Dysleksja i dysortografia Diagnoza i sposoby rozpoznawania Czas realizacji projektu: ok. 30 minut.

Dysleksja zaburzenie objawiające się trudnościami w nauce czytania i pisania u dzieci, które nie powinny mieć z taką nauką problemów - są normalnie rozwinięte intelektualnie, nie mają żadnych poważnych wad wzroku i słuchu ani schorzeń neurologicznych, są otoczone w szkole prawidłową opieką dydaktyczną i nie są zaniedbane środowiskowo.

Dysleksja występuje w różnym nasileniu u kilku-kilkunastu procent populacji. Nie jest to choroba, którą można wyleczyć. Dyslektykiem jest się na całe życie. Dlatego ważne jest wyćwiczenie różnych strategii postępowania, dzięki którym dysleksja nie będzie przeszkadzać w życiu codziennym.

(zajęcia kompensacyjno-korekcyjne). Im wcześniej terapia się zacznie, Powinna w tym pomóc terapia pedagogiczna (zajęcia kompensacyjno-korekcyjne). Im wcześniej terapia się zacznie, tym lepiej dla dziecka.

Dysleksja to termin stosowany zwykle w stosunku do osób dorosłych, a przynajmniej nastolatków. W przypadku dzieci poniżej dziesiątego roku życia mówimy raczej o dysleksji rozwojowej. Dysleksja rozwojowa może - choć nie musi - przekształcić się w dysleksję.

Termin dysleksja rozwojowa obejmuje kilka rodzajów zaburzeń: Dysleksja - rozumiana jako trudności w czytaniu, przejawiające się zaburzeniami tempa i techniki czytania, jak i stopnia rozumienia treści. Używanie terminu "dysleksja" do określenia kłopotów z czytaniem zwiększa bałagan w terminologii, jednak tak się niezbyt szczęśliwie przyjęło. Dysortografia - czyli trudności z opanowaniem poprawnej pisowni. Żeby można było stwierdzić dysortografię trzeba sprawdzić, czy dziecko popełnia błędy ortograficzne mimo dobrej znajomości zasad pisowni. U dzieci popełniających błędy ortograficzne i nie znających zasad pisowni trudno mówić o dysortografii.

Jak rozpoznać dysleksję Czy moje dziecko jest dyslektykiem? Jak rozpoznać dysleksję u dziecka?

Jak rozpoznać trudności z czytaniem u gimnazjalisty? Po pierwsze sięgnij pamięcią do okresu, gdy Twoje dziecko uczyło się czytać. Odpowiedz na pytania: Czy długo głoskowało wyrazy (miało kłopoty z łączeniem głosek w wyraz)? 2. Czy odczytywało wyrazy, skupiając się na samym ich odczytaniu? 3. Czy kończąc klasę I szkoły podstawowej nie opanowało płynnego czytania? Jak czyta teraz? 1. Nie chce głośno czytać? 2. Przeraża je sama myśl o przeczytaniu grubej książki? 3. Twierdzi, że książki to nuda?

Jak rozpoznać dysgrafię? Obejrzyj zeszyt swojego dziecka. A oto jak wygląda zeszyt dysgrafika: • zwykle nieco wymięty i niezbyt estetyczny; • pismo często nie daje się odczytać; • litery kanciaste, często o zmienionym kształcie, źle łączone, często wychodzą    poza liniaturę.

•Dysgraficy zwykle piszą powoli. •Częstą przyczyną dysgrafii jest nieprawidłowy sposób trzymania długopisu.

Jak rozpoznać problemy dyslektyczno - dysortograficzne w pisaniu? Błędy występują często, a nie sporadycznie. Dziecko popełnia błędy typu: • zamiany liter podobnych graficznie p-b, b-d, m-n, a-o, a-ą w-m; • mylenie głosek dżwięcznych i bezdżwięcznych p-b (babka - bapka),    g-k (kogut - kokut); • różnicowanie zmiękczeń np. ś-si (siano - śano), ć-ci (ćma - cima); • przestawianie liter w wyrazie; • gubienie lub dodawanie liter; • ortografia (różnicowanie pisowni u-ó, rz-ż, ch-h, pisownia łączno-rozdzielna itp.).

