Dane INFORMACYJNE Nazwa szkoły:

Prezentacja na temat: "Dane INFORMACYJNE Nazwa szkoły:"— Zapis prezentacji:

1

2 Dane INFORMACYJNE Nazwa szkoły:
ZESPÓŁ SZKÓŁ W SŁBÓDCE PUBLICZNE GIMNAZJUM ID grupy: 96_57_P_G1 Opiekun: ANNA GUZEWICZ Kompetencja: PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ Temat projektowy: NA DYWANIKU W GABINECIE DYREKTORA… Semestr DRUGI rok szkolny: 2010/2011

3 Na dywaniku w gabinecie dyrektora…
Rzadko bywamy w gabinecie dyrektora, ale żeby przygotować się do takiej wizyty poznawaliśmy wiedzę na ten temat. Wcześniej szukaliśmy informacji o możliwościach zatrudnienia na lokalnym, regionalnym i krajowym rynku pracy. Dokonaliśmy analizę sporządzonej listy zawodów. Każdy z nas wybrał zawód, który opisał, zaprezentował i przedstawił na forum klasy.

4 Dział obsługi klienta opracowała Marta Jakubanis
Pracownik działu obsługi klienta powinien odznaczać się inteligencją, gotowością do dużej ilości nauki, komunikatywnością oraz umiejętnościami interpersonalnymi. Musi być ambitny, potrafiący nawiązać kontakt z klientem Powinien: - chcieć osiągnąć wyznaczone cele, mieć silną motywację do pracy - dążyć do rozwoju zawodowego i osobistego, chcieć zdobywać nowe umiejętności i uczyć się - posiadać ponadprzeciętną komunikatywność - ukończyć min. I rok studiów 4

5 Inżynier opracował Patryk Burzyński
Inżynier – tytuł zawodowy nadawany przez wyższe uczelnie po ukończeniu studiów inżynierskich. Osoba po uzyskaniu tytułu inżyniera jest profesjonalistą zajmującym się tworzeniem lub wykorzystaniem wiedzy inżynierskiej. Współcześnie warunkiem uzyskania statusu inżyniera jest ukończenie odpowiedniego (kończącego się tytułem inżyniera) kierunku w szkole wyższej, w Polsce najczęściej politechniki. 5

6 Uzyskane wykształcenie, według obowiązujących przepisów, nie zezwala jeszcze na sprawowanie samodzielnych funkcji technicznych w niektórych specjalnościach inżynierskich. Możliwość taką uzyskuje się dopiero po zaliczeniu wymaganego okresu praktyki w zawodzie oraz po pozytywnym zaliczeniu egzaminu przed komisją powoływaną przez odpowiedni organ samorządu zawodowego. Inną nazwą określającą ten proces jest "uzyskanie uprawnień". Rodzaje uprawnień Uprawnienia budowlane – dla inżynierów budownictwa, inżynierii środowiska, elektryków i architektów Uprawnienia geodezyjne – dla inżynierów geodetów i kartografów.

7 Mechanik opracowała Iwona Obuchowska
Mechanikiem samochodowym nazywamy specjalistę zajmującego się naprawą aut, ale nie tylko – może on też dokonywać niezbędnych regulacji w pojeździe i kontrolować jego stan techniczny, ale także stopień zużycia podzespołów i układów.

8 Mechanik Każdy, kto jest szczęśliwym posiadaczem samochodu osobowego (a według danych GUS w 2008 roku było ich zarejestrowanych ponad 16 mln) dobrze zna ten irracjonalny lęk, kiedy coś zepsuje się w jego ukochanym pojeździe i musi odwiedzić mechanika samochodowego. Najlepiej mają szczęśliwcy, którzy mogą pochwalić się znajomością z takim fachowcem. Gorzej ci, którzy takich znajomości nie posiadają.

9 Mechanik c.d. Iwona obuchowska
Wtedy, metaforycznie mówiąc, wyruszają ze swoim szwankującym samochodem w nieznane. Mechanik powinien legitymować się przynajmniej ukończoną szkołą zawodową, najlepiej o profilu samochodowym. Tak zwane „samochodówki” były kiedyś bardzo popularne także dlatego, że można w nich było zrobić za darmo prawo jazdy. Jednak nowoczesne rozwiązania, z którymi mechanik styka się w dzisiejszych czasach na co dzień, wymagają często większej wiedzy niż ta, którą można zdobyć w zawodówce.

10 Pracownicy działu finansów i księgowości opracowała Marlena Suchocka
Agent ubezpieczeniowy -Jego praca polega na docieraniu do klientów i zawieraniu z nimi umów ubezpieczeniowych. Agent może być pracownikiem konkretnego zakładu ubezpieczeniowego lub agencji mającej w ofercie ubezpieczenia różnych firm. Agent może też prowadzić własną działalność gospodarczą.

11 Pracownicy działu finansów i księgowości c.d.
Analityk finansowy - Analityk finansowy to specjalista zajmujący się sporządzaniem analiz na podstawie zgromadzonych danych finansowych. Żadne działania w firmie związane z obrotem pieniędzmi nie mogą ujść uwadze pracownika zatrudnionego na tym stanowisku, ponieważ jego zadaniem jest nie tylko analiza tego, co już miało miejsce, ale przede wszystkim prognozowanie i planowanie przyszłych poczynań.

