Jak pisać wypracowania Rodzaje wypracowań Jak pisać wypracowania

Esej Esej to ogólne rozważania natury filozoficznej, etycznej, estetycznej, w których autor dzieli się z czytelnikiem swoimi refleksjami. Nie ma określonych reguł kompozycyjnych.

Twoje wypracowanie ma być wypowiedzią subiektywną – nie powinieneś silić się na obiektywność, lecz przedstawiać własny punkt widzenia. Esej nie służy do moralizowania – masz jedynie przedstawić swoje zdanie, nie próbuj przekonać odbiorcy, że masz rację. Twoim zadaniem jako autora nie jest wyczerpanie tematu ani podsumowanie go w jakikolwiek wiążący sposób – masz jedynie zakreślić problem, jaki poruszasz, i skłonić odbiorcę do refleksji nad nim. Temat eseju pozostaje więc niejako otwarty. Używaj literackiego języka. Dbaj o bogactwo form językowych, różnicuj używane przymiotniki. Esej jest formą, w której liczy się nie tylko to, o czym piszesz, ale także język, jakim się posługujesz. Zanim zaczniesz pisać, zastanów się, jakie nawiązania kulturowe możesz zastosować. Nawiązuj go książek, filmów, artykułów, wydarzeń społecznych i kulturalnych. Zamieszczaj w tekście cytaty, aforyzmy, jeśli potrafisz, stosuj aluzje kulturowe.

Charakterystyka Postaci Charakterystyka postaci jest formą, która może sprawiać pewne trudności. Wynika to z faktu, że często trudno jest opisać kogoś tak, by opis był żywy i ciekawy. Wiele osób wpada w pułapkę suchego wyliczania przymiotników – to nie jest właściwa droga.

Charakterystyka musi być przede wszystkim ciekawa – powinna umożliwiać odbiorcy żywe i plastyczne wyobrażenie sobie opisywanej osoby. Aby napisać taki tekst, musisz zacząć od przemyślenia, jakie skojarzenia budzi w tobie ta osoba – mogą one być różne: żywą osobę możesz lubić albo nie lubić, bohater literacki może być według ciebie ciekawy, nudny, godny naśladowania lub taki, którego wolałbyś naprawdę nie spotkać Charakterystykę bezpośrednią, która wszelkie dane o postaci podaje bezpośrednio w trakcie mówienia o niej, Charakterystykę pośrednią, którą uzyskujemy, analizując jej wypowiedzi, sposób myślenia, zachowania itd., Charakterystykę indywidualną (jednej postaci), Charakterystykę zbiorową (grupy, np. klasy), Charakterystykę porównawczą, w której opisuje się dwie postacie, przedstawiając podobieństwa i różnice między nimi.

List Oficjalny i Prywatny

Oficjalny W liście oficjalnym zwracamy się do osoby nieznanej nam osobiście bądź znanej, ale wyższej rangą, stanowiskiem itp. – może to być list do prezesa banku, dyrektora szkoły, kierowniczki schroniska dla zwierząt. List taki może być też skierowany do więcej niż jednej osoby, np. do grona kierowniczego firmy, lub co instytucji. W liście oficjalnym zwykle informujemy o jakichś faktach lub prosimy o coś.

Prywatny List prywatny Celem listu prywatnego jest najczęściej podzielenie się wiadomościami, ze szczególnym uwzględnieniem przeżyć i refleksji, jakie towarzyszyły wydarzeniom. Jest to list pisany do bliskiej, znajomej osoby – przyjaciela, wujka, koleżanki poznanej na wczasach. Nadawca zwraca się do adresata w 2 os. liczby poj. – „ty”.

Opis Opis jest formą pisemną, która służy przekazywaniu informacji na temat swojego przedmiotu. Można opisywać ludzi, zwierzęta, miejsca, przedmioty, krajobrazy, uczucia, przeżycia itp. Ze względu na ilość przekazanych informacji możemy podzielić opisy na pobieżne i szczegółowe (dokładne). Żeby dobrze coś (kogoś) opisać, trzeba umieć obserwować, zauważać szczegóły, dostrzegać różnice i podobieństwa. Opisy mogą stanowić samodzielną formę wypowiedzi lub być tylko składnikiem (elementem) innej formy wypracowania – głównie opowiadania, charakterystyki, sprawozdania.

Opowiadanie Opowiadanie stanowi jedną z najczęściej wybieranych przez uczniów form wypracowań. Dzieje się tak dlatego, że uważane jest za formę najłatwiejszą. Na ten pogląd ma wpływ luźna przeważnie struktura tej wypowiedzi oraz fakt, że opowiadający sam decyduje, które elementy opowiadania podać szerzej, które tylko zasygnalizować, a których w ogóle nie uwzględniać.

Pisz całe opowiadanie w jednakowym czasie. Starannie zaplanuj kompozycję. Tam, gdzie to możliwe, wprowadzaj dialogi. Wykorzystuj inne formy wypowiedzi – wprowadź elementy opisu czy charakterystyki. Korzystaj z bogactwa wyrażeń i zwrotów rozpoczynających i kończących opowiadanie oraz stanowiących spoiwo pomiędzy poszczególnymi częściami. Używaj bogatego słownictwa, stosuj zróżnicowane przymiotniki. Dobre opowiadanie powinno mieć ciekawy początek, budzące zainteresowanie rozwinięcie i przekonujące zakończenie. Pamiętaj o spójnym z całością zakończeniu. Częsty błąd to urywanie akcji lub brak podsumowania.

Reportaż Reportaż można opisać bardzo prosto – jako rodzaj sprawozdania, relację z jakichś wypadków, których uczestnikiem był autor. Może wydawać się podobny do zwyczajnego opowiadania, lecz zawsze opiera się na bezpośrednio zebranych przez autora, autentycznych materiałach, np. obserwacjach czy zapiskach poczynionych w czasie wycieczki, spotkania towarzyskiego, pobytu w jakiejś miejscowości, uczestnictwa w takiej czy innej uroczystości itp.

Rozprawka Rozprawka jest formą wypowiedzi, która ma bardzo ściśle określone reguły kompozycyjne. Wydawałoby się więc, że powinna być łatwa do napisania, jednak wcale tak nie jest. Dzieje się tak dlatego, że rozprawka jest rodzajem pracy naukowej – wymaga dogłębnego przemyślenia tematu, zaplanowania pracy i niezwykle logicznego rozumowania. Zwłaszcza jeśli zabraknie tego ostatniego, praca będzie w najlepszym wypadku niespójna, w najgorszym – po prostu bez sens

KONIEC Filip Derenowski

Linki: http://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Strona_główna http://sciaga.pl http://maturapolski.info http://zadane.pl