Simchat Tora – święto radości Tory שִׂמְחַת תּוֹרָה Simchat Tora – święto radości Tory

Czym jest Tora? תורה To pierwsze 5 ksiąg Starego Testamentu, tzw. Pięcioksiąg Mojżesza. Księgi: Rodzaju, Wyjścia, Kapłańska, Liczb i Powtórzonego Prawa. Jest to największa świętość w judaizmie. Tora oznacza Prawo – chodzi o prawo Boże, Boże Objawienie zawarte w tych księgach. W szerszym znaczeniu Tora to po prostu Biblia.

Tora została spisana w formie zwojów i w takiej formie jest używana do dziś Na zwoje nakłada się ozdobne „sukienki”, a nawet korony

Torę odczytuje się publicznie w synagogach w rocznym cyklu Miejsce, z którego czyta się Torę, takie specjalne podwyższenie, nazywa się BIMA Bima w Starej Synagodze w Krakowie

Bima w synagodze w Tykocinie

Rekonstrukcja bimy w synagodze w Gwoźdźcu

Do czytania Tory używa się JADU – wskazówki w kształcie dłoni

Zwoje w synagodze przechowuje się w Aron Ha-Kodesz, Świetej Szafie Była ona wzorem dla naszego Tabernakulum. Zresztą w starożytnych kościołach bywały po dwa tabernakula: jedno na Eucharystię, drugie na Pismo Święte

Mezuza W odrzwiach żydowskich domów czy synagog przybija się mezuzę – ozdobny pojemnik z fragmentem Tory. Wychodząc i wchodząc dotyka się go nabożnie palcami, które potem się całuje. Oznaczony jest najczęściej napisem „Szadaj” שדי – Wszechmogący, czasem samą literą Szin – ש. Jest ona zarazem początkiem najważniejszej modlitwy żydowskiej – Szema Israel, zresztą to właśnie ten fragment Tory spisany jest na mezuzie. Rulonik pergaminu z tekstem jest w środku.

Mezuzy bywają też całkiem nowoczesne Nie wydaje wam się, że to mógł być pierwowzór naszych kropielniczek?

To wszystko pokazuje, jak wielkim szacunkiem cieszy się Tora, Pismo Święte w judaizmie. Zjawisko analfabetyzmu jest praktycznie w tej kulturze nieznane – Torę należy czytać!

Nową Torę wprowadza się uroczyście do synagogi, niczym najważniejszego gościa

Simchat Tora Jest świętem kończącym cykl rocznego, publicznego czytania Tory i początkiem nowego. Ze zwojami Tory w ramionach okrąża się 7 razy synagogę. Z Torą przytuloną do siebie jak z panną młodą tańczy się z radości!

Simchat Tora przypada zaraz po święcie Sukot Simchat Tora przypada zaraz po święcie Sukot. Roczny cykl czytań Tory kończy się na ostatnich wersetach Deworim (Księgi Powtórzonego Prawa) i zaczyna od nowa od Bereszit (Księgi Rodzaju). Jak każe zwyczaj, osoba wywołana do odczytania ostatniego fragmentu Tory nazywana jest Chatan Tora ("oblubieniec Tory"), a osoba zaczynająca czytanie od Księgi Bereszit - Chatan Bereszit. Święto przebiega w ten sposób, że wieczorem wyjmuje się z Aron ha-kodesz wszystkie zwoje, zostawiając na ich miejscu zapaloną świecę jako symbol niegasnącego światła Tory. Mężczyźni obnoszą zwoje wokół bimy z radosnym śpiewem i tańcami, wykonując w ten sposób siedem okrążeń - hakafot. Uroczystość trwa niekiedy kilka godzin i różni się zasadniczo od innych świąt tym, że do części przeznaczonej dla mężczyzn zaprasza się również kobiety i dzieci, które są również dopuszczone do noszenia Tory, śpiewu i tańca w wesołej procesji. Obrzęd powtarza się następnego ranka. Przed wywołaniem "oblubieńców" wszyscy dorośli Żydzi płci męskiej odmawiają po kolei błogosławieństwo nad Torą. Któryś z dorosłych zwołuje także wszystkie dzieci na bimę pod swój talit (szal modlitewny), by powtórzyły za nim formułę błogosławieństwa. Zwyczajowo cała kongregacja podejmowana jest przez owych dwóch "oblubieńców" przyjęciem na cześć Simchat Tora.

Wyobrażacie sobie swojego proboszcza,tańczącego tak jak ten rabin z Pismem Świętym po kościele?

Specjalny tort Na Simchat Tora. Mniam!