Specyfika zachowań międzyorganizacyjnych Zachowania odbywają się na poziomie: indywidualnym (pojedynczych osób), grup (zespołów), ale także na poziomie całych organizacji. Zachowania między organizacyjne to trzeci, najbardziej ogólny poziom zachowań. Zachowania całych organizacji są najbardziej oczywistym przejawem podejmowanych w niej decyzji. Na zachowania całych organizacji bardzo duży wpływ wywierają zarówno wewnętrzne czynniki, różne sytuacje zachodzące w organizacji, jak i uwarunkowania zewnętrzne, które niejednokrotnie determinują ich zachowania.

Wewnętrzne uwarunkowania zachowań międzyorganizacyjnych Na zachowania organizacji wpływają posiadane przez nią zasoby (materialne, finansowe, informacyjne), zatrudnieni w niej ludzie (ich wiedza, umiejętności, motywacja do pracy), ale także szereg procesów zachodzących w jej wnętrzu czyli wewnętrznych uwarunkowań decydujących o tym, jaka jest organizacja i w konsekwencji - jak się zachowuje. Szereg z nich odnosić można zarówno do osoby (jednostki), jak i do całej organizacji (organizacja to suma osób).

Jednostka/osobowość To specyficzny wyróżnik danej osoby, wrażenie, jakie wywiera ona na innych. To kombinacja cech psychologicznych jednostki, które warunkują jego zachowania. Org./osobowość To wyróżnik danej organizacji, suma osobowości jej członków.

Jedn./temperament To jedna z cech osobowości (prawdopodobnie jedyna wrodzona), wyrażająca sposób (szczególnie szybkość i siłę) reagowania człowieka na wszystko, co go otacza, co się wokół niego dzieje. Org./temperament Związany jest z siłą, tempem i szybkością reakcji na pojawiające się w otoczeniu organizacji impulsy.

Jednostka/percepcja To proces, za pośrednictwem którego jednostka odbiera pojawiające się w otoczeniu sygnały, analizuje je, interpretuje i wykorzystuje w procesie zachowania. Org./percepcja To umiejętność wychwytywania pojawiających się w otoczeniu sygnałów, a co się z tym wiąże: wykorzystywanie szans, eliminowanie lub minimalizowanie wpływu zagrożeń.

Jedn./inteligencja To zdolność uczenia się, rozumienia otaczającego świata; to umiejętność aktywnego przetwarzania docierających do człowieka informacji i odpowiedniego ich wykorzystania. To zespół zdolności umysłowych umożliwiających sprawne wykorzystanie posiadanej wiedzy. Org./inteligencja Inteligencja organizacji to suma będącej w jej posiadaniu wiedzy, zarówno tej tkwiącej w pracownikach, skumulowanej w organizacji, jak i umiejętność wykorzystania wiedzy znajdującej się w otoczeniu. To umiejętność skutecznego, szybkiego przyjmowania informacji docierających do organizacji oraz wykorzystanie ich do większej efektywności podejmowanych decyzji.

Nieprzewidywalność i zmienność otoczenia powodują, że organizacje stają przez koniecznością przystosowania się do otoczenia. Można tego dokonywać różnymi sposobami: 1.technika buforów, 2.technika dominacji – to redukowanie najściślejszych zależności z otoczeniem w celu przejęcia większej kontroli nad nim, 3.technika zmiany otoczenia – organizacja stara się sama wyznaczać trendy w otoczeniu, zmieniać go, 4.technika przewidywania – organizacja w pełni kontroluje otoczenie, z wyprzedzeniem przewiduje zachodzące w nim zmiany.

Wpływ otoczenia na zachowania całych organizacji – sami, książka, str Otoczenie wywiera naciski na organizacje, które dotyczyć mogą różnorodnych zjawisk – sami, książka, str Modele zachowań organizacji uzależnione od sytuacji w otoczeniu J. Penca – sami, książka, str Wpływ globalizacji na zachowania całych organizacji – sami, książka, str. 125.