Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej - starowiejskie

ZGROMADZENIE SIÓSTR SŁUŻEBNICZEK starowiejskich za najważniejszą cechę swej duchowości uważa realizowanie na co dzień ewangelicznego przykazania miłości Boga nade wszystko oraz miłości bliźniego, przejawiającej się w służebnej postawie wobec potrzebujących. Siostry łączą się z Chrystusem węzłem oblubieńczej miłości przez profesję rad ewangelicznych – czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Patronką i wzorem dla sióstr jest najpokorniejsza Służebnica Pańska – Maryja Niepokalana.

Dzieciństwo Nauka Działalność literacka, oświatowa i charytatywna DZIEŁO ŻYCIA – Zgromadzenie Sióstr Służebniczek DUCHOWOŚĆ APOSTOLSTWO I MISJE

Grabonóg – dworek, w którym urodził się i żył bł. Edmund Bojanowski

GOSTYŃ – bazylika ojców Filipinów na Świętej Górze PIETA GOSTYŃSKA – figura, przed którą matka, Teresa Bojanowska, modliła się o cudowne uzdrowienie małego Edmunda

Istotą piękna jest zgodność treści z formą, zgodność ducha z jego zewnętrznym wyrazem Edmund Bojanowski Uzbrój mnie Boże gotowością na wszelkie przygody, abym zawsze z Wolą Twoją zgadzać się umiał Edmund Bojanowski

Prywatne lekcje w domu Uniwersytet we Wrocławiu i Berlinie

W 1832 r. Edmund rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. W trzy lata później został studentem wydziału filozoficznego. W latach kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura. Pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” Byrona. Z powodu ciężkiej choroby płuc w 1838r. opuścił Berlin i wrócił do rodzinnego Grabonoga.

Kasyno Gostyńskie Towarzystwo Naukowej Pomocy Towarzystwo św. Wincentego a’ Paulo Liga Polska Czytelnie wiejskie Przyjaciel Ludu Pokłosie Ochronki Służba chorym i najuboższym.

Członkiem Towarzystwa Naukowej Pomocy, Towarzystwa św. Wincentego a’Paulo, Ligi Polskiej; Przyczynił się do zakładania wiejskich czytelni; Był współtwórcą miejskich ochron dla dzieci w Poznaniu, Gostyniu, Śremie i Psarach;

 PRZYJACIEL LUDU, MARZANNA - czasopisma, w których publikował własne utwory;  POKŁOSIE - najciekawsza jego inicjatywa w tej dziedzinie - zbieranka literacka na korzyść dzieci. Publikował utwory poetów romantycznych, m.in.: Mickiewicza, Norwida, Fredry, Lenartowicza (dochód przeznaczał na rzecz sierot);  ROK WIEJSKI - periodyk dla ludu;  PIEŚNI WIEJSKIE DLA OCHRONEK (przez wiele lat przypisywano autorstwo tych pieśni Lenartowiczowi);

Powszechny szacunek i miano „drugiego Wincentego a’Paulo” zyskał Edmund Bojanowski wówczas, gdy w czasie epidemii cholery, która w 1849 r. nawiedziła Gostyń i okolice. Z narażeniem życia pielęgnował chorych. Nie pozostał także obojętny na los sierot, dla których przy współpracy z innymi ziemianami założył tzw. Instytut – DOM MIŁOSIERDZIA, prowadzony przez siostry szarytki. Osobiście zajął się urządzeniem domu, zgromadzeniem potrzebnych środków materialnych oraz sprowadzeniem sióstr. Szczególnie zależało mu na zapewnieniu dzieciom jak najlepszych warunków rozwoju, aby ich sieroctwo nie kładło się cieniem na dalszym życiu. Dzieci wyczuwały jego autentyczną miłość i spontanicznie nazywały go tatą.

