Program poprawy efektywności wychowania w SOSW im

Prezentacja na temat: "Program poprawy efektywności wychowania w SOSW im"— Zapis prezentacji:

1 Program poprawy efektywności wychowania w SOSW im
Program poprawy efektywności wychowania w SOSW im. Marynarza Polskiego w Damnicy W ramach obszaru: Efektywne planowanie i realizacja profilaktyki zagrożeń Opracowanie: wicedyr Mirosława Sawicka

2 Najważniejsze oddziaływania zawarte w programie placówki:
Poprawa frekwencji uczniów na zajęciach szkolnych. Zwiększenie zaangażowania rodziców w życie Ośrodka oraz aktywizowanie ich na rzecz wspierania i podnoszenia efektywności procesu wychowania. Zapewnienie uczniom bezpieczeństwa podczas przerw śródlekcyjnych. Realizacja indywidualnych form wsparcia dla uczniów. Realizacja programów przeciwdziałania przemocy, uzależnieniom i innym patologiom. Podnoszenie jakości pracy wychowawczej nauczycieli.

3 1.Ustawiczne dążenie placówki do poprawy efektów wychowania
1. Opracowanie i wdrożenie „Programu poprawy efektywności wychowania” w roku 2006/07 to nie tylko efekt zalecenia zewnętrznego organu kontrolującego nasz Ośrodek. 2. Opracowanie tego programu jest przede wszystkim konsekwencją pedagogiczną popartą wnioskami z ewaluacji codziennych oddziaływań wychowawczych całego zespołu nauczycielskiego. 3. Ten program był zatem kontynuacją naszych wewnętrznych działań naprawczych realizowanych w roku szkolnym 2005/06. 4. Podjęte kroki to efekt rzetelnej, uczciwej analizy osiągniętego poziomu wychowania naszych uczniów w odniesieniu do przyjętych ogólnie w społeczeństwie i szkole norm i wzorców, a także oczekiwań wszystkich nauczycieli, rodziców i najbliższego otoczenia. 5. Bez krytycznego oraz kreatywnego podejścia do siebie i własnych umiejętności wychowawczych doskonalenie efektów wychowania – w mojej opinii - jest niemożliwe.

4 2. Poprawa frekwencji uczniów na zajęciach lekcyjnych i pozalekcyjnych, głównie RI
Podejmowanie szczegółowych czynności służących zacieśnieniu współpracy nauczycieli, wychowawców grup, zespołu specjalistów (pedagog, psycholog, socjoterapeuta), rodziców i dyrekcji w celu podniesienia poziomu frekwencji głównie w klasach „A” SP i G. Działania nauczycieli objęte monitorowaniem i nadzorem dyrekcji placówki: 1) szybkość reagowania i podejmowania interwencji przez poszczególnych nauczycieli i wychowawców klas, 2) stopień współpracy i współodpowiedzialności między n-mi, 3) przestrzeganie wewnętrznych procedur związanych ze zwalnianiem uczniów z zajęć, ucieczkami, wagarami i innymi, 4) prawidłowość prowadzenia dokumentacji w zakresie frekwencji, usprawiedliwiania nieobecności uczniów na zajęciach. Nadrzędne zadanie to maksymalne zacieśnienie nadzoru ze strony n-li nad uczniami w celu uniemożliwienia im oraz zniechęcenia ich do wybiórczych ucieczek, spóźnień i wagarów. - cotygodniowe omawianie frekwencji klasy z uczniami klas „A”, - indywidualne rozmowy z uczniami i rodzicami (opiekunami),- nadzorowanie punktualnego przychodzenia na lekcje po przerwie, - powiadamianie policji o ucieczkach i wagarach uczniów,- prowadzenie konkursu w kategorii klas „A” i ZET na najwyższą frekwencję, - dokonywanie comiesięcznej analizy frekwencji uczniów wszystkich szkół i klas, - aktywne pełnienie dyżurów przez nauczycieli, przestrzeganie wewnętrznych procedur - prowadzenie raz w miesiącu apeli szkolnych, współpraca z wójtami gmin w zakresie spełniana obowiązku szkolnego

