Muzyka niemiecka

Muzyka klasyczna

Johann Sebastian Bach ( ) Był kompozytorem i organistą niemieckim. Uczył się muzyki u ojca, starszego brata i organisty z Ohrdruf. Sam zaś studiował muzykę baroku poprzez kopiowanie utworów oraz słuchanie gry słynnych organistów.

Był nadwornym organistą i koncertmistrzem kapeli księcia Wilhelma Ernsta w Weimarze, kapelmistrzem i dyrektorem muzyki kameralnej na dworze księcia Leopolda w Köthen, Wybrany został także na kantora przy kościele Św. Tomasza w Lipsku. Funkcję tę pełnił do końca życia. Od 1729 kierował towarzystwem Collegium Musicum.

Twórczość Bacha, genialnego kompozytora epoki baroku, obejmuje wiele różnorodnych form i gatunków muzycznych. Do arcydzieł skomponowanych przez Bacha należą m.in.: Msza h-moll, Pasja wg św. Jana, Pasja wg św. Mateusza, Weihnachts- Oratorium, Magnificat D-dur oraz Koncerty brandenburskie.

Ludwig van Beethoven ( ) Uważany jest za jednego z największych kompozytorów wszechczasów. W wieku 8 lat pod kierunkiem ojca rozpoczął karierę pianisty. Później pobierał nauki u innych nauczycieli m.in. u J. Haydna. Jednakże z żadnego z nich nie był zadowolony.

Od około 1798 kompozytor cierpiał na postępującą głuchotę, co doprowadziło do całkowitej utraty słuchu w postępująca choroba popchnęła go niemal do samobójstwa. Wyrazem cierpienia artysty stał się słynny testament heiligensztadzki. Od 1815 kontaktował się z otoczeniem za pomocą zeszytów konwersacyjnych.

Beethoven był twórcą nowego myślenia muzycznego. Wywarł istotny wpływ na muzykę XIX i XX w. Rozluźnił klasyczne podejście do formy, harmonii, orkiestracji, wzbogacił technikę instrumentalną i kolorystykę, w nowoczesny sposób potraktował fortepian. Geniusz Beethovena najpełniej wyraził się w jego IX symfoniach, uwerturach orkiestrowych, sonatach fortepianowych, kwartetach smyczkowych i monumentalnych dziełach wokalno-instrumentalnych. Najbardziej znane to: V symfonia, IX symfonia, Sonata księżycowa czy Koncert fortepianowy Es-dur i Dla Elizy. Ostatnia część IX symfonii Beethovena „Oda do radości” jest hymnem Unii Europejskiej.

Richard Wagner urodził się 22 maja 1813 roku w Lipsku, zmarł 13 lutego 1883 r. w Wenecji. Niemiecki kompozytor okresu romantyzmu. Początkowo myślał o karierze literackiej, pilnie studiując - zwłaszcza dzieła dawnej literatury niemieckiej, zawierające wątki mityczne i legendarne. Pierwsze dzieła muzyczne nie zyskały większego uznania (opery Boginki, Zakaz miłości wg Miarki za miarkę Szekspira). Od roku 1836 był dyrektorem teatru w Królewcu, a po jego bankructwie w roku 1837, został dyrektorem teatru w Rydze. Liczne długi zmusiły go do ucieczki za granicę przed wierzycielami - od roku 1839 przebywał w Paryżu, gdzie cierpiał nędzę. Zbliżył się tam do najwybitniejszych kompozytorów swoich czasów: G. Meyerbeera, Berlioza, a zwłaszcza Liszta, z którym się zaprzyjaźnił. Ukończył wówczas operę według własnego libretta Latający Holender, którą wystawiono w Dreźnie wraz z inną operą - Rienzi; obydwie przyniosły Wagnerowi spory sukces i w 1843 roku mianowano go dyrygentem opery królewskiej w Dreźnie. Richard Wagner ( )

