INTELIGENCJA EMOCJONALNA W ŻYCIU ZWODOWYM

Prezentacja na temat: "INTELIGENCJA EMOCJONALNA W ŻYCIU ZWODOWYM"— Zapis prezentacji:

1 INTELIGENCJA EMOCJONALNA W ŻYCIU ZWODOWYM
Agnieszka Ramiączek

2 Geny nie przesądzają o naszym losie
część I Geny nie przesądzają o naszym losie

3 Dlaczego niektórzy ludzie lepiej „radzą sobie” ?
Czy posiadają jakąś szczególną umiejętność kierowania swoim życiem ?

4 „nauka życia” ↓ budowanie wizerunku, wyobrażenia o sobie.

5 1. Autoportret „rzeczywisty” – czyli ten, który przyjmujemy za faktyczny.

6 „Jesteśmy więc tacy, jacy myślimy, że jesteśmy”
To co o sobie myślimy, jak się widzimy w dorosłym życiu, stanowi rezultat dwóch kategorii odbieranych przez nas sygnałów. Jedna – rezultat tego, jak nas traktowali inni, a druga – co do nas i o nas mówili. „Jesteśmy więc tacy, jacy myślimy, że jesteśmy”

7 2. Autoportret idealny, tj. taki jaki chcielibyśmy osiągnąć.

8 Autoportret „rzeczywisty” i „idealny” ustawicznie ze sobą konkurują.
Im większy wystąpi rozdźwięk pomiędzy autoportretem rzeczywistym a autoportretem idealnym – tym mniejsze poczucie wartości.

9 przy czym w budowaniu własnego autoportretu, wszystko zależy od tego, co nauczymy się uważać za ważne. Bo wcale nie chodzi o jakąś „prawdę” o człowieku, tylko o to, co dana „prawda” dla danego człowieka znaczy.

10 Tymczasem twoja samoocena musi pochodzić od ciebie !!!
Nie jesteś wartościowy, dlatego, że inni tak uważają, ale dlatego, że tak uważasz, wierzysz w to i zachowujesz się jak osoba wartościowa.

11 Poczucie małej wartości leży u źródeł większości problemów psychologicznych, bywa też ich skutkiem.

12 Konsekwencją braku poczucia wartości są: mniejsza umiejętność „radzenia sobie,” - mniejsza odporność psychiczna, odporność na stres, - większe prawdopodobieństwo zaburzeń emocjonalnych, większa skłonność do depresji.

13 poprzedzona traumatycznymi przeżyciami,
Rodzaje depresji: endogenna, poprzedzona traumatycznymi przeżyciami, związana z chorobami somatycznymi.

14 Wszystkie emocje i te wyrażające radość, jak i wyrażające smutek, powstają w naszym mózgu.

15 W ludzkim mózgu (w uproszczeniu) znajdują się dwa od siebie niezależne mózgi: rozumny i emocjonalny.

16 Współpraca albo rywalizacja obu mózgów – determinują to wszystko, czego doznajemy: nasz stosunek do świata i do innych ludzi.

17 mózg emocjonalny – aby ukierunkować to, co pragniemy przeżyć,
Kiedy oba mózgi uzupełniają się - mózg emocjonalny – aby ukierunkować to, co pragniemy przeżyć, mózg rozumny – aby pomóc nam zrealizować nasze dążenie w sposób najbardziej rozumny, – odczuwamy wówczas wewnętrzną harmonię. Pokrótce: ich współzawodnictwo → w konsekwencji problemy, → a nawet lęki i depresja.

18 Kiedy i jak dochodzi do tego, że ten precyzyjny układ współpracy obu mózgów zawodzi?

19 wskutek szoku – zespół stresu pourazowego, napady lęku, paniki.
1. Gdy dochodzi do przejęcia przez mózg emocjonalny dominacji nad czynnościami umysłowymi: wskutek szoku – zespół stresu pourazowego, napady lęku, paniki.

