Wielka Brytania

Zabytki

Najstarsza istniejąca dziś część pałacu, Westminster Hall, powstała w roku Pałac służył początkowo jako siedziba władcy, ale żaden monarcha nie mieszkał tam od XVI wieku. Większość obecnej struktury pałacu pochodzi z XIX wieku, kiedy to pałac został odbudowany po pożarze w roku Architektem odpowiedzialnym za odbudowę był Sir Charles Barry, a obecny wygląd pałacu jest przykładem stylu neogotyckiego. Jedną z najsławniejszych części pałacu jest wieża zegarowa, mieszcząca znaną atrakcję turystyczną, zegar oraz dzwon Big Ben. Pałac zawiera ponad 1000 pokoi, z których najważniejszymi są sale Izby Lordów i Izby Gmin. Mieści on też pokoje obrad komisji parlamentarnych, biblioteki, hole, jadalnie, bary i siłownie. Jest miejscem ważnych ceremonii państwowych, w tym otwarcia obrad parlamentu. Pałac jest bardzo ściśle związany z obiema Izbami, co obrazuje używanie słowa "Westminster" jako synonimu Parlamentu.

Oryginalny zamek został wzniesiony pod koniec XII wieku przez Normanów[1]. Znajdował się w miejscu dzisiejszych ulic High Street, Castle Place i Donegall Place (obecnie stanowią one centrum Belfastu). Mieszkał w nim Sir Arthur Chichester, baron Belfastu. Zamek ten został jednak zniszczony w 1708 roku. Przedstawiciele rodu Chichesterów zdecydowali, że zamiast odbudowy zamku w centrum, przeniosą go na przedmieścia Belfastu. W obecnej formie, zamek został wzniesiony w latach przez George'a Chestera, trzeciego markiza Donegal. Zaprojektował go Charles Lanyon i jego syn ze szkockiej firmy Lanyon, Lynn and Lanyon. Po śmierci barona i kryzysie finansów rodziny, zamek dokończył Anthony Ashley-Cooper, hrabia Shaftesbury. Jego syn, również hrabia, dokończył zamek i zaprezentował go w 1934 roku. W 1978 roku miasto Belfast rozpoczęło jego gruntowną renowację; przez 10 lat wydano na ten cel ponad 2 miliony funtów. Oficjalnie otworzono go 11 listopada 1988 roku. Obecnie w jego murach znajduje się sklep z pamiątkami i restauracja. Jest także dostosowany do przygotowywania w nim wesel.

Mussenden Świątynia jest mały okrągły budynek znajduje się na klify w pobliżu Castlerock w County Londonderry, wysoko nad Oceanem Atlantyckim na północno-zachodnim wybrzeżu Irlandii Północnej. Został zbudowany w 1785 roku i stanowi część majątku Fryderyka Augusta Hervey, w 4. hrabia Bristol, biskup Derry. Zbudowany jako biblioteka i modelowane od świątyni Westy w Włoszech, jest dedykowany pamięci kuzyna Hervey za Frideswide Mussenden. Przez lata erozji klifu w Downhill przyniósł Mussenden Temple coraz bliżej krawędzi, a w 1997 r. National Trust prowadzone urwisko pracę stabilizacji, aby zapobiec utracie budynku. [1] Napis wokół budynku brzmi: "Suave, Mari Magno turbantibus aequora Ventis e terra magnum alterius spectare Laborem." "Tis przyjemne, bezpieczne oto z brzegu / niespokojnych żeglarza i usłyszeć burze huk." Cytat z Lukrecjusz De Rerum Natura, Teraz częścią National Trust of Downhill Estate & Mussenden świątyni, tereny obejmujące Mussenden Temple, i jego dwór ( Downhill Castle ) są otwarte dla publiczności przez cały rok, od świtu do zmierzchu. [2] Sama świątynia jest otwarta na niektóre dni, a wstęp jest wolny. Świątynia z widokiem na zachód, nad Downhill Strand kierunku Magilligan Point i hrabstwie Donegal i wschodniej Castlerock plaży w kierunku Portstewart, Portrush i sprawiedliwego szefa. Świątynia uzyskała licencję utrzymywania ślubów cywilnych w 2007 roku. [3] Najbliższa stacja metra to stacja kolejowa Castlerock.

Elżbieta II

Elżbieta II, właśc. Elżbieta Aleksandra Maria (ang. Elizabeth Alexandra Mary, ur. 21 kwietnia 1926 w Londynie) – królowa Wielkiej Brytanii z dynastii Windsorów, koronowana 2 czerwca 1953, córka króla Jerzego VI i jego żony – Elżbiety Bowes- Lyon zw. Królową-Matką. Oprócz godności królowej Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej jest również głową 15 innych państw: Antigui i Barbudy, Australii, Bahamów, Barbadosu, Belize, Grenady, Kanady, Jamajki, Nowej Zelandii, Papui- Nowej Gwinei, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyn, Tuvalu i Wysp Salomona, które razem z Wielką Brytanią mają status tzw. Commonwealth realm.

