Megaustawa a planowanie przestrzenne - zielone światło dla inwestycji telekomunikacyjnych Wiadukt w Millau (Francja)

I. Kompetencje Prezesa UKE – opiniowanie planów miejscowych i studiów Ustawa z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675), zwana dalej „Megaustawą”. Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.), zwana dalej „Ustawą planistyczną”.

I. Kompetencje Prezesa UKE – opiniowanie planów miejscowych i studiów Począwszy od dnia wejścia w życie Megaustawy, tj. od dnia 17 lipca 2010 r. Prezes UKE opiniuje w zakresie telekomunikacji miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego (art. 17 pkt 6 lit. a tiret piąte) i studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (art. 11 pkt 6 lit. k). Opiniowaniu podlegają zatem wszystkie plany miejscowe i studia, względem których po dniu 17 lipca 2010 r. zostanie podjęta uchwała rady gminy o uchwaleniu planu miejscowego albo studium.

Dokąd zmierzają zmiany? Wiadukt w Millau (Francja)

II. Opiniowanie planów miejscowych w zakresie telekomunikacji Art. 46 Megaustawy 1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zwany dalej „planem miejscowym”, nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jeżeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi.

II. Opiniowanie planów miejscowych w zakresie telekomunikacji 2. Jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej lokalizowanie, jeżeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń. Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu (w rozumieniu przepisów art. 2 ust. 1 pkt 4 Megaustawy).

II. Opiniowanie planów miejscowych w zakresie telekomunikacji Lokalizacja infrastruktury telekomunikacyjnej na terenach zieleni urządzonej i nieurządzonej Art. 46 ust. 2 zd. drugie Megaustawy nie odnosi się wprost do możliwości lokalizacji infrastruktury telekomunikacyjnej na terenach zieleni urządzonej (parki, ogrody) oraz zieleni nieurządzonej (ogrody działkowe). Zakładając jednak, że ustawodawca traktuje realizację infrastruktury telekomunikacyjnej jako niesprzeczną z przeznaczeniem terenu leśnego, tym bardziej wypada przyjąć, że lokalizacja tej infrastruktury na innych niż leśne terenach zieleni – obejmowanych mniejszą ochroną prawną niż lasy – jest możliwa (argumentum a maiori ad minus).

III. Wskazówki Prezesa UKE do planów miejscowych w zakresie telekomunikacji a) zakazy Należy unikać wprowadzania (co do zasady) zakazów lokalizacji sieci i urządzeń telekomunikacyjnych. Wyjątki wynikające z przepisów odrębnych dotyczą w szczególności: - parków narodowych i rezerwatów Zakaz budowy lub rozbudowy obiektów budowlanych i urządzeń technicznych - art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220, z późn. zm.).

III. Wskazówki Prezesa UKE do planów miejscowych w zakresie telekomunikacji - parków kulturowych Na terenie parku kulturowego lub jego części mogą być ustanowione zakazy i ograniczenia dotyczące prowadzenia robót budowlanych – art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568, z późn. zm.). - stref ochrony konserwatorskiej „W studium i planie (…) ustala się, w zależności od potrzeb, strefy ochrony konserwatorskiej obejmujące obszary, na których obowiązują określone ustaleniami planu ograniczenia, zakazy i nakazy, mające na celu ochronę znajdujących się na tym obszarze zabytków.” – art. 19 ust. 3 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

III. Wskazówki Prezesa UKE do planów miejscowych w zakresie telekomunikacji - obszarów ochrony uzdrowiskowej „A” Zakaz lokalizacji trwałych i tymczasowych obiektów i urządzeń, które mogą utrudniać lub zakłócać przebywanie pacjentów na tym obszarze, a w szczególności stacji bazowych telefonii komórkowej, stacji nadawczych radiowych i telewizyjnych, stacji radiolokacyjnych i innych emitujących fale elektromagnetyczne – art. 38 ust. 1 pkt 1 lit. j ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1399, z późn. zm.).

III. Wskazówki Prezesa UKE do planów miejscowych w zakresie telekomunikacji - odległości od obszarów strefy ochronnej „A” w obszarze ochrony uzdrowiskowej „B” W strefie ochronnej B zabrania się: lokalizacji i uruchamiania stacji paliw lub urządzeń fale elektromagnetyczne mogących znacząco oddziaływać na środowisko, nie bliżej niż 500 m od granicy obszaru strefy ochronnej „A” – art. 38 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy uzdrowiskowej). - obszarów bezpośredniego zagrożenia powodzią Zakaz wznoszenia obiektów budowlanych – art. 82 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019, z późn. zm.).

