Wykład II 1. Podręczny sprzęt gaśniczy, z którym możemy się spotkać w zakładzie pracy. 2. Zachowanie się tłumu w sytuacji zagrożenia. 3. Prawidłowe działania podejmowane po zauważeniu pożaru. 4. Tworzenie skutecznego planu ewakuacyjnego.

Sprzęt gaśniczy

Koc gaśniczy – sposób użycia chwytamy koc oburącz za uchwyty zwisające u dołu futerału, rozwijamy koc przez strzepnięcie, podbiegamy do ognia narzucamy koc na palący się przedmiot i przez przyduszenie obrzeży staramy się dokładnie odizolować miejsce pożaru od dostępu powietrza możemy użyć przy ewakuacji. Ludzi tak , bo gaśnica…

Odizolowanie miejsca pożaru od dostępu powietrza

Gaśnice Urządzenie (najczęściej przenośne) służące do gaszenia pożarów. Mniejsze gaśnice stosuje się w samochodach, większe w obiektach publicznych i przemysłowych. Istnieją także tzw. agregaty gaśnicze złożone z jednej lub więcej dużych gaśnic, umieszczonych na dwukołowym podwoziu i zaopatrzonych we wspólną dyszę. Gaśnice mają kolor czerwony. Jedynym wyjątkiem jest gaśnica śniegowa, która może mieć także kolor srebrny. Każda gaśnica posiada etykietę opisującą jej przeznaczenie i sposób użycia. Prawidłowo zamontowana gaśnica, musi być umieszczona na specjalnym zaczepie do haka na ścianie, bądź umieszczona w objemce na podłodze Pożar samochodu

Przeglądy i konserwacja gaśnic Przepisy dopuszczają konserwację i przegląd gaśnic raz w roku Większość gaśnic wymaga wymiany środka gaśniczego co 5 lat (wyjątkiem są gaśnice śniegowe, które mają termin ważności 10 lat). Gdy strzałka na manometrze znajduje się poniżej zielonego pola Uszkodzenia mechaniczne, zerwane plomby. Dzieci w szkołach

Podział pożarów w zależności od palącego się materiału i sposobu jego spalania pożary ciał stałych pochodzenia organicznego, np.: drewno, papier, węgiel, słoma, tekstylia, tworzywa sztuczne. pożary cieczy palnych i substancji stałych topiących się wskutek ciepła wytwarzającego się przy pożarze, np.: benzyna, tłuszcze, oleje, żywice, smoła, woski, rozpuszczalniki, alkohole. pożary gazów, np.: acetylen, metan, propan, wodór, gaz ziemny i miejski itp. pożary metali, np.: aluminium, sód, potas, lit, magnez. pożary tłuszczu i oleju w urządzeniach kuchennych

Ze względu na sposób magazynowania czynnika roboczego (gazu napędowego) wyróżniamy gaśnice X – gaśnice pod stałym ciśnieniem, w którym czynnik roboczy znajduje się w tym samym zbiorniku co środek gaśniczy Y – gaśnice, w których czynnik roboczy wyrzucany jest na zewnątrz w wyniku reakcji chemicznej Z – gaśnice, w których czynnik roboczy znajduje się w osobnym zbiorniku. Z kolei środek gaśniczy może być magazynowany w zbiorniku G w oddzielnym zbiorniku

Etykiety informacyjne na przenośnym sprzęcie gaśniczym

Typy gaśnic – gaśnice proszkowe ZALETY nietoksyczność, neutralność duża zdolność penetracji ognia, chłodzenie i tworzenie warstwy izolacyjnej przed ogniem możliwość gaszenia urządzeń elektrycznych proszki fosforanowe posiadają zwiększoną odporność na wilgoć, wstrząsy i gaszą pożary grupy A gasi skutecznie pożary gazów ZASTOSOWANIE proszki fosforanowe gaszą pożary grupy A, B, C proszki węglanowe gaszą pożary grupy B, C urządzenia elektryczne pod napięciem do 1 kV pożary grup D (proszek D)

Typy gaśnic – gaśnice proszkowe PRZECIWWSKAZANIA nie powinno się gasić: części ruchomych maszyn komputerów i sprzętu elektronicznego DZIAŁANIE wyciągnąć zawleczkę bezpieczeństwa nacisnąć dźwignię, lub zbijak uwolniony proszek i jego wydajność kontroluje się zaworem