20 „dławienie” emocji, uczuć – impasowa sytuacja
Kiedy mózg rozumny nie pozwala informacji emocjonalnej odegrać swojej roli: „dławienie” emocji, uczuć – impasowa sytuacja (brak możliwości rozładowania uczuć) – w konsekwencji → choroba.

21 Największe zagrożenie dla zdrowia stanowią nie same negatywne emocje – lecz ich stałe likwidowanie.

22 Równowaga pomiędzy – instynktownymi (natychmiastowymi) – reakcjami emocjonalnymi i racjonalnymi działaniami – warunkuje harmonijne funkcjonowanie w społeczeństwie.

23 Termin - inteligencja emocjonalna– definiuje ową równowagę między emocją a rozumem.

24 Inteligencja emocjonalna jest w znacznym stopniu niezależna od ilorazu inteligencji.

25 Na iloraz emocjonalny składają się umiejętności: - rozpoznawania swojego własnego stanu emocjonalnego i stanu emocjonalnego innych osób, - rozumienia naturalnego rozwoju emocji w czasie (strach i złość odmiennie ewoluują w czasie), - analizowania swoich własnych emocji i emocji innych osób, - sterowania emocjami swoimi i innych osób.

26 Cztery wymienione zdolności tworzą podstawę panowania nad sobą oraz osiągania sukcesu społecznego (życiowego), rozumianego w kategoriach skuteczności.

27 podsumowanie zasad funkcjonowania emocji:
wewnątrz mózgu znajduje się mózg emocjonalny. Posiada on odrębną od kory nowej organizację poszczególnych elementów: odrębną budowę komórkową, odrębne właściwości biochemiczne, itp. Mózg emocjonalny często funkcjonuje niezależnie od kory nowej. (Mowa i rozumienie mają na niego bardzo ograniczony wpływ). Mózg emocjonalny kontroluje wszystko to, co zarządza naszym samopoczuciem psychicznym i w dużej części fizjologią naszego organizmu. Zaburzenia emocjonalne są konsekwencją zakłóceń w funkcjonowaniu mózgu emocjonalnego. Mózg emocjonalny ma naturalne mechanizmy, które służą do odzyskiwania równowagi i dobrego samopoczucia.

28 Zadaniem szeregu metod stosowanych przez nową medycynę emocji jest ułatwienie osiągnięcia na powrót harmonii między mózgiem emocjonalnym a rozumnym lub wskazaniem (odnalezieniem) drogi do niej.

29 Mózg emocjonalny należy „przeprogramować” w taki sposób, aby został on dostosowany do teraźniejszości i nie kontynuował reakcji na sytuacje z przeszłości.

30 Droga do korzystania inteligentnego z emocji → wiedzie przez zapoznanie się z naturą emocji.

31 Z pośród wszystkich emocji najbardziej nieustępliwa jest wściekłość i najtrudniej jest kontrolować gniew i złość. Benjamin Franklin: „Nigdy nie złościmy się bez powodu, ale rzadko jest to właściwy powód”

32 ZŁOŚĆ jest uczuciem dodającym nam energii, animuszu.
poczucie zagrożenia wyzwala ZŁOŚĆ ↓ nie kontrolowana przez rozsądek nawarstwia się na złości, zwiększa się poziom hormonów – kortyzolu, adrenaliny → emocje biorą górę nad rozumem.

33 Tybetańska mądrość podpowiada: „Nie tłum jej
Tybetańska mądrość podpowiada: „Nie tłum jej. Ale nie działaj pod jej wpływem”.

34 Dwa główne sposoby „radzenia sobie” ze złością:
uchwycenie myśli wyzwalających przypływ złości i przeciwstawienie się im - nie dopuszczenie do powstania „porwania emocjonalnego”, „przeczekanie” przypływu adrenaliny w otoczeniu, nie zagrażającym „wyzwoleniem się” kolejnej fali złości.