12 Pracownicy działu finansów i księgowości– c.d.
Broker ubezpieczeniowy - Broker ubezpieczeniowy to osoba pośrednicząca między klientem a towarzystwem ubezpieczeniowym. Specjalista ten jest bardzo często mylony z agentem. Różni ich to, że agent reprezentuje określoną firmę ubezpieczeniową i działa w jej imieniu, natomiast broker jest niezależny i niezwiązany z żadnym konkretnym ubezpieczycielem. Przedstawia klientowi wiele propozycji, z różnych towarzystw, doradza. Osoba zatrudniona na stanowisku brokera powinna posiadać bardzo dużą wiedzę z zakresu ubezpieczeń i znać oferty wszystkich firm działających na rynku.

13 Pracownicy działu finansów i księgowości– c.d.
Doradca kredytowy Zadaniem osoby zatrudnionej na stanowisku doradcy kredytowego jest wybranie dla klienta najbardziej korzystnego kredytu z oferty bankowej dostępnej na rynku. Doradca może pracować we własnej, jednoosobowej firmie, może być zatrudniany przez bank albo niezależną firmę doradczą (np. Expander, Notus, Goldenegg, Open Finance).

14 Pracownicy działu finansów i księgowości– c.d.
Doradca podatkowy Zawód doradcy podatkowego istnieje w Polsce niedługo, zaledwie od 1997 roku. Został powołany na mocy Ustawy o doradztwie podatkowym z 5 lipca 1996 r. (Dz. U. z 1996 r., nr 102, poz. 475) i jest zaliczany do grupy zawodów zaufania publicznego. Obowiązkiem każdego doradcy jest przynależność do Krajowej Izby Doradców Podatkowych – samorządu zawodowego powołanego na mocy ustawy.

15 Pracownicy działu finansów i księgowości- c.d.
Księgowy Księgowa to osoba zatrudniona do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Odpowiada za zbieranie i przechowywanie faktur i innych dokumentów, wpisywanie ich do systemu księgowego, a następnie analizowanie danych i wyciąganie z nich informacji istotnych w procesie działalności firmy. Obowiązkiem księgowej jest także pilnowanie, aby spełnione zostały wszystkie obowiązki wobec urzędu skarbowego i innych instytucji.

16 Pracownicy działu finansów i księgowości- c.d.
Makler - to osoba, która pośredniczy w transakcjach zakupu i sprzedaży towarów, usług lub papierów wartościowych (np. akcji). Mianem tym również czasem określani są brokerzy, którzy działają na rynku ubezpieczeń. Powszechnie jednak zawód maklera kojarzy się z osobami pracującymi na giełdzie papierów wartościowych. Są to ludzie reprezentujący członków giełdy, czyli przede wszystkim firmy inwestycyjne działające we własnym imieniu lub imieniu klienta.

17 Sekretarka opracowała Sylwia Dudanowicz
Sekretarka jest pracownikiem, który pomaga swojemu przełożonemu/przełożonej w sprawach administracyjnych, w korespondencji, w sporządzaniu notatek, umawianiu spotkań, opiece nad gośćmi, pośredniczy w kontaktach między szefem i personelem oraz między szefem i interesantami, nadzoruje zgodnie z ustalonym harmonogramem przebieg dnia pracy a także zajmuje się innymi czynnościami pomocniczymi.

18 Sekretarka opracowała Sylwia Dudanowicz
Wywiad z panią Agnieszką – sekretarką - S.D.: (…)Co się Pani podoba w tym zawodzie? - P.A. : Możliwość przebywania z innymi ludźmi, kontakt z ludźmi. - S.D.: Jakie czynności wykonuje Pani w ciągu dnia? - P.A.: Jest ich bardzo dużo, np. wydawanie legitymacji szkolnych, sporządzanie pism, kancelaria szkolna, odbieranie telefonów. - S.D.: Czy Pani praca jest męcząca? - P.A.: To zależy od chwili i od ilości interesantów, bo jak jest ich dużo, to ciężko. - S.D.: Czy chciałaby Pani zmienić swój zawód, jeśli tak, to na jaki? - P.A.: Myślę, że nie.

19 Sprzedawca opracowała Małgorzata Jaźwińska
Kasjer sprzedawca - to osoba zatrudniona do obsługi kasy fiskalnej, przede wszystkim w placówkach handlowych. Kasjer sprzedawca może zajmować się tylko kasowaniem (tak jak w hipermarketach) jak również kasowaniem połączonym z szeroką pojętą pracą na sklepie (szczególnie w mniejszych firmach). W tym drugim przypadku pracownik rozładowuje również towar, układa go na półkach, doradza klientom, dba o porządek na sklepie itd.

20 Sprzedawca opracowała Małgorzata Jaźwińska
Wywiad z panią sprzedawczynią ze sklepiku szkolnego M.J.: (…)Co ciekawego jest w Pani pracy? -P.Mam styczność z dziećmi. To jest tak jak sprzedawca w kiosku tylko dla dzieci. -M.J.: Dlaczego wybrała Pani ten zawód? -P.H.: Pracowałam w różnych zawodach a teraz mimo swojego wieku człowiek wykonuje pracę na jaką pozwala siła. -M.J.: Czy Pani praca jest męcząca? -P.H.: Nie, praca jest lekka, przyjemna i wesoła. -M.J.: Na co najczęściej młodzież wydaje pieniądze? -P.H. Na cukierki, lizaki, batoniki, żelki, bułeczki.

