Modele norweskich organów odpowiedzialnych za regulację mediów oraz radiofonii i telewizji Modele norweskich organów odpowiedzialnych za regulację mediów oraz radiofonii i telewizji Tom Thoresen Dyrektor Generalny Norweski Urząd ds. Mediów
Krajowa Rada Klasyfikacji Filmów Wszystkie filmy i wideogramy przeznaczone do publicznego rozpowszechniania Pornografia i przemoc Niezależny organ odwoławczy Znakowanie, rejestracja i ograniczona cenzura wideogramów
Norweski Urząd ds. Własności Mediów Nadzór nad własnością mediów Sektor prasy oraz radiofonii i telewizji Znaczące udziały w krajowych, regionalnych lub lokalnych mediach Jedna trzecia rynku Specjalna Rada Odwoławcza
Urząd ds. Mediów Departament Radiofonii i Telewizji – koncesje na lokalne stacje radiowe i telewizyjne, nadawanie satelitarne, reklamę, sponsoring, sankcje, itd. Departament Prasowy – program dopłat dla prasy Sekretariat komitetów doradczych sektora radiowo-telewizyjnego oraz prasy
Inne organy Królewskie Ministerstwo ds. Kultury i Kościoła Norweska Poczta i Telekomunikacja – krajowe plany zagospodarowania częstotliwości, koordynacja norweskich planów częstotliwości w skali międzynarodowej, przyznawanie praw do korzystania z częstotliwości i monitorowanie wykorzystania częstotliwości Rada ds. Nadawców Publicznych Komisja ds. Skarg Prasowych – skargi przeciwko prasie, radiu i telewizji
Aktualne zmiany w norweskich organach regulacyjnych Część reformy dalszych obszarów Większa przejrzystość Wzmocnienie legitymizacji Trzy urzędy - połączenie z tym samym zakresem zadań i odpowiedzialności Konwergencja mediów – więcej nakładających się na siebie zadań - zwiększony zakres kompetencji Różnice w zależności od stopnia niezależności