Powstanie cywilizacji nie byłoby możliwe bez opanowania technik komunikacji. Bez umiejętności porozumiewania się, człowiek nie tylko nie byłby w stanie zainicjować postępu technicznego i rozwoju cywilizacji, ale nawet nie mógłby tworzyć jakichkolwiek społeczności. Przed wynalezieniem mowy ludzie pierwotni porozumiewali się ze sobą głównie za pomocą gestów czy samej mimiki twarzy. Do tej pory gesty są ważnym elementem komunikacji pozawerbalnej. Chodzi tu m.in. o kciuk uniesiony w górę lub w dół czy łapanie się za głowę, wyrzucanie rąk w górę.
Ewolucja mózgu odróżniła człowieka od zwierząt, gdy doprowadziła do powstania rewolucyjnego sposobu komunikacji - mowy. Mową nazywamy zbiór wokalnych symboli opartych na logicznej strukturze, umożliwiający przekazywanie informacji i wiedzy kolejnym pokoleniom w doskonalszy sposób. Mowa nie jest jednak doskonała. Wypowiedziane słowo czy zdanie docierało tylko do osób znajdujących się w pobliżu mówiącego. Komunikacja przy pomocy głosu, bądź sygnałów migowych, na odległości większe niż kilometr była praktycznie niemożliwa. Pamięć ludzka wraz z upływem czasu często ulegała zniekształceniu, istnieje także ograniczenie ilości informacji możliwych do zapamiętania przez jednostkę.
Wszelkie niedoskonałości mowy doprowadziły do tego, że człowiek starał się stworzyć lepsze sposoby komunikacji. Wszystkie te techniki opierały się na symbolach. Najstarsze znane nam symbole przeznaczone do komunikacji na przestrzeni czasu to malowidła jaskiniowe.
Petroglify to wyryte w skale rysunki, na ogół prehistoryczne dzieła ludzi z ery neolitycznej. Są one ważną formą przedliterackich symboli, używanych od około 10. tysiąclecia p.n.e. do czasów współczesnych, mających różnorodne formy zależnie od czasu i miejsca powstania.
Bardzo ciekawą i pomysłową formą wysyłania symboli na odległość są sygnały dymne, których używanie upowszechnili i spopularyzowali Indianie. Za pomocą ognisk i koców wysyłano do siebie informacje w postaci chmur dymu, których częstotliwość i wielkość oznaczała pewne słowa, które nie były możliwe do odczytania bez znajomości szyfru. Ogromną zaletą sygnałów dymnych było to, że były one widoczne nawet z odległości sięgających nawet kilku kilometrów.
Ludy pierwotne posługiwały się dość ciekawa metodą służącą do przesyłania informacji. Była to metoda dźwiękowa. Polegała ona na rytmicznym wybijaniu dźwięków na prowizorycznych bębnach, obciągniętych kawałkach skóry czy wydrążonych pniach drzew. Rogi, bębny i inne sposoby przekazywania dźwięku były także często używane do komunikacji na polach bitew.
Symbole były prekursorem kolejnego wielkiego wynalazku – pisma. Ale czy każdy wie czym jest pismo? Pismo jest to system umownych znaków, za pomocą których można utrwalić język mówiony. Ponieważ staro europejske znaki Vinčów8są do tej pory nieodczytane i uważane przez wielu archeologów za motywy zdobnicze, za najstarsze znane nam pismo uważa się sumeryjskie piktogramy z 3400 p.n.e.
piktograficzne ideograficzne klinowe analityczne alfabet
Pismo piktograficzne – najstarszy znany system piśmienniczy. Piktogramy to obrazki oddające elementy rzeczywistości. Schematyczne rysunki symbolizowały przedmioty, zwierzęta, osoby. Pismo ideograficzne to pismo oparte na ideogramach, tzn. znakach reprezentujących semantyczne jednostki językowe: morfemy lub wyrazy, niezależnie od ich fonetycznej postaci. Pismo klinowe – najstarsza na świecie odmiana pisma, powstała na Bliskim Wschodzie, stworzona najprawdopodobniej przez Sumerów ok lat przed naszą erą. Pismo analityczne to rodzaj pisma, w którym obok piktogramów i ideogramów występują znaki fonetyczne, dlatego pismo to nazywa się też pismem rebusowym (przypomina współczesne rebusy).
Alfabet – (nazwa pochodzi od starogreckich nazw pierwszych liter alfabetu: alfa i beta) – najpopularniejszy system zapisywania mowy. Terminu używany w trzech głównych, powiązanych ze sobą i niekiedy mylonych znaczeniach, co jest źródłem licznych nieporozumień w dziedzinie historii i teorii pisma, oraz w jednym znaczeniu pochodnym. Piąty sens obejmuje użycie niepoprawne, czyli nazywanie "alfabetami" systemów nie będących nimi (pseudoalfabetów).
Wraz z rozwojem języków powstały też kody. Niektóre kody przeznaczone byty do szyfrowania informacji i te nazywamy szyframi, inne jednak – jak kod Morse’a czy Baudota - miały na celu przede wszystkim usprawnienie komunikacji na odległość, poprzez zmniejszenie liczby znaków jakie muszą być przesłane. Kody i szyfry można podzielić na trzy grupy: przeznaczone do komunikacji międzynarodowej (np. esperanto) stworzone do celów artystycznych i estetycznych (np. klingoński lub elficki Tolkienowski) stworzone do celów naukowych i filozoficznych (np. loglan)
Dzięki technologii wytwarzania coraz praktyczniejszych i wytrzymalszych materiałów piśmienniczych możliwe stało się przesyłanie zapisanych wiadomości na znaczne odległości. Najstarsze informacje o istniejącym systemie kurierskim pochodzą z Egiptu 2400 p.n.e Poczta podróżowała różnymi sposobami. Od znanych wszystkim gołębi pocztowych, kurierów na koniach i psich zaprzęgach, po balony, statki i łodzie podwodne, kolej, samochody i samoloty.