21 Zawody związane z gastronomią opracowała Dorota Lutyńska
Barista - jest specjalistą od parzenia i podawania kawy. Posiada rozległą wiedzę o różnych gatunkach kaw, jej jakości, sposobach przygotowywania i podawania - umie odpowiednio dobierać proporcje składników, zna różne metody parzenia, potrafi się rozeznać w różnych gatunkach mleka i umie serwować napoje na wiele różnych sposobów. Barista potrafi dobrać odpowiednie gatunki kawy, aby powstał napój zgodny z oczekiwania klienta, dopasowany do podawanej potrawy.

22 Zawody związane z gastronomią opracowała Dorota Lutyńska
Barman - jest osobą, do której należy przygotowywanie różnego rodzaju napojów oraz kompleksowa obsługa klientów odwiedzających danych lokal. Do podstawowych zadań barmana należy dbanie o odpowiednie zaopatrzenie lokalu we wszystkie niezbędne produkty najlepszej jakości, nadzór nad ich odpowiednim magazynowaniem, dbanie o zaplecze gospodarcze i przygotowanie miejsca pracy.

23 Zawody związane z gastronomią
Barman jest specjalista od odpowiedniego doboru składników do napojów (zarówno alkoholowych jak i bezalkoholowych), właściwego określania ich proporcji i przygotowywania drinków zgodnie z oczekiwaniami klientów. Musi nie tylko znać przepisy i różne techniki przygotowywania napojów, ale musi się również wykazywać własną inwencją w modyfikowaniu czy tworzeniu własnych, autorskich mieszanek.

24 Zawody związane z gastronomią- c.d.
Cukiernik - Praca cukiernika polega przede wszystkim na produkcji wszelkiego rodzaju ciast, ciastek, tortów, deserów, cukierków, pieczywa cukierniczego, lodów i elementów dekoracyjnych, które poza walorami smakowymi powinny również posiadać walory wizualne. Cukiernik dba o swoje miejsce pracy oraz materiały z jakimi pracuje. Do jego obowiązków należy nadzór nad zaopatrzenie miejsca pracy we wszystkie niezbędne produkty, wybór najlepszych jakościowo składników, dbanie o urządzenia i narzędzia swojej pracy.

25 Zawody związane z gastronomią- c.d.
Dietetyk - Dietetyk jest specjalistą do spraw żywienia, zarówno w przypadku żywienia jednostkowego jak również zbiorowego. W swojej pracy zajmuje się on badaniem produktów żywnościowych, oceną ich jakości, wartości zdrowotnych i odżywczych, bada również proces przygotowywania potraw m. in. pod kątem utraty cennych wartości odżywczych w trakcie przetwarzania. Posiada także wiedzę o reakcjach organizmu na przyjmowane pokarmy.

26 Zawody związane z gastronomią- c.d.
Kelner Podstawowym zajęciem kelnera jest profesjonalna obsługa klientów lokalu od momentu ich wejścia, aż do opuszczenia go. Do kelnera należy powitanie gości, wybór stolika, przedstawienie menu, udzielenie wszelkich informacji odnośnie serwowanych potraw i napojów, pomoc w wyborze poszczególnych dań, a następnie przyjęcie zamówienia i jego odpowiednie zrealizowanie.

27 Zawody związane z gastronomią- c.d.
Kelner musi zadbać o przyniesienie zamówionych potraw i dodatków oraz odpowiednie podanie ich do stołu. Powinien także sprawować ciągły nadzór nad klientami i reagować na każde wezwanie, zaś po zakończonym posiłku przedstawia rachunek i przyjmuje zapłatę. Ważnym elementem jest również odpowiednie pożegnanie klientów i zachęcenie ich do ponownego odwiedzenia tego miejsca.

28 Technik opracował Daniel Jasionowski
Technik Zajmuje się instalacją, montażem, konserwacją i naprawą aparatury i urządzeń elektronicznych. Jest też odpowiedzialny za organizację pracy w placówkach badawczo-rozwojowych, zakładach wytwórczych i naprawczych oraz w innych gałęziach przemysłu i jednostkach, gdzie są szeroko stosowane urządzenia elektroniczne. Technik elektronik może zajmować się serwisem urządzeń elektrotechnicznych i elektronicznych.

29 Technik Niektóre tytuły techników w Polsce Technik architekt, technik budownictwa, technik ceramik, technik dźwięku, technik elektryk kolejowych sieci elektroenergetycznych, technik fotografii, technik garbarz, technik hodowli koni, technik informatyk, technik kelner, technik leśnik, technik meteorolog, technik nawigator morski, technik ochrony fizycznej osób i mienia, technik pszczelarz, technik rolnik, technik spedytor, technik technologii odzieży, technik technologii żywności – produkcja piekarsko- ciastkarska, technik usług fryzjerskich, technik wiertnik, technik zabezpieczeń przeciwkorozyjnych, technik żywienia i gospodarstwa domowego. Łącznie istnieje 125 tytułów techników.

30 Kierowca opracował Rafał Czajkowski
Kierowca, pot. szofer – osoba uprawniona do kierowania pojazdem silnikowym. Określenie kierowca oznacza również zawód osoby, która zajmuje się odpłatnym przewozem ludzi (pasażerów) bądź towarów pojazdami samochodowymi. W zależności od typu pojazdu i prawem przewidzianych wymogów wyróżniamy: -kierowca autobusu -kierowca ciężarówki -kierowca taksówki (taksówkarz) W potocznym języku kierowców określa się szoferami. W węższym znaczeniu szoferem można określić prywatnego kierowcę przewożącego limuzyną VIP -y.