5 3. Efekty i wnioski z podjętych działań
1. Konieczność mocnego przesunięcia uwagi pedagogicznej z dydaktyki na wychowanie. 2. Dobrowolna zmiana bądź „wymuszenie” lepszej jakości pracy wychowawczej oraz pracy zespołowej grona w myśl zasady: Każdy nauczyciel jest najpierw i przede wszystkim wychowawcą. 3. Analiza kontekstowa pokazuje, że niska frekwencja w klasach „A” spowodowana jest nieobecnością kilku, najczęściej pełnoletnich, pracujących już uczniów, którzy po jakimś czasie są skreślani z listy. 4. Natomiast indywidualny wskaźnik frekwencji wielu uczniów klas „A” wzrósł od 2 do 7 %, najbardziej u tych, gdzie była dobra współpraca z rodzicami lub opiekunami. 5. W zespołach edukacyjno-terapeutycznych średnia frekwencja, która generalnie jest wysoka, w II semestrze została utrzymana na poziomie tej z I semestru, w gimnazjum wzrosła prawie o 4%, dzięki czemu całoroczna frekwencja w klasach ZET wszystkich szkół jest wyższa od semestralnej prawie o 1%. Wskaźnik obecności uczniów z lekkim upośledzeniem najgorzej uczęszczających na zajęcia wynosił w 2006/07 15% - 20%. W ZET ych wysoki wskaźnik frekwencji oscyluje od 3 lat w granicach 85 – 97 %. Są miesiące stuprocentowej frekwencji w niektórych zespołach.

6 4. Odpowiedzialność uczniów za własny rozwój i efekty uczenia się
1. Problem systematycznego uczęszczania uczniów zakwalifikowanych na zajęcia rewalidacji indywidualnej. 2. Zagadnienie to nie zostało ujęte w „Programie poprawy ...”, ale było i jest dalej podejmowane w naszej szkole jako ważny element wychowania młodych ludzi w poczuciu współodpowiedzialności za efekty procesu nauczania - uczenia się, a tym samym własny rozwój. 3. Najczęstsze przyczyny nieobecności uczniów na zajęciach korekcyjno- kompensacyjnych, logopedycznych, dydakt. – wyrównawczych to: ogólna niechęć do nauki i wysiłku, niska świadomość trudności, brak motywacji i aspiracji życiowych, poczucie niskiej wartości oraz wstydu, zamykanie się w sobie i unikanie zajęć. 4. Efekt podjętych działań to sporządzenie dla danej klasy szczegółowych tygodniowych planów zajęć (z uwzględnieniem planu lekcji i dojazdów uczniów), w których każdy uczeń przypisany jest do konkretnego dnia, godziny oraz 1 – 2, a niekiedy 3 nauczycieli, a także zwiększenie obecności uchylających się uczniów na zajęciach RI. Tak sporządzone plany pracy indywidualnej uczniów są bardzo dobrym rozwiązaniem organizacyjnym, jasnym, czytelnym i łatwym do przestrzegania dla uczniów z upośledzeniem umysł.(choć i tak nie raz konieczne są zmiany i przesunięcia w danym tygodniu). Stałość dnia, godziny i N-la utrudnia, a nawet uniemożliwia uchylanie się od obowiązku uczęszczania na wskazane zajęcia, daje możliwość łatwej wzajemnej kontroli.

7 5. Rodzice - nasi konieczni sprzymierzeńcy w procesie poprawiania efektów wychowania
1. Kroki podjęte w celu zwiększenia zaangażowania rodziców w życie placówki i proces wychowania ich dzieci: skuteczne powiadamianie o zebraniach klasowych, przeprowadzenie wszystkich planowych i dodatkowych spotkań z rodzicami, ogólna debata dyrekcji i zespołu specjalistów z rodzicami nt. sposobów ograniczenia agresji i przemocy wśród naszych uczniów, przeprowadzenie w VI 2007r. ankiety wśród rodziców klas „A” i ZET dotyczącej problemu współpracy rodziców ze szkołą, kreatywna postawa nauczycieli, szukanie sposobów na włączanie rodziców w proces wychowania, nauczyciele dokonali analizy udziału rodziców w spotkaniach klasowych, a także analizy ich inicjatywy w podejmowaniu kontaktów z wychowawcą klasy i nauczycielami danych zajęć, wyniki badań i analiz dyrekcja przedstawiła Radzie Rodziców, a wychowawcy klas szerszemu gronu rodziców w swoich klasach. Bardzo ważnym punktem debaty był wpływ wzorców środowiska rodzinnego na kształtowanie się zachowań i postaw dzieci. Spośród rodziców uczniów z lekkim upośl. ankietę wypełniło 15 –stu na 49 uczących się w tych klasach. Spośród rodziców uczniów klas ZET ankietę wypełniło (nieco inną i krótszą) 33 na ponad 60 uczących się w tych klasach.

