Wszyscy pewnie znają bajkę Andersena o brzydkim kaczątku, ale nie każdy wie, że jej autor był dyslektykiem. Jako uczeń miał kłopoty z ortografią, mylił litery, a nauka języków obcych była dla niego ciężarem. Podobne problemy przeżywa wiele osób z dysleksją.

Słynni ludzie z dysleksją: Tomasz Alwa Edison, słynny wynalazca (1847 – 1931) Albert Einstein, twórca teorii względności (1879 – 1955) 3. Winston Churchill, brytyjski mąż stanu (1874 – 1965) 4. Agata Christie, autorka powieści kryminalnych (1891 – 1976) 5. Hans Christian Andersen, autor baśni dla dzieci (1805 – 1875)

Co to jest dysleksja?

Dysleksja rozwojowa to specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym.

Do tego zespołu objawów należą: dysleksja – trudności w czytaniu dysortografia – kłopoty z opanowaniem poprawnej pisowni (w tym także nagminne popełnianie błędów ortograficznych, pomimo werbalnej znajomości zasad orograficznych) dysgrafia – problem z kaligrafią, czyli tzw. brzydkie pismo, trudne czasami do odczytania przez samego piszącego

dyskalkulia – zaburzenia zdolności matematycznych – niski poziom rozumowania operacyjnego, kłopoty z pojęciami abstrakcyjnymi np. pojęciem liczby, wielkości

Dysleksja – mistrzyni paradoksów dziecko niby widzi , a nie widzi dziecko jest inteligentne, ale nie umie nauczyć się pisać ani czytać dziecko umie lecz nie umie dziecko chce się uczyć i uczy się, lecz jest posądzane o lenistwo

Przyczyny tych trudności spowodowane są: mikrouszkodzeniami tej części kory mózgu, która odpowiedzialna jest za pamięć, rozwój języka, orientację, postrzeganie wzrokowe i słuchowe.

Uwarunkowania tych zaburzeń są wielorakie: dziedziczność uszkodzenie układu nerwowego (podczas ciąży i porodu o nieprawidłowym przebiegu czy we wczesnym dzieciństwie) zaburzenia hormonalne

Dysleksję pogłębia: Zbyt późne rozpoznanie trudności u dziecka Zbyt późne rozpoczęcie terapii pedagogicznej Zaniedbanie środowiska rodzinnego Niekompetencja nauczycieli uczących

Dekalog dla rodziców dzieci dyslektycznych opr.: prof.dr hab. Marta Bogdanowicz NIE - "nie czyń bliźniemu, co Tobie niemiłe". Nie traktuj dziecka jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego. Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka w nadziei, że zmobilizujesz je to do pracy. Nie łudź się, że dziecko "samo z tego wyrośnie", "weźmie się w garść", "przysiądzie fałdów" lub że ktoś je z tego "wyleczy".

TAK - "strzeżonego Pan Bóg strzeże". 4. Nie spodziewaj się, że kłopoty dziecka pozbawionego specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania i skończą się w młodszych klasach szkoły podstawowej. 5. Nie ograniczaj dziecku zajęć pozalekcyjnych, aby miało więcej czasu na naukę, ale i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń. TAK - "strzeżonego Pan Bóg strzeże". 6. Staraj się zrozumieć swoje dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec trudnościom szkolnym.

7. Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować trudności dziecka: na czym polegają i co jest ich przyczyną. Skonsultuj się ze specjalistą (psychologiem, pedagogiem, logopedą). 8. Aby jak najwcześniej pomóc dziecku: zaobserwuj w codziennej pracy z dzieckiem, co najskuteczniej mu pomaga, korzystaj z odpowiedniej literatury i fachowej pomocy nauczyciela - terapeuty (w formie terapii indywidualnej i grupowej), bądź w stałym kontakcie z nauczycielem i pedagogiem szkolnym.

9. Bądź życzliwym, pogodnym, cierpliwym przewodnikiem i towarzyszem swego dziecka w jego kłopotach szkolnych. 10. Chwal i nagradzaj dziecko nie tyle za efekty jego pracy, ile za włożony w nią wysiłek. Spraw, aby praca z dzieckiem była przyjemna dla was obojga.

Opracowała: Jolanta Sikora nauczyciel PSP nr1 w Nowej Soli styczeń 2005r.