Bezpieczeństwo państwa Bezpieczeństwo polityczne państwa Maciej Milczanowski

POLITYKA gr. politike Sztuka rządzenia państwem lub organizacja społeczeństwa poddanego władzy. Dzień świra

POLITYKA I BEZPIECZEŃSTWO u Arystotelesa Arystoteles określał silny związek polityki z państwem oraz państwo jako organizację odpowiedzialną za bezpieczeństwo.

POLITYKA I BEZPIECZEŃSTWO u Arystotelesa POLITYKA MA NA CELU ZAPEWNIENIE BEZPIECZNEGO PAŃSTWA, KTÓRE POWSTAJE DLA UMOŻLIWIENIA ŻYCIA I ISTNIEJE, ABY ŻYCIE BYŁO DOBRE.

KATEGORIE WŁADZY Władza polityczna Władza publiczna Władza państwowa W wielkich grupach społecznych, nie koniecznie w oparciu o prawo Władza polityczna Normy prawne lecz nie koniecznie realizowana przez państwo. Władza publiczna Władza państwowa Organy władzy państwowej.

WŁADZA Siła odpowiedzialna za zjednoczenie wspólnego działania przez reguły wiążące dla wszystkich.

BEZPIECZEŃSTWO POLITYCZNE Wspólne działanie, ukierunkowane na osiągnięcie społecznie akceptowanych celów, zorganizowane według określonych i przyjętych, jako obowiązujące reguł (prawa), dysponujące siłą dla wsparcia tego działania w relacjach wewnętrznych i zewnętrznych.

STUDIA NAD BEZPIECZEŃSTWEM W POLITOLOGII wg koncepcji USA Politologia Nauka o stosunkach międzynarodowych Studia nad bezpieczeństwem Studia strategiczne

STUDIA NAD BEZPIECZEŃSTWEM W POLITOLOGII Politologia Nauka o stosunkach międzynarodowych Studia nad bezpieczeństwem Studia strategiczne

Bezpieczeństwo polityczne /wymiar zewnętrzny/ Ochrona państwa w relacjach z innymi podmiotami stosunków międzynarodowych. Ochrona suwerenności, niepodległości, nienaruszalności terytorium. Bezpieczeństwo polityczne /wymiar wewnętrzny/ Ochrona państwa jako podstawowej formy politycznej organizacji społeczeństwa (w tym praw i wolności obywatelskich). Ochrona władzy tj. decydowania politycznego. Bezpieczeństwo ustrojowe Ochrona norm i reguł działania politycznego w aspekcie wewnętrznym. Ochrona praw politycznych obywateli. Ochrona systemu politycznego. Ochrona porządku konstytucyjnego Ochrona procesy wyłaniania i wymiany władzy (procesu wyborczego). Ochrona wykonywania przez organy władzy funkcji i zadań przypisanych im w konstytucji i ustawach.

Polityka bezpieczeństwa  NATO Europejska Polityka Bezpieczeństwa i Obrony (ESDP) Operacje NATO i UE OBWE Obrona przeciwrakietowa Zwalczanie terroryzmu międzynarodowego Nieproliferacja broni masowego rażenia Rozbrojenie konwencjonalne Sankcje Współpraca przemysłów obronnych

Nowa Koncepcja Strategiczna NATO Podczas jubileuszowego szczytu Sojuszu w Strasburgu i Kehl w kwietniu 2009 r. zapadła decyzja o podjęciu prac nad nową Koncepcją Strategiczną NATO. Jest to dokument wyznaczający główne zadania Sojuszu oraz precyzujący zagrożenia dla bezpieczeństwa członków w zmieniających się warunkach międzynarodowych. Ostatni dokument został przyjęty w 1999 r. tuż po przystąpieniu do NATO Polski, Czech i Węgier, w związku z czym w jego opracowywaniu nie brały udziału państwa Europy Środkowo-Wschodniej.

Europejska Polityka Bezpieczeństwa i Obrony (ESDP) Europejska Polityka Bezpieczeństwa i Obrony (European Security and Defence Policy – ESDP) jest drugim, obok członkostwa w Sojuszu Północnoatlantyckim, podstawowym filarem polskiej polityki bezpieczeństwa. EPBiO, jako integralna część Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (Common Foreign and Security Policy – CFSP), należy do sfery działań UE o charakterze międzyrządowym. Zapewnia Unii opartą na środkach cywilnych i wojskowych zdolność operacyjną do prowadzenia poza jej granicami misji utrzymania pokoju, zapobiegania konfliktom i wzmacniania międzynarodowego bezpieczeństwa.

Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) jest w rozumieniu rozdziału VIII Karty Narodów Zjednoczonych ugrupowaniem regionalnym. Skupia 56 państw-uczestników o równym statusie. Celem OBWE jest umacnianie bezpieczeństwa i współpracy na obszarze działania w trzech wymiarach bezpieczeństwa: polityczno-wojskowym, gospodarczo- ekologicznym i ludzkim. Decyzje w ramach OBWE podejmowane są w oparciu o zasadę konsensusu. Deklaracje i decyzje OBWE mają charakter polityczny i nie są prawnie wiążące.

