ur. 19 kwietnia 1987 w Niaganiu – tenisistka rosyjska. Profesjonalistką została w Pierwszy mecz zagrała z Karin Lynn Miller. Pierwszy turniej wygrała w Tokio w Ma na swoim koncie trzy tytuły wielkoszlemowe (Wimbledon 2004, US Open 2006 i Australian Open 2008). Dotychczas zwyciężyła w 21 turniejach indywidualnych zaliczanych do rankingu WTA. Na korcie zarobiła do tej pory ponad 12 mln. dol. Mniej sukcesów odniosła w grze podwójnej: wygrała 3 turnieje deblowe (w Tokio, Birmingham i Luksemburgu). Dotychczas jej najwyższym miejscem w rankingu deblowym WTA jest 41. pozycja.

W 1986 rodzice Marii Szarapowej, Jurij i Jelena przenieśli się z białoruskiego Homla na Syberię, uciekając od tragedii w Czarnobylu. Maria Szarapowa urodziła się rok później w Niaganiu. Gdy miała siedem lat, wraz z ojcem wyjechali do Bradenton na Florydzie. Gdy Szarapowa skończyła dziewięć lat, ojciec zapisał ją do słynnej Tenisowej Szkoły Nicka Bollettieriego, znajdującej się właśnie w Bradenton. Czyniła ogromne postępy w nauce tenisa. W 2004 Szarapowa założyła fundację Maria Sharapova Foundation. Pomogła finansowo biesłańskim rodzinom po ataku terrorystycznym na tamtejszą szkołę oraz, wspólnie ze swoimi koleżankami, udzieliła pomocy materialnej ludziom poszkodowanym w wyniku huraganu Katrina w Stanach Zjednoczonych.

W 2001 jako 14-latka zadebiutowała w turnieju zawodowym ITF-u w Sarasocie dzięki "dzikiej karcie" przyznanej przez organizatorów. Pierwszy mecz w karierze zagrała z kwalifikantką, sklasyfikowaną wówczas na 265 pozycji w rankingu, Amerykanką Karin Lynn Miller, który przegrała 7:6, 4:6, 4:6. Wystąpiła także w juniorskim US Open 2001, gdzie przegrała w II rundzie.

W 2002 odniosła pierwsze zwycięstwo w karierze. Miało to miejsce w Columbus. Szarapowa wygrała z Teryn Katherine Ashley. Następnie zagrała w turnieju Pacific Life Open w Indian Wells i w I rundzie ograła Brie Rippner. W kolejnym meczu trafiła na Monicę Seles, wówczas 9 rakietę świata i przegrała. Sklasyfikowana na 535. miejscu, wystartowała w turnieju w Gunma. Tam właśnie odniosła pierwsze zwycięstwo w imprezie rangi ITF. W 1/4 finału wygrała z Yumiką Kitamurą. W następnych imprezach w Vancouver i Peachtree nie przegrała ani jednego meczu. W kolejnych dwóch startach w San Francisco i Pittsburghu dotarła do obu finałów, lecz je przegrała. Jako juniorka dotarła do finałów Australian Open 2002 i Wimbledonu 2002, za to swój udział we French Open 2002 zakończyła w trzeciej rundzie.

Pierwszy wygrany turniej WTA Maria Szarapowa – Anikó Kapros 2:6, 6:2, 7:5 Tokio, 5 października października 2003 Zaczęła ten sezon na 183 pozycji w rankingu WTA. Na początku sezonu zagrała w Australian Open 2003 po raz pierwszy jako seniorka. Miejsce w głównym turnieju zapewniła sobie wygrywając trzy mecze w eliminacjach. Odpadła w I rundzie, wyeliminowana przez Klárę Koukalovą, która dotarła do III rundy tego turnieju. Szarapowa awansowała na 156 miejsce w światowym rankingu. Podobne występy odnotowała w turniejach w USA: Dow Corning Classic (rangi ITF) w Midland, Pacific Life Open w Indian Wells, Sony Ericsson Open w Miami i Family Circle Cup w Charlestonie. W turnieju rangi ITF na atlantyckiej wyspie Sea Island w amerykańskim stanie Georgia wygrała cały turniej. Po drodze wygrała z Anną Kurnikową, która oddała mecz półfinałowy walkowerem. Kolejno, na początku czerwca, wystąpiła we French Open 2003, gdzie po przebrnięciu kwalifikacji do turnieju głównego, przegrała w I rundzie, przegrywając z Magüi Serną. Dwa tygodnie później, jako kwalifikantka dotarła do półfinału turnieju w angielskim Birmingham. W I rundzie wygrała z Jewgieniją Kulikowską, a w II rundzie pokonała 24 w rankingu WTA, rozstawioną z numerem 5 Nathalie Dechy. W III rundzie wygrała z Marie Gayanay Mikaelian, turniejową "jedenastką". W ćwierćfinale pokonała najwyżej rozstawioną zawodniczkę, Jelenę Diemientjewą. W półfinale przegrała z Shinobu Asagoe. Po raz pierwszy w zawodowej karierze została sklasyfikowana wśród 100 najlepszych tenisistek świata na 91 pozycji.