31 Od autoprezentacji do rozmowy kwalifikacyjnej z potencjalnym pracodawcą
W tym semestrze większość czasu poświęciliśmy na pracę nad pojęciem autoprezentacji. Wyjaśniliśmy, co to jest autoprezentacja, jak można odczytywać ludzkie gesty i zachowania, a nawet – jak interpretować niepozorne ruchy mimiki twarzy. W tej prezentacji zamieścimy wszystko, czego dowiedzieliśmy się na zajęciach.

32 Od autoprezentacji do rozmowy kwalifikacyjnej z potencjalnym pracodawcą
Wszystkiego dowiedzieliśmy się na warsztatach z psychologiem i pedagogiem z Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej oraz z doradcą zawodowym Mobilnego Centrum Informacji Zawodowej. Oglądaliśmy filmy nt. „Mowy ciała”, „Rozmowa sukces”, „Rozmowa porażka”, które były bardzo interesujące. Szukaliśmy informacji o sztuce mówienia i autoprezentacji w literaturze, na stronach internetowych i innych źródłach. Wiemy jak bardzo ważny jest całokształt rozmowy z potencjalnym pracodawcą.

33 Autoprezentacja na rozmowie kwalifikacyjnej
Autoprezentacja – w psychologii sposób, w jaki każdy człowiek poprzez swoje wypowiedzi, zachowania i sygnały niewerbalne komunikuje na zewnątrz kim jest, albo za kogo chciałby być uważany. Głównym celem autoprezentacji spowodowanie, by inni postrzegali nas w pozytywny sposób. Jeżeli wywrzemy na ludziach pozytywne wrażenie w czasie pierwszego spotkania, to wydamy im się na pewno bardziej kompetentni i atrakcyjni, i tym samym zwiększą się nasze szanse, że pozytywnie odniosą się do naszych starań o pracę.

34 Autoprezentacja… - c.d. Dlatego przygotowując się do spotkania z przyszłym pracodawcą warto pomyśleć o własnym wizerunku. Koniecznie należy zwrócić uwagę na ogólną schludność strój, w którym chcemy wystąpić w czasie rozmowy kwalifikacyjnej. Wybór odpowiedniego ubrania zależy od dwóch czynników. Pierwszym z nich jest stanowisko, na jakie kandydujemy. Jeżeli staramy się o stanowisko kierownicze lub inne wymagające kontaktów z klientami, bezwzględnie obowiązuje nas klasyczna elegancja stroju (marynarka, garsonka, stonowana kolorystyka).

35 Autoprezentacja… - c.d. Gdy ubiegamy się o objęcie stanowiska np. technika informatyka, opiekunki dziecięcej czy pomocy domowej, można pokusić się o włożenie mniej standardowego stroju. Drugim czynnikiem są standardy przyjęte przez firmę. Dlatego też warto poświęcić trochę czasu i przed rozmową udać się na krótką " inspekcję", zobaczyć jak wyglądają zatrudnieni w niej pracownicy.

36 Autoprezentacja… - c.d Na rozmowę kwalifikacyjną nie wolno się spóźnić. Trzeba, więc wcześniej wiedzieć, w jakim miejscu spotkanie ma się odbyć, dokładnie odmierzyć czas wyjścia z domu, aby być punktualnie. Najlepiej tak zaplanować wszystko, aby mieć jeszcze rezerwę ok. 10 min.

37 Autoprezentacja… - c.d. Celem tych wszystkich starań ma być stworzenie pozytywnego wrażenia - schludności, kompetencji, adekwatności oraz szacunku dla pracodawcy. W ciągu pierwszych kilkudziesięciu sekund powstaje u innych osób tzw. pierwsze wrażenie na nasz temat, które silnie rzutuje na to jak będą nas postrzegać przez cały czas. Ten wizerunek, jest bardzo trudno później zmienić, niektórzy uważają, że jest wręcz niemożliwe.

38 Autoprezentacja… - c.d. Specjalista Albert Mehrabiana - twierdzi, iż to, w jaki sposób jesteśmy postrzegani przez innych ludzi zależy tylko w 7% od treści, które mamy do przekazania, - w 38% od głosu i jego modulacji (tu znaczenie może mieć intonacja, akcent, barwa, wysokość głosu czy szybkość mówienia).

39 Autoprezentacja… - c.d. Najlepiej przyswajane przez słuchaczy są informacje, kiedy mówimy z szybkością 120/180 słów na minutę. Ważny jest także rytm głosu, czyli dynamika wypowiedzi. Natomiast aż w 55% na pierwsze wrażenie wpływa komunikacja niewerbalna, czyli "mowa ciała", na którą składa się:

40 Autoprezentacja… - c.d. Układ ciała. Postawa naszego ciała wiele mówi rozmówcy o naszym stosunku do niego np. pogodny wygląd, lekko pochylony w stronę mówiącego tułów, lekki naturalny uśmiech mogą bardzo nam pomóc w pozyskaniu sympatii odbiorcy. Należy podczas rozmowy unikać postawy zamkniętej, która polega na krzyżowaniu rąk i nóg, nadmiernej gestykulacji i robienia min, wiercenia się na krześle itp. Takie zachowania mogą mieć negatywny wpływ przy tworzeniu naszego wizerunku.

