Sporty zimowe Dyscypliny rozgrywane w okresie zimowym. Niezbędnymi warunkami do ich przeprowadzenia są: mróz i często śnieg. Do sportów zimowych zaliczamy: narciarstwo alpejskie i klasyczne, snowboarding, saneczkarstwo, bobsleje, skeleton, hokej na lodzie, łyżwiarstwo figurowe, short track, łyżwiarstwo szybkie, bojery, biathlon, curling, skibob. W dzisiejszych czasach wskutek rozwoju techniki większość z tych dyscyplin można rozgrywać w porze letniej np. hokej, jazda figurowa czy skoki narciarskie. Sporty zimowe cieszą się największą popularnością na kontynentach półkuli północnej tj. w Europie, Ameryce Północnej i Azji.

Narciarstwo alpejskie Jedna z form narciarstwa – obok narciarstwa klasycznego (biegi narciarskie i skoki narciarskie), narciarstwa dowolnego, skialpinizmu, skituringu – polegająca na zjeździe po ośnieżonym stoku górskim lub sztucznym na nartach przymocowanych do butów narciarskich za pomocą specjalnych wiązań. Może być realizowana jako rekreacja lub sport. Jest uprawiana na trasach zjazdowych, szlakach narciarskich i nartostradach lub poza trasami. Narciarz przeważnie korzysta również z kijków. Szczególnymi formami narciarstwa alpejskiego są m.in. narciarstwo telemarkowe, freeride, narciarstwo szybkie, narciarstwo ekstremalne i narciarstwo na trawie (na nartorolkach) lub igelicie.

Narciarze alpejscy

Snowboarding Sport zimowy polegający na jeździe lub wykonywaniu ewolucji na desce snowboardowej. Za początek snowboardingu można uznać rok 1965, kiedy Sherman Poppen wymyślił "snurfera", choć zjeżdżanie po zaśnieżonym stoku na jednej desce było praktykowane już wcześniej. Dyscyplina wprowadzona została do programu Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1998 roku (konkurencje slalom gigant i half-pipe).

Konkurencje/style Konkurencje i style uprawiania snowboardingu można podzielić na cztery grupy: Freestyle Styl alpejski Freeride Snowcross

Saneczkarstwo Jedna z dyscyplin zaliczanych do sportów zimowych. Wyścigi na sankach sportowych są rozgrywane na torach sztucznych lub naturalnych, w konkurencji kobiet i mężczyzn, indywidualnie i w dwójkach.O zwycięstwie decyduje łączny czas przejazdów, tzw. ślizgów. Zazwyczaj są to dwa ślizgi. Od sezonu 2010/11 w ramach zawodów o Puchar Świata rozgrywane są sztafety, w których kolejno startują: kobieta, mężczyzna, dwójka męska. W sztafetach czas jest liczony od startu kobiety do zakończenia ślizgu przez dwójkę. Po dojechaniu do mety, kobieta dotyka tablicę znajdującą się nad torem, co automatycznie otwiera bramkę startową dla mężczyzny. Analogicznie w przypadku mężczyzny i startu dwójki. Są rozgrywane na torach sztucznych: od 1914 mistrzostwa Europy od 1955 mistrzostwa świata od 1964 jest dyscypliną olimpijską

Bobsleje Zimowa dyscyplina sportu, polegająca na zjeździe zawodników na specjalnych saniach (także zwanych bobslejami) po sztucznym torze lodowym, obecnie o średniej długości 1500–2000 m i o średnim spadku 8–12%. Tor powinien mieć co najmniej 15 zakrętów, z czego na niektórych wjazd z prędkością 130 km/h może spowodować na drużynie działanie przeciążenia 5 g. Pierwsze zawody bobslejów odbyły się w 1893 roku w Szwajcarii na górskiej drodze w Sankt Moritz, gdzie również założono pierwszy klub w 1897 oraz w roku 1903 zbudowano pierwszy tor bobslejowy. Konkurencja ta w roku 1924 stała się konkurencją zimowych igrzysk olimpijskich. Polacy uczestniczyli w wyścigach bobslejowych podczas igrzysk olimpijskich w 1928, 1956, 1998, 2002, 2006, 2010 roku. Mistrzostwa Polski były rozgrywane w latach 1949–1968. Jedyny tor bobslejowy w Polsce istniał w Karpaczu i został zdemontowany ok. 1970.

