Janusz Korczak lekarzem dusz i ciał

Był rok 1878 Na zdjęciu on sam w wieku 10 lat … ściślej mówiąc 22 lipca rodzina Goldszmitów powiększa się o małego Henia. Dzieciństwo spędza w Warszawie, tam też uczęszcza do szkół . Później znamy go jako Janusza Korczaka. Jedna osoba – 4 twarze: pediatra, pedagog, wychowawca, a przede wszystkim pisarz. Najważniejsze były dla niego dzieci. Na zdjęciu on sam w wieku 10 lat

Trudy życia i „przyspieszony kurs dojrzewania” W czasie gdy Janusz Korczak był dzieckiem, ziemie polskie znajdowały się pod zaborami Austrii, Rosji i Prus. Oznaczało to, że Polska nie istniała wówczas jako wolne państwo, tylko jej ziemie przyłączone były do Rosji, Austrii i Prus, a władcy tych państw rządzili Polakami. Pod zaborami Polska znajdowała się przez ponad 123 lata. Życie Polaków w tych czasach nie było z pewnością łatwe., ale każdy Polak, tak jak umiał, starał się bronić polskości i walczyć o odzyskanie wolności.

Rodzina J. Korczaka Rodzice Korczaka nie tworzyli udanego małżeństwa. Młody Henryk wychowywał się w dobrobycie i luksusie. Nie czuł się jednak kochany. Po latach będzie wspominał chłód i samotność rodzinnego domu Grób ojca pisarza

Pisarz jako student medycyny W lekarskim kitlu cz. I W 1898 roku Janusz Korczak rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Cesarskiego w Warszawie. 17 marca 1905 otrzymał dyplom lekarza. Podjął wówczas pracę jako lekarz pediatra w warszawskim szpitalu. Ofiarnie wypełniał swe obowiązki. Od ubogich pacjentów nie pobierał wynagrodzenia, a od bogatych wręcz przeciwnie. Pisarz jako student medycyny

W lekarskim kitlu cz. II Praca w szpitalu nauczyła Korczaka wrażliwości społecznej, znany był z tego, że często rozdawał ubogim pacjentom leki, a nawet dawał pieniądze. Korczak był jednym z twórców nowej dyscypliny medycyny, a mianowicie nauki o zdrowym dziecku, zwanej wówczas pedologią, a dziś auksologią. Był wybitnym znawcą dziecka, aspektów jego rozwoju i zdrowia.

Nierealnie realne marzenia Siedmioletni Henryk rozpoczął naukę w prywatnej szkole przygotowującej do gimnazjum. Panowała w niej żelazna dyscyplina i rózga. Głęboko przejmował się stosowaną tam karą chłosty, więc rodzice musieli zabrać go ze szkoły. Przebywając w domu i przygotowując się do pierwszej klasy gimnazjum, marzył o lepszym świecie, w którym nie będzie okrucieństwa i niesprawiedliwości. Marzenia te znalazły odbicie w „Królu Maciusiu Pierwszym” oraz w wielu innych utworach jego autorstwa.

.

… także zobaczymy bohaterów książek Korczaka Na szklanym ekranie… … także zobaczymy bohaterów książek Korczaka 9

Sztuka kochania dzieci

Fantastyczne ukazanie Korczaka Natura dziecka Korczak uważał dzieci za bardzo interesujące i wartościowe istoty. Trochę jakby przybysze z nieznanej planety, o której się nic nie wie. Uważał, że dorośli mogą bardzo wiele skorzystać, przyglądając się dzieciom i sam bacznie je obserwował. Spisywał ich zabawy, gry i powiedzonka, podpatrywał, jak zamieniają się przedmiotami, jak rozsądzają między sobą spory. Bronił praw dziecka, uważał, iż każde dziecko ma prawo być sobą, ma prawo do szacunku, do popełniania błędów, do posiadania własnego zdania. Fantastyczne ukazanie Korczaka

Wychowanie wg Korczaka Janusz Korczak twierdził, że miejsce dziecka było w towarzystwie jego rówieśników, a nie w zaciszu domowym. Starał się zapewnić dzieciom beztroskie (co nie znaczy pozbawione obowiązków) i toczące się prostą i niewyszukaną ścieżką – dzieciństwo. Traktował je zawsze poważnie. Uważał, że dziecko kojarzy i rozumuje jak osoba dorosła, tylko nie ma tak dużego bagażu doświadczeń. Pomnik lekarza

„Ojciec wszystkich dzieci” Janusz Korczak to też dyrektor Domu Sierot oraz współzałożyciel Naszego Domu Sierot. Dom Sierot w Warszawie na ulicy Krochmalnej dla dzieci żydowskich prowadził od 1912 roku wspólnie ze Stefania Wilczyńską. W 1919 roku podjął wieloletnia współpracę z Marią Falską przy prowadzeniu Naszego Domu Sierot dla dzieci polskich.

