Inowrocław

Inowrocław często nazywany bywa Miasto na soli Inowrocław często nazywany bywa "miastem na soli", ponieważ leży na potężnym wsadzie solnym. Już w 1875 roku powstało tu uzdrowisko, w którym do dziś wykorzystuje się najważniejsze tutejsze bogactwo naturalne czyli sól oraz solankę.

Inowrocław szczyci się bogatą i długą historią, ale zachowane obiekty architektoniczne nie odzwierciedlają jej w pełni, na co wpływ miały burzliwe dzieje tej ziemi. W średniowieczu Inowrocław był najważniejszym ośrodkiem politycznym i handlowym na pograniczu polsko-krzyżackim, jednak liczne wojny dokonały ogromnych spustoszeń i nie przetrwał ani zamek książęcy, ani wspaniała wieża ratuszowa, ani większość zabytkowych domów.

Zamek Książęcy był główną siedzibą księcia Kazimierza Konradowica, to tutaj odbywał większość politycznych spotkań i narad, tu przyjmował posłów i ważne osobistości. Prawdopodobnie w inowrocławskim zamku urodził się jego syn Władysław Łokietek, a na pewno spędził tu dzieciństwo i pod kierunkiem głównie swojej matki Eufrozyny i franciszkanów został wychowany i przygotowany do swojej wielkiej życiowej misji: zdobycia korony i zjednoczenia państwa.

W 1337 roku w naszym zamku król czeski Jan Luksemburski, Wielki Mistrz Krzyżacki Ditrich Von Altenburg i król Polski Kazimierz Wielki zawarli układ w wyniku którego Kujawy inowrocławskie i kasztelania kruszwicka wróciły do Polski.

W latach 1393 - 1429 na zamku aż 21 razy przebywał król Władysław Jagiełło w tym wiele razy przez dłuższy okres.

Po bitwie pod Grunwaldem na zamku mieściła się wojenna baza sztabu Jagiełły : tu decydował o losie więźniów, tutaj dzielił łupy, stąd wyprawiał wojska pod Koronowo, stąd wychodził na dziękczynną pielgrzymkę do poznańskiego sanktuarium. W 1422 roku podczas odbywającej się na inowrocławskim zamku Rady Koronnej król Władysław podjął decyzję o kolejnej wojnie z zakonem. W 1656 roku podczas "potopu" Szwedzi zdobyli i zniszczyli zamek. W początkach XIX wieku zamek został rozebrany, a z pozyskanych cegieł Prusacy zbudowali koszary kawaleryjskie( przy obecnej ulicy Dworcowej).

Inowrocławska wieża ratuszowa Inowrocławska wieża ratuszowa należała do najstarszych i najpiękniejszych gotyckich budowli jeszcze piastowskiej Polski.

Według w pełni wiarygodnych źródeł do roku 1431,czyli najazdu Krzyżaków była częścią większej gotyckiej budowli i przylegała do kościoła farnego Św. Mikołaja znajdującego się wówczas niemal na samym środku Rynku. Sama wieża została zbudowana za czasów Kazimierza Wielkiego w połowie XIV wieku na planie kwadratu o boku 9,40 m. Miała 7 kondygnacji o wysokości 32 metrów.

Zabytki Inowrocławia Historia Inowrocławia od najdawniejszych czasów związana jest trwale z dziejami górnictwa solnego. Średniowieczne saliny stały się zalążkiem kujawskiego solowarstwa będącego podstawą rozwoju miasta. Na bazie soli powstało ponad 100 lat temu Uzdrowisko wykorzystujące lecznicze własności solanek.

Kopalnia Solno W pierwszej połowie XX stulecia powstała Kopalnia Solno z szybem Solno I, w której zastosowano system eksploatacji komorowej. Drugi szyb Solno II powstał w latach pięćdziesiątych, którym wydobywano solankę do 1986 r.

Kościół „Ruina” Jest najstarszym, a zarazem najwartościowszym z punktu widzenia historycznego i artystycznego zabytkiem Inowrocławia. Budowę rozpoczęto krótko po 1180 r. z inicjatywy księcia Leszka, wnuka Bolesława Krzywoustego, a ukończono na początku XIII w.

kościół Zwiastowania NMP Największa budowla sakralna w Inowrocławiu to efektowny kościół, wzniesiony w latach 1898-1900. Ta neoromańska świątynia, długa na 72 m i szeroka na 25 m, mieści aż 3000 ludzi. Widoczna w całej okolicy 77-metrowa wieża jest doskonałym punktem orientacyjnym a przy tym symbolem Inowrocławia.

