„Świat nie kończy się hukiem, ale skomleniem” – rozmawiamy o Apokalipsie
Apokalipsa – Słowo to pochodzi z języka greckiego (apokalipsis ) i oznacza odsłonięcie, objawienie. Nazwę tę nosi ostatnia księga Nowego Testamentu, która powstała w czasie prześladowań pierwszych chrześcijan zapoczątkowanych w 64 r. n.e. Autorem jej jest św. Jan ewangelista, który doznał objawienia (według tradycji) na wyspie Patmos.
Apokalipsa jest pełna symboliki trudnej do zrozumienia, dla przykładu: Alfa i Omega – początek i koniec, Jeździec na białym koniu – zwycięstwo ewangelii, Jeździec na czarnym koniu – głód, Jeździec na koniu trupio bladym – śmierć, Jeździec na koniu barwy ognia – wojna, Babilon – symbol miasta grzechu, Jezioro ognia – piekło, 7 pieczęci – symbol wyroków bożych.
Albrecht Durer „Jeźdźcy Apokalipsy”
gotycka płaskorzeźba katedry w Orvieto. Sąd Ostateczny, gotycka płaskorzeźba katedry w Orvieto.
Mickiewicz „Dziady” cz. III Kasprowicz „Hymny” Do Apokalipsy nawiązywali nie tylko malarze czy rzeźbiarze, ale także pisarze: Mickiewicz „Dziady” cz. III Kasprowicz „Hymny” Miłosz „Piosenka o końcu świata” Herbert „U wrót doliny” Słowacki „Uspokojenie” Konwicki „Mała Apokalipsa” Krasiński „Nie-boska Komedia”
Cechy stylu Apokalipsy: wizyjność; wizja to obraz widziany oczyma duszy, symbolizm; posługiwanie się Obrazami mającymi znaczenia dosłowne i przenośne, hiperbolizacja – wyolbrzymienie.
Wykonaj pracę plastyczną Praca domowa: Wykonaj pracę plastyczną ( dowolną techniką) do wybranego fragmentu Apokalipsy św. Jana
Dziękuję za uwagę