Szarapowa z trofeum turnieju Acura Classic Rok rozpoczęła rozstawiona z numerem 28 w Australian Open Doszła do III rundy, pokonując Conchitę Martínez Granados i Lindsay Lee-Waters i przegrywając z Anastazją Myskiną, rozstawioną z "szóstką", 4:6, 6:1, 2:6. W turnieju w Tokio przegrała w drugim meczu z Danielą Hantuchovą. Następnie wystąpiła w turnieju w Memphis. Doszła tam do półfinału, przegrywając z turniejowym numerem 1, Wierą Zwonariową. W turnieju Pacific Life Open w Indian Wells dotarła do IV rundy, przegrywając z Anastazją Myskiną 1:6, 2:6. W turnieju w Miami w III rundzie przegrała z turniejową numer 1 Sereną Williams. Po imprezie w Miami odebrała nagrodę WTA Newcomer of the Year za Debiut Roku.

Zarówno w turnieju w Berlinie, jak i w Rzymie doszła do III rundy, przegrywając w nich z Jennifer Capriati - w Berlinie i Silvią Fariną Elią - w Rzymie. Jako rozstawiona z "osiemnastką" doszła do 1/4 finału French Open. W ćwierćfinale została pokonana przez Paolę Suárez. W angielskim Birmingham, po pokonaniu Tatiany Golovin w finale, wygrała trzeci turniej WTA w karierze. Pierwsze zwycięstwo w Wielkim Szlemie Maria Szarapowa – Serena Williams 6:1, 6:4 Wimbledon, 4 lipca lipca2004 Na Wimbledonie 2004 odniosła pierwsze zwycięstwo wielkoszlemowe. Podczas turnieju pokonała: Julię Bejgelzimer, Anne Keothavong, Danielę Hantuchovą, Amy Frazier, Ai Sugiyamę, Lindsay Davenport i Serenę Williams w finale. W następnych występach dotarła do: półfinał turnieju w Pekinie (przegrana ze Swietłaną Kuzniecową) i ćwierćfinał w San Diego (porażka z Anastazją Myskiną). W US Open 2004 doszła do III rundy. W I rundzie pokonała Laurę Granville. W II rundzie pokonała Jelenę Janković, a w III rundzie przegrała z Mary Pierce. W finale turnieju w Seulu wygrała z Martę Domachowską 6:1, 6:1. Tydzień później wygrała AIG Japan Open Tennis Championships w Tokio. Pod koniec sezonu przegrała w finale halowego turnieju w Zurychu i półfinale imprezy w Filadelfii. Zapewniła sobie udział w turnieju kończącym sezon, WTA Tour Championships w Los Angeles, gdzie wygrała dwa z trzech meczów i awansowała do fazy pucharowej. W półfinale pokonała Anastazję Myskinę 2:6, 6:2, 6:2, a w finale, Serenę Williams 4:6, 6:2, 6:4. Sezon zakończyła na 4. miejscu w rankingu WTA. W samym 2004 zarobiła 2,5 mln dolarów amerykańskich.

Rok zaczęła od występu w półfinale w Australian Open Po drodze pokonała: Sesil Karatanczewą, Lindsay Lee-Waters, Li Na, Silvię Farina Elia i Swietłanę Kuzniecową. W meczu o finał przegrała z późniejszą zwyciężczynią, Sereną Williams. W Princess Cup w Tokio, w finale pokonała Lindsay Davenport. W turnieju w Ad-Dausze wygrała 9. turniej zawodowy, wygrywając w meczu finałowym z Alicią Molik Podczas Pacific Life Open przegrała w półfinale z Lindsay Davenport. W Sony Ericsson Open w Miami dotarła do finału, w którym przegrała z Kim Clijsters. W turnieju w Berlinie przegrała w ćwierćfinale z Justine Henin-Hardenne. W imprezie w Rzymie, po pokonaniu Anabel Mediny Garrigues, Mary Pierce i Jeleny Bowiny w półfinale została pokonana przez Patty Schnyder. Na French Open 2005, grając jako rozstawiona z numerem drugim, odpadła w ćwierćfinale, po przegranej z Justine Henin 4:6, 2:6.

