Zwierzęta

Grupy Zwierząt -Zwierzęta Gospodarcze -Zwierzęta Domowe -Zwierzęta Egzotyczne -Zwierzęta dzikie

Zwierzęta Gospodarcze Metalika rządzi, broń czasami też!!!

Koń W Europie nie ma tradycji picia mleka klaczy. A jest ono wartościowsze od mleka krowiego. Pod względem zawartości składników odżywczych okazuje się niemal identyczne z mlekiem kobiety. Odpowiedniej jakości.

Świnia Chów świń polega obecnie na wykorzystywaniu walorów wielu ras. Jedne poprawiają mięsność, a inne – cechy rozpłodowe. Dobór odpowiednich osobników do krzyżowania to nie wszystko, trzeba też wiedzieć, jakiej mają być rasy.

Krowa Pogłowie bydła w naszym kraju zmniejsza się, tymczasem produkcja mleka wzrasta. Warto prześledzić ten paradoks przez 2 ostatnie lata. Jak postępują hodowcy w obliczu stale zmieniających się trendów? Czy zwierzęta stały się żywymi fabrykami mleka?

Drób Drób – zbiorcze określenie udomowionych ptaków hodowanych ze względu na mięso, jaja i pierze, niekiedy również w celach dekoracyjnych i innych. Do drobiu zalicza się między innymi kury, gęsi, indyki, kaczki, gołębie, perlice i strusie. Największe pogłowie drobiu znajduje się Chinach, USA i w Indonezji.

Kozy Jeżeli gospodarstwo spełni warunki środowiskowe trzeba się zastanowić nad doborem ras i obsadą zwierząt. Przy wyborze ras należy brać pod uwagę zdolność zwierząt do przystosowania się do miejscowych warunków środowiskowych.

Zwierzęta domowe Więcej was matka nie miała! ?

Pieski Jedna z ras psów, należąca do grupy psów w typie pinczera i sznaucera, szwajcarskich psów pasterskich i innych ras. Zaklasyfikowana do sekcji psów w typie pinczera i sznaucera .

Koty Egzotyczne koty krótkowłose rozpoczęły w latach 80. swoisty triumfalny marsz przez Europę. Dzięki wszystkim swoim właściwościom nadają się idealnie do mieszkań, przede wszystkim w dużych miastach. Dzięki podobieństwu do persów mają sympatyczny wyraz twarzy, a jej rysy są dziecinnie łagodne, co wzbudza w człowieku instynkt opiekuńczy.

Świnki Morskie Świnka morska dobrze kopie, ale prowadzi naziemny tryb życia; nie potrafi się wspinać na drzewa. Żyje w koloniach, jest aktywna w dzień i w nocy - w ciągu całej doby przesypia ok. 4-6 godzin. Okresy wzmożonej aktywności to świt i zmierzch, ze względu na najmniejsze zagrożenie ze strony drapieżników.

Króliki Dieta udomowionego królika jest różna w zależności od celów, dla których jest on hodowany. Najważniejszym składnikiem diety ras królików hodowanych jako zwierzę domowe jest siano. Siano jest podstawą złożonych, wieloskładnikowych pokarmów (często podawanych w postaci zbitych kul - granulatu, który zawiera także inne potrzebne substancje). Uzupełnieniem pokarmu jest mieszanka (najczęściej suszonych) tymotki łąkowej kupkówki pospolitej czy owsa, która jest niezbędną częścią diety królika domowego.

Chomiki Chomiki żywi sie głównie mieszanką ziaren i nasion, uzupełniając dietę świeżymi warzywami, owocami oraz mięsem i nabiałem które są ważnym źródłem białka. Karmione soczystymi owocami rzadko piją wodę. Jeśli chomik nie będzie jadł sera ani mięsa po urodzeniu młodych(jeśli to samiczka) może równie ze strachu jak i niedoboru białka zjeść swoje młode.

Zwierzęta egzotyczne Piękni przyjaciele!

Papugi Papugi – podrodzina ptaków z rodziny papug. Papugi to również alternatywna nazwa naukowa dla całej rodziny papu. W znaczeniu potocznym papugami nazywane są wszystkie ptaki zaliczane do rzędu papug, czyli oprócz papug, również rodziny kakadu i nestorów.

Małpy Zwinne i bardzo inteligentne małpy towarzyszą ludziom od stuleci. Trzymane w odpowiednich warunkach mogą dostarczyć swoim opiekunom wiele radości, choć jednocześnie są zwierzętami wymagającymi poświęcenia im sporej ilości czasu. Nie wszystkie małpy nadają się do trzymania w domu. Zdecydowana większość małp dorasta do znacznych rozmiarów. Są wtedy bardzo silne, a jednocześnie, jeśli będziemy postępować z nimi nieodpowiednio, mogą stać się agresywne.

Żółwie Żółwie – rząd owodniowców z gromady . Rząd żółwi dzieli się na 2 podrzędy, 14 rodzin i obejmuje ok. 313[3]współcześnie żyjących gatunków. Wśród żółwi spotyka się zwierzęta zarówno mięsożerne, jak i roślinożerne, wodne i lądowe. Wszystkie są jajorodne. Zapłodnienie wewnętrzne odbywa się za pomocą narządu kopulacyjnego. Żółwie pomimo tego, iż są mniej zróżnicowane morfologicznie od innych gadów, potrafiły opanować najróżnorodniejsze środowiska poczynając od mórz, a na terenach pustynnych kończąc.

