dotyczące wprowadzenia NOWEGO FORMULARZA INFORMACJE dotyczące wprowadzenia NOWEGO FORMULARZA OPISU PRZEDMIOTU – „SYLABUSA” na Uniwersytecie Warszawskim Marta Kicińska-Habior (Prorektor UW ds. Studenckich) POSIEDZENIE SENATU UW, 21 KWIETNIA 2010

Podstawy prawne Regulacje prawne – europejskie Regulacje prawne – krajowe Regulacje prawne – Uniwersytetu Warszawskiego Wymagania Państwowej Komisji Akredytacyjnej Dobre praktyki na innych uczelniach Mój sylabus Korzyści z wypełnienia nowego formularza opisu przedmiotu

Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego Komunikat z Bergen Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego – Realizacja celów Komunikat z Konferencji europejskich ministrów do spraw szkolnictwa wyższego, Bergen, 19-20 maja 2005 r. My, Ministrowie odpowiedzialni za szkolnictwo wyższe w państwach uczestniczących w Procesie Bolońskim, zgromadziliśmy się w celu przeprowadzenia średnio-okresowego przeglądu osiągnięć oraz wyznaczenia celów i priorytetów do 2010 r. Zapewnienie jakości Przyjmujemy proponowane przez ENQA standardy oraz wskazówki zapewnienia jakości w Europejskim Obszarze Szkolnictwa Wyższego.

System kształcenia Przyjmujemy kompleksową ramową strukturę kwalifikacji dla EOSW, obejmującą: trzy cykle kształcenia, ogólne opisy każdego cyklu, oparte na efektach kształcenia i umiejętnościach absolwentów, a także zakresy punktów kredytowych dla pierwszego i drugiego cyklu. Zobowiązujemy się do opracowania do 2010 r. narodowych ramowych struktur kwalifikacji zgodnych z kompleksową ramową strukturą kwalifikacji dla EOSW [...].

Załącznik: Europejskie standardy i wskazówki dotyczące wewnętrznego zapewnienia jakości w instytucjach szkolnictwa wyższego Należy oczekiwać, iż zapewnienie jakości programów oraz ich efektów będzie uwzględniać: – rozwój oraz publikację wyraźnych i zamierzonych efektów kształcenia; Studenci powinni być oceniani według opublikowanych i konsekwentnie stosowanych kryteriów, przepisów i procedur. Należy oczekiwać, iż procedury oceniania studentów będą: – skonstruowane w sposób zapewniający ocenę realizacji zamierzonych efektów kształcenia i innych celów programowych; – posiadać jasno określone i opublikowane kryteria przyznawania ocen;

Europejski System Transferu i Akumulacji Punktów Przewodnik dla użytkowników Bruksela, 6 lutego 2009 r. 3.2. ECTS i efekty kształcenia/uczenia się Efekty kształcenia/uczenia się określają, co student powinien wiedzieć, rozumieć i potrafić zrobić po pomyślnym zakończeniu procesu kształcenia. Efekty kształcenia/uczenia się to możliwe do zweryfikowania opisy określające, co student, który zdobył określoną kwalifikację, lub ukończył dany program studiów lub jego komponenty powinien wiedzieć, rozumieć i umieć zrobić. Jako takie podkreślają one związek pomiędzy nauczaniem, uczeniem się i ocenianiem. Efekty kształcenia/ uczenia się zwykle opisywane są za pomocą czasowników w stronie czynnej wyrażających wiedzę, rozumienie, zastosowanie, analizę, syntezę, ocenę itd.

Dzięki zwróceniu uwagi na efekty kształcenia/ uczenia się, cele programów studiów stają się bardziej czytelne i zrozumiałe dla studentów, pracodawców i innych zainteresowanych grup. Umożliwiają również porównanie kwalifikacji i ułatwiają uznawanie osiągnięć. 6.1. Katalog przedmiotów Pierwszym podstawowym dokumentem ECTS jest Katalog przedmiotów. Przewodnik ten służy wszystkim studentom danej instytucji.