Elżbieta Aleksandra Maria Windsor urodziła się na Bruton Street 17 w Mayfair w Londynie 21 kwietnia Jej ojcem był książę Yorku Albert, późniejszy król Jerzy VI. Jej matką była Elżbieta Bowes-Lyon, córka Claude'a Bowesa-Lyona, 14. hrabiego Strathmore i Kinghorne. Elżbieta została ochrzczona w Pokoju Muzycznym pałacu Buckingham przez Cosmo Langa, arcybiskupa Yorku. Jej rodzicami chrzestnymi byli: dziadek, król Jerzy V, i jego żona królowa Maria, Maria Windsor, Księżniczka Królewska i hrabina Harewood, Artur, książę Connaught i Strathearn, dziadek, lord Strathmore, oraz Mary Elphinstone, lady Elphinstone. Pierwsze imię otrzymała po swojej matce, drugie po swojej prababce, królowej Aleksandrze, trzecie po swojej babce, królowej Marii. Jako dziecko była nazywana przez swoją rodzinę "Lilibet". Dzieciństwo spędziła na Piccadilly Road 145, gdzie mieszkali wówczas Yorkowie. Jej wychowaniem zajmowała się niania, późniejsza pokojówka królowej, Margaret MacDonald, zwana "Bobo". Elżbieta była posłusznym dzieckiem, ale przekonanym o swojej wysokiej pozycji i dbałą o należną jej rangę. Kiedy w 1930 przyszły premier Neville Chamberlain zwrócił się do niej Dzień dobry, mała damo, księżniczka odpowiedziała mu: Nie jestem małą damą, jestem księżniczką Elżbietą. Jako wnuczka panującego brytyjskiego monarchy w linii męskiej miała prawo do tytułu "Jej Królewskiej Wysokości". Jej pełny tytuł brzmiał: Jej Królewska Wysokość Księżniczka Elżbieta z Yorku. W momencie urodzenia zajmowała trzecie miejsce w linii sukcesji do brytyjskiego tronu, po swoim stryju, księciu Walii, i ojcu. Mimo iż jej narodzinom towarzyszyło zainteresowanie społeczeństwa, było wówczas mało prawdopodobne, że Elżbieta odziedziczy tron Wielkiej Brytanii.

Na Zjednoczone Królestwo mówi się potocznie Anglia lub Wielka Brytania. Jednakże, Anglia to tylko nazwa jednej z części składających się na całe państwo a Wielka Brytania to wyspa, na której znajdują się: Anglia, Szkocja i Walia. Pełna nazwa Państwa to Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 1 na 8 osób zamieszkujących Anglię mieszka w Londynie Heathrow to największy port lotniczy Europy i pierwsze pod względem ilości obsługiwanych pasażerów lotnisko na świecie Największą temperaturą zanotowaną w Anglii było 38.5°C w Brogdale, Kent 10 sierpnia 2003 W Londynie żyje 12 milionów ludzi - jest to największe europejskie miasto Drugie pod względem liczby ludności miasto w Wielkiej Brytanii - Birmingham zamieszkuje ponad siedem razy mniej ludzi niż w Londynie. Anglicy są najbardziej otyłym narodem w europie % mężczyzn i 23% kobiet jest otyłych Najwyższą górą w Wielkiej Brytanii jest Ben Nevis w Szkocji - ma wysokość 1343 metrów Anglicy co nie trudno się dziwić piją najwięcej na świecie herbaty - 2,5 raza więcej niż Japończycy i 22 razy więcej niż Francuzi czy amerykanie. Uniwersytet Oxforda miał kiedyś prawo zabraniające studentom wnoszenia do klas łuków i strzał. Policja w Wielkiej Brytanii nie nosi broni palnej - jedynie w nagłych wypadkach. Szkoły publiczne w Anglii są w rzeczywistości bardzo drogie - kosztują średnio funtów za rok. Zwykłe szkoły które są darmowe nazywane są szkołami stanowymi - Pierwsze nowożytne igrzyska olimpijskie nie odbyły się w Atenach w 1896 roku ale w małym mieście Much Wenlock w 1850 roku - zainspirowały one francuskiego barona Pierra Coubertina do zorganizowania olimpiady ćwierć wieku później w Atenach. - Najstarsze publiczne ZOO otwarto w Londynie w 1828 roku Londyńskie lotnisko Heathrow jest największe na świecie pod względem ilości międzynarodowych pasażerów i trzecie pod względem wszystkich pasażerów. Londyn jest największym na świecie centrum finansowym - Jednym z głównych towarów eksportowych Anglii jest wołowina Pierwszym budynkiem, który wyprzedził pod względem wysokości Wielkie Piramidy była katedra Lincoln wybudowana w 1280 roku. 97 % anglików posiada samochód.

Wykonali: Agata Zawadzka Wiktor Nawrocki Wiktoria Siwińska Ada Jędrzejczak