To właśnie ochroniarki, których duchową i intelektualną formacją zajął się osobiście, stały się jakby ewangelicznym ziarnem, z którego wyrosło ZGROMADZENIE SIÓSTR SŁUŻEBNICZEK NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY NIEPOKALANIE POCZĘTEJ. Odtąd Edmund Bojanowski całe swoje serce, zdolności i mienie poświęcił sprawom tego właśnie dzieła. Powstającą instytucję kształtował według głęboko przemyślanych idei, chcąc równocześnie jak najlepiej wykorzystać duchowe bogactwo polskiej wsi. W wychowaniu dzieci położył szczególny nacisk na stronę moralną, religijną i patriotyczną, a ochroniarki uznał za osoby zdolne nie tylko do sprawowania opieki nad dziećmi, ale do spełnienia roli jakby kapłanek polskiego ludu. Jako człowiek głębokiej wiary i modlitwy, posiadający równocześnie gruntowną formację intelektualną, stał się zarówno ich wychowawcą, jak też kierownikiem duchowym, pomagając im zrealizować pragnienie służby Bogu i człowiekowi w życiu zakonnym. Zakładał kolejne ochronki, a dnia 26 VIII 1856 r. we wsi Jaszków utworzył nowicjat dla kandydatek do formującego się zgromadzenia.

EDMUND BOJANOWSKI I PIERWSZE OCHRONIARKI EDMUND BOJANOWSKI I PIERWSZE OCHRONIARKI

W 1868r. Edmund opuścił rodzinny Grabonóg i wyjechał do Poznania. Chciał zostać kapłanem, w rok później wstąpił do Seminarium w Gnieźnie, gdzie otrzymał sutannę. Jednak na skutek pogarszającego się zdrowia, w maju 1870r. opuścił seminarium i zamieszkał na plebanii, u swego przyjaciela - ks. Stanisława Gieburowskiego w Górce Duchownej, gdzie zmarł dnia 7 sierpnia 1871r. GÓRKA DUCHOWNA - pokój, w którym zmarł Edmund Bojanowski

„Odszedł serdecznie dobry człowiek, jeden z najpobożniejszych, najpokorniejszych i najzasłużniejszych katolików Wielkopolski(…), wzór cichej pobożności, łagodnej wyrozumiałości i wyrzeczenia się siebie…” Tygodnik Katolicki, 1871r. „Odszedł serdecznie dobry człowiek, jeden z najpobożniejszych, najpokorniejszych i najzasłużniejszych katolików Wielkopolski(…), wzór cichej pobożności, łagodnej wyrozumiałości i wyrzeczenia się siebie…” Tygodnik Katolicki, 1871r.

MSZA ŚWIĘTA BEATYFIKACYJNA Warszawa, 13 czerwca 1999r. MSZA ŚWIĘTA BEATYFIKACYJNA Warszawa, 13 czerwca 1999r. Obraz beatyfikacyjny

BŁOGOSŁAWIONY EDMUND BOJANOWSKI - Świadek wielkiej wiary i modlitwy - Wierny Syn i czciciel Maryi Niepokalanej - Opiekun najsłabszych i pogardzanych przez innych - Patriota, społecznik i apostoł ludu wiejskiego - Świecki założyciel żeńskiego zgromadzenia zakonnego - Wzór jednoczenia ludzi wokół dobra

Wieczorem do modlitw moich zwyczajnych dodałem modły dziękczynne za dzień tak szczęśliwie spędzony, w którym mi Bóg tyle miłosierdzia i swej Opatrzności okazał. O, jakże cudowne są sprawy Opatrzności Dziennik, 19IV1853r.

Cała nadzieja w nieprzebranym Miłosierdziu Bożym … Dziennik, 19XI 1853r. UBODZY, nie śmiejący wyciągnąć rękę po jałmużnę, szczególną obudzają we mnie litość… Dziennik, 12V1853r.

Godzinki Różaniec Anioł Pański Pieśń: BOGARODZICA Obraz Maryi z napisem: POD TWOJĄ OBRONĘ

Modlitwę kończę, którą nie wiem, kiedy zacząłem „Poszedłem zanieść Bogu w ofierze moje rozbolałe serce. Modliłem się gorąco, ale nie słowami, nie myślą, tylko wyprężonym uczuciem całego serca i duszy…” Dziennik, 27V1853r. „Dzień bez Mszy świętej, pustym i jałowym się zdaje…” Dziennik

PROSTOTA to najściślejsze, najswobodniejsze, najczystsze objawienie tego, co w człowieku jest dobre, piękne, wzniosłe, święte – jednym słowem boskie… PROSTOTA TO STAN PRAWDY PROSTOTA jest otwartą niziną, na której Duch Święty rad się zwykł rozlewać…

Co zawsze polecałem, dziś powtarzam: Przede wszystkim PROSTOTĘ zalecam, Dopóki ta w Zgromadzeniu trwać będzie, Dopóty będzie w nim błogosławieństwo Boże… Siostry moje kochajcie się i kochajcie się… A reszty Duch Święty nauczy was… Z Testamentu Założyciela, 7 sierpnia 1871r.

