AUSTRALIA

INFORMACJE OGÓLNE AUSTRALIA - najmniejszy kontynent Ziemi, na półkuli południowej. Od południa i zachodu otoczony Oceanem Indyjskim, od północy i wschodu przybrzeżnymi morzami Oceanu Spokojnego (Morze: Arafura, Timor, Koralowe i Tasmana). Skrajnymi punktami lądowej części Australii są przylądek Jork 10°41'S, Wilsons Promontory 39°08'S, Steep Point 113°09'E, Byron 153°39'E. Największa rozciągłość południkowa 3150 km (z Tasmanią 3680 km), równoleżnikowa ok. 4000 km. Powierzchnia 7682,3 tys km2.

FLAGA Narodowa flaga Australii jest chorągwią koloru niebieskiego. Czerwona chorągiew powiewa na statkach floty handlowej, biała na statkach Królewskiej Floty Australii. Chorągiew Sił Powietrznych Australii jest błękitna.

HISTORIA Australia do lat 80-tych XVIII w. nie budziła zainteresowania państw europejskich. Sytuacja zmieniła się dopiero po dotarciu do wschodnich wybrzeży podróżnika angielskiego J. Cooka (1770 r.), który w imieniu Jerzego III objął w posiadanie odkryte tereny, nadając im nazwę Nowa Południowa Walia. Wielka Brytania rozpoczęła kolonizację tych terenów, chcąc w ten sposób powetować sobie straty poniesione w wyniku utraty w 1783 r. części posiadłości w Ameryce Południowej.  W 1788 r. w rejonie dzisiejszego Sydney wylądowała Pierwsza Flota, licząca 11 statków, przewożących 568 więźniów, 191 więźniarek oraz 211 marynarzy wraz z rodzinami, pod dowództwem kapitana A. Phillipa, który otrzymał tytuł gubernatora Nowej Południowej Walii. I tak oto, jako siedziba skazańców, rozpoczęła się historia przyszłego państwa australijskiego. Nowa Południowa Walia (od 1803 r. obejmowała także Tasmanię) była brytyjską kolonią karną, podległą rządom wojskowym. Podstawą jej gospodarki była uprawa przydzielonej oficerom ziemi przez zsyłanych tu skazańców. W początkowym okresie kolonia nie była samowystarczalna, a jej utrzymanie pochłaniało duże sumy. W 1790 i 1791 r. do kolonii przybyły okręty Drugiej i Trzeciej Floty, przywożąc kolejnych osadników i skazańców. W tym czasie podjęto również próby osadnicze w Rose Hill (obecnie Parramatta), w rejonie Hawkesbury, na wyspie Norfolk oraz u podnóża Gór Błękitnych. Od 1792 r. do kolonii zaczęły przybywać pierwsze prywatne statki handlowe, w 1794 r. sprowadzono z Kalkuty owce, a w 1796 r. z Ameryki Południowej przywieziono pierwsze merynosy, które stworzyły podwaliny australijskiej hodowli i przemysłu wełnianego. Australia do lat 80-tych XVIII w. nie budziła zainteresowania państw europejskich. Sytuacja zmieniła się dopiero po dotarciu do wschodnich wybrzeży podróżnika angielskiego J. Cooka (1770 r.), który w imieniu Jerzego III objął w posiadanie odkryte tereny, nadając im nazwę Nowa Południowa Walia. Wielka Brytania rozpoczęła kolonizację tych terenów, chcąc w ten sposób powetować sobie straty poniesione w wyniku utraty w 1783 r. części posiadłości w Ameryce Południowej.  W 1788 r. w rejonie dzisiejszego Sydney wylądowała Pierwsza Flota, licząca 11 statków, przewożących 568 więźniów, 191 więźniarek oraz 211 marynarzy wraz z rodzinami, pod dowództwem kapitana A. Phillipa, który otrzymał tytuł gubernatora Nowej Południowej Walii. I tak oto, jako siedziba skazańców, rozpoczęła się historia przyszłego państwa australijskiego. Nowa Południowa Walia (od 1803 r. obejmowała także Tasmanię) była brytyjską kolonią karną, podległą rządom wojskowym. Podstawą jej gospodarki była uprawa przydzielonej oficerom ziemi przez zsyłanych tu skazańców. W początkowym okresie kolonia nie była samowystarczalna, a jej utrzymanie pochłaniało duże sumy. W 1790 i 1791 r. do kolonii przybyły okręty Drugiej i Trzeciej Floty, przywożąc kolejnych osadników i skazańców. W tym czasie podjęto również próby osadnicze w Rose Hill (obecnie Parramatta), w rejonie Hawkesbury, na wyspie Norfolk oraz u podnóża Gór Błękitnych. Od 1792 r. do kolonii zaczęły przybywać pierwsze prywatne statki handlowe, w 1794 r. sprowadzono z Kalkuty owce, a w 1796 r. z Ameryki Południowej przywieziono pierwsze merynosy, które stworzyły podwaliny australijskiej hodowli i przemysłu wełnianego.