Przed Wimbledonem zagrała na DFS Classic w Birmingham. W drugiej rundzie (w pierwszej jako najwyżej rozstawiona zawodniczka dostała wolny los) wygrała z Anne Kremer 6:3, 6:0, w 1/8 Samanthę Stosur, w ćwierćfinale Eleni Daniilidou, w półfinale Tatianę Golovin, a w meczu finałowym Jelenę Janković. Na Wimbledonie 2005 zagrała jako obrończyni tytułu i rozstawiona z "dwójką". W pierwszych czterech meczach pokonała rywalki bez straty seta, w ćwierćfinale wygrała z Nadią Pietrową, zaś w 1/2 finału została pokonana przez Venus Williams. W imprezie w Los Angeles doszła do 1/4 finału. Mecz ćwierćfinałowy oddała walkowerem. Podczas US Open 2005 doszła do 1/2 finału (gdzie przegrała z Kim Clijsters), co pozwoliło jej objąć prowadzenie w rankingu WTA. Została piętnastą tenisistką, która tego dokonała, a przy tym pierwszą Rosjanką. W turnieju w Pekinie dotarła do 1/2 finału, a w Moskwie przegrała w ćwierćfinale. W fazie grupowej WTA Tour Championships w Madrycie pokonała Lindsey Davenport i Patty Schnyder i przegrała z Nadią Pietrową. W meczu półfinałowym przegrała z Amélie Mauresmo 6:7(1), 3:6. Sezon zakończyła na czwartym miejscu w rankingu WTA.

W Australian Open 2006 jej rywalkami były Sandra Klösel, Ashley Harkleroad, Jelena Kostanić, Daniela Hantuchová i Nadia Pietrowa. W półfinale przegrała z Justine Henin-Hardenne. W imprezie w Tokio doszła do półfinału, w którym została wyeliminowana przez Martinę Hingis. W Dubaju wygrała: z Wierą Duszewiną, Martiną Hingis i Lindsay Davenport. W finale została pokonana przez Justine Henin-Hardenne. Kolejne turnieje w Indian Wells i w Miami: w półfinale pierwszego z nich przegrała z Lindsay Davenport. W finale w Miami przegrała ze Swietłaną Kuzniecową. Wystartowała we French Open 2006, gdzie przegrała w czwartej rundzie. Pokonała tam: Mashonę Washington, Ivetę Benešovą i Alicię Molik. Została pokonana przez Dinarę Safinę. W turnieju w Birmingham awansowała do półfinału, gdzie przegrała z Jameą Jackson. W turnieju deblowym, w którym w parze z Marią Kirilenko broniły tytułu sprzed roku, przegrały w pierwszej rundzie. Na Wimbledonie 2006 została rozstawiona z numerem 4. Odpadła w półfinale, przegrywając z Amélie Mauresmo, późniejszą zwyciężczynią. Podczas imprezy w San Diego zwyciężyła, pokonując po drodze: Wasilisę Bardinę, Wierę Zwonariewą, Mary Pierce, Patty Schnyder i Kim Clijsters w finale. W turnieju w Los Angeles w 1/2 finału została pokonana przez Jelenę Diemientjewą. W ogólnej klasyfikacji US Open Series zdobyła 122 pkt, co dało jej to drugie miejsce, po Anie Ivanović punktów.