41 Autoprezentacja…- c.d. Kontakt wzrokowy jest oznaką grzeczności i uwagi, pozwala również zauważyć niewerbalne sygnały wysyłane przez rozmówcę, które mają na celu podkreślenie części wypowiedzi. Kontakt wzrokowy powinien się utrzymywać przez 30%-60% czasu trwania rozmowy. Jeśli pozostajemy w kontakcie wzrokowym krócej niż 30% czasu trwania rozmowy, rozmówca może uznać, że coś ukrywamy i nie można nam ufać. Osoby, które unikają kontaktu wzrokowego postrzegane są jako osoby napięte, nieufne, nerwowe i niegodne zaufania,

42 Autoprezentacja… - c.d. Potakiwanie ma niezwykle istotne znaczenie, bowiem wyraźnie wskazuje na zaangażowanie słuchacza w rozmowę. Potakiwanie może mieć charakter zarówno werbalny (Tak, tak!, Aha!, Naturalnie!, No właśnie! itp.), jak i niewerbalny (potakiwanie głową akceptujący uśmiech).

43 Autoprezentacja… - c.d. Jeśli udało nam się zrobić na rozmówcy dobre pierwsze wrażenie, reszta spotkania to staranie, by owo wrażenie podtrzymać i utwierdzić. Jak to osiągnąć? Po przywitaniu przez pracodawcę siadamy na wskazanym przez nią krześle lub fotelu. Siadając staramy się cofnąć maksymalnie pośladki w stronę oparcia krzesła. W ten sposób będziemy siedzieć prosto, a nasze ciało przyjmie wygodną pozycję. Ręce opieramy luźno na kolanach, nie bawiąc się nimi, ani niczym, co w nich trzymamy, nogi ustawiamy równolegle na podłodze, nie zakładamy nogi na nogę.

44 Autoprezentacja…- c.d. Podczas rozmowy kwalifikacyjnej pracodawca chce jak najwięcej dowiedzieć się o kandydacie na pracownika. Część pytań, które mogą paść, można przewidzieć i przygotować się do odpowiedzi już wcześniej, przed rozmową. Najczęściej dotyczą one, bowiem naszych kwalifikacji, doświadczenia, motywacji do pracy, ale również sposobów spędzania wolnego czasu, wartości życiowych oraz zainteresowań. Odpowiadając należy wziąć pod uwagę specyfikę stanowiska pracy, o które się ubiegamy.

45 Autoprezentacja…- c.d. Jeżeli posiadamy jakieś dodatkowe kwalifikacje nabyte w wyniku ukończonych szkoleń, czy dodatkową wiedzę na temat ciekawych zagadnień, która jest skutkiem naszych zainteresowań, należy dokonać ich selekcji i przedstawić przede wszystkim te, które wiążą się najbardziej z tym stanowiskiem. Na przykład osoba, które ubiega się o pracę agenta ochrony mienia poinformowała pracodawcę, że ukończyła kurs sztuk walk wschodu, natomiast przyszły technik informatyk nie musi przedstawiać dodatkowych umiejętności dotyczących sztuki walk wschodu, chociażby je posiadał, w jego przypadku ważniejsza może okazać się dobra znajomość języka angielskiego.

46 Autoprezentacja… - c.d. Rozmowa kwalifikacyjna zazwyczaj porusza zagadnienia z trzech obszarów: zawodowego, motywacyjnego oraz osobowościowego. Obszar zawodowy tzw. merytoryczny, związany jest ze szczegółami dotyczącymi wiedzy i doświadczenia zawodowego kandydata. Obejmuje również wyjaśnienie wątpliwości powstałych podczas czytania dokumentów. Obszar motywacyjny związany jest z ustaleniem poziomu aspiracji zawodowych kandydata, jego gotowości do uczestniczenia w czymś nowym, otwartości na doskonalenie zawodowe, dyspozycyjności.

47 Autoprezentacja… - c.d. Obszar osobowościowy wiąże się z oceną predyspozycji psychicznych kandydata. Osoba rekrutująca ma za zadanie stwierdzić, czy kandydat posiada np.: zdolności interpersonalne, analityczne czy jest komunikatywny. Może próbować sprawdzić czy kandydat potrafi pracować w zespole, czy woli pracę samodzielną czy radzi sobie z dużym obciążeniem stresem etc. Oprócz standardowych pytań pracodawca może prosić również o rozwiązanie konkretnych sytuacji problemowych.

48 Autoprezentacja… - c.d. Pytania problemowe dotyczą zazwyczaj typowych sytuacji związanych ze stanowiskiem pracy. Generalnie nie jest przyjęte, aby pracodawca zadawał pytania dotyczące sfery poglądów politycznych oraz orientacji wyznaniowej kandydata, należące do sfery tzw. "poprawności politycznej". Jeśli coś takiego ma miejsce, jest to dla kandydata wyraźny sygnał, że sprawa ta może mieć dla pracodawcy kluczowe znaczenie i odpowiedź powinna być bardzo wyważona.

49 Autoprezentacja…- c.d. W czasie rozmowy również kandydat na pracownika może zadać przyszłemu pracodawcy pytania. Dotyczą one zazwyczaj pakietu socjalnego czy wysokości wynagrodzenia na stanowisku, o które się ubiega, ale mogą także odnosić się do planów rozwoju firmy i w tym własnych możliwości rozwoju zawodowego. Pytania należy zadawać dyplomatycznie i w odpowiednim momencie.