Elementy diagnozy: Wywiad z rodzicami - dostarcza informacji dotyczących rozwoju dziecka od najwcześniejszego okresu życia, warunków rozwoju, kariery szkolnej, motywacji do nauki, stanu zdrowia np. wad wzroku, słuchu. Badanie psychologiczne - ustala poziom rozwoju umysłowego, poziom rozwoju funkcji percepcyjno-motorycznych zaangażowanych w procesy czytania i pisania, takich jak percepcja i pamięć wzrokowa, słuchowa, motoryka. Badanie pedagogiczne - obejmuje ocenę umiejętności czytania i pisania oraz szczegółową analizę błędów w pisaniu i czytaniu.

Rozporządzenie MEN z dnia 21.03.2001 roku w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów w szkołach publicznych.

Rozdział 2 § 6 punkt 1 Nauczyciel jest obowiązany, na podstawie opinii publicznej poradni psychologiczno - pedagogicznej lub innej publicznej poradni specjalistycznej, dostosować wymagania edukacyjne, o których mowa w § 4 ust. 1, do indywidualnych potrzeb ucznia, u którego stwierdzono trudności w uczeniu się, w tym specyficzne trudności, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom.

Rozdział 4 § 32 punkt 1 Uczniowie (słuchacze) z dysfunkcjami mają prawo przystąpić do sprawdzianu lub egzaminu gimnazjalnego w warunkach i formie dostosowanych do ich dysfunkcji, na podstawie opinii publicznej poradni psychologiczno - pedagogicznej lub innej publicznej poradni specjalistycznej. Opinia powinna być wydana przez poradnię nie później niż do końca września roku szkolnego, w którym odbywa się sprawdzian lub egzamin gimnazjalny.

Rozdział 5 § 44 punkt 1 Absolwenci z dysfunkcjami mają prawo przystąpić do egzaminu maturalnego w warunkach i formie dostosowanych do ich dysfunkcji, na podstawie opinii publicznej poradni psychologiczno - pedagogicznej lub innej publicznej poradni specjalistycznej. Opinia powinna być wydana przez poradnię nie później niż na 6 miesięcy przed terminem egzaminu maturalnego.

Jak rozpoznać dysleksję??? - wyraźna rozbieżność między poziomem czytania a rezultatami w nauce innych przedmiotów ( na niekorzyść czytania); - wyraźna rozbieżność między poziomem rozwoju umysłowego a poziomem czytania; - często występujące błędy w pisaniu, niekiedy obniżony poziom graficzny pisma; - trudności w opanowaniu języków obcych; - zaburzenia w rozwoju mowy, artykulacji; - zaburzenia rozwoju ruchowego, sprawności manualnej; - współwystępujące z trudnościami w czytaniu i pisaniu objawy nerwowości i zaburzenia zachowania;

Ważne! Dysleksja to specyficzne trudności w uczeniu się, których skutki można znacznie zniwelować, a często zlikwidować poprzez pracę reedukacyjną. • Zaniedbane problemy dyslektyczne odbijają się na rozwoju umysłowym i emocjonalnym dziecka. • O dysleksji mówimy tylko wówczas, gdy są to wybiórcze problemy w uczeniu się (obejmujące głównie czytanie i pisanie), a ogólny rozwój umysłowy dziecka nie odbiega od normy. • Badanie pod kątem dysleksji wykonywane w poradni psychologiczno-pedagogicznej jest bezpłatne i nie wymaga skierowania ze szkoły. • Adres rejonowej poradni można uzyskać w szkole.

„Światełko w tunelu” dla dyslektyków Auguste Rodin (1840-1917) słynny rzeżbiarz w dzieciństwie postrzegany był jako idiota i absolutnie niezdolny. Przez całe życie nie mógł opanować wiedzy z zakresu ortografii i arytmetyki.    Thomas Alva Edison (1847-1939) światowej sławy naukowiec, fizyki wynalazca, nigdy nie przyswoił sobie ortografii, miał też problemy z arytmetyką.    Winston Churchill (1874-1965) wielki angielski polityk, historyk, w szkole był chłopcem, któremu ciągle się coś nie udawało. W swoich wspomnieniach napisał: "...czas szkoły to czas ciemności, czarna dziura na mapie mojej życiowej podróży".    Albert Einstein (1879-1955) jeden z największych uczonych XX w., miał wielkie trudności w nauce czytania. Zaczął czytać, mając 9 lat. Trudności z pisaniem miał zawsze.

Dziękuję za uwagę. Prezentację przygotował mgr Maciej Polanowski