Na kortach US Open 2006 została rozstawiona z numerem 4. W pierwszych rundach wygrywała z: Michaellą Krajicek, Emilie Loit, Jeleną Lichowczewą i Na Li. W 1/4 finału zwyciężyła z Tatianą Golovin 7:6, 7:6. W półfinale pokonała Amélie Mauresmo 6:0, 4:6, 6:0. W finale wygrała z Justine Henin. Triumf na Flushing Meadows był jej drugim wielkoszlemowym zwycięstwem w karierze. Dzięki drugiej pozycji w US Open Series za zwycięstwo w turnieju zdobyła pół miliona dolarów premii. W Moskwie pokonała Jekatierinę Byczkową, po czym oddała mecz przeciwko Annie Czakwetadze walkowerem (kontuzja). W kolejnych turniejach grała w finale: w Zurychu wygrała z Danielą Hantuchovą, a w Linzu z Nadią Pietrową. W obu tych imprezach była rozstawiona z "jedynką". W kończącym sezon turnieju z cyklu Masters, który odbył się w Madrycie, została przyporządkowana do grupy czerwonej, w której grały również Kim Clijsters, Swietłana Kuzniecowa i Jelena Diemientjewa. Szarapowa w pierwszym meczu pokonała Jelenę Diemientjewą 6:1, 6:4, w drugim turniejowym występie wygrała z Kim Clijsters 6:4, 7:6, zaś w ostatnim meczu w grupie pokonała Swietłanę Kuzniecową 6:1, 6:4, i z kompletem zwycięstw, zwyciężyła swoją grupę. W półfinale przegrała z Justine Henin w dwóch setach: 6:2, 7:6. Szarapowa zakończyła sezon jako wiceliderka rankingu z dorobkiem 3532 pkt. W 2006 na korcie zarobiła blisko 3,8 mln dolarów amerykańskich.

Z powodu nieobecności Justine Henin-Hardenne, Szarapowa była najwyżej rozstawioną zawodniczką Australian Open Mecz pierwszej rundy z Camille Pin grała w pełnym słońcu i temperaturze sięgającej 50 °C. Prowadząc 5:0 w trzecim secie, wygrała go 9:7. Skarżyła się ponadto na skurcze mięśni brzucha. Po spotkaniu powiedziała, że "to było nieludzkie pozwolić nam grać w takich warunkach". Zamknięcie dachu na korcie nastąpiło dopiero po zakończeniu tego spotkania. W kolejnym, drugim meczu AO pokonała 6:0, 6:3 Anastazję Rodionową. Jej droga przebiegała bardzo pewnie aż do finału turnieju (w półfinale wygrała w dwu setach z Kim Clijsters). W decydującym starciu uległa jednak 1:6, 2:6 Serenie Williams, dla której był to trzeci triumf w Melbourne. Po tym turnieju zagrała w imprezie w Tokio, gdzie skreczowała w półfinałowym meczu z Aną Ivanović z powodu kontuzji kolana. W turnieju w Indian Wells została rozstawiona z numerem 1. W I rundzie skorzystała z wolnego losu zaś w II rundzie spotkała się z Michaëllą Krajicek. Holenderkę pokonała w dwóch setach. W następnym meczu spotkała się z Nathalie Dechy. Zwyciężyła w dwóch setach. W czwartej rundzie niespodziewanie przegrała z Wierą Zwonariową wynikiem 6:4, 5:7, 1:6. Po tym turnieju utraciła prowadzenie w rankingu na rzecz Justine Henin. Na kortach w Miami było tak samo jak w Indian Wells. W pierwszej rundzie miała wolny los; w II rundzie wygrała z Yung-jan Chan. W III rundzie zagrała z Venus Williams. Wygrała wynikiem 2:6, 6:2, 7:5. W IV rundzie przegrała z drugą z sióstr Williams, Sereną, późniejszą zwyciężczynią wynikiem 6:1, 6:1.

Podczas turnieju w Stambule doszła do półfinału. Jako najwyżej rozstawiona zawodniczka w I rundzie miała wolny los. W II rundzie trafiła na Cwetanę Pironkową, którą pokonała 6:4, 7:6. W ćwierćfinale wygrała z rozstawioną z numerem 7 Agnieszką Radwańską 6:2, 3:6, 6:0, a w półfinale przegrała z Aravane Rezaï 6:2, 6:4. Jej pierwszą rywalką w French Open 2007 została Emilie Loit. Szarapowa wygrała 6:3, 7:6. W kolejnym spotkaniu spotkała się z Jill Craybas. Wygrała 6:2, 6:1. W III rundzie wygrała z kwalifikantką Ałłą Kudriacewą. W IV rundzie pokonała Patty Schnyder, rozstawioną w tym turnieju z numerem 14, wynikiem 3:6, 6:4, 9:7. W ćwierćfinale bez problemów pokonała rozstawioną z numerem 9 Annę Czakwetadze. W drodze do finału przeszkodziła jej Ana Ivanović. Szarapowa przegrała 2:6, 1:6. Na Wimbledonie 2007 odpadła w IV rundzie, przegrywając z późniejszą triumfatorką turnieju Venus Williams wynikiem 1:6, 3:6. W US Open Series za ten rok zadebiutowała w San Diego, w turnieju WTA o kategoria I. W I rundzie jako najwyżej rozstawiona zawodniczka w turnieju miała wolny los, zaś w II rundzie wygrała z Tamarine Tanasugarn. W III rundzie spotkała się z Tatianą Golovin. Szarapowa wygrała 6:0, 6:3. W ćwierćfinale wygrała z Sanią Mirzą. Półfinałowy mecz z Anną Czakwetadze, niepokonaną od 12 spotkań, Szarapowa wygrała w dwu setach. W finale wygrała z Patty Schnyder 6:2, 3:6, 6:0. Po sukcesie w San Diego zagrała w kolejnym amerykańskim turnieju z serii US Open Series w Los Angeles, rozstawiona z numerem 1. W I rundzie miała wolny los. W II rundzie wygrała z Eleni Daniilidou po kreczu rywalki. W 1/8 finału spotkała się z Michaëllą Krajicek, pokonując ją 7:6, 6:7, 6:3. W ćwierćfinale spotkała się z Jeleną Diemientjewą w dwu setach. Z powodu kontuzji uda lewej nogi oddała walkowerem spotkanie półfinałowe z Nadią Pietrową.