6.1.1. Spis treści Katalogu przedmiotów Opis poszczególnych przedmiotów, zajęć: nazwa przedmiotu, zajęć; kod przedmiotu, zajęć; rodzaj przedmiotu, zajęć (obowiązkowe, fakultatywne); poziom przedmiotu, zajęć (np. pierwszego, drugiego lub trzeciego stopnia; poziom pośredni, jeżeli ma zastosowanie); rok studiów (jeżeli obowiązuje); semestr lub trymestr, w którym przedmiot jest realizowany; liczba punktów ECTS; imię i nazwisko wykładowcy (wykładowców); efekty kształcenia/ uczenia się przedmiotu, zajęć; sposób realizacji (zajęcia stacjonarne, uczenie się na odległość); wymogi wstępne i wymogi dodatkowe; zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu, zajęć; treści przedmiotu, zajęć; zalecana lista lektur lub lektury obowiązkowe; planowane formy/działania/ metody dydaktyczne; metody i kryteria oceniania; język wykładowy; praktyki zawodowe.

Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego w nowej dekadzie Proces Boloński 2020 Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego w nowej dekadzie Komunikat z konferencji europejskich ministrów odpowiedzialnych za szkolnictwo wyższe, Leuven i Louvain-la-Neuve, 28-29 kwietnia 2009 „Ponownie zwracamy uwagę na znaczenie misji dydaktycznej uczelni i konieczność ciągłej reformy programów kształcenia ukierunkowanej na opracowanie i doskonalenie efektów uczenia się.”

STRATEGIA ROZWOJU SZKOLNICTWA WYŻSZEGO: 2010-2020 Projekt środowiskowy (KRASP i FRP) – Podniesienie jakości kształcenia, w szczególności poprzez rozwój uczelnianych systemów zapewniania jakości oraz ustanowienie nowych zasad akredytacji programowej i instytucjonalnej, odwołujących się do oceny efektywności funkcjonowania tych systemów. – Wdrożenie Krajowych Ram Kwalifikacji dla szkolnictwa wyższego, jako kolejnego, ważnego elementu Procesu Bolońskiego, wprowadzającego systematykę kwalifikacji poświadczanych odpowiednim dyplomem, uzyskiwanych przez uczących się w trybie kształcenia sformalizowanego i/lub nieformalnego, w wyniku akumulowania cząstkowych osiągnięć edukacyjnych. [...]

Wizja i misja szkolnictwa wyższego w Polsce – Wysoka jakość działalności uczelni będzie stymulowana poprzez egzekwowanie odpowiedzialności uczelni za mierzalne efekty kształcenia i działalności badawczej oraz wprowadzenie skutecznych systemów wewnętrznego (w uczelniach) i zewnętrznego (akredytacja instytucjonalna – krajowa i międzynarodowa) zapewniania jakości. Wprowadzenie Krajowych Ram Kwalifikacji wzmocni te mechanizmy w sferze studiów.

UCHWAŁA SENATU UNIWERSYTETU WARSZAWSKIEGO NR 191 z dnia 17 lutego 2010 w sprawie zmiany Regulaminu Studiów na Uniwersytecie Warszawskim plan studiów – dokument określający przedmioty i związane z nimi zajęcia oraz praktyki zawodowe – wraz z wymiarem czasowym i zasadami zaliczania, efektami uczenia się oraz przypisaną przedmiotom i praktykom liczbą punktów ECTS – których zaliczenie warunkuje uzyskanie dyplomu ukończenia danych studiów; sylabus przedmiotu – opis treści merytorycznych, efektów uczenia się oraz sposobu realizacji przedmiotu i metod prowadzenia związanych z nim zajęć, wykaz literatury stanowiącej podstawę programu, opis wymagań związanych z uczestnictwem w zajęciach oraz zasad zaliczania zajęć i przedmiotu, w tym zaliczania poprawkowego, oraz formy i kryteria oceny;

Część II. Koncepcja kształcenia i jej realizacja. Uchwała Nr 137/2010 Prezydium Państwowej Komisji Akredytacyjnej z dnia 25 lutego 2010 r. w sprawie zasad przeprowadzania wizytacji Załącznik nr 1, Raport zespołu oceniającego PKA z wizytacji przeprowadzonej w dniach ......................... Część II. Koncepcja kształcenia i jej realizacja. Cele kształcenia i deklarowane kompetencje absolwenta. 1.1 Ocena zgodności określonej przez uczelnię sylwetki absolwenta z uregulowaniami zawartymi w standardzie oraz struktury kwalifikacji absolwenta z przyjętymi w ramach Procesu Bolońskiego tzw. deskryptorami efektów kształcenia, tj. czy zakładane cele kształcenia oraz kompetencje ogólne i specyficzne, które uzyskają absolwenci odnoszą się do wiedzy, umiejętności i postaw, w tym umiejętności stosowania w praktyce zdobytej wiedzy, dokonywania ocen i formułowania sądów, …

3. Ocena organizacji i realizacji procesu dydaktycznego. 3.1 Ocena stosowanych metod dydaktycznych i trafności ich doboru ze zwróceniem szczególnej uwagi na metody i techniki kształcenia na odległość oraz technologie informatyczne, zakres i treść pracy własnej studenta, innowacyjność prowadzonych zajęć dydaktycznych, a także potrzeby osób niepełnosprawnych. 3.2 Ocena dostępności i jakości sylabusów.

