. - Piktogramy i ideogramy Ideogramy mają na celu przedstawienie idei. Podczas gdy piktogram przedstawiający koło zawsze przedstawia przedmiot o okrągłym kształcie, np. słońce, tak kolisty ideogram może oznaczać ‘gorąco’, ‘światło’, ‘dzień’ czy ‘Wielkiego Boga Słońca’. Dwie kreski mogą oznaczać nie tylko nogi, ale symbolizować też pojęcia takie jak ‘iść’ bądź ‘podróż’. Najstarszym podgatunkiem pisma są piktogramy, czyli pismo obrazkowe, w którym obrazy lub schematyczne rysunki przedmiotów są symbolami tych zjawisk. Symbole te nie przedstawiają dźwięków mowy – jest to alfabet semantyczny.

3400 p.n.e. - Pisma ideograficzne Z czasem ideogramy coraz bardziej odchodziły od ‘zwykłych obrazków’ i ewoluowały w stronę bardziej abstrakcyjnych symboli, nadal jednak zachowały swoją podstawową ideę, że dany znak reprezentuje konkretne pojęcie. Ideogramy są spotykane w starszych systemach pisma Dalekiego Wschodu – m.in. w japońskim Kanji, koreańskim Hanja (z V wieku n.e.), które z kolei wywodzą się z chińskich znaków (1200 p.n.e). Najstarszy system pisma, sumeryjskie pismo klinowe, jest przykładem pisma ideograficznego.

3300 p.n.e. - Pisma analityczne Najbardziej znanym przykładem pisma analitycznego są egipskie hieroglify (najstarszy odkryty egipski hieroglif jest datowany na 3300 p.n.e.). Składają się z trzech odrębnych elementów: znaki ideograficzne - np. “krzyż ankh” oznaczał “życie”, a “pióro” oznaczało “prawdę” znaki fonetyczne – hieroglificzne znaki spółgłoskowe, oznaczały od jednej do trzech spółgłosek determinatywy – poprzedzające słowa i określające klasę wyrazów. Np. wszystkie imiona bóstw były poprzedzane znakiem siedzącej figurki boga

3000 p.n.e. - Pisma fonetyczne - sylabiczne Pisma fonetyczne-sylabiczne (sylabariusze) to takie zespoły symboli fonetycznych, w których poszczególne znaki są znakami samogłosek lub sylab, połączonych tak by przekazywały słowo mówione. 2000 p.n.e. - Pismo fonetyczne – alfabetyczne Alfabet rzymski składał się tylko z ‘dużych’ liter. W okresie średniowiecza alfabet łaciński wzbogacił się o małe litery, a także symbole ‘j’, ‘w’ i ‘u’. Różne lokalne języki dodawały także inne swoje litery do swoich wersji alfabetu – np. litery ‘ó’ czy ‘ś’ w alfabecie polskim.

Od chwili kiedy już mówił do czasów wynalezienia elektryczności. Sygnały optyczne - wiele kultur stosowało sygnały wzrokowe, oparte na dymie i ogniu, nazywane dziś także ‘optycznym telegrafem’. 400 p.n.e. - Heliograf 1790 - Semafor Sygnały dźwiękowe - kultury żyjące na obszarach obfitujących w duże drzewa stosowały wydrążone pnie drzew, niekiedy przykryte skórą, czyli bębny. Rogi, bębny i inne sposoby przekazywania dźwięku były także często używane do komunikacji na polach bitew. Posłańcy 2400 p.n.e. Kurierzy i poczta Spotkania towarzyskie Materiały piśmiennicze – od tabliczek glinianych, poprzez papirusowe zwoje po papier

Od elektryczności do czasów komputerów. 1838 - Telegraf 1848 - Telefon 1896 - Radio 1927 - Telewizja Telegraf

Komputery i czasy współczesne. Telefon (komórka) Poczta (telegramy, listy wysyłane priorytetem) Internet (e-mail, różnego rodzaju komunikatory typu gadu-gadu, skype, tlen itp) Fax oraz różne środki komunikacji miejskiej Radio Prasa Telewizja Spotkania

W dzisiejszych czasach sposoby komunikowania się między ludźmi zostały zdominowane przez ciągły i systematyczny rozwój cywilizacyjny oraz postęp techniki. Nasze życie jest zdominowane przez urządzenia elektroniczne różnego typu, które sprawiają, że w każdym miejscu i o każdym czasie możemy skontaktować się z drugą osobą. Poznajemy ludzi w zaciszu domowym (np. czat) i bez żadnych problemów nawiązujemy kontakt z kimś, kto jest oddalony od nas o wiele kilometrów. Niewątpliwą zaletą takiej komunikacji jest szybkość i wygoda. Warto jednak pamiętać, że telefon czy Internet nie zastąpią nam żywych kontaktów z drugą osobą. W relacjach międzyludzkich niezwykle ważną rolę odgrywa ton głosu, mimika czy mowa ciała, których zaobserwowanie jest możliwe tylko podczas bezpośredniej rozmowy. Urządzenia elektroniczne ułatwiają życie, ale człowiek jest istotą stadną i potrzebuje kontaktów z żywymi ludźmi w rzeczywistym świecie.

KONIEC