WYNALAZKI POLAKÓW, które zmieniły ŚWIAT Mieczysław Bekker PONAD MARZENIAMI… Pierwszy samochód na księżycu Polski inżynier twórcą księżycowego pojazdu Polak, który wysłał samochód na księżyc Polskie ślady na księżycu

… ale potem samo tylko chodzenie po Księżycu ludzi znudziło Pierwszy człowiek stawiając stopę na Księżycu wypowiedział znamienne słowa: To jest mały krok dla człowieka, ale wielki skok dla Ludzkości. … ale potem samo tylko chodzenie po Księżycu ludzi znudziło

Zapraszamy na księżyc! NA KSIĘŻYCU SĄ ŚLADY KÓŁ SAMOCHODÓW SKONSTRUOWANYCH PRZEZ POLSKIEGO INŻYNIERA

… i z pewnością nie był to ten model samochodu!

Mieczysław Jerzy Bekker polski inżynier, konstruktor i naukowiec ur. 25 maja 1905 w Strzyżowie zm. 8 stycznia 1989 w Santa Barbara

Urodzony, wychowany i wykształcony w Polsce, polski patriota i żołnierz Kampanii Wrześniowej, znalazł się za granicą, ponieważ po klęsce wojskowej wraz ze swoim oddziałem wycofał się do Rumunii, gdzie został internowany. Z Rumunii przedostał się do Francji, potem do Kanady i wreszcie trafił do USA.

absolwent wydziału mechanicznego Politechniki Warszawskiej pracownik Instytutu Badań Inżynierii prowadził badania i zajmował się próbami laboratoryjnymi, i terenowymi nowych pojazdów przeznaczonych na potrzeby Wojska Polskiego pracował w Wojskowym Instytucie Badań Inżynierii (WIBI) w Warszawie

W latach 1936-39 był równolegle wykładowcą w Studium Wojskowym Politechniki Warszawskiej, na którym stworzył Laboratorium Pojazdów Specjalnych oraz od 1937 roku, wykładał części maszyn, w Szkole Inżynierii Wojskowej w Warszawie. W okresie tym opracował i wykładał podstawy teorii współpracy koła lub gąsienicy z mało zwięzłym podłożem, która po 30 latach została określona nową dziedziną mechaniki o nazwie terramechanika.

W 1956 roku wyjechał do USA, tu pracował w Wojskowym Laboratorium Pojazdów Terenowych i prowadził wykłady na politechnice, wkrótce został profesorem University of Michigan w Ann Arbor, następnie przyjął propozycję objęcia stanowiska dyrektora Instytutu Badań koncernu samochodowego General Motors w Santa Barbara.

EMERYTURA PRZY PREZYDENCIE USA Po przejściu na emeryturę prof. M. Bekker pracował w Komitecie Rady Naukowej przy Prezydencie Stanów Zjednoczonych. Współpracował z instytucjami wojskowymi USA i Kanady. Pozostawił po sobie 14 patentów dotyczących konstrukcji gąsienic, opon pojazdów terenowych oraz specjalnych ram nadwoziowych, a w dziedzinie teorii pojazdów - prace naukowe.

OD CZEGO SIĘ ZACZĘŁO? Po ogłoszeniu przez NASA w 1961 roku konkursu na pojazd zdolny do poruszania się po Księżycu MOLAB w ramach programu Apollo Space Program. Zespół konstruktorów pod kierownictwem Mieczysława Bekkera rozpoczął prace objęte tym programem mając za konkurenta innego polskiego konstruktora w firmie Grummann gdzie działał Stanisław Rogalski.

Efektem tych prac było skonstruowanie pojazdu księżycowego LRV, a wykonanego przez koncern General Motors w kooperacji z zakładami Boeing. Profesor Bekker był autorem całości rozwiązań technicznych, które zapewniały poruszanie się LRV po gruncie księżycowym.

Zadanie było piekielnie trudne, bo pojazd musiała się poruszać po gruncie księżycowym, który był sypki, ruchomy – i co więcej w zależności od tego, czy był oświetlony przez słońce, czy ukryty w cieniu miał bardzo różną temperaturę. Takim warunkom musiały sprostać koła, które zbudował inż. Bekker.• http://www.hq.nasa.gov/alsj/a17/a17-21493and96.jpg

Lunar Roving Vehicle (LVR) w skrócie Rover (Wędrowiec) Pojazd LRV wyprawy Apollo 15

Konstrukcja pojazdu LRV

LRV Boeinga był pojazdem terenowym, który można było złożyć dosłownie w pół. Został dostarczony NASA 14 marca 1971 roku, na dwa tygodnie przed wyznaczonym terminem i jednocześnie w siedemnaście miesięcy po podpisaniu kontraktu.