Gaśnice proszkowe Parametry GP-6Z GP-8Z GP-12Z Masa proszku LB2 GP-1X GP-2X Masa proszku LB2 Masa proszku LB3 Czynnik roboczy Ciśnienie robocze Zasięg strumienia gaśniczego Czas działania Zakres stosowania w temperaturach 1kg 0,75kg azot 12at 5m 6-7s -40do+60st.C 2kg 1,5kg 12at. 7-9s Parametry GP-6Z GP-8Z GP-12Z Masa proszku LB2 Masa proszku LB3 Czynnik roboczy Ciśnienie robocze Czas działania 6kg 4,5kg CO2 8at. 15s 8kg 6,7kg 20s 12kg 9kg 30s

Typy gaśnic – gaśnice śniegowe ZALETY • środek gaśniczy nie wymaga uwolnienia czynnika wyzwalającego • zbija mechanicznie płomień dzięki sile podmuchu • działa tłumiące wypychając tlen gazem obojętnym • działa chłodzące, temperatura CO2: -78°C • nie pozostawia śladów po użyciu • stosuje się do gaszenia urządzeń pod napięciem ZASTOSOWANIE pożary grupy B i C urządzenia i instalacje pod napięciem do 1 kV                                                  

Typy gaśnic – gaśnice śniegowe PRZECIWWSKAZANIA nie wolno gasić: pożarów siarki, węgla, metali lekkich, materiałów, obok których są związki cyjanków palących się ludzi silnie rozgrzanych elementów konstrukcji urządzeń DZIAŁANIE wyciągnąć zawleczkę nacisnąć dźwignię uwalniającą CO2 wydajność kontrolować zaworem                                                  

gaśnice śniegowe Parametry GS-6X GS-1,5X Środek gaśniczy Masa środka gaśniczego Pojemność butli Ciśnienie robocze Czas działania Masa całkowita Zasięg strumienia gaśniczego Zakres stosowania w temperaturach CO2 6kg 8 l 58 – 70 at 60s. 23 kg 3m -25 do 30’C 1,5 kg 2 l 15s. 7,5 kg 2,5m

Typy gaśnic – gaśnice pianowe ZALETY zapewnia szybkie chłodzenie przez skroplenie środka w kontakcie z pożarem tworzy powłokę odcinającą wydzielanie par palnych cieczy i uniemożliwia ponowne zapalenie może być użyta do gaszenia urządzeń elektrycznych, jeżeli posiadają informacje o dopuszczeniu ZASTOSOWANIE pożary grupy A, B

Typy gaśnic – gaśnice pianowe PRZECIWWSKAZANIA nie gasić: ciał reagujących z wodą, jak np. sód, potas, karbid, wapno ciał palących się w postaci żaru w wysokich temperaturach instalacji i urządzeń elektrycznych pod napięciem DZIAŁANIE wyciągnąć zawleczkę bezpieczeństwa nacisnąć dźwignię skierować zawór na źródło ognia naciskając dźwignię

Gaśnica pianowa Parametry GWP – 12Y GWP – 10X Środek gaśniczy Czynnik roboczy Ciśnienie robocze Zasięg strumienia gaśniczego Czas działania Masa całkowita Ciśnienie przerywające płytkę bezpiecznikową Temperatura krzepnięcia ładunku letniego Temperatura krzepnięcia ładunku zimowego zasada NaHCO3 + kwas H2SO4 CO2powstały w wyniku r-ji 6at 7m 55s 19kg 15at - 30C - 250C R-r lekkiej wody Azot 11at 5m 45s 13kg -- - 10C

Urządzenia gaśnicze układów elektronicznych przeznaczone są do gaszenia np.: monitorów, komputerów, sprzętu RTV, rozdzielni i szaf sterowniczych znajdujących się pod napięciem, urządzenie nie powoduje powstania zjawiska tzw. szoku termicznego, jaki powstaje w czasie użycia typowej gaśnicy śniegowej, urządzenie posiada prądownicę, która umożliwia precyzyjne kierowanie strumieniem gazu podczas gaszenia, nie powodując zniszczeń w najbliższym otoczeniu.

Gaśnica GWG-2x ABF Zawarty w gaśnicy FUREX CASA po rozpyleniu do w specjalnej dyszy wytwarza pianą, która odporna jest na wysoką temperaturę i nie powoduje gwałtownego wyrzutu palącego się tłuszczu (jak w przypadku wody). Ponadto warstwa izolacyjna piany stanowi zabezpieczenia przed ponownym samozapłonem. Oprócz tego wszystkie obiekty posiadające kuchnię muszą mieć gaśnicę GWG-2AF przeznaczoną do gaszenia pożarów typu F czyli pożarów olejów i tłuszczów w urządzeniach kuchennych.