Mur obronny Po potężnych obwarowaniach Inowrocławia pozostały 2 fragmenty murów obronnych przy ulicy Kilińskiego i Poznańskiej. Obwody 2 wałów i przekopów usytuowanych przed murami obronnymi i umożliwiającymi obronę miasta przed i przy pomocy artylerii, dziś czytelne są tylko na starych mapach Inowrocławia. Zbudowane po 1431 r. miały bronić miasto przed powtórnym najazdem Krzyżaków.

Kamienice Większość inowrocławskich zabytków architektury stanowią kamienice mieszczańskie. W śródmieściu zachowało się kilkanaście domów z końca XVIII i początków XIX wieku. Wśród nich walorami architektonicznymi wyróżnia się budynek z końca XVIII w. przy placu Obrońców Pokoju 6, w którym w XIX stuleciu przez pewien czas mieścił się Bank Ludowy, instytucja która była finansową bronią Polaków w walce z Prusakami o przetrwanie narodu, a w XX w. krótko zamieszkiwał w nim "Meteor Młodej Polski" - pisarz Stanisław Przybyszewski.

Sąd Został wybudowany w pierwszych latach XX wieku. Nawiązuje do renesansu północnego, jest otynkowany i bogato wyposażony w kamienny detal architektoniczny. Tutaj w nocy z 22 na 23 października 1939 r. hitlerowcy zamordowali 56 polskich działaczy. Dla uczczenia pamięci pomordowanych, za więzieniem położony został kamień na estetycznie urządzonym placyku z kwiatami. W pobliżu znajduje się szkoła, u której wejścia wmurowana jest tablica pamiątkowa ku czci pomordowanych Polaków.

Atrakcje w Inowrocławiu Jedną z najciekawszych atrakcji jest tutaj Park Solankowy, którego pominąć przy zwiedzaniu miasta nie sposób. Odznacza się ładną zabudową uzdrowiskową, piękną przyrodą i słynną Aleją Dębów Gwiazd. Powstała tu niedawno nowoczesna Pijalnia Wód z ŁaweczkąTeściowej. Koniecznie odwiedzić też trzeba inowrocławskie tężnie solankowe, które leczą górne drogi oddechowe.

Bronisław Majewski Autor książek o historii Inowrocławia, inowrocławski regionalista i działacz społeczny, kolekcjoner.

W latach 2002-2010 napisał 5 książek o historii Inowrocławia

W latach 2003 - 2007 organizator Biegu Zwycięstwa dla dzieci, młodzieży oraz dorosłych.

Na jego zaproszenie gośćmi honorowymi biegu byli polscy sportowcy - lekkoatleci, m.in. Irena Szewińska, Teresa Ciepły, Teresa Sukniewicz, Jan Jaskólski, Edmund Borowski , Jacek Wszoła, Bogusław Mamiński, Kazimierz Zimny, Ryszard Szczepański, Andrzej Lasocki, Witold Baran, Michał Joachimowski, Stanisław Grędziński, Zbigniew Makomaski, Zdzisław Hoffmann, Jerzy Kowalski.

W 2008 roku bieg zmienił nazwę na Bieg Piastowski, a jego organizację od 2009 roku przejął Urząd Miasta Inowrocławia. W pierwszym Biegu Zwycięstwa brało udział kilkadziesiąt osób, ostatni miał ponad tysiąc uczestników.

Bronisław Majewski W roku 2005 w plebiscycie Expressu Inowrocławskiego został wybrany przez czytelników Inowrocławianinem Roku. W tym samym roku odznaczony został również Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

„Mistrz jednego okrążenia” Mistrz jednego okrążenia” - to tytuł kolejnej, ósmej z kolei książki Bronisława Majewskiego. Najnowsza pozycja wydawnicza inowrocławskiego regionalisty jest poświęcona Edmundowi Borowskiemu, biegaczowi na 400 m, reprezentantowi Polski, mistrzowi Europy w sztafecie 4x400 m i uczestnikowi Igrzysk Olimpijskich w Meksyku (1968 r.).

Książka o naszym olimpijczyku Edmund Borowski to jedna z legend inowrocławskiego sportu. Talent Edmunda Borowskiego dojrzewał w ówczesnej Noteci Mątwy, a rozwinął w Zawiszy Bydgoszcz. Do tego wojskowego klubu już wcześniej trafili inni utalentowani inowrocławscy lekkoatleci, wychowankowie Zbigniewa Kwiatkowskiego: biegacz na 200 i 400 m Jerzy Kowalski (uczestnik IO w Rzymie – 1960 r.) i Jan Jaskólski (startował w IO w Rzymie, Tokio - 1964 r. i Meksyku - 1968 r.). Barw Zawiszy bronił też, choć w wojsku nie służył, Tadeusz Kaźmierski, akademicki mistrz świata na 800 m (Moskwa - 1957 r.), trzykrotny mistrz Polski na tym dystansie.