8 6. Pozytywne zmiany podjętych działań dotyczące wsparcia ze strony rodziców:
1. zauważalna (w liczbach) poprawa frekwencji rodziców na zebraniach i wywiadówkach, 2. bardzo dobra współpraca, duże zaangażowanie i częste spotkania z Radą Rodziców OSW, 3. docenianie przez Radę Rodziców pracy i wysiłków nauczycieli, dyrekcji – ufundowanie na koniec roku nagród książkowych dla najlepszych pedagogów (zwyczaj ten jest kontynuowany), 4. przewaga kontaktów indywidualnych i telefonicznych z rodzicami nad spotkaniami grupowymi (z powodu trudnego dojazdu, braku środków i względów rodzinnych), 5. generalnie rodzice dobrze oceniają pracę grona, akceptują w pełni przyjęte wartości wychowawcze, dostrzegają zalety szkoły i deklarują swą pomoc, jednak w ankietach nie zgłaszali żadnych propozycji ani oczekiwań dotyczących programu wychowawczego. Pod koniec roku na ogólne zebrania z dyrekcją Ośrodka przychodziło dwudziestu kilku rodziców, podczas gdy na początku roku gościliśmy ich kilkunastu. Wyniki ankiet wskazują, że systematycznie w zebraniach uczestniczy ponad 50% rodziców uczniów klas ZET i tylko 26,6% rodziców uczniów klas „A”. Od czasu do czasu w zebraniach uczestniczy 53% rodziców uczniów klas „A” oraz 39% rodziców uczniów klas ZET.

9 7. Wnioski do dalszej pracy
Szukanie porozumienia z rodzicami, szczególnie w placówce kształcenia specjalnego, i budowanie prawidłowych relacji z nimi na rzecz wspierania efektywności wychowania jest procesem niekończącym się, wymagającym od nauczycieli ogromnego zaangażowania, determinacji i pomysłowości. Czy tak powinno być? Zwłaszcza w świetle dalszych wniosków. 1. Generalnie rodzice nie przejawiali żadnej lub prawie żadnej inicjatywy w nawiązywaniu kontaktów z wychowawcą klasy, nauczycielami szkoły. 2. Frekwencja rodziców na zebraniach była bardzo różna w zależności od zespołu klasowego rodziców i lat pracy wychowawcy z tym zespołem. Chociaż generalnie niska, jest jeden ZET, w którym frekwencja rodziców na zebraniach wynosi 100%. 3. Wnioskować o tworzenie takich zapisów prawnych, które w praktyce wymuszą zainteresowanie obojętnych rodziców wychowaniem i edukacją ich dzieci.

10 8. Działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa podczas przerw śródlekcyjnych:
1. dyrektorzy zintensyfikowali kontrole w zakresie pracy nauczycieli na dyżurach, 2. uszczegółowiono „Regulamin dyżurów”; w tym roku również dokonano jego ewaluacji i wprowadzono korekty, 3. rozpoczęto wdrażanie uczniów z samorządu uczniowskiego do współpełnienia dyżurów z nauczycielami (z powodzeniem), 4. nadzór pedagogiczny skupiał się na doskonaleniu pracy opiekuńczo - wychowawczej w zakresie punktualności i przestrzegania regulaminu dyżurów oraz systematycznego i konsekwentnego rozwiązywania „małych”, codziennych problemów wychowanków bądź zaspokajaniu ich specyficznych potrzeb, 5. uzyskaliśmy pomoc od rodziców oczekujących w szkole na swoje dzieci – ich nadzór i prawidłowe reakcje na negatywne zachowania uczniów stanowią wielkie wsparcie dla dyrekcji i grona.