Każda dobra dusza jest jako ta świeca, która sama się spala, a innym przyświeca bł. Edmund Bojanowski

Dzieci jako najdroższy skarb Jezusa, niechaj starannie i w miłości pielęgnują… Edmund Bojanowski

Przedszkola i ochronki

Ochronki i przedszkola - Polska 2008r.

Placówki opiekuńczo - wychowawcze „Dzieci nie słowem lecz życiem uczyć trzeba jak żyć mają.” bł. Edmund Bojanowski

W sercu bł. Edmunda szczególne miejsce zajmowały sieroty. Idąc za przykładem swojego Założyciela, siostry od 1860 roku, ochotnie podejmują się wychowania sierot.

Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest, wszystko znosi, wszystkiemu wierzy… Wszystko przetrzyma… Miłość nigdy nie ustaje… św. Paweł

Katechizacja

Katechizacja - Polska 2008r.

Grupy i organizacje religijne - grupy Maryjne i apostolskie - schole i chóry - dziecięce zespoły instrumentalne i teatralne - grupy modlitewne - grupy misyjne - grupy charytatywne - wypoczynek wakacyjny dzieci i młodzieży - Rodzina bł. Edmunda (osoby dorosłe)

Chorym służcie z miłością jak samemu Chrystusowi, ratując nie tylko ciała, ale i dusze bł. Edmund Bojanowski

CHORYM – w szpitalach, domach opieki czy domach prywatnych, a także przychodzącym do naszych domów – siostry służą w charakterze pielęgniarek lub opiekunek ze znajomością zawodu i z miłością jak Chrystusowi. W parafialnej pracy charytatywnej otaczają szczególną opieką ludzi najbiedniejszych potrzebujących pomocy zarówno materialnej jak i duchowej. Ustawy Zgromadzenia

Działalność charytatywna SŁUŻEBNICZKI wspomagają potrzebujących (zarówno ze środków własnych, jak też uzyskanych od innych osób czy instytucji) ofiarami pieniężnymi, ciepłym posiłkiem, paczkami żywnościowymi, darami rzeczowymi. Odwiedzają chorych w szpitalach, towarzyszą umierającym, uczestniczą w pogrzebach. Troszczą się o osoby samotne i w podeszłym wieku. Dbają o życie sakramentalne swoich podopiecznych i często służą konkretną pomocą. W wielu domach, zwłaszcza większych, urządzana jest wigilia dla samotnych.

Kancelistki i organistki Zakrystianki Troska o naczynia i szaty liturgiczne Wystrój kościoła, dekoracje Śpiew: chóry, schole, zespoły Prowadzenie kancelarii parafialnej

KURIE BISKUPIE I NUNCJATURY SEKRETARIAT KONSULTY ZGROMADZEŃ ŻEŃSKICH PROWADZENIE PROCESÓW BEATYFIKACYJNYCH PROWADZENIE DOMU REKOLEKCYJNEGO OBSŁUGA GRUP I GOŚCI PROWADZENIE GOSPODARSTW DOMOWYCH PRACOWNIA HAFCIARSKA w Starej Wsi MUZEUM MISYJNE w Starej Wsi ARCHIWUM I BIBLIOTEKA w Starej Wsi

Zgromadzenie Sióstr Służebniczek ożywione duchem apostolskim włącza się w misyjną i ewangelizacyjną działalność Kościoła. Zadaniem sióstr misjonarek jest dawanie świadectwa o Jezusie Chrystusie przez swoje ewangeliczne życie i pełną poświęcenia miłość. Starają się nawiązywać dialog z ludźmi danego kraju, wnosić ducha chrześcijańskiego w ich życie, prowadzą też dzieła dobroczynne.

Austria, Włochy, Niemcy, Mołdawia, Ukraina, Rosja, Stany Zjednoczone, Zmabia, Malawi, Tanzania, Republika Południowej Afryki

Bł. S. Celestyna Faron Sł.Boża S. Leonia Nastał Sł.Boża S. Romualda Grzanka Sł.Boża S. Hiacynta Lula