Wielbłądy Od pozostałych przedstawicieli rodziny różni je obecność charakterystycznego garbu lub garbów na grzbiecie, będących miejscem odkładania zapasów tłuszczu. Wielbłąd potrafi w nim zgromadzić nawet do 45 kg tłuszczu, co ma ścisły związek z drugą charakterystyczną cechą wielbłądów – ich odpornością na długotrwały brak wody. Warstwa tłuszczu na grzbiecie zwierzęcia umożliwia, z uwagi na gąbczastość tkanki tłuszczowej, gromadzenie zapasów wody oraz pełni rolę izolatora, który wraz z gęstą sierścią ułatwia regulowanie temperatury ciała organizmu, a co za tym idzie – zmniejsza ilość wody odparowywanej w procesie pocenia się zwierzęcia. Dodatkowym przystosowaniem zwiększającym odporność na niedobór wody jest budowa powierzchni dróg nosowych wchłaniających parę wodną z wydychanego powietrza.

Zwierzęta dzikie

Wiewiórki Osiąga długość ciała 19-23 cm i ogona 15–20 cm, waga 250–340 gramów. Jest typowym zwierzęciem nadrzewnym. Grzbiet ubarwiony ma na kolor od rudego do ciemnobrązowego, spód ciała jest biały. Wiewiórki żyjące w Karpatach i Sudetach mają umaszczenie ciemniejsze – ciemnobrązowe. W zimie wszystkie wiewiórki zmieniają ubarwienie na popielata.

Dziki Dzik jest popularnym zwierzęciem łownym i jako taki doczekał się w języku myśliwych wielu szczegółowych określeń, pozwalających w krótkich słowach opisać zwierzę i jego zachowanie. Z czasem część tej terminologii weszła do języka codziennego, a także języka zoologów[4]. W Polsce dzik jest pospolitym przedstawicielem tzw. zwierzyny czarnej, podlega sezonowej ochronie . Samica dzika nazywana jest lochą, samiec odyńcem, a młode warchlakiem, warchlak o charakterystycznym paskowym umaszczeniu – pasiakiem.

Sarna Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje Europę, Azję Mniejszą i region Morza Kaspijskiego. W Azji występuje blisko z nią spokrewniona sarna syberyjska, do niedawna traktowana jako podgatunek sarny europejskiej. Zasięgi występowania obydwu gatunków graniczą ze sobą w górach Kaukazu. W Polsce sarna jest gatunkiem pospolitym w całym kraju, najliczniejszym w jego zachodniej części. Jej siedliskiem są równinne i górskie (do 2400 m .n.p.m.) rzadkie lasy liściaste i mieszane oraz zarośla. W Europie – oprócz populacji leśnej – występuje populacja polna, która przystosowała się do życia na otwartych terenach uprawnych, łąkach, a nawet w ogrodach w pobliżu osiedli i miast.

Lis Lis – nazwa zwyczajowa oznaczająca zwierzę z gatunku także przedstawicieli innych gatunków, podobnych do lisa, a należących do rodzajów: i drapieżnego ssaka należącego do rodziny psowatych .W gwarze myśliwskiej samca nazywamy lisem lub psem, samice – liszką, lisicą lub suczką, młode liskami, lisiętami lub szczeniętami.

Jeż Charakterystyczna dla jeża jest okrywa z kolców, powstałych z przekształconych włosów. Kolce są prążkowane przemiennie biało i czarno. U młodych zaraz po urodzeniu są miękkie i twardnieją z wiekiem. Jeże występujące w Europie Zachodniej mają stronę brzuszną pokrytą brązowymi włosami, jeże z Europy Wschodniej — białymi. Silny podskórny mięsień okrężny umożliwia zwijanie się w kulę, co w znacznym stopniu zabezpiecza jeże przed naturalnymi wrogami. Wydłużony pysk jest zaopatrzony w ostre zęby, za pomocą których jeż radzi sobie nie tylko z dżdżownicami, ale również zagryza węże.

Borsuk Borsuk prowadzi życie nocne, dzień przesiaduje w norze, a właściwie w komorze nory. Nora ma często bardzo skomplikowaną budowę. Do głównej komory prowadzi często kilka krętych korytarzy, a wejścia do nich z zewnątrz są od siebie znacznie oddalone. Jest bardzo czysta w odróżnieniu od nory lisiej. Wszystkie nieczystości z nory wyrzuca na zewnątrz, a swoje odchody wydala do małych dołków zwanych latrynami, których nie zakopuje. Latryny wykopuje w pobliżu nory. Z nastaniem mrozów borsuk zasypia w norze. Zimowy sen nie jest ciągły, gdyż w dniach ocieplenia budzi się i wychodzi z nory, by zaspokoić pragnienie lub coś złowić. W czasie zimowego snu borsuk żyje nagromadzonym w organizmie tłuszczem, przez co traci na wadze do 7 kilogramów.

KONIEC Kasia Grabowska i Justyna Krawczyk