35 W praktyce zmianę stanu fizjologicznego naszego organizmu osiągniemy: - obniżając jego pobudzenie - ruch i wysiłek fizyczny, metody relaksacji (głębokie oddychanie i rozluźnienie mięśni - trening autogenny), - odrywając uwagę od czynników wyzwalających złość (tu: różne formy rozrywki).

36 Geneza niepokoju - czujności → to wypatrywanie potencjalnego zagrożenia, obmyślanie sposobów radzenia sobie z czyhającymi na nas niebezpieczeństwami.

37 Chroniczny niepokój – ma wszelkie znamiona porwania emocjonalnego o niskim nasileniu co oznacza → że nie poddaje się racjonalnemu rozumowaniu, narzuca jeden, sztywny punkt widzenia na dręczący problem.

38 Ich wspólny mianownik - nienaturalny niepokój.
Jeśli nasila się i utrzymuje dłużej → przeradza się w pełno objawowe zespoły zaburzeń lękowych (fobie, nerwice natręctw czy ataków lękowych). Ich wspólny mianownik - nienaturalny niepokój.

39 Stwarzamy go sami – lękliwymi myślami i pełnymi obaw oczekiwaniami.
Lęk wiąże się nieomal zawsze ze strachem, tymczasem STRACH jako taki, tak naprawdę nie istnieje w świecie zewnętrznym. Stwarzamy go sami – lękliwymi myślami i pełnymi obaw oczekiwaniami.

40 Strach jest więc uczuciem, które tkwi w nas.
Opiera się na zbiorze ocen, występuje w formie: kognitywnej - czyli niepokojących myśli, somatycznej - czyli fizjologicznych objawów.

41 Pierwszym krokiem w próbach zapanowania nad chronicznym martwieniem się jest : - uświadomienie go sobie, - wychwytywanie epizodów martwienia się (najlepiej w momencie kiedy ulotne wyobrażenie nieszczęścia wyzwala cykl). Następnym → zajęcie krytycznego stanowiska wobec swoich przypuszczeń.

42 Reasumując: Lęk jest zawsze uczuciem przykrym, ale jeśli nie prowadzi do większej ostrożności, jest bezsensowny. Nigdy nie dowiemy się, co to znaczy uwolnić się od lęku, jeśli nie stawimy mu czoła.

43 Odwaga to gotowość stawiania czoła lękom.
Nie można przekonać się, jak przezwyciężyć lęk, strach, dopóki nie zdobędzie się na odwagę, nie odkryje jej w sobie, jeśli nie podejmie się ryzyka. Odwaga to gotowość stawiania czoła lękom.

44 Odwaga to wiara w siebie i swoje wybory !
Odwaga to także przyjmowanie krytyki, poleganie na sobie oraz akceptacja i ponoszenie odpowiedzialności za dokonywanie własnych wyborów. Odwaga to wiara w siebie i swoje wybory !

45 „Depresja podkliniczna” to w terminologii fachowej nieustający smutek.

46 Martwienie się, zastanawianie się nad tym, co nas przygnębia, tzw
Martwienie się, zastanawianie się nad tym, co nas przygnębia, tzw. skłonność do ruminacji – inaczej „przeżuwanie myśli” potęguje i przedłuża depresję.

47 Zaleca się stosowanie terapii kognitywnej, której celem jest zmiana schematów myślenia.

48 Opiera się ona na dwóch podstawowych zasadach: 1
Opiera się ona na dwóch podstawowych zasadach: 1. Przeciwstawianiu się nurtującym myślom i kwestionowaniu ich zasadności. 2. Wynajdywaniu bardziej optymistycznych alternatyw, celowym planowaniu przyjemnych zajęć, odwracających od nich uwagę (m.in. – aerobic !!)

49 Psychoterapia przede wszystkim powinna nauczyć samodyscypliny i wytrwałości w realizowaniu zadań – codziennych oraz dalekosiężnych – bez których nikt, a zwłaszcza osoba w depresji, nie może liczyć na poprawę poczucia wartości i odnalezienie sensu życia.