Zasady gaszenia ognia przy pomocy podręcznego sprzętu gaśniczego

Wodą nie wolno gasić: 1. Substancji, które pod wpływem wody wytwarzają ciepło i gazy palne (sód, karbid, potas), 2. Płynów łatwopalnych lżejszych od wody (nafta, benzyna, olej opałowy), 3. Instalacji i urządzeń elektryczne pod napięciem

Rozmieszczenie gaśnic: W miejscach narażonych na działanie ciepła W obiektach wielokondygnacyjnych w tych samych miejscach, jeżeli pozwalają na to warunki. Maksymalna odległość od gaśnic powinna wynosić 30m W miejscach łatwo dostępnych i widocznych Przy wejściach do budynku Na klatkach schodowych Na korytarzach Przy wyjściach z pomieszczeń

Wymagania dla gaśnic: Rodzaj gaśnic powinien być dostosowany do gaszenia grup pożarów, które mogą wystąpić w obiekcie Do gaśnicy powinien być zapewniony dostęp szerokości 1m Odległość z każdego miejsca w obiekcie do najbliższej gaśnicy nie powinien być większy niż 30m 2kg lub 3dm³ środka gaśniczego powinno przypadać na każde: 100m² powierzchni strefy pożarowej budynku niechronionej SUG 300m² powierzchni strefy pożarowej budynku chronionego SUG

Hydrant wewnętrzny PRZEZNACZENIE Węże półsztywne – fi 25 i fi 33 Hydrant jest to urządzenie służące do bardzo efektywnego zwalczania pożarów dzięki natychmiastowemu dostępowi ciągłego zaopatrzenia w wodę. Węże półsztywne – fi 25 i fi 33 Węże płaskoskładane – fi 52 Zawór hydrantowy – fi 52 (bez węża)

Użycie podręcznego sprzętu gaśniczego w czasie pożaru W razie pożaru należy: otworzyć drzwiczki chwycić prądownicę i podbiec z nią do ognia , rozwijając wąż wyrównać skręty i załamania węża otworzyć zawór hydrantu skierować strumień wody na ogień W razie potrzeby przedłużyć wąż. Przedłużając należy zamknąć dopływ wody Hydrantu nie wolno używać do gaszenia instalacji elektrycznych pod napięciem

Kontrola osób odpowiedzialnych Odpowiedzialna osoba lub jej reprezentant powinna prowadzić regularną kontrolę wszystkich zaworów hydrantowych i hydrantów, czy: -są na swoim miejscu, -są nie zastawione, widoczne, mają czytelne oznakowanie i instrukcję, -nie mają widocznych uszkodzeń, korozji lub wycieków. Osoba odpowiedzialna powinna podjąć niezwłoczne działania w celu usunięcia zauważonych nieprawidłowości.

instrukcja obsługi jest czysta i czytelna Kontrola roczna – przeprowadzana przez kompetentny personel, który sprawdza, czy: urządzenia nie są zastawione, nie są uszkodzone , elementy nie są skorodowane, nie ma przecieków instrukcja obsługi jest czysta i czytelna miejsce umieszczenia jest oznakowane mocowania do ściany są odpowiednie, nie są obruszone i trzymają pewnie wypływ wody jest równomierny i dostateczny (wskazane jest użycie wskaźnika wypływu oraz miernika ciśnienia) miernik ciśnienia (jeżeli jest zastosowany) pracuje prawidłowo i w swoim zakresie pomiarowym

Jeżeli konieczne są poważniejsze naprawy zawór hydrantowy lub hydrant powinien być oznakowany "NIECZYNNY" i kompetentna osoba powinna powiadomić o tym użytkownika/właściciela. Niemiłe niespodzianki

Co 5 lat wszystkie węże i hydranty powinny być poddane próbie ciśnieniowej na maksymalne ciśnienie robocze instalacji zgodnie z EN 671-1 i EN 671-2.

Osoby odpowiedzialne powinny przechowywać zapisy o wszystkich przeglądach instalacji. Książka kontroli powinna zawierać: datę (miesiąc i rok) przeglądu i testów zapis wyników testów wykaz i data zainstalowania części zamiennych data (miesiąc i rok) następnego przeglądu i testów wykaz wszystkich hydrantów i zaworów hydrantowych

Oznakowanie DROGI EWAKUACYJNEJ w zakładzie pracy Na podstawie § 4 ust 2 pkt 4) rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010r w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów zarządca obiektu (z wyjątkiem budynków mieszkalnych jednorodzinnych) oznakowuje znakami zgodnymi z Polskimi Normami:

a) drogi ewakuacyjne oraz pomieszczenia, w których w myśl przepisów techniczno – budowlanych wymagane są co najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne, w sposób zapewniający dostarczenie informacji niezbędnych do ewakuacji b) miejsca usytuowania urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic, c) miejsca usytuowania nasady umożliwiającej zasilanie instalacji wodociągowej przeciwpożarowej, d) kurków głównych instalacji gazowej, e) pomieszczenia i tereny z materiałami niebezpiecznymi pożarowo, f) drabiny ewakuacyjne, rękawy ratownicze, pojemniki z maskami ucieczkowymi, miejsca zbiórki do ewakuacji, lokalizację kluczy do drzwi ewakuacyjnych g) dźwigi dla straży pożarnej h) ppoż zbiorniki wodne, punkty poboru wody, i) drzwi przeciwpożarowe, drogi pożarowe j) miejsca zakwalifikowane jako strefy zagrożenia wybuchem