„To mój dom…” Jeden z wychowanków Domu Sierot J. Korczaka o życiu w tym miejscu mówił: Jeśli myślę o domu, to zawsze jest to warszawski Dom Sierot doktora Korczaka. Cokolwiek opowiem o spędzonych tam latach, będzie to tylko cząstka prawdy o wielkiej idei (…). Przede wszystkim czuliśmy się pełnoprawnymi mieszkańcami, czuliśmy się bezpieczni. J. Korczak z dziećmi

Ostatkiem sił fizycznych i metafizycznych Chory, znieczulający głód alkoholem, zmęczony, rozdrażniony Korczak w nieludzkich warunkach getta funkcjonuje w różnych wymiarach. Walczy z codziennością, wykłóca się o każdy worek kartofli, o każdą główkę kapusty. Jednocześnie wznosi się ponad tragizm sytuacji. Pisze Pamiętnik z getta – dzieło szczególne w biografii Korczaka. Pamiętnik nie tyle dokumentuje życie w getcie, co raczej jest biograficzną refleksją nad upodleniem świata i nędzą ludzkiej kondycji. Wyraża jednak wiarę w najgłębsze wartości człowieka.

Życie na szali Janusz Korczak zginął wraz z wychowankami – wywieziony 6 sierpnia 1942 r. z getta w wagonie bydlęcym. Dobrowolnie towarzyszył im w drodze na śmierć w komorze gazowej obozu zagłady w Treblince.

Przed wybuchem I wojny światowej, Janusz Korczak pisał różne artykuły do gazet. Często poświęcone były one problemom dzieci. Sprawdził się więc również jako dziennikarz i pisarz. W 1926 roku Korczak założył czasopismo „Mały Przegląd”, które prowadzone było przez dzieci i młodzież. Za pośrednictwem radia bardzo często prowadził różne akcje mające na celu obronę praw dziecka. Audycje radiowe prowadził pod pseudonimem Stary Doktor. „Stary Doktor”

Okres Wojny Korczak wówczas: Jest lekarzem na froncie; Domaga się „godnej śmierci” dla dzieci; Walczy.

Wielka wielkość człowieka Uchwałą Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 września 2011 roku rok 2012 został ustanowiony Rokiem Janusza Korczaka. W roku 2012 przypada 70. rocznica śmierci Janusza Korczaka.

Wychowankowie Domu Sierot wraz z dyrektorem jednostki

Korczak i jego podopieczni na kolonii

Studenci wraz z Korczakiem

(prowadził m. in. wykłady nt. rozwoju dziecka) Korczak ze studentami (prowadził m. in. wykłady nt. rozwoju dziecka)

Janusz Korczak to… postać wielowymiarowa, eksperymentator w działaniu i myśleniu, przełamujący utarte schematy, działacz społeczny propagujący ideę samorządności dziecięcej w wyjątkowych placówkach dla dzieci, intelektualista walczący o prawa dziecka w każdej sferze działalności: koncepcje wychowawcze przedstawił w 24 książkach, pisarz rozumiejący znaczenie szczególnego sposobu komunikacji z dzieckiem, jego powieści dla dzieci pokazują językowa wrażliwość i umiejętność dostosowania formy do treści i odbiorcy, skuteczny propagator idei, wykorzystujący nowe – jak na ówczesne czasy media, stworzył unikalna gazetę dziecięcą i prowadził audycje radiowe. konsekwentnie spójny w myśli i działaniu, dzieciom poświęcił się do końca, odrzucając szanse ocalenia siebie, zginął w obozie zagłady razem z podopiecznymi.

Bibliografia Literatura: Olczak – Ronikier Joanna, Korczak. Próba biografii”, wyd. 1, Warszawa, WAB, 2011 Strony Internetowe (Dostępne w Internecie) 2012korczak.pl/ (październik 2012) ww.brpd.gov.pl/detail.php?recid=1744 (październik 2012) pl.wikipedia.org/wiki/Janusz_Korczak ( październik 2012) www.pskorczak.pl (październik 2012) Zdjęcia Zaczerpnięte z Internetu

Autor Karol Szczepanowski Opiekun mgr Mirosław Antoni Glazik Katolickie Gimnazjum im. dra Bernarda Sychty w Świeciu