STANY

STANY

POWIERZCHNIA

LICZBA LUDNOŚCI

Koala (Phascolarctos cinereus) ssak z rodziny Koala (Phascolarctos cinereus) ssak z rodziny pałankowatych (Phalangeridae) zaliczanej do rzędu torbaczy (Marsupialia). Występuje we wschodniej Australii. Ubarwienie sierści szarobrązowe, brzuch białawy. Głowa duża, uszy duże pokryte sierścią, duży nos. Długość ciała do 85 cm, ciężar ciała u samców 8- 14 kg., a u samic 6-11 kg. Żyje do 20 lat. Tryb życia nadrzewny. W ciągu doby spędza na drzewie 18 godzin. Nie pije!, potrzebną wilgoć pobiera z liści eukaliptusa, którymi się odżywia. Bardzo dobrze pływa. Ciąża trwa ok. 4 tygodni, samica rodzi 1 młode, które ma zaledwie 2 cm długości i waży ok. 1 grama! Następnie maluśki koala przez okres 6 miesięcy noszony jest przez samicę w torbie. Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 3-4 lat i rodzą jedno małe co dwa lata. Wskutek wycinania lasów eukaliptusowych oraz polowań dla cenionego futra gatunek zagrożony wyginięciem, objęty obecnie całkowitą ochroną. Na terenach Australii Zachodniej i Terytorium Północnego nie ma już w ogóle koali. Natomiast Nowa Południowa Walia posiada około 15.000 misiaków, podobnie Australia Południowa a najwięcej jest w Queenslandzie - 50.000. W brew pozorom nie ma ich dużo, a populacja koali rokrocznie spada. Dlatego też władze Australii objęły ochroną ten gatunek. Zupełnie odwrotnie ma się sytuacja na Wyspie Kangura (południe kontynentu), gdzie ich populacja wynosi 18.000 i grozi im śmierć głodowa ze względu na zmniejszającą się ilość drzew eukaliptusowych (niestety misiek je tylko liście eukaliptusa). Rozwój gospodarczy spowodował zajęcie 80% terenu, na którym żyły koala. Dodatkowo wyrąb lasów eukaliptusowych przyczynia się do zagłady koali. Problem na Wyspie Kangura nie został jeszcze rozwiązany, nie pomagają sadzenia drzew, ostatnio jak podał Newsweek Polska (25.11.01) władze Australii planują odstrzał 70% populacji tych milutkich futrzaków, jaka znajduje się na wspomnianej wyspie.

Kangur szary (Macropus giganteus) mieszka na Kangur szary (Macropus giganteus) mieszka na wschodnim wybrzeży Australii od Wiktorii po krańce Queensland oraz na północy Tasmanii. Jest bardzo pospolity, spotkać go można nie tylko w jego naturalnym środowisku, czyli lasach i buszu, ale także w parkach, czy przy domach, gdzie zajęty jest plądrowaniem ogrodów w poszukiwaniu smakołyków. Jeśli chcecie mieć pewność, że zobaczycie kangury, należy poczekać do zmroku w parku, w miejscu gdzie wcześniej odbył się piknik. Kangury na pewno przyjdą zobaczyć, czy nie zostało coś wartego zjedzenia. Są to zwierzęta dość duże, o wysokości do 2 m i wadze powyżej 66 kg; rozczarowane brakiem smakołyków mogą solidnie poturbować tych, którzy nie mają im nic do zaoferowania. Niechętnie wychodzą w upalne dni, chowając się w cieniu w buszu lub lesie. W naturze żywią się trawą.

Emu, struś australijski (Dromaiidae) to rodzina ptaków należąca do rzędu kazuarowych, obejmująca tylko jeden gatunek – emu (Dromaius novaehollandiae). Emu ma małą głowę i krótki dziób, zaś szyję i nogi – długie. Skrzydła są zredukowane. Osiąga wysokość do 1,8 m, jego ciężar wynosi ok. 50 kg. Luźne i rozdwojone pióra przypominają długą sierść. Po bokach głowy i na szyi na niebieską skórę. Zamieszkując otwarte tereny bardzo szybko biega (do 50 km/h) i dobrze pływa (!). Gniazdo buduje na ziemi, gdzie wysiaduje do 20 ciemnozielonych jaj. Wysiadywaniem i opieką nad potomstwem zajmuje się tylko samiec. Emu żywi się trawą, owocami i owadami. Występuje w całej Australii.

KONIEC