11 9. Osiągnięte efekty w zakresie zapewnienia uczniom bezpieczeństwa podczas przerw
1. Pomoc uczniów z samorządu uczniowskiego jest bardzo cenna, należało jednak jasno i precyzyjnie określić czynności uczniów wspomagających pracę nauczycieli, w celu wyeliminowania wszelkich nadużyć. 2. Uczniowie z I etapu edukacyjnego pozostają pod ciągłą opieką n-li, tj. po zakończeniu lekcji są przekazywani bezpośrednio do rąk nauczyciela świetlicy lub wychowawcy grupy internackiej. 3. Nauczyciele więcej czasu i wysiłku poświęcają na konsekwentne rozwiązywanie małych, uciążliwych problemów dnia, związanych z przezywaniem się, popychaniem, dokuczaniem czy biciem. 4. Zaobserwowaliśmy prawidłowe postawy u uczniów, którzy wcześniej ich nie prezentowali w zakresie zapobiegania przemocy. 5. Wzmożony nadzór pedagogiczny nad dyżurami doprowadził do lepszej pracy n-li i podniesienia poziomu bezpieczeństwa uczniów. Lepsza praca N-li przejawia się w punktualnym schodzeniu na dyżury, systematycznym reagowaniu na wszelkie zagrożenia i przejawy złego zachowania, na większej konsekwencji i rozliczaniu negatywnych zachowań z przerwy. Jako wicedyrektor udzielam znacznie mniej uwag, zaleceń N-om, przeprowadzam mniej rozmów nt. prawidłowego pełnienia dyżurów.

12 10. Udzielanie indywidualnego wsparcia uczniom
Działania mające na celu poprawę osobistego i społecznego funkcjonowania uczniów były realizowane głównie przez pedagoga i wychowawców klas (psychologa w tym okresie nie było). Ponad 80 spotkań i rozmów uczniów z pedagogiem tylko w II semestrze, ponad 60 indywidualnych rozmów z rodzicami, wiele wizyt pedagoga i nauczycieli w domach rodzinnych, 7 zajęć profilakt. – wych. dla wybranych grup uczniów, 3 zespoły wychowawcze, rozwiązujące problemy uczniów wagarujących i pijących alkohol, szereg kontaktów z policją, GOPS- mi i sądami rodzinnymi obrazują zakres działań podejmowanych w ramach udzielania uczniom indywidualnej pomocy bądź rozwiązania indywidualnego przypadku. W pracy wychowawczej położenie nacisku na przestrzeganie takich zasad: nauczyciel reaguje natychmiast, z różnych źródeł czerpie informacje nt. ucznia, jest konsekwentny i skrupulatny w postępowaniu wyjaśniającym, co dotyczy też dokumentacji. Zasada ta oznacza, że N-el nie prawa zbagatelizować, zostawić na jutro, na później żadnej sprawy, która stanowi problem dla ucznia lub jest zagrożeniem dla innych. Sprawie należy nadać bieg w danym dniu.

13 11. Pozytywne zmiany i korzyści w zakresie planowania i organizacji pracy wychowawczej w placówce
1. Podniesienie poziomu świadomości uczniów klas „A” w zakresie konsekwencji grożących za zachowania niezgodne z prawem. 2. Uczniowie częściej niż poprzednio skarżą się i ujawniają agresywne zachowania kolegów, wierzą w skuteczną pomoc pedagoga, wychowawcy, dyrekcji (wyniki ankiet, rozmów). 3. Ścisłe przestrzeganie przez nauczycieli procedur postępowania w sytuacjach kryzysowych (ucieczki, picie alkoholu, obrażanie n-li, wszczynanie bójek) oraz bardzo dobra współpraca z policją, kuratorami społecznymi przynosi stopniowe efekty w formie większego respektu uczniów przed nieuchronnością kary i konsekwencji. Wulgarne słownictwo uczniów to problem wymagający terapii całego środowiska rodzinnego. Istnieje duże przyzwolenie rodziców na palenie papierosów przez ich dzieci oraz opuszczanie zajęć szkolnych z powodu pomagania w pracach domowych – potrzebne są rozwiązania systemowe.

