Biblijne księgi mądrościowe

Księgi dydaktyczne, czyli mądrościowe, obejmują siedem pism o charakterze poetyckim. Dwie z nich (Mdr, Syr) należą do ksiąg wtórnokanonicznych (deuterokanonicznych), czyli przekazanych przez tradycję jedynie w języku greckim. Z tej racji nie znajdują się one np. w Biblii hebrajskiej.  Zainteresowania doktrynalne tych ksiąg koncentrują się przede wszystkim wokół zagadnień człowieka i jego życia. Nie reprezentują one jednakże czystego humanizmu o charakterze doczesnym. Człowiek rozważany jest nie tylko jako stworzenie Boże, ale na różne sposoby od Boga zależny, jest Jego dłużnikiem, potrzebuje Jego opieki.

Księga Hioba Księga Hioba (zamiennie Joba, takie nazewnictwo preferują tłumaczenia protestanckie, z hebr. Ijoba) nazywana jest jedną z najwartościowszych pozycji literackich Starego Testamentu, tuż obok Księgi Koheleta (Kaznodziei Salomona). Jest poematem dydaktycznym, nazywanym nierzadko „dramatem sądowym”, ze względu na szerokie użycie terminów związanych z rozprawą sądową. Księga Hioba posiada wysoki ładunek emocjonalny. Hiob jest człowiekiem cierpiącym bez winy, szukającym odpowiedzi na swe obecne położenie. Oskarża Boga o pastwienie sie nad człowiekiem nie grzeszącym. Jego mowy mają nierzadko charakter szyderczy i ironiczny, a momentami bluźnierczy.

Księga Psalmów Księga Psalmów, Psałterz, Psałterz Dawidowy - wchodzący w skład Biblii, zbiór 150 utworów poetyckich w języku hebrajskim. Psalmy są zróżnicowane pod względem gatunkowym: można wyróżnić lamentacje, hymny pochwalne i dziękczynne, psalmy królewskie, dydaktyczne, mądrościowe, prorockie i inne. Psalmy stały się wzorem dla chrześcijańskiej poezji religijnej, były też tłumaczone przez wybitnych poetów.Zebranie psalmów i autorstwo wielu z nich tradycja żydowska i chrześcijańska przypisywała królowi Dawidowi. Część psalmów zawiera w pierwszym wierszu imiona różnych osób. Są one poprzedzone przyimkiem le , który interpretowano tradycyjnie jako lamed auctoris tzn. oznaczający autora. Najwięcej, bo 73 psalmy, ma w tytule imię Dawida.

Księga Przysłów Księga Przysłów, Księga Przypowieści Salomona jest jedną z ksiąg dydaktycznych (mądrościowych) Starego Testamentu. Nie jest ona dziełem jednego autora, lecz pracą zbiorową złożoną z rozmaitych tekstów, które zebrał nieznany autor w V w. p.n.e. i napisał być może część wstępną, na którą składają się ogólne napomnienia upersonifikowanej Mądrości. Skład Księgi Przysłów: dwa zbiory przysłów Salomona, dwa zbiory Nauk Mędrców, nauki Agura, zbiór bezimienny, nauki Lemuela oraz poemat o dzielnej niewieście.

Księga Koheleta czyli Eklezjastesa Księgi dydaktyczne, czyli mądrościowe, obejmują siedem pism o charakterze poetyckim. Dwie z nich (Mdr, Syr) należą do ksiąg wtórnokanonicznych (deuterokanonicznych), czyli przekazanych przez tradycję jedynie w języku greckim. Z tej racji nie znajdują się one np. w Biblii hebrajskiej.  Zainteresowania doktrynalne tych ksiąg koncentrują się przede wszystkim wokół zagadnień człowieka i jego życia. Nie reprezentują one jednakże czystego humanizmu o charakterze doczesnym. Człowiek rozważany jest nie tylko jako stworzenie Boże, ale na różne sposoby od Boga zależny, jest Jego dłużnikiem, potrzebuje Jego opieki.

Pieśń nad Pieśniami Pieśń nad pieśniami, Pieśń Salomona – jedna z ksiąg dydaktycznych (mądrościowych) Starego Testamentu. Utwór o charakterze miłosnym, najczęściej interpretowany nad pieśniami uznawana jest za jedną z najbardziej niezwykłych ksiąg w kanonie biblijnym, gdyż nie ma w niej niemal żadnej wzmianki o Bogu, o narodzie wybranym, ani w ogóle o religii. Odczytywana dosłownie jest ona po prostu lirycznym poematem miłosny, a konkretnie dialogiem dwojga bohaterów, którzy są znani jako Oblubieniec i Oblubienica.

Księga Mądrości ,,Mądrość to zdolność wrodzona lub nabyta, która pozwala człowiekowi dobrze kierować swoim życiem i pomaga mu zapewnić sobie pomyślność, powodzenie, a nawet szczęście." A. Świderkówna, O Biblii, s.133

Księga Mądrości Księga Mądrości, Księga Salomona - w katolickim i prawosławnym kanonie Biblii jest jedną z dydaktycznych ksiąg Starego Testamentu, zaliczaną do ksiąg deuterokanonicznych. Najważniejszą rzeczą w Księdze Mądrości jest to, iż po raz pierwszy w Biblii pojawiają się w niej informacje na temat odmiennego losu po śmierci sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Księga opowiada o cechach świętości, poszukiwaniu mądrości i ukazuje mądrość w dziejach Izraela. Nauka Księgi na temat Mądrości Bożej przydała się później autorom Listów Apostolskim przy formułowaniu nauki o Synu Bożym.

Mądrość Syracha czyli Eklezjastyk Mądrość Syracha, Eklezjastyka – jedna z ksiąg dydaktycznych (mądrościowych). Jest to jedna z nielicznych ksiąg Starego Testamentu, w której pojawia się imię autora: Jezus, syn Syracha. Księga została napisana po hebrajsku ok. roku 190 p.n.e. w Jerozolimie. Zawiera ona uniwersalne pouczenia moralne dotyczące ludzkiego życia. Podejmuje tematykę mądrości, zachęca do jej poszukiwania w życiu. Mądrość wg Syracha jest ściśle związana z bojaźnią Bożą. Przedstawia, a także krótko opowiada w poetycki sposób historię najważniejszych postaci biblijnych i przedstawia rozważania autora na temat Boga i człowieka.