50 Autoprezentacja…- c.d. Odpowiadając na pytania pracodawcy nie należy mówić chaotycznie i bezmyślnie, nad każdym pytaniem należy się chwilę zastanowić, można zwolnić tempo mówienia, a jeżeli pytanie okaże się trudne lub kłopotliwe, to można przed udzieleniem odpowiedzi wziąć dyskretnie głęboki oddech, chwilę jeszcze pomyśleć i dopiero odpowiedzieć. W rozmowie kwalifikacyjnej należy unikać kłamstwa i krętactwa, roztrząsania własnych wad, dyskredytowania byłych pracodawców, poufałości, lekceważenia rozmówcy, żargonu zawodowego.

51 Autoprezentacja…- c.d. Bardzo źle postrzegany jest też brak kultury osobistej. W odpowiednich momentach można się uśmiechnąć, przytaknąć, poprosić o możliwość dokładniejszego wyjaśnienia jakiejś kwestii, najważniejsze jest jednak, aby być po prostu sobą nie próbować nikogo "grać". Po zakończeniu rozmowy należy się uśmiechnąć, podziękować swemu rozmówcy i wyjść.

52 Autoprezentacja… - c.d. Typowe negocjacje płacowe dotyczą dużych firm i przebiegają w formie dodatkowej rozmowy. Natomiast w mniejszych firmach rozmowa na temat płac staje się częścią rozmowy kwalifikacyjnej. Dobrze jest, zatem wcześniej, przed pójściem na rozmowę kwalifikacyjną rozeznać się, jakie dochody uzyskują pracownicy zatrudnieni w firmie na różnych stanowiskach. Przyszły pracodawca może zadać kandydatowi pytanie o oczekiwaną wysokość wynagrodzenia na stanowisku, o które się ubiega, aby nie być zaskoczonym powinniśmy wcześniej rozważyć, jakiej odpowiedzi udzielimy. Jeżeli my będziemy zadawali pracodawcy pytanie dotyczące wysokości wynagrodzenia, ważną sprawą jest, aby padło ono we właściwym momencie, czyli nie za szybko np. zaraz na początku rozmowy i nie za późno, np. gdy pracodawca wstaje, aby się z nami pożegnać.

53 Autoprezentacja… - c.d. Kwotę zaproponowaną przez pracodawcę można negocjować, ale zakres tych negocjacji bywa bardzo różny i znów wymaga wyczucia. Niewątpliwie wpływ na wysokość wynagrodzenia może mieć nasze doświadczenie zawodowe, wykształcenie, referencje, ale także sam przebieg rozmowy kwalifikacyjnej. Jeżeli pracodawca zaproponuje nam zbyt niskie wynagrodzenie, a my przystaniemy na takie warunki, to może to świadczyć o niskiej samoocenie, a co za tym idzie o nienajlepszych kwalifikacjach na dane stanowisko. Jeżeli przedstawimy zbyt wysokie oczekiwania pracodawca może uznać, że się przeceniamy i że nasze dokumenty i rozmowa nie potwierdzają tak wysokich oczekiwań.

54 Autoprezentacja…- zakończenie
Rozmowa kwalifikacyjna przypomina egzamin, więc jesteśmy najczęściej zdenerwowani, zarówno przed jak i w trakcie jej trwania. Aby zredukować napięcie można zastosować któreś z ćwiczeń: siedząc wygodnie, zamknąć oczy i przez minutę oddychać głęboko i powoli wciągając powietrze przez nos, wypuszczając ustami - należy kilkakrotnie powtórzyć tę czynność, wolne krążenia głową a następnie skłony głową w prawo, w lewo i w górę i w dół.

55 O rozmowie kwalifikacyjnej
Nadszedł dzień rozmowy! Przybądź punktualnie, najlepiej pięć, góra dziesięć minut przed jej rozpoczęciem. Rozmowa kwalifikacyjna trwa około pół godziny. Weź ze sobą kserokopie złożonej aplikacji oraz zaświadczenia o ukończonych kursach, szkoleniach, oraz inne dokumenty potwierdzające Twoje osiągnięcia. Pierwsze wrażenie Sztuka autoprezentacji opiera się głownie na umiejętnym sterowaniu emocjami odbiorcy, od którego zależy decyzja. To sposób przedstawienia siebie zgodnie z oczekiwaniami naszego rozmówcy. Jak tego dokonać? Nie należy to do rzeczy łatwych.

56 O rozmowie kwalifikacyjnej c.d.
Eksperymenty psychologiczne dowiodły, że pierwsze wrażenie odbiory decyduje o późniejszej ocenie lub decyzji. Pamiętaj!!! Pracodawcy lubią przygotowanych do spotkania kandydatów. Twój czas przeznaczony na powyższe czynności przełoży się jakość i skutek Twojej rozmowy. Kilkadziesiąt minut poświęconych na przygotowania może zaoszczędzić Ci wyczerpujących poszukiwań nowej szansy!