14 12. Efekty realizacji programów przeciwdziałania przemocy, uzależnieniom, patologiom ...
Założyliśmy, że realizacja cyklu programowego pt. „Jestem przyjazny” pod kierunkiem pedagoga szkolnego będzie odbywała się dwutorowo: w klasach i grupach wychowawczych w formie aktywnych zajęć warsztatowych, artystycznych – słusznie. Dzieci i młodzież byli nie tylko odbiorcami sztuki teatralnej (dwa przedstawienia teatru z Krakowa), ale także twórcami. Nasi uczniowie przygotowali teatrzyk pt. „Bardzo mądra bajka” i wystąpili z nim w Operze Bałtyckiej z okazji obchodów Dnia Godności Osoby Niepełnosprawnej. Uzupełnieniem powyższych działań były spotkania z policjantami, mające formę pogadanki na temat, co jest naruszeniem czyjejś nietykalności fizycznej, psychicznej, co jest wykroczeniem, a co przestępstwem, za co ponosi się konsekwencje prawne, tj. kary. Dobre efekty wychowawcze przynosi stwarzanie możliwości do praktycznego działania uczniów, a także uczenia się za pośrednictwem sztuki oraz przez przeżywanie odgrywanych ról. W ramach „Programu poprawy efektywności wychowania” w szkole odbyły się 2 spektakle teatralne przedstawione przez Teatr „Szyk” z Krakowa. Pierwszy „Gdzie ja jestem?” poświęcony tematyce przeciwdziałania uzależnieniom, a drugi „Milczeć to za mało” odwołujący się do profilaktyki agresji. 4 miesiące realizacji programu to zbyt krótki okres, by zauważyć globalne i generalne zmiany w zachowaniu i postawach uczniów,

15 13. Zapobiegać musimy cały czas
Cztery miesiące realizacji programu to zbyt krótki okres, by zauważyć globalne i generalne zmiany w zachowaniu i postawach uczniów. Praca profilaktyczna w naszym środowisku uczniowskim nie kończy się nigdy. Pozytywne, choć jednostkowe w odniesieniu do najbardziej zdemoralizowanych uczniów, zmiany dotyczą bardzo uważnego i emocjonalnego odbioru przedstawień teatralnych, a także głębokiej refleksji na temat treści spektaklu, co skutkowało zupełnie innym niż dotychczas, dobrym zachowaniem występującym przez dłuższy lub krótszy czas. Rozpoczęte formy terapii zachowania należy kontynuować oraz poszerzać o zajęcia socjoterapeutyczne.

16 14. Doskonalenie pracy wychowawczej
1. Doskonalenie kompetencji wychowawczych odbywało się przy okazji każdych hospitowanych i obserwowanych zajęć, uroczystości, imprez, spotkań w ramach monitorowania i zbierania informacji o pracy dydaktyczno - wychowawczej nauczycieli. 2. Drugim elementem pracy nad sobą były szkolenia w ramach WDN, zgłębianie nowej literatury, a także spotkania robocze zespołu samokształceniowego wychowawców klas z moim i pedagoga udziałem 3. W celu dokonania ewaluacji własnej pracy wychowawczej przeprowadziłam wśród n-li opracowaną przez siebie ankietę, która sprawdzała znajomość obowiązujących dokumentów pedagogicznych, realizację założeń programowych, naprawczych, zaangażowanie w integrację zespołu klasowego, umiejętność współdziałania z innymi nauczycielami oraz rodzicami, a także dokonywania diagnozy sytuacji wychowawczej uczniów oraz własnego wkładu we wspólne dzieło wychowywania i uzyskanych osiągnięć. 4. Grono n-li w mojej szkole nadal odczuwa potrzebę doskonalenia swego warsztatu pracy wychowawczej, co daje nadzieję na spełnienie naszych pedagogicznych oczekiwań. W marcu odbędziemy 2-dniowe szkolenie warsztatowe prowadzone przez dr Kołakowskiego nt. terapii behawioralnej zachowań niepożądanych, celowego łamania norm, zachowań opozycyjnych i buntowniczych. Udało się nam też zatrudnić psychologa klinicznego, specjalizującego się także w terapii behawioralnej.