Polska Norma PN-92/ N-01256-05 - Znaki bezpieczeństwa Polska Norma PN-92/ N-01256-05 - Znaki bezpieczeństwa. Zasady umieszczania znaków bezpieczeństwa na drogach ewakuacyjnych i drogach pożarowych Przy rozmieszczeniu znaków ewakuacyjnych należy zwrócić uwagę na ich usytuowanie w stosunku do źródeł światła. Należy dążyć do umieszczania znaków ewakuacyjnych możliwie blisko źródła światła w celu zapewnienia ich dostatecznej luminacii. Wymiary znaków ewakuacyjnych są uzależnione od odległości z jakiej znak ten powinien być dostrzegany przez ewakuujących się ludzi

Odległość widzenia [m] Wysokość liter wielkich [mm] Rozmiary znaku WYJŚCIE EWAKUACYJNE powinny być dostosowane do odległości, z jakiej ten znak powinien być dostrzegany przez ewakuujących się ludzi Odległość widzenia [m] Wysokość liter wielkich [mm] Szerokość znaku [mm] Wyjście ewakuacyjne Do 20 50 200 Powyżej 20 do 30 75 300 Powyżej 30 do 40 100 400

Znak WYJŚCIE EWAKUACYJNE należy stosować do oznakowania drzwi przegradzających ustaloną drogę ewakuacji, takich jak: wyjścia ewakuacyjne z pomieszczeń, w których są wymagane co najmniej dwa takie wyjścia; wyjścia prowadzące z budynku, innego obiektu budowlanego na zewnątrz; wyjścia prowadzące do innej strefy pożarowej, w tym na obudowaną i zamkniętą drzwiami klatkę schodową w budynku o wysokości ponad 25 m (wysokim lub wysokościowym); wyjścia prowadzącego przez przedsionek i drzwi wyjściowych z przedsionka. Znak WYJŚCIE EWAKUACYJNE powinien być umieszczony nad drzwiami

Znak DRZWI EWAKUACYJNE i znak KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ należy stosować do oznakowania drzwi skrzydłowych przegradzających ustaloną drogę ewakuacyjną Znakowi DRZWI EWAKUACYJNE powinien towarzyszyć znak KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ umieszczony na drodze ewakuacyjnej, chyba że drzwi są bezpośrednio widoczne. W przypadku zmiany kierunku drogi ewakuacyjnej za drzwiami skrzydłowymi przegradzającymi ustaloną drogę ewakuacyjną należy znak DRZWI EWAKUACYJNE i znak KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ umieścić razem nad drzwiami skrzydłowymi. W przypadku gdy droga ewakuacyjna nie zmienia kierunku, nad drzwiami skrzydłowymi należy umieścić sam znak DRZWI EWAKUACYJNE

Znak KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ należy stosować do oznakowania miejsc, w których kierunek ewakuacji może budzić wątpliwości, a mianowicie: gdy nie jest widoczny znak WYJŚCIE EWAKUACYJNE lub znak DRZWI EWAKUACYJNE; gdy widoczny jest więcej niż jeden znak WYJŚCIE EWAKUACYJNE, a ludzie zgodnie z planem ewakuacji powinni przemieszczać się tylko w kierunku jednego z tych znaków.

KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ SCHODAMI W DÓŁ W GÓRĘ Powyższe znaki należy stosować wówczas, gdy droga ewakuacyjna przebiega schodami. Znaki te powinny być umieszczone: na ścianie przylegającej do tego biegu schodów którymi prowadzi droga ewakuacyjna, jeżeli znak ten będzie widoczny z korytarza lub pomieszczeń wychodzących bezpośrednio na schody; nad drogą ewakuacyjną prostopadle do kierunku ruchu ludzi, w osi tego biegu schodów, którymi przebiega droga ewakuacyjna; nad drzwiami przegradzającymi drogę ewakuacyjną, jeżeli bezpośrednio za nimi znajdują się schody usytuowane na przedłużeniu dotychczasowej drogi, prostopadle do dotychczasowej drogi, przy czym droga ewakuacyjna prowadzi na najbliższy z biegów tych schodów.