LRV to łazik księżycowy, który wraz z misją Apollo 15, w lipcu 1971 roku, poleciał na księżyc. Przyjmuje się, ze 90% informacji, które uzyskaliśmy podczas lotów załogowych na księżyc zawdzięczamy mobilności LRV.

Masa własna pojazdu LRV wynosiła 209 kg JAK WYGLĄDAŁ Masa własna pojazdu LRV wynosiła 209 kg (na Księżycu ważył on ok. 35 kg); mógł zabrać ładunek o masie (wraz z 2 astronautami) 490 kg. Podwozie wykonane było z aluminium. Długość całkowita pojazdu wynosiła 3,1 m, wysokość 1,14 m, rozstaw osi2,29 m. Koła miały średnicę 81,3 cm i szerokość 22,9 cm. Masa koła wynosiła 5,4 kg. Opony wykonane zostały z ocynkowanego drutu fortepianowego i posiadały tytanowe elementy bieżnika. Każde z czterech kół napędzane było osobnym silnikiem elektrycznym o mocy 0,18 kilowata (0,25 km).

Tak wyglądały koła księżycowego samochodu. •http://s1.blomedia.pl/autokult.pl/images/2012/02/Lunar-Roving-Vehicle-wheel-close-up.jpg

Energii dostarczały dwie 36-woltowe baterie srebrowo-cynkowe o pojemności 121 Ah każda (razem 242 Ah). LRV osiągał prędkość maksymalną 13 km/h i mógł przebyć łącznie do około 92 km. Hamulec postojowy mógł zablokować koła pojazdu, zapobiegając zsuwanie się na pochyłości do 35°. Prześwit między ramą podwozia a gruntem wynosił 35,6 cm. Pojazd miał zapewnioną stateczność przy przechyłach bocznych i pochyleniach w kierunku osi podłużnej dochodzących do 45°

Ze względów bezpieczeństwa dopuszczano jednak jazdy na odległość do 9,6 km (6 mil) od lądownika księżycowego – ograniczenie to było podyktowane tym, że w wypadku awarii łazika taką odległość mogli przebyć astronauci pieszo zachowując niezbędną rezerwę tlenu. LRV był wyposażony w stację telewizyjną o zasięgu co najmniej pół miliona kilometrów i pokładowy system nawigacyjny. Dzięki zainstalowanym antenom astronauci mogli podczas jazdy utrzymywać bezpośrednią łączność z Ziemią.

Program Apollo Nazwa programu Apollo pochodzi od Apollina, greckiego boga światła i prawdy, został zainicjowany w 1961 roku. Misji Apollo było łącznie 20 na przestrzeni lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. APOLLO 11 – 20 lipca 1969 roku – pierwszy człowiek na księżycu: Neil Armstrong, Edwin „Buzz” Aldrin i Michael Collins

Załoga misji Apollo 11 - 0d lewej -Neil Armstrong, Buzz Aldrin i Michael Collins

APOLLO 15 – z akcentem polskim Apollo-15 była ostatecznie misją typu "J", która w przeciwieństwie do typu "H" oznacza wydłużony, trójdniowy pobyt na powierzchni Księżyca. Dodatkowo od tej pory w pozostałych misjach planowano korzystać z pojazdu Lunar Roving Vehicle (LRV) do eksploracji powierzchni Księżyca. Załoga Apollo-15 po raz pierwszy miała przetestować ten pojazd w warunkach księżycowych.

LRV podczas testów w kwietniu 1971 r. (NASA/Kipp Teague) Wizja artystyczna eksploracji Księżyca w ramach misji Apollo-15 przy użyciu pojazdu Lunar Roving Vehicle (LRV) (NASA/scan: J.L. Pickering)

Sposób rozkładania pojazdu księżycowego (NASA) LRV Boeinga był pojazdem terenowym, który można było złożyć dosłownie w pół.