Rozstawiona z nr 5, wygrała Australian Open 2008, jej trzeci wielkoszlemowy tytuł. Do karierowego Wielkiego Szlema w singlu brakuje jej mistrzostwa na kortach Rolanda Garrosa. W rozgrywkach Australian Open 2008 pokonała kolejno, poczynając na I rundzie i kończąc na meczu finałowym: Jelenę Kostanić Tosić 6:4, 5:3 (krecz Kostanić Tosić), Lindsay Davenport 6:1, 6:3, Jelenę Wiesninę 6:3, 6:0, jedenastą zawodniczkę rankingu WTA, Jelenę Diemientjewą 6:2 6:0, rozstawioną z nr 1 Justine Henin 6:4, 6:0, rozstawioną z nr 3 Jelenę Janković 6:3, 6:1, a w finale – rozstawioną z nr 4 Anę Ivanović, wynikiem 7:5, 6:3. Następnie, rozstawiona z nr 4 w Qatar Total Open 2008 w Ad-Dauha, rozpoczęła grę w II rundzie, pokonując Galinę Woskobojewą 6:4, 4:6, 6:1. W III rundzie wygrała z kwalifikantką Tamarine Tanasugarn 6:2, 6:2. W ćwierćfinale zwyciężyła z Caroline Wozniacki 6:0, 6:1. W półfinale wygrała z Agnieszką Radwańską 6:4, 6:3, zaś w samym finale wygrała z Wierą Zwonariewą 6:1, 2:6, 6:0, zdobywając osiemnaste trofeum z cyklu WTA Tour. Podczas turnieju Pacific Life Open 2008 w Indian Wells zagrała rozstawiona z nr 4, ponownie od II rundy, pokonała kolejno: Stéphanie Cohen-Aloro, Eleni Daniilidou, Alonę Bondarenko, z którą to ostatnią straciła pierwszego seta w turnieju. W ćwierćfinale zwyciężyła Danielę Hantuchovą wynikiem 7:6(2), 6:1. W półfinale odniosła pierwszą porażkę sezonu, z Swietłaną Kuzniecową. W turnieju w Amelia Island w II rundzie pokonała kwalifikantkę Barborę Zahlavovą- Strycovą. W III rundzie wygrała z Anabel Mediną Garrigues 7:6(3), 5:7, 7:6(1), a w 1/4 finału zwyciężyła z rozstawioną z nr 10 Aloną Bondarenko 6:7(9), 6:3, 6:2. Jej mecz półfinałowy z Lindsay Davenport nie odbył się, bowiem jej rywalka oddała pojedynek walkowerem. W finale pokonała nierozstawioną Dominikę Cibulkową, dla której był to pierwszy finał turnieju rangi II.