III. Wskazówki Prezesa UKE do planów miejscowych w zakresie telekomunikacji - odległości od obszarów kolejowych Usytuowanie budowli może mieć miejsce w odległości niezakłócającej ich eksploatacji, działania urządzeń związanych z prowadzeniem ruchu kolejowego, a także niepowodującej zagrożenia bezpieczeństwa ruchu kolejowego. Budowle i budynki mogą być usytuowane w odległości nie mniejszej niż 10 m od granicy obszaru kolejowego, z tym że odległość ta od osi skrajnego toru nie może być mniejsza niż 20 m – art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz.U. z 2007 r. Nr 16, poz. 94, z późn. zm.).

III. Wskazówki Prezesa UKE do planów miejscowych w zakresie telekomunikacji - obszarów lotnisk Obiekty trudno dostrzegalne z powietrza, w tym napowietrzne linie, maszty, anteny sytuowane w zasięgu podejścia, o których mowa w § 11 pkt 2, § 20 pkt 2 i § 34 pkt 1, powinny być niższe o co najmniej 10 m od dopuszczalnej wysokości zabudowy wyznaczonej przez powierzchnie ograniczające – § 4 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać obiekty budowlane oraz naturalne w otoczeniu lotniska (Dz.U. Nr 130, poz. 1192 oraz z 2006 r. Nr 8, poz. 1192).

III. Wskazówki Prezesa UKE do planów miejscowych w zakresie telekomunikacji b) definicje legalne Stosowanie pojęć określonych w obowiązujących przepisach prawa. Pojęciami tymi są: „uzbrojenie terenu” w rozumieniu przepisów ustawy planistycznej, będące „inwestycją celu publicznego”, stanowiące „budowle” i „obiekty liniowe” w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. W/w pojęcia zawierają w sobie określenia: „infrastruktura telekomunikacyjna”, „infrastruktura telekomunikacyjna o nieznacznym oddziaływaniu”, „sieć szerokopasmowa”, „telekomunikacyjny obiekt budowlany”, zawarte w przepisach prawa telekomunikacyjnego, prawa budowlanego i w Megaustawie.

III. Wskazówki Prezesa UKE do planów miejscowych w zakresie telekomunikacji c) wysokość zabudowy Nie należy dyskryminować lokalizacji sieci i urządzeń telekomunikacyjnych poprzez np. wprowadzenie odmiennych wysokości zabudowy dla budynków czy urządzeń innych niż telekomunikacyjne. d) maksymalna nieprzekraczalna linia zabudowy W definicji „linii zabudowy” powinno uwzględniać się tylko budynki wyłączając z zakresu tego pojęcia budowle. e) dostęp do drogi publicznej Nie należy uzależniać lokalizacji sieci i urządzeń telekomunikacyjnych od warunku np. dostępności do projektowanej drogi publicznej.

III. Wskazówki Prezesa UKE do planów miejscowych w zakresie telekomunikacji f) drogi publiczne Megaustawa zmieniła m.in. art. 39 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115, z późn. zm.). Zmiany te (m.in. w art. 39: dodany ust. 1a i zmiana w treści art. 39 ust. 3), odmiennie niż dotychczas, pozwalają* na lokalizację w pasach drogowych infrastruktury technicznej niezwiązanej z drogą, „jeżeli warunki techniczne i wymogi bezpieczeństwa na to pozwalają”. *Co do zasady, lokalizacja taka wymaga zgody właściwego zarządcy drogi. Zarządca może odmówić takiej zgody wyłącznie wtedy, jeżeli w/w lokalizacja spowodowałaby „zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego, naruszenie wymagań wynikających z przepisów odrębnych lub miałaby doprowadzić do utraty uprawnień z tytułu gwarancji lub rękojmi w zakresie budowy, przebudowy lub remontu drogi”.

III. Wskazówki Prezesa UKE do planów miejscowych w zakresie telekomunikacji g) formy ochrony przyrody Nie należy wykluczać lokalizacji sieci i urządzeń telekomunikacyjnych w granicach planu, na obszarach np. prawnej formy ochrony przyrody, poprzez wprowadzanie generalnego zakazu lokalizacji wszelkich inwestycji mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. h) ład przestrzenny lokalizacja urządzeń telekomunikacyjnych na terenach zabudowy śródmiejskiej, przestrzeni publicznych, stref ochrony konserwatorskiej, zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej czy też na budynkach – wymóg kształtowania stosownej formy architektonicznej dla tych urządzeń czy też ich maskowania –wskazanie w zasadach zabudowy i zagospodarowania terenu.