Załoga misji Apollo-15 Załoga czwartej misji załogowej, która miała wylądować na powierzchni srebrnego globu, składała się z dwóch nowicjuszy oraz jednego weterana lotów Gemini i Apollo. Przed lotem Apollo-15 astronauci pełnili także funkcję załogi rezerwowej podczas przygotowań do wyprawy Apollo-12. David R. Scott (dowódca) Alfred M. Worden (pilot modułu załogowego) James B. Irwin (pilot modułu księżycowego)

Zdjęcie załogi Apollo-15, od lewej: David Scott, Alfred Worden, James Irwin (NASA/J.L. Pickering)

Planowane miejsce lądowania Apollo-15 w pobliżu szczeliny Hadleya (NASA)

PRZEBIEG MISJI Apollo 15 całkowity przebyty dystans: 27,9 km całkowity czas jazdy: 3 h maksymalna odległość od lądownika: 5 km Dzięki LRV zgromadzono także większą masę próbek gruntu. Astronauci zebrali 77,1 kg, niemal dwa razy więcej niż misja Apollo 14. Średnia prędkość osiągnięta przez samochód wyniosła 9,2 km/h, a prędkość maksymalna 14 km/h. LRV zużył na jazdę około 50 procent mniej energii niż zaplanowano.

Astronauci mieli „szczęście w nieszczęściu” – Lądowanie na Ziemi  Apollo-15  nastąpiło  7 sierpnia 1971 roku  o godz. 20h 46m UT. Astronauci mieli „szczęście w nieszczęściu” – nie otworzył się jeden ze spadochronów.    Na szczęście lądowanie na pozostałych dwóch nie spowodowało dodatkowych problemów (poza „twardym” wodowaniem). James Irwin, chyba najbardziej kontrowersyjny uczestnik lotu, był dwa razy w Polsce.  Pierwszy raz, wraz z całą załogą Apolla-15, był w styczniu 1972 roku. Drugi raz – w czerwcu 1990 roku  w Warszawie; 4 .VI.1990  był także w CAMKu (Centrum Astronomiczne imienia Mikołaja Kopernika).

Doceniano zalety łazika. Sukcesy pojazdów LRV były dla prof. Bekkera podsumowaniem całego dorobku naukowego i konstruktorskiego. Doceniano zalety łazika. Eugene Cernan (astronauta amerykański pochodzenia słowackiego, komandor United States Navy. Uczestnik trzech lotów kosmicznych w ramach programów Gemini i Apollo. Jedenasty człowiek, który stanął na Księżycu = Apollo 16) również podkreślał dzielność LRV. „Łazik umożliwił nam eksplorację całej doliny Taurus-Littrow”, „od krańca do krańca, wspinał się na wzgórza, na które nigdy nie bylibyśmy w stanie dostać się na nogach i przynieść próbek skał ani zdjęć. Łazik był tak uniwersalny i dawał nam taką przewagę w czasie, który mieliśmy do dyspozycji na Księżycu, że bez niego nasza wiedza naukowa i geologiczna byłaby mniejsza o 70%. To było fenomenalne osiągnięcie”.

Misja Apollo była jednym z najwspanialszych tryumfów XX-wiecznej nauki i techniki, polegającym na wielokrotnym lądowaniu na Księżycu i eksplorowaniu jego powierzchni przez (w sumie) 12 astronautów. Dlatego patrząc na księżyc pamiętajmy o tym, że z naszych rodaków nie tylko Pan Twardowski go zdobywał!

Prof. Mieczysław Bekker zmarł 8 stycznia 1989 roku w Kalifornii. Miał wtedy 84 lata. Był doktorem honoris causa Uniwersytetu w Bolonii, Uniwersytetu Technicznego w Monachium i Uniwersytetu Carleton. W Polsce gościł dwukrotnie – w 1974 i 1979 r, odwiedzając m.in. Konin i Poznań.

Był autorem dzieł wybitnych: "Theory of Land Locomotion" Teoria lokomocji lądowej, wydanej w 1956 roku "Off-the-Road Locomotion" Lokomocja po bezdrożach, edycja w 1960 "Introduction to Terrain Vehicle Systems" Wprowadzenie do systemów pojazdów terenowych, książka zawiera m.in. pierwsze wyniki badań autora nad konstrukcją pojazdu księżycowego LRV. Rok 1999

W Polsce został jakby zapomniany, choć na ścianie jego domu w Kalifornii wisiała reprodukcja z książki Jerzego Żuławskiego „Na srebrnym globie”. JEDNAKŻE na naszym satelicie, utrwalone na tysiące lat w księżycowym pyle, pozostały ślady niezwykłych opon skonstruowanych przez polskiego inżyniera.

Do dzisiaj jest inspiracją dla młodych inżynierów, a pozostałe na Księżycu trzy egzemplarze jego dzieła życia są pomnikiem, o jakim mało kto może pomarzyć.