Festiwal Wagnerowski w Bayreuth – odbywający się od 1876 oku festiwal muzyczny w bawarskim mieście Bayreuth, poświęcony wyłącznie dziełom Ryszarda Wagnera. Miejscem festiwalu jest specjalny teatr w dużej mierze zaprojektowany przez samego kompozytora, zwany Festspielhaus. Dzieła wystawiane w Bayreuth Tzw. kanon z Bayreuth, wszystkie dzieła Wagnera obecne w standardowym repertuarze. (1843) Der fliegende Holländer (Latający Holender) (1845) Tannhäuser (1848) Lohengrin (1859) Tristan und Isolde (Tristan i Izolda) (1867) Die Meistersinger von Nürnberg (Śpiewacy norymberscy) Der Ring des Nibelungen (Pierścień Nibelunga) (1845) Das Rheingold (Złoto Renu) (1856) Die Walküre (Walkiria) (1871) Siegfried (Zygfryd) (1874) Götterdämmerung (Zmierzch bogów) (1882) Parsifal Festspielhaus w Bayreuth

Muzyka XX i XXI wieku

Najbardziej wpływowym kompozytorem niemieckim w I połowie XX wieku był Paul Hindemith. Grono zwolenników miał też twórca dodekafonii Arnold Schönberg, który w latach dwudziestych nauczał w Berlinie. Dojście do władzy Hitlera w 1933 r. położyła jednak kres wszelakim nowatorskim tendencjom i bardzo wielu muzyków, zwłaszcza żydowskiego pochodzenia, musiało emigrować. Stosunek do nowoczesnej sztuki był tak zły, że w 1938 zorganizowano wystawę „ zwyrodniałej muzyki ‘’: nowoczesnej i jazzowej. Paul Hindemith Arnold Schönberg

Po wojnie do głosu doszli kompozytorzy tacy jak Karl Amadeus Hartmann. Nadal tworzył też Carl Orff. W latach pięćdziesiątych rozwinęła się natomiast awangarda, której najwybitniejszym przedstawicielem ze strony niemieckiej był Karlheinz Stockhausen. Pierwsze studio muzyki elektronicznej powstało w Niemczech – w Kolonii. Po wojnie do głosu doszli kompozytorzy tacy jak Karl Amadeus Hartmann. Nadal tworzył też Carl Orff. W latach pięćdziesiątych rozwinęła się natomiast awangarda, której najwybitniejszym przedstawicielem ze strony niemieckiej był Karlheinz Stockhausen. Pierwsze studio muzyki elektronicznej powstało w Niemczech – w Kolonii. Karl Amadeus Hartmann Carl Orff Karlheinz Stockhausen

Od 2010 roku Niemcy zajmują trzecie miejsce na świecie na liście najbardziej dochodowych rynków muzycznych. Niemiecka scena muzyczna wykształciła się w wielu kierunkach, rozwijających się w szczególnie szybkim tempie w stolicy – Berlinie. Gwiazdy gatunków muzycznych pop i rock, takie jak Udo Lindenberg, Sarah Connor, Nena czy Xavier Naidoo, zdobyły sławę na całym obszarze niemieckojęzycznym, a także w całej Europie. Od 2010 roku Niemcy zajmują trzecie miejsce na świecie na liście najbardziej dochodowych rynków muzycznych. Niemiecka scena muzyczna wykształciła się w wielu kierunkach, rozwijających się w szczególnie szybkim tempie w stolicy – Berlinie. Gwiazdy gatunków muzycznych pop i rock, takie jak Udo Lindenberg, Sarah Connor, Nena czy Xavier Naidoo, zdobyły sławę na całym obszarze niemieckojęzycznym, a także w całej Europie. Sarah Connor

Od czasów powstania w latach 80., niemiecki punkrock jest rozprzestrzeniony na niemieckim rynku muzycznym. Do najpopularniejszych zespołów tego typu należą : Die Toten Hosen i Die Ärzte Od czasów powstania w latach 80., niemiecki punkrock jest rozprzestrzeniony na niemieckim rynku muzycznym. Do najpopularniejszych zespołów tego typu należą : Die Toten Hosen i Die Ärzte Die Toten Hosen

Gwiazdami pochodzącymi z Niemiec, a odnoszącymi sukcesy na skalę światową byli i są: Modern Talking, Scorpions, Rammstein. Bardzo popularnym zespołem jest również grupa Tokio Hotel, uznana prze amerykański magazyn Rolling Stone za „ najgorętszy towar eksportowy Niemiec”. Na uwagę zasługują również niemieckojęzyczni raperzy : Die Fantastische Vier, Bushido czy Sido. Gwiazdami pochodzącymi z Niemiec, a odnoszącymi sukcesy na skalę światową byli i są: Modern Talking, Scorpions, Rammstein. Bardzo popularnym zespołem jest również grupa Tokio Hotel, uznana prze amerykański magazyn Rolling Stone za „ najgorętszy towar eksportowy Niemiec”. Na uwagę zasługują również niemieckojęzyczni raperzy : Die Fantastische Vier, Bushido czy Sido. Tokio Hotel Sido