57 Komunikat „Ja” i „Ty” Komunikat „Ja”
W sytuacjach konfliktowych nie jest wcale łatwo zapanować nad emocjami. Często w trakcie kłótni padają  słowa "bo Ty zawsze", "bo Ty nigdy„ . Dokąd to prowadzi?  Ano do tego, że  zamiast szukać konstruktywnych rozwiązań,  eskalujemy konflikt powodując pogłębianie się i powstawanie nowych urazów.  Jak przerwać to błędne koło? Wydawałoby się, że nie ma na to rady, że tak to już jest. Otóż nie. Możesz to zmienić! Żeby to zrobić, ćwicz asertywność, a szczególnie jedną z najważniejszych umiejętności komunikacyjnych - posługiwanie się komunikatem JA.

58 Komunikat „Ja” i „Ty”- c.d.
Branie odpowiedzialności. Podstawowymi założeniami komunikatu JA jest to, że: Otwarcie przyznaję, że moje uczucia, pragnienia czy przekonania należą do mnie; Przyjmuję pełną odpowiedzialność za moje uczucia, pragnienia i przekonania - przestaję obciążać tą odpowiedzialnością innych.

59 Komunikat „Ja” i „Ty”- c.d.
W skrócie więc komunikat JA jest taką formą wyrażania własnych uczuć, pragnień i przekonań, która nie rani drugiej strony i nie obarcza jej odpowiedzialnością za to  co czujemy i myślimy. Instrukcja do budowania komunikatu JA jest bardzo prosta. Usiądź i zastanów się, a najlepiej zapisz, to co sobie uświadamiasz myśląc o konkretnej sytuacji konfliktowej, analizując  poniższe elementy: CZUJĘ - stwierdzenie uczuć czy przekonań. Opisz swoje uczucia np. gniew, smutek, zawód, żal itp.

60 Komunikat „Ja” i „Ty”- c.d.
KIEDY TY - wskazanie konkretnego zachowania. Opisz zachowanie partnera, które powoduje problem, czyli takie, które Ci przeszkadza albo rani. PONIEWAŻ - wskazanie konsekwencji/wartości. Opisz konsekwencje, jakie ponosisz w związku z zachowaniem partnera np. ryzyko utraty przyjaciół, strata czasu itp. CHCĘ - sformułowanie celu. Powiedz, czego chcesz. Informuj jasno o swoich prośbach i oczekiwaniach np. chciałbym żebyś..., proszę Cię żebyś... itp.

61 Komunikat „Ja” i „Ty”- c.d.
Posługiwanie się komunikatem JA do łatwych nie należy - to po pierwsze, a po drugie - wymaga wprawy, tak samo jak w przypadku nauki jazdy na rowerze, która na początku sprawia trudności. Za to przynosi bardzo dobre rezultaty, bo nie dość, że pomaga znaleźć konstruktywne rozwiązanie w konfliktowej sytuacji to jeszcze pomaga nam wyrazić negatywne uczucia w bezpieczny dla zachowania relacji sposób. Stosując komunikat JA czujemy się więc niejako podwójnie szczęśliwi. Powodzenia!

62 Komunikat „Ja” i „Ty” Komunikat „Ty”
Zbyt często, kiedy chcemy zakomunikować nasze uczucia i potrzeby, nasze wypowiedzi poniżają lub ganią drugą osobę. Nazywamy je „komunikatami - TY”; są one negatywnymi sądami lub ocenami wymierzonymi w drugą osobę. Komunikat „TY” powoduje, że człowiek, do którego jest on skierowany czuje się atakowany, osaczony, obwiniony i stara się bronić za wszelką cenę. Ten sposób mówienia przekazuje jednocześnie duży ładunek agresji, chęci dotknięcia do żywego, zniszczenia, upokorzenia. Nie dotyka się tu bezpośrednio problemu, za to jest uogólniony atak na całą osobę (często z powołaniem się na sytuacje, które w tym momencie nie mają związku ani sensu).

63 Komunikat „Ja” i „Ty” Ten sposób mówienia powoduje, że osoby wzajemnie starają się pokazać swoją wyższość, siłę, wrogość na coraz to wyższym poziomie. W efekcie coraz precyzyjniej ranią się nawzajem, a szanse na porozumienie maleją do zera. Można powiedzieć, że w tego typu komunikatach aktualny problem wykorzystywany jest jako pretekst do wyrzucenia z siebie złości, gromadzonej od dawna, czasem w zupełnie innych sytuacjach.

64 Komunikat „Ja” i „Ty”- zakończenie
Oto problemy, które pojawiają się wraz z posługiwaniem się komunikatami „TY”: Nie bierzesz odpowiedzialności za własne uczucia Wywołujesz u innych opór i postawę obronną Może to być początek destrukcyjnych sporów i obelg Druga osoba czuje się zła, poniżona, skrytykowana, zraniona Druga osoba często ma ochotę odpłacić ci tym samym Komunikujesz brak szacunku dla uczuć drugiej osoby Kiedy wskazujesz palcem innych (zamiast poszukiwać swoich własnych rzeczywistych odczuć), czasami tracisz okazję zbadania i głębszego zrozumienia samego siebie.

65 Tiki i nawyki Tiki i nawyki zdradzają twój charakter
Chrząkanie w czasie mówienia- świadczy o kompleksie niższości i wrodzonej nieśmiałości. Pukanie palcami w powierzchnię stołu- rozwinięta wrażliwość muzyczna, ale również egoizm, roztargnienie i brak troski o innych. Częste głaskanie brwi- upodobanie do mówienia nieprawdy, ubarwiania swoich opowieści i pochlebstw. Pociąganie nosem (oprócz kataru)- pesymizm lub nieuzasadniony kompleks winy. Częste przyglądanie się swoim paznokciom podczas mówienia- udawanie, kłamanie. Kopanie po drodze kamieni-nieposkromiona fantazja.