Odsłonięto tablicę upamiętniającą prof. Mieczysława Bekkera 21 maja 2012 w Koninie na osiedlu wyłączonej z produkcji Cukrowni Gosławice

Czasopismo Stowarzyszenia Techników Cukrowników (STC) GAZETA CUKROWNICZA Dwumiesięcznik ISSN 0016-5395 rok powstania: 1893 Czasopismo Stowarzyszenia Techników Cukrowników (STC) W tym wydaniu gazety można było przeczytać na temat życia i działalności zawodowej Mieczysława Bekkera ARTYKUŁ ” On the Moon by car…” : http://www.sigma-not.pl/publikacja-70129-on-the-moon-by-car...-mieczyslaw-grzegorz-bekker-%281905-1989%29-gazeta-cukrownicza-2012-4.html

Bekker mieszkał w Gosławicach od ósmego roku życia. Tablica przypomina, że w latach 1913-1939 Bekker wychowywał się w Gosławicach. Bekker mieszkał w Gosławicach od ósmego roku życia. Był absolwentem miejscowego gimnazjum. W 1924 r. zdał maturę w Koninie. W Gosławicach nadal mieszkają ludzie, którzy dobrze pamiętają młodego Bekkera i jego ojca, który był kierownikiem biura miejscowej cukrowni. Podczas nauki dał się poznać jako wybitny umysł ścisły, który szczególnie dobrze radził sobie z matematyką. Swoje umiejętności szlifował w dość nietypowy sposób, bowiem za tablicę służyła mu stara drewniana brama na podwórku na której rozwiązywał przeróżne zadania.

Tablicę poświęconą konstruktorowi pojazdu księżycowego LRV (Lunar Roving Vehicle) prof. Mieczysławowi Bekkerowi odsłonięto w Koninie-Gosławicach (Wielkopolska)

Skwer im. Mieczysława Bekkera w Koninie - Gosławicach

WYSTAWA NA UW W Muzeum Politechniki Warszawskiej w dniach od 12 stycznia do 31 marca 2016 r. można było zobaczyć ekspozycję prezentującą sylwetkę i dorobek Mieczysława Bekkera, absolwenta tejże Uczelni. Prezentowane eksponaty pochodziły ze zbiorów dr. Andrzeja Selenty, ze zbiorów rodzinnych prof. M. Bekkera, Wydziału Samochodów i Maszyn Roboczych PW oraz Muzeum PW.

Ekspozycja wystawy w Muzeum PW/fot. BPW

Publikacje o postaci Jacek Nowicki: Roverem po Księżycu. Polak z General Motors w NASA. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1991 Krzysztof Lewandowski. Pojazdy załogowe do badan Księżyca i Marsa. „Astronautyka”. 3 Marek Borucki – Wielcy zapomniani Polacy, którzy zmienili świat, cz. 2

BIBLIOGRAFIA http://www.motormag.pl/2016/03/mieczyslaw-bekker-czlowiek-na-ksiezycu/ FILM http://moto.onet.pl/aktualnosci/samochod-na-ksiezycu/ced9s http://autokult.pl/10443,prof-mieczyslaw-bekker-polak-ktory-wyslal-samochod-na-ksiezyc https://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Bekker https://pl.wikipedia.org/wiki/Lunar_Roving_Vehicle http://gadzetomania.pl/4848,pierwszy-pojazd-ksiezycowy-lunochod-praprzodek-curiosity http://kosmonauta.net/2010/07/2010-07-20-apollo11/ http://tech.money.pl/artykul/misja-apollo-15-czesc-i-przygotowanie-i-start-misji,164,0,949668.html http://ryszardtadeusiewicz.natemat.pl/75563,polski-samochod-na-ksieżycu http://www.agh.edu.pl/info/article/polski-inzynier-tworca-ksiezycowego-pojazdu-felieton/ http://www.forum.kosmonauta.net/index.php?topic=256.0

http://konin. naszemiasto http://konin.naszemiasto.pl/artykul/tablica-bekkera-zostanie-odslonieta-w-cukrowni-goslawice,1406867,art,t,id,tm.html http://www.sigma-not.pl/publikacja-70121-ponad-marzeniami...w-gos%C5%82awicach-zosta%C5%82a-ods%C5%82oni%C4%99ta-ponownie-tablica-po%C5%9Bwi%C4%99cona-mieczys%C5%82awowi-bekkerowi-gazeta-cukrownicza-2012-4.html http://blogmedia24.pl/node/63613 www.biuletyn.pw.edu.pl/Kultura-i-Tradycja/Sladami-Mieczyslawa-Bekkera.-Z-Politechniki-Warszawskiej-na-Ksiezyc http://www.nowastrategia.org.pl/polski-wspoltworca-pojazdu-ksiezycowego/ www.sigma-not.pl/publikacja-70129-on-the-moon-by-car...-mieczyslaw-grzegorz-be...

Opracowanie Dominika Gałdyś klasa IV TH