Skeleton Jednoosobowe, ciężkie (max. 50 kg) sanie sportowe o nisko położonym środku ciężkości. Umożliwiają osiąganie dużych (do ok. 130 km/h) prędkości podczas zjazdu po torze lodowym. Istnieje również sport o tej samej nazwie.

Hokej na lodzie Hokej na lodzie jest najbardziej popularny w krajach północnej półkuli, co wynika z uwarunkowań klimatycznych. Na terenach gdzie sezonowo (w czasie zimy) można pokryć dane miejsce lodem tj. w Kanadzie, USA, Rosji, Czechach, Słowacji, Niemczech, Szwajcarii oraz w krajach nordyckich (Szwecja, Finlandia). Wraz z pojawieniem się lodowisk w zamkniętych halach sport ten można rozgrywać przez cały rok. Hokej na lodzie jest jednym z czterech najpopularniejszych sportów zawodowych w Ameryce Północnej . Na terenie Kanady oraz Stanów Zjednoczonych rozgrywana jest najważniejsza na świecie klubowa liga świata NHL. Jest to oficjalny zimowy sport narodowy Kanady, gdzie gra ta cieszy się ogromną popularnością. Organizacją promującą hokej na lodzie na świecie jest IIHF, czyli Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie. Skupia ona w sumie 68 krajów z całego świata. Pomimo tego zdecydowaną większość medali rozgrywanych pod egidą IIHF Mistrzostw Świata zdobyło siedem państw (tzw. wielka siódemka): Kanada, Czechy, Finlandia, Rosja, Słowacja, Szwecja i Stany Zjednoczone. Podczas 22 turniejów olimpijskich wśród mężczyzn z 66 medali, aż 60 zdobyły reprezentacje powyższych państw. W czterech rozegranych turniejach kobiet medale zdobyły tylko reprezentacje Kanady, USA, Szwecji oraz Finlandii.

Łyżwiarstwo figurowe zimowa dyscyplina sportu, polegająca na jeździe na łyżwach oraz wykonywaniu dodatkowych elementów: skoków, piruetów, kroków, spiral oraz podnoszeń. Często łączy się je w sekwencje i kombinacje. Jest to sport podobny do gimnastyki artystycznej , więc wymaga również zdolności tanecznych, poczucia rytmu, dobrej giętkości ciała oraz koordynacji ruchów. Dlatego łyżwiarze trenują też balet i gimnastykę. Zawody rozgrywane są indywidualnie, w parach bądź w zespołach (tzw. formacjach). Łyżwiarstwo figurowe jest jedną z dyscyplin zimowych igrzysk olimpijskich. Jest ono jednym z najpopularniejszych sportów zimowych. Łyżwiarstwem figurowym na świecie kieruje Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (International Skating Union, ISU), która została założona w 1892. W Polsce działa Polski Związek Łyżwiarstwa Figurowego.

Łyżwiarstwo szybkie Łyżwiarstwo szybkie – dyscyplina zimowa, w której celem zawodnika jest jak najszybsze przejechanie na łyżwach określonego dystansu po torze lodowym. Sportowca uprawiającego łyżwiarstwo szybkie nazywa się panczenistą. Łyżwiarze startują w parach i każdy z nich jedzie na zmianę po torze wewnętrznym i zewnętrznym. Zawodnicy jadący w danej parze nie eliminują się wzajemnie, ważny jest jedynie czas, jaki osiągnął każdy z nich (przy ustalaniu klasyfikacji bierze się pod uwagę czasy wszystkich zawodników). Światową czołówkę w łyżwiarstwie szybkim stanowią obecnie zawodnicy pochodzący z Holandii, gdzie dyscyplina ta cieszy się dużą popularnością. Coraz większą rolę odgrywa nowoczesny sprzęt, przede wszystkim kostiumy zawodników, które muszą cechować się dobrą aerodynamiką. Odmianę łyżwiarstwa szybkiego stanowią zawody rozgrywane na krótkim torze (ang. short track). W tej konkurencji w wyścigu startuje kilku zawodników. W odróżnieniu od zawodów na długim torze liczy się tutaj miejsce, które zawodnik zajmie w wyścigu. Do czołówki światowej należą łyżwiarze z krajów azjatyckich