50 Wszystkie, najbardziej skuteczne metody podniesienia nastroju polegają na poprawie własnego wizerunku.

51 Z punktu widzenia inteligencji emocjonalnej: - zmiana usposobienia, - więcej optymizmu, nadziei, - wiara w siebie → to najskuteczniejsza droga do panowania nad wydarzeniami swego życia i stawiania czoła rozmaitym wyzwaniom.

52 Ponad wszystko jednak warto uświadomić sobie, że uczucia nie są emocjami niezależnymi od naszej woli. Uczucia to reakcje, na które sami się decydujemy – bowiem każde uczucie jest poprzedzone przez myśl.

53 W ten sposób eliminujemy reakcje, które nam szkodzą!
Jeśli więc dostrzegamy (śledzimy i wybieramy) swoje myśli, to kontrolujemy emocje. W ten sposób eliminujemy reakcje, które nam szkodzą!

54 Wpływ emocji na proces rozumowania.
Inteligencja emocjonalna – jako meta-zdolność determinuje jak (?) - dobrze czy źle - potrafimy korzystać ze swoich zdolności umysłowych ( przyswajanie i wykorzystywanie wiedzy).

55 Silne emocje negatywne:
ukierunkowują uwagę na to, co jest ich przedmiotem, utrudniając (lub niwecząc) próby jej skupienia na czymś innym, uniemożliwiają koncentrację - upośledzeniu ulega zdolność umysłowa, zwana „pamięcią operacyjną” – odpowiedzialna za wysiłek intelektualny.

56 niepokój zbyt silny – niweczy próby właściwego wykonania zadania,
Ogólnie rzecz biorąc: mały niepokój – powoduje apatię lub niedostateczną motywację do wysiłku gwarantującego sukces, niepokój zbyt silny – niweczy próby właściwego wykonania zadania, stan lekkiego podniecenia (hipomania) – wydaje się być optymalny.

57 Najlepsze gwarancje sukcesu to pozytywna motywacja – entuzjazm, zapał i wiara w siebie.

58 Kluczem w budowaniu wszystkich związków emocjonalnych – bliższych i dalszych relacji z otoczeniem jest empatia!

59 Empatia to traktowanie innych ze zrozumieniem i otwartością.

60 Empatia wyrasta ze samoświadomości
Empatia wyrasta ze samoświadomości. Im bardziej jesteśmy otwarci na własne emocje, tym lepiej odczytujemy uczucia (emocje) innych osób.

61 Emocje przekazują zachowania niewerbalne - ton głosu, gest, wyraz twarzy.
Kiedy słowa nie zgadzają się z sygnałami niewerbalnymi - na prawdziwe emocje wskazuje nie to co ktoś mówi, ale jak to mówi !

62 Najczęściej to nie brak empatii, ale nieumiejętność przekazywania uczuć - na skutek lęku czy wstydu przed ich okazywaniem stanowi barierę w porozumieniu.

63 zasadniczą rolę odgrywa ich jakość,
Tymczasem nasze stosunki z otoczeniem, tworzą właściwe podłoże dobrego samopoczucia: zasadniczą rolę odgrywa ich jakość, kiedy ulegają zaburzeniu – odczuwamy jako cierpienie emocjonalne.

64 Relację tą wyjaśnia fizjologia uczucia - „otwarta pętla systemu limbicznego”
Optymalna regulacja równowagi fizjologicznej uzależniona jest bowiem nieustannie od relacji jakie mamy z innymi, a w szczególności z osobami, które są nam bliskie emocjonalnie .

65 Kluczem do przetrwania związku ( każdej bliskiej relacji) jest dochodzenie do porozumienia, umiejętność objawiania zarówno swojej zgody, ale też i niezgody (niedopuszczanie do manipulowania).