III. Wskazówki Prezesa UKE do planów miejscowych w zakresie telekomunikacji h) ład przestrzenny cd. Art. 39 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 156, poz. 1118, z poźn. zm.) stanowi, że prowadzenie robót budowlanych przy obiekcie budowlanym wpisanym do rejestru zabytków lub na obszarze wpisanym do rejestru zabytków wymaga, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, uzyskania pozwolenia na prowadzenie tych robót, wydanego przez właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków. Warunki techniczne i wizualne inwestycji mogą zostać określone przez właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków.

Ku zrównoważonemu rozwojowi Plac Grzybowski (Warszawa)

Przeciw dysharmonii USA

IV. Techniki maskowania urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej Austria

IV. Techniki maskowania urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej USA

IV. Techniki maskowania urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej USA

IV. Techniki maskowania urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej Poznań

V. Wybrane postanowienia planów miejscowych opiniowane negatywnie a) zakazy (sprzeczne z art. 46 ust. 1) i. Zakaz lokalizacji stacji bazowych telefonii komórkowych. ii. Zakaz lokalizowania urządzeń i instalacji na dachach budynków, wieżach widokowych i kominach. iii. Zakaz sytuowania budowli z tytułu braku bezpośredniego dostępu do drogi publicznej lub wewnętrznej.

V. Wybrane postanowienia planów miejscowych opiniowane negatywnie a) zakazy (sprzeczne z art. 46 ust. 1) cd. iv. Zakaz realizacji obiektów i urządzeń, które nie są związane lub kolidują z przeznaczeniem terenu*. *Gdy w planie nie określono przeznaczenia terenu, a jedynie wskazano rozwinięcie symbolu literowego danego terenu.

V. Wybrane postanowienia planów miejscowych opiniowane negatywnie b) rozwiązania uniemożliwiające lokalizowanie inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej (sprzeczne z art. 46 ust. 1) i. Zakaz lokalizowania urządzeń infrastruktury technicznej konkurujących wysokością lub wielkością kubatury z obiektami przeznaczenia podstawowego. ii. W granicach planu nie ustala się lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w przepisach art. 2 ust. 5 ustawy planistycznej. iii. Dopuszcza się lokalizację masztów telefonii komórkowej wyłącznie na terenach będących własnością gminy.

V. Wybrane postanowienia planów miejscowych opiniowane negatywnie b) rozwiązania uniemożliwiające lokalizowanie inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej (sprzeczne z art. 46 ust. 1) cd. iv. Dopuszcza się lokalizowanie stacji bazowej na budynku X wyłącznie na terenie oznaczonym symbolem 1U*. *przy czym plan miejscowy obejmuje tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, usług, leśne. v. Dopuszcza się lokalizację stacji telefonii komórkowej, masztów, anten o konstrukcji masztowej itp. urządzeń jedynie w miejscach niedostępnych dla ludzi.

V. Wybrane postanowienia planów miejscowych opiniowane negatywnie b) rozwiązania uniemożliwiające lokalizowanie inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej (sprzeczne z art. 46 ust. 1) cd. vi. Dopuszcza się lokalizację stacji telefonii komórkowej obsługiwanych przez różnych operatorów wyłącznie na jednej konstrukcji masztowej.

VI. Uprawnienie Prezesa UKE do zaskarżenia planu miejscowego Prezes UKE jako jedyny organ opiniujący plany miejscowe jest uprawniony do zaskarżenia do sądu administracyjnego uchwały rady gminy w sprawie uchwalenia planu miejscowego (art. 48 Megaustawy w zw. z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.).

VII. Statystyki Opinie pozytywne negatywne Razem % negatywnych   Opinie pozytywne negatywne Razem % negatywnych sierpień 577 309 886 34,88% wrzesień 491 478 969 49,33% październik 360 231 591 39,09% listopad 318 151 469 32,20% razem 1746 1169 2915 40,10%

VII. Statystyki

Dziękuję za uwagę Joanna Trzaska Departament Rozwoju Infrastruktury Urząd Komunikacji Elektronicznej Wiadukt w Millau (Francja)