Część III. Wewnętrzny system zapewnienia jakości kształcenia. 1. Opis i ocena wewnętrznych procedur zapewnienia jakości kształcenia odnosząca się do: 1) struktury organizacyjnej wewnętrznego systemu zapewnienia jakości oraz stosowanej polityki i procedur w zakresie zapewnienia jakości, 2) okresowych przeglądów planów i programów nauczania oraz ich efektów (np. adekwatności konstrukcji oraz treści realizowanych planów i programów nauczania w kontekście zamierzonych efektów kształcenia, uwzględnienie specyfiki poziomów kształcenia i form studiów, formalnych procedur zatwierdzania programów nauczania, udziału studentów w działaniach dotyczących zapewnienia jakości, opinii zwrotnych od pracodawców, przedstawicieli rynku pracy oraz innych organizacji), 3) oceniania studentów (np. stosowanych form i kryteriów weryfikacji wiedzy oraz oceny wyników kształcenia),

U S T A W A Projekt z dnia 30 marca 2010 r. z dnia o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz o zmianie niektórych innych ustaw art. 9 otrzymuje brzmienie: „Art. 9. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia: 1) Krajowe Ramy Kwalifikacji dla obszarów kształcenia, określając efekty kształcenia odpowiednio dla poziomu kształcenia i profilu studiów oraz sposób ich weryfikacji, oraz sposób przyporządkowania poszczególnych kierunków studiów do obszaru kształcenia, dziedzin i dyscyplin określonych na podstawie ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, uwzględniając istniejące kierunki studiów oraz kierunki studiów, których ukończenie przygotowuje do wykonywania zawodów regulowanych, w tym zawodów medycznych; 2) Krajowe Ramy Kwalifikacji dla kierunków studiów, o których mowa w pkt 1, określając efekty kształcenia odpowiednio dla poziomu kształcenia i profilu studiów oraz sposób ich weryfikacji, a także wykaz kierunków studiów, uwzględniając nazwy kierunków studiów prowadzonych jako studia pierwszego stopnia lub pierwszego i drugiego stopnia lub jako jednolite studia magisterskie; ”

„Art. 6. 1. Uczelnia ma w szczególności prawo do: [...] b) ustalania planów studiów i programów kształcenia, określających efekty kształcenia z uwzględnieniem Krajowych Ram Kwalifikacji dla obszarów kształcenia określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9 pkt 1,..” „Art. 11. 1. Podstawowa jednostka organizacyjna uczelni posiadająca uprawnienie do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego i spełniająca warunki określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9 pkt 3, może prowadzić studia oraz studia międzykierunkowe na określonym przez senat uczelni, w drodze uchwały, kierunku studiów i poziomie kształcenia, w ramach obszaru kształcenia oraz dziedzin odpowiadających uprawnieniom do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego. Uchwała senatu uczelni określa efekty kształcenia, do których są dostosowane plany studiów i programy kształcenia, odpowiednio do poziomu kształcenia i profilu studiów.”

„Art. 11. 6. Polska Komisja Akredytacyjna ocenia efekty kształcenia na danym kierunku studiów, a także spełnianie warunków określonych w art. 9a oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 9 pkt 3 i art. 9b. Ocena ta może być również przeprowadzona na wniosek ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.” „Art. 48a. 3. Komisja dokonuje oceny jakości kształcenia na kierunkach studiów, kierując się zasadą weryfikacji efektów kształcenia odpowiadających Krajowym Ramom Kwalifikacji w zakresie obszarów kształcenia i kierunków studiów oraz spełniania warunków niezbędnych do prowadzenia studiów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9 pkt 3.”

Sylabus przedmiotu na Uniwersytecie Jagiellońskim wg Załącznika nr 3 do Uchwały nr 53/XI/2008 Senatu Uniwersytetu Jagiellońskiego z dnia 26 listopada 2008 r. Metody dydaktyczne Warunki zaliczenia

Sylabus przedmiotu na Uniwersytecie Jagiellońskim cd. Efekty kształcenia Formy dydaktyczne zajęć

Sylabus przedmiotu na Uniwersytecie Jagiellońskim cd.