Telegraf - urządzenie do przekazywania informacji, przeważnie tekstowych, na odległość. Telegraf igiełkowy skonstruowali w 1833 roku w Getyndze uczeni niemieccy Carl Friedrich Gauss i Wilhelm Weber, natomiast pierwszy elektryczny telegraf zbudowany został w 1837 roku przez angielskiego fizyka i wynalazcę, Sir Charlesa Wheatstone'a oraz Sir Williama Fothergilla Cooke'a Popularyzację telegrafu przypisuje się Morse'owi, bo stworzył realny, łatwy do opanowania alfabet, który może być przekazany za pomocą telegraf
Prasa jest jednym z najstarszych środków masowego przekazu, a jej początkowe fazy stwierdzono jeszcze w II wieku p.n.e w Chinach, czy też w Europie słynne "Acta Diurna Populi Romani" założone przez Juliusza Cezara w 59 p.n.e.. Prawdziwy rozwój prasy datuje się na wiek XVI-XVIII, kiedy to po wynalezieniu druku zaobserwo wano dynamiczny rozwój prasy - powstawanie periodyków(156 2, Włochy) czy magazynów (1594, Niemc y). Dopiero w XIX wieku prasa zaliczona została oficjalnie do mass mediów.
funkcja informacyjna (głównym zadaniem prasy jest informowanie potencjalnych odbiorców o bie żą cych i aktualnych wydarzeniach) funkcja opiniotwórcza (pozwala ukształtowa ć pogl ą d na dane zdarzenie/sytuacj ę /stan) funkcja postawotwórcza (kształtuje postaw ę w danej sprawie) funkcja rozrywkowa (zawiera elementy rozrywkowe, nie maj ą ce wi ę kszych warto ś ci informacyjnych) funkcja kontrolna (kontroluje aparat władzy i jego poczynania) funkcja organizatorska (organizuje ż ycie społeczne) funkcja integracyjna (integruje dane społecze ń stwo)
Już w dwa lata od prezentacji TELEFONU powstały pierwsze linie telefoniczne w Stanach Zjednoczonych i Europie. W 1878 roku, czyli stosunkowo szybko po samym wynalezieniu telefonu, powstała pierwsza na świecie centrala telefoniczna. Była to ręczna centrala i znajdowała się w USA, w New Haven i pozwalała na połączenie ze sobą 21 aparatów. Pierwsza publiczna rozgłośnia radiowa rozpoczęła pracę w Pittsburghu (USA) w 1920 roku, w tym samym czasie pojawiły się w sprzedaży pierwsze wytwarzane fabrycznie odbiorniki radiowe. Stały program zaczęto emitować w USA i Francji w 1921 roku. W Polsce stałe audycje radiowe rozpoczęto nadawać od 1926 roku.
Pierwsze eksperymenty z przesyłaniem obrazów na odległość są niewiele późniejsze od wynalazku radia – już w 1884 Paul Gottlieb Nipkow opatentował pierwszy system elektromechanicznego przesyłania obrazu. Pierwsza transmisja telewizji publicznej odbyła się w Nowym Jorku w 1927 roku. Pierwsza transmisja rozrywkowa ma miejsce w Wielkiej Brytanii w 1930 roku. Pierwsza transmisja międzykontynentalna na żywo to USA, 1957 rok. W tym także dziesięcioleciu telewizja zaczęła przekształcać się z czarno-białej w kolorową. W 1980, w niespełna wiek po patencie Nipkowa, 98% rodzin w USA dysponowało odbiornikiem telewizyjnym.
Próby stworzenia funkcjonalnych sieci komputerowych nabrały tempa w latach 60., a ich najbardziej znaczącym osiągnięciem w tamtej dekadzie była sieć ARPANET w USA. Pierwsze połączenie pomiędzy komputerami w sieci ARPANET nastąpiło 21 listopada Internet w połączeniu z funkcjonalnością komputera to kolejna rewolucja w technikach komunikacji. W połączeniu z Internetem i peryferiami komputerowymi, takimi jak drukarka, skaner, słuchawki i mikrofon, a także z rozwijanymi technologiami, takimi jak elektroniczny papier41, komputer wkrótce może połączyć w sobie wszystkie zalety poprzednich sposobów komunikacji. Już dziś komputer internetowy przejął większość usług udostępnianych w poprzednich dekadach przez fax i videotext, praktycznie całkowicie wchłaniając dawne sieci, takie jak BBS.
Koncepcją wykorzystania wielu komputerów osobistych połączonych elektronicznie w celu tworzenia społeczności internetowych, zajmowano się od dawna. Jednym z przykładów może być książka Hilltz i Turoffa The Network Nation (Addison-Wesley, 1978, 1993), w której dokładnie przedstawiono w jaki sposób należy dostosować komunikację za pomocą komputera (internet), aby za jej pomocą utworzyć społeczność internetową. Dziś do najpopularniejszych serwisów społecznościowych należą Facebook, Twitter i MySpace.