Taubertal-Festival lub Taubertal-Openair – festiwalmuzyczny organizowany corocznie od 1996 przez w dolinie rzeki Tauber w Rothenburg ob der Tauber w Bawarii. Obecnie organizowany jest przez KARO GmbH i Volkera Hirscha. Festiwal trwa 3 dni. W 2008 uczestniczyło w nim osób. Na festiwalu wystąpili m.in.: The Bates, HIM, Nightwish, Die Ärzte, Die Fantastische Vier, Fettes Brot, The Hives, Culcha Candela, Anti-Flag, The Cure, Bloodhound Gang, Silbermond, Subway to Sally, Schandmaul, In Extremo, Die Schröders, Turbonegro, H-Blockx, Donots, Pink, Ska-P I The Locos. I W 2009 wystąpili: Die Toten Hosen, Farin Urlaub Racing Team, Maximo Park, Taking Back Sunday, In Extremo, Flogging Molly, The Subways, The Rifles, Clueso, Sondaschule, Frittenude, Montreal Asaf Avidan & the Mojos.

Niemcy biorą udział w Konkursie Piosenki Eurowizji od samego początku, czyli od 1956 roku. Od czasu debiutu festiwalem w kraju zajmują się dwie stacje telewizyjne: Norddeutscher Rundfunk (NDR) (transmisja półfinałów krajowych selekcji oraz Konkursu Piosenki Eurowizji) i Das Erste (ARD; transmisja finału selekcji oraz Konkursu Piosenki Eurowizji). Przed Zjednoczeniem Niemiec państwo startowało na festiwalu jako RFN. Niemcy są jednym z krajów tzw. „Wielkiej Piątki” (wraz z Wielką Brytanią, Francją, Hiszpanią i Włochami), która ma zapewnione miejsce w finale dzięki płaceniu przez krajowych nadawców największych składek finansowych na rzecz festiwalu. Kraj tylko raz w historii nie wziął udziału w finale konkursu - w 1996 roku, ponieważ ówczesny reprezentant, Leon, nie przeszedł rundy kwalifikacyjnej ze swoim utworem „Blauer Planet”. Reprezentanci Niemiec dwukrotnie zajęli pierwsze miejsce w konkursie: 27.edycję festiwalu w 1982 roku wygrała Nicole z piosenką „Ein Bißchen Frieden”, a 55. Konkurs Piosenki Eurowizji zwyciężył utwór „Satellite” wykonany przez Lenę. Dzięki temu kraj organizował konkurs w 1983 i 2011 roku. Niemcy były również gospodarzami 2. edycja festiwalu 1957 roku.

Tradycja i przyszłość Tradycja ma w Bawarii wielkie znaczenie. Przyszłość również. Mieszkańcy Bawarii mają pełną świadomość, że żyją w kraju, który będąc jednym z najstarszych europejskich krajobrazów kulturowych z ponad 1500-letnią historią należy do czołówki najnowocześniejszych państw Europy. W Bawarii tradycja i postęp podają sobie ręce. Bawaria to sposób na życie. Sposób pogodny i spokojny, czasem nieco uparty, ale zawsze z odpowiednią dozą poczucia rzeczywistości. Słynne motto „Liberalitas Bavarica” brzmi przecież: żyj i pozwól żyć innym. Tradycja bawarska żyje. Liczne koła i kluby folklorystyczne oraz orkiestry muzyczne są tu autentycznym wyrazem miłości mieszkańców do swojego kraju. Wiele osób angażuje się społecznie w pielęgnowanie przekazywanych z pokolenia na pokolenie tradycji i obyczajów. Troska o tradycję jest w Bawarii na porządku dziennym, a noszenie strojów ludowych przyjęte w każdym towarzystwie i na każdą okazję. Najpopularniejszym bawarskim instrumentem folklorystycznym jest akordeon.

Dziękujemy za uwagę Przygotowali : Aleksandra Bieda Natalia Leśniczek Kacper Wójcik