Obrona przeciwrakietowa Polsko-amerykańskie rozmowy ws. rozmieszczenia na terytorium RP elementów amerykańskiego systemu Obrony Przeciwrakietowej (Missile Defense) rozpoczęły się na wniosek Stanów Zjednoczonych wiosną 2007 r. Zakończyły się one podpisaniem w dniu 20 sierpnia 2008 r. Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki dotyczącej rozmieszczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej antybalistycznych obronnych rakiet przechwytujących (tzw. Umowa o Bazie MD). W tym też dniu została przyjętą Deklaracja o współpracy strategicznej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki.

Obrona przeciwrakietowa cd. W dniu 17 września 2009 r. prezydent USA Barack Obama ogłosił modyfikację architektury systemu MD w Europie. Amerykanie przedstawili nową koncepcję systemu MD, którego celem ma być w pierwszej kolejności obrona europejskich sojuszników i amerykańskich baz wojskowych w Europie przed atakiem ze strony irańskich rakiet krótkiego i średniego zasięgu. Koncepcja ta zakład podejście etapowe w rozwoju tarczy (podział na cztery fazy), uzależnione od pojawianie się nowych zagrożeń rakietowych i dostępności bardziej zaawansowanych rozwiązań technologicznych (a phased, adaptive approach). Ponadto, budowa systemu ma odbywać się pod politycznym przewodnictwem NATO oraz otwierać nowe możliwości kooperacji z systemami innych państw, tj. Rosja, Izrael.

Zwalczanie terroryzmu międzynarodowego Terroryzm międzynarodowy stanowi jedno z najpoważniejszych współczesnych zagrożeń dla bezpieczeństwa w wymiarze globalnym. Terroryzmem szczególnie zagrożone  są państwa i regiony borykające się z problemami poszanowania demokracji i praw człowieka oraz gospodarki wolnorynkowej. Miejscem dokonywania ataków terrorystycznych są także rozwinięte kraje Zachodu.

Zwalczanie terroryzmu międzynarodowego cd. Ważnym czynnikiem wpływającym na rozwój terroryzmu są silne tendencje separatystyczne i podziały narodowościowe, religijne, społeczne i rasowe. Niejednokrotnie skala zjawiska wykracza poza granice indywidualnych państw czy  regionów, stając się jak np. Al Kaida zagrożeniem o wymiarze globalnym. Z uwagi na złożoność problemu terroryzmu należy założyć, iż będzie on trwałym elementem polityki  międzynarodowej w dającej się przewidzieć perspektywie.

Nieproliferacja broni masowego rażenia Koniec zimnej wojny przyniósł jednocześnie schyłek dwublokowego porządku międzynarodowego. Multilateralizacja stosunków międzynarodowych oprócz wszelkich swych pozytywnych efektów, ożywiła zamrożone dotychczas konflikty regionalne, spowodowała także wzrost roli aktorów pozapaństwowych oraz zagrożenia terroryzmem. W tym nowym dynamicznie zmieniającym się środowisku międzynarodowym do najpoważniejszych zagrożeń dla bezpieczeństwa państw zalicza się rozprzestrzenianie (proliferacja) broni masowego rażenia (BMR), a za szczególnie niebezpieczną uznaje się możliwość użycia jej przez ugrupowania terrorystyczne.

Rozbrojenie konwencjonalne Udział Polski w negocjacjach w obszarze rozbrojenia konwencjonalnego oraz międzynarodowego obrotu uzbrojeniem konwencjonalnym w 2009 r. Polska uczestniczy w większości inicjatyw z dziedziny rozbrojenia konwencjonalnego oraz kontroli międzynarodowego obrotu uzbrojeniem konwencjonalnym. Ze względu na potrzebę ochrony interesów obronności państwa do istotnych kwestii angażujących dyplomację polską w 2009 r. należą zagadnienia amunicji kasetowej i min przeciwpiechotnych. Ważnym obszarem negocjacji są również prace przygotowawcze do nowego traktatu o handlu bronią (Arms Trade Treaty – ATT) oraz dyskusje na forach Porozumienia z Wassenaar i Grupy Roboczej Rady UE ds. Kontroli Eksportu Uzbrojenia (COARM).

Sankcje - Ograniczenia w eksporcie uzbrojenia i towarów podwójnego zastosowania Handel towarami i technologiami mającymi zastosowanie wojskowe podlega kontroli przez państwo. Są to towary następującego typu: uzbrojenie i sprzęt wojskowy oraz towary podwójnego zastosowania, w tym technologie związane z bronią masowego rażenia. Polski rząd kontroluje obrót tymi towarami ze względu na bezpieczeństwo kraju, interesy polskiej polityki zagranicznej oraz zobowiązania wynikające z umów i porozumień międzynarodowych oraz sojuszniczych, w tym dotyczących nierozprzestrzeniania i kontroli towarów o znaczeniu strategicznym.

Współpraca przemysłów obronnych Sprzedaż sprzętu wojskowego za granicę ze swej natury wpływa na  kształtowanie relacji międzynarodowych, stąd jest ważnym elementem polityki zagranicznej. Odbiorcami polskiego uzbrojenia są z reguły ministerstwa lub agencje rządowe, dlatego współpraca w tym obszarze uznawana jest też za potwierdzenie dobrych relacji politycznych, opartych na zaufaniu i wspólnocie interesów bezpieczeństwa.

PYTANIA?