Synergia Synergia nie jest zjawiskiem nowym. Jej rodowód sięga średniowiecza i odrodzenia. Jednak dopiero w połowie XX w. stała się przedmiotem zainteresowania: psychologii, socjologii, ekonomii, cybernetyki, teorii systemów, organizacji i zarządzania oraz wielu innych nauk.
Synergia to kooperacja, współdziałanie czynników. To zestawienie dwóch lub więcej elementów, by ich działanie dało efekt większy niż prosta suma efektów osiąganych przez każdy z elementów z osobna. „Całość to więcej niż suma części”.
W literaturze przedmiotu synergia nazywana jest: efektem organizacyjnym efektem połączonym, efektem promieniowania, efektem wzmocnienia, efektem harmonii, efektem facylitacyjnym (efektem obecności).
Synergia, dyssynergia, asynergia Synergia to zjawisko zespolenia czynników, które powodują powstanie efektu złożonego przy równoczesnym spełnieniu następujących czynników: osiągnięty efekt złożony jest różny pod względem przedmiotowym od efektu bazowego, osiągnięty efekt złożony jest wyżej wartościowany od efektu bazowego.
Szczególnym przypadkiem synergii w organizacji jest efekt organizacyjny nazywany także efektem działania zbiorowego. Uznaje się go za podstawowy motyw tworzenia i funkcjonowania organizacji. Przybiera postać wymiernych korzyści, jak i nie dających się poddać ocenie ilościowej skutków niemożliwych do osiągnięcia w działalności indywidualnej.
Przyczyny powstawania efektu synergii osiągnięcie wprawy (rutynizacja) w wykonywaniu czynności, specjalizacja i kumulacja pewnych rodzajów czynności, korzystanie z bardziej wydajnych maszyn i urządzeń, koncentracja sił i środków w przestrzeni i czasie,
możliwość przekroczenia tzw. progu skuteczności w wyniku działań zbiorowych, kontekst społeczny zwiększający efektywność pracy ludzi działających w zespołach i obserwujących własną pracę (facylitacja).