66 Tiki i nawyki- c.d. Częste cytowanie podczas przemówienia myśli innych- brak wyobraźni i własnych przekonań, przeciętność, ale zarazem prawość, uczciwość i czystość ducha. Prawienie komplementów- mierna inteligencja, snobizm, brak poczucia rzeczywistości. Kołysanie się na krześle (podczas mówienia lub czytania)- nieśmiałość, brak pewności siebie. Upodobanie do powtarzanie tych samych zwrotów- słabość charakteru, odczuwanie potrzeby cudzego poparcia moralnego. Wypisywanie swojego imienia lub nazwiska na murach, drzewach itp.- umysł dziecinny, próżność brak rozsądku.

67 Tiki i nawyki- c.d. Ten sposób mówienia powoduje, że osoby wzajemnie starają się pokazać swoją wyższość, siłę, wrogość na coraz to wyższym poziomie. W efekcie coraz precyzyjniej ranią się nawzajem, a szanse na porozumienie maleją do zera. Można powiedzieć, że w tego typu komunikatach aktualny problem wykorzystywany jest jako pretekst do wyrzucenia z siebie złości, gromadzonej od dawna, czasem w zupełnie innych sytuacjach.

68 Tiki i nawyki- c.d. Ten sposób mówienia powoduje, że osoby wzajemnie starają się pokazać swoją wyższość, siłę, wrogość na coraz to wyższym poziomie. W efekcie coraz precyzyjniej ranią się nawzajem, a szanse na porozumienie maleją do zera. Można powiedzieć, że w tego typu komunikatach aktualny problem wykorzystywany jest jako pretekst do wyrzucenia z siebie złości, gromadzonej od dawna, czasem w zupełnie innych sytuacjach.

69 Tiki i nawyki - zakończenie
Spoglądanie bez potrzeby na zegarek- duża nerwowość, brak pewności siebie i poczucia czasu. Skłonność do rozmowy z samym sobą- spontaniczność i brak opanowania. Bawienie się guzikiem u marynarki rozmówcy- upór, skłonność do narzucania innym swojego zdania. Obgryzanie paznokci lub przegryzanie dolnej wargi- marzycielskość, bogate życie wewnętrzne.

70 Gesty Język gestów i zachowań Ręce całkiem przekręcone – taki układ rąk wskazuje na zagmatwane życie uczuciowe. Wnętrza dłoni są zakryte, co może świadczyć, że osoba ta próbuje coś zataić. Szukanie oparcia (palec znajduje się w zaciśniętej dłoni drugiej reki)- jest to sygnał, że nasz rozmówca nie bardzo wie, co ma dalej mówić. Gest „wieżyczki” (dłonie złożone, lekko rozchylone, kciuki odciągnięte)- gest pewności siebie, często w sytuacjach przełożony-podwładny. Zaobserwować można dwie wersje: „wieżyczka podniesiona” (osoba mówiąca) i „wieżyczka opuszczona” (osoba słuchająca). Na ogół ma on pozytywne znaczenie, ale istotne są gesty poprzedzające.

71 Gesty – c.d. Dłonie wsunięte do tylnych kieszeni- osoba pragnąca dominować, ale skrzętnie ukrywająca to, gdyż brakuje jej odwagi i tupetu. Trzymanie rąk w kieszeniach z przodu- akcentowanie swojej podniosłej roli; w przypadku kobiet- manifestowanie, ze dziś świtem rządzą kobiety. Często podobnym gestem towarzyszy kiwanie się na obcasach w przód i w tył. Taka osoba chce wydać się wyższa niż jest w rzeczywistości. W jej towarzystwie nie należy zapominać o dyplomacji. Zaciśnięta pięść (schowana za plecami i podtrzymana w nadgarstku drugą dłonią)- zaciśnięta dłoń oznacza, że rozmówca może mieć ostry lub nieprzyjemny przebieg i stanowi odniesienie do ukrytej broni, gotowej uderzyć znienacka.

72 Gesty – c.d. Ręce w kieszeniach, a kciuki na zewnątrz- mocna osobowość, gotowa przyjąć wyzwanie. Pocieranie podbródka- spontaniczny gest kontaktu ze sobą, mający dodać pewność. Bawienie się okularami-aby przeciąć kontakt z rozmówcą i móc na nowo skoncentrować się na innym temacie: gest blokujący porozumienie. Wszystkie gesty poprawiania krawata, spodni, marynarki lub strzepywanie niewidocznego pyłku- to gest-bariery, odbijają obawę przed niechętnym przyjęciem lub agresją. Kółka z palca wskazującego i kciuka- wzmocnienie słów, jednocześnie pytanie do siebie: „czy wyrażam się jasno?” Rozcapierzone palce, lekko zgięte- chęć dominowania nad innymi.

73 Wnioski Na zajęciach dowiedzieliśmy się:
- jak należy przygotować się do rozmowy kwalifikacyjnej i zaprezentować się, - komunikacja niewerbalna jest ważniejsza od werbalnej, mowa ciała jest bardzo ważna, - od pierwszego wrażenia zależy jak będą nas postrzegali inni, - wiemy na jakie zawody jest największe zapotrzebowanie w naszym kraju, - potrafimy ocenić siebie i znamy swoje możliwości

74