W Family Circle Cup 2008 w Charleston została rozstawiona z nr 2, z wolnym losem ponownie w I rundzie. W II rundzie pokonała Bethanie Mattek 6:0, 6:0, a w III rundzie – Tetianę Perebijnis 7:5, 6:2. W 1/4 finału przegrała drugi mecz sezonu, z Sereną Williams wynikiem 7:5, 4:6, 6:1. Po tym turnieju awansowała na 2. miejsce w rankingu WTA. Gdy 15 maja liderka rankingu WTA, Justine Henin, niespodziewanie zakończyła karierę, a dwa dni później poprosiła o wycofanie z rankingów, Maria Szarapowa ponownie została liderką, od 19 maja 2008 do 9 czerwca Na French Open 2008 została pokonana przez Dinarę Safinę w IV rundzie. Podczas Wimbledonu 2008 przegrała w II rundzie z Ałłą Kudriawcewą wynikiem 2:6, 4:6, która plasowała się wtedy na 159. miejscu w światowym rankingu WTA tenisistek. Podczas meczu II rundy Rogers Cup z Martą Domachowską odezwała się kontuzja ramienia. Pojedynek z Polką wygrała, jednakże następne spotkanie oddała walkowerem. Przez kontuzję zrezygnowała z występów na kortach do końca sezonu. Sezon 2008 zakończyła na 9 miejscu w rankingu WTA Tour, z dorobkiem 2515 punktów.

Kontuzja uniemożliwiła jej obronę tytułów z Melbourne i z Dubaju. Powróciła podczas turnieju w Indian Wells. Zagrała tylko w grze podwójnej w parze z Jeleną Wiesniną. Odpadły w pierwszej rundzie po przegranej 1:6, 6:4, 7:10 z duetem Jekatierina Makarowa/Tatiana Puczek. Pierwszym startem Szarapowej w grze pojedynczej w tym roku, było Warsaw Open, w którym wystartowała dzięki "dzikiej karcie". W pierwszej rundzie wygrała z Tathianą Garbin, zaś w drugiej z Darią Kustową. W 1/4 finału przegrała z późniejszą finalistką, Aloną Bondarenko. Podczas French Open, w pierwszej rundzie zwyciężyła z Anastazją Jakimową 3:6, 6:2, 6:1. W drugim meczu wygrała z rozstawioną z "jedenastką" Nadią Pietrową 6:2, 1:6, 8:6, broniąc piłek meczowych przy stanie 5:4 w trzecim secie. Jej kolejną rywalką była kwalifikantka Jarosława Szwedowa, która pokonała wynikiem 1:6, 6:3, 6:4. W 1/8 finału wygrała z Na Li, rozstawioną z numerem 25. W ćwierćfinale została pokonana przez Dominikę Cibulkową. Pomiędzy French Open a Wimbledonem zagrała w jednym turnieju na trawie - AEGON Classic w Birmingham. Grając jako nierozstawiona doszła do 1/2 finału, gdzie przegrała z Na Li, turniejową "czwórką". W Londynie, mimo 58 pozycji w rankingu, została rozstawiona przez organizatorów z numerem 24. W pierwszej rundzie wygrała z Wiktorią Kutuzową 7:5, 6:4. W drugiej rundzie została pokonana przez Giselę Dulko w trzech setach.

W lipcu zagrała jeszcze w turnieju w Stanford, gdzie przegrała w ćwierćfinale z Venus Williams. Tydzień później znalazła się w drabince East West Bank Classic w Los Angeles. W pierwszej rundzie wygrała z Jarmilą Groth, w drugiej zwyciężyła z turniejową "trójką", 20-letnią Wiktorią Azarenką, zaś w trzeciej rundzie (1/8 finału) pokonała Alonę Bondarenko. W ćwierćfinale wygrała z Urszulą Radwańską, a w półfinale została pokonana przez Flavią Pennettą. W meczu z Pennettą, Szarapowa popełniła 61 niewymuszonych błędów. Podczas Rogers Cup w Montrealu doszła do finału wygrywając m.in. z "10" Nadią Pietrową i czternastą w rankingu WTA, Agnieszką Radwańską. W finale przegrała z Jeleną Dementiewą 4:6, 3:6. W US Open 2009 na podstawie pozycji w rankingu, została rozstawiona z numerem 29. W pierwszej rundzie spotkała się z Cwetaną Pironkową, z którą wygrała w dwóch setach. W drugiej rundzie zwyciężyła z grającą z "dziką kartą" Christiną McHale 6:0, 6:2, zaś w trzeciej rundzie przegrała z Melanie Oudin.

2003 Debiut roku (WTA) Najpiękniejsza atletka w roku (Maxim) 2004 Tenisistka roku (WTA) Największe postępy w sezonie (WTA) Najpiękniejsza atletka w roku (Maxim) 2005 Najlepsza kobieca tenisistka (ESPY) Najlepszy sportowiec roku w Rosji (RTF) Najlepsza tenisistka roku w Rosji (RTF) Najpiękniejsza atletka w roku (Maxim) 2006 Najlepsza tenisistka roku w Rosji (RTF) Najpiękniejsza atletka w roku (Maxim)