Sylabus przedmiotu na Uniwersytecie Jagiellońskim c.d.

Sylabus przedmiotu na Uniwersytecie Jagiellońskim c.d.

Sylabus przedmiotu na Uniwersytecie Jagiellońskim c.d.

W efekcie zajęć student powinien znać: • specjalistyczną terminologię związaną z budową, projektowaniem i oceną systemów informacyjnych, w tym baz danych i serwisów WWW • podstawowe komponenty i typologię systemów informacyjnych • podstawowe zasady i metody projektowania, tworzenia, oceny i wdrażania systemów informacyjnych W efekcie zajęć student powinien umieć: • projektować i tworzyć bazy danych, korzystając z wybranego oprogramowania • projektować architekturę informacji w serwisach WWW • stosować metody, techniki i wskaźniki oceny różnych aspektów systemów informacyjnych. W efekcie zajęć student powinien akceptować: • konieczność stałego, samodzielnego uaktualniania wiedzy i umiejętności związanych z projektowaniem i tworzeniem systemów informacyjnych • zasadę nadrzędności potrzeb, możliwości i w efekcie satysfakcji użytkownika (grupy docelowej) w projektowaniu i ocenie systemów informacyjnych

DOTYCHCZAS UŻYWANY FORMULARZ OPISU PRZEDMIOTU na UW

Pola nowe, wprowadzone w obecnym formularzu Sposób realizacji przedmiotu [Należy podać, czy przedmiot jest realizowany w sali dydaktycznej, w sposób zdalny, metodą blended learning itp.] Praktyki zawodowe w ramach przedmiotu Jednostka, dla której przedmiot jest oferowany Metody dydaktyczne

Sylabus przedmiotu na Uniwersytecie Warszawskim wg Zarządzenia nr 11 Rektora UW z dnia 19 lutego 2010 r. Formularz opisu przedmiotu (formularz sylabusa) – dotyczy studiów I i II stopnia A. Informacje ogólne (wypełnia koordynator przedmiotu z wyjątkiem pól Kod przedmiotu, Przyporządkowanie do grupy przedmiotów).

B. Informacje szczegółowe (wypełnia prowadzący zajęcia, z wyjątkiem pól: Limit miejsc w grupie, Terminy odbywania zajęć, Miejsce odbywania zajęć – pola te prowadzący zajęcia wypełnia w porozumieniu z administracją).

Pytania zadawane absolwentowi POPRZEDNIO: ZMIANA NAUCZANIE UCZENIE SIĘ Pytania zadawane absolwentowi POPRZEDNIO: co zrobiłeś (jakie przedmioty studiowałeś), żeby uzyskać dyplom? OBECNIE: co potrafisz zrobić teraz po uzyskaniu dyplomu

Efekty uczenia się – korzyści dla studentów Efekty uczenia się dostarczają: • obszernego zestawienia stwierdzeń, co studenci będą w stanie osiągnąć po pozytywnym zakończeniu (zaliczeniu) studiów (przedmiotów); • jasnej informacji pomagającej studentom w wyborze programu. To może prowadzić do efektywniejszego studiowania; • jasnej informacji dla pracodawców i instytucji szkolnictwa wyższego na temat charakterystyki określonych kwalifikacji absolwenta.

Efekty uczenia się - korzyści przy projektowaniu programów • pomagają w zapewnieniu logicznego ułożenia treści kształcenia w przedmiotach; • pomagają w projektowaniu programu przez usunięcie powtarzających się treści i wypełnienie białych plam; • pomagają projektującym program w precyzyjnym określeniu celu przedmiotu i dopasowaniu komponentów programu; • wyjaśniają powiązania pomiędzy nauczaniem, uczeniem się i oceną; • mogą spowodować refleksję nad rozwojem efektywnych i zróżnicowanych metod oceny.

Efekty uczenia się – korzyści dla mobilności studentów • odgrywają istotną rolę w mobilności studentów przez ułatwienie uznawalności ich kwalifikacji; • podnoszą przejrzystość kwalifikacji; • ułatwiają transfer punktów kredytowych; • dostarczają wspólnych form, które pomagają w promocji kształcenia przez całe życie (LLL) i mogą być użyteczne w organizowaniu wielu ścieżek kształcenia w systemie edukacji.

Pełny opis przedmiotów w USOSweb – dodatkowe korzyści dla Uczelni ochrona własności intelektualnej; możliwość tworzenia własnych programów studiów – zgodnie z KRK.