66 Jedyną bezpośrednią i skuteczną metodą prowadzącą do zharmonizowania wzajemnych relacji i odzyskania równowagi wewnętrznej jest komunikacja emocjonalna oparta na zachowaniu asertywnym.

67 Istnieją trzy sposoby reagowania w sytuacji konfliktowej:

68 - „pasywny” lub „pasywno – agresywny” – przyjmowany dla uniknięcia konfliktów – to najczęściej spotykana w społeczeństwach tradycyjnych ludzka reakcja, wobec osoby nie lubianej, działającej z pozycji władzy -„agresywny” – równie nieskuteczny, dodatkowo bardziej niebezpieczny,

69 oraz „zachowanie asertywne”, na którym bazuje komunikacja emocjonalna - jedyne, które pozwala dawać i otrzymywać w zamian to, czego się pragnie, przy jednoczesnym poszanowaniu zarówno własnych możliwości, jak i potrzeb innych osób.

70 krytyka - zamiast wyrażenia po prostu swojego żalu,
Natomiast cztery rodzaje zachowania, które ustawicznie stosowane niszczą wszelkie związki to: krytyka - zamiast wyrażenia po prostu swojego żalu, pogarda - wyrażana przez znieważanie; od bardzo łagodnej formy – do bardzo brutalnej, podczas gdy szyderstwo może bardzo ranić,

71 Jaki więc jest sens ich ustawicznego stosowania?
Kontratak i totalny unik (fight i flight)– rozwiązania podsuwane przez mózg emocjonalny w obliczu ataku. Dochodzi do nich najczęściej, kiedy mamy wrażenie, że nasze skargi, wymówki są totalnie ignorowane. Jaki więc jest sens ich ustawicznego stosowania?

72 Jeśli potrafimy dostrzec, że źródłem naszych problemów, nie zawsze są inni, lecz to, jak sami reagujemy na ich, na przykład obraźliwe zachowanie, to też mamy szansę to zmienić.

73 Działanie, które wówczas pokazuje nasze zdecydowane stanowisko w sprawie, warte jest więcej niż miliony wypowiedzianych w słusznej intencji słów.

74 Aby być skutecznym, trzeba być asertywnym!

75 - Asertywność to odważne i uczciwe działanie w obronie swoich praw i wolności bez odmawiania takich samych praw innym. - To działanie z pozycji kogoś, kto nie chce być ofiarą - tzn. nie potrzebuje stałej akceptacji i potwierdzenia o swojej wartości, czy atrakcyjności, bo sam siebie najlepiej zna i wierzy w siebie.

76 Możemy też nauczyć się bronić swoich praw bez podnoszenia głosu.
Ucząc się asertywności, możemy opanować sztukę nie zgadzania się ponad wszelką cenę zawsze i wszędzie z innymi. Możemy też nauczyć się bronić swoich praw bez podnoszenia głosu.

77 Na czym więc polega istota zasad efektywnego porozumienia, w którym przekaz informacji nie zraża adresata a wręcz przeciwnie, budzi w nim szacunek i staje się zachętą do współdziałania?

78 1. Na zastąpieniu każdego osądu – tzn
1. Na zastąpieniu każdego osądu – tzn. każdej krytyki, obiektywną wypowiedzią - im bardziej jesteśmy precyzyjni i obiektywni, tym łatwiej to co mówimy, jest interpretowane jako uzasadniona próba porozumienia się, a nie potencjalna krytyka.

79 2. Na unikaniu osądu innej osoby w celu całkowitego skupienia się na własnych odczuciach - mówiąc o sobie, wyłącznie o sobie, nie krytykuję swojego rozmówcy, nie atakuję go – jestem zaangażowany emocjonalnie a więc autentyczny i otwarty.

80 David Servan-Schreiber proponuje na początek, w celu przećwiczenia zasad skutecznego porozumiewania się posługiwać się zapisanymi na kartce papieru sześcioma kluczowymi punktami umożliwiającymi porozumienie bez przemocy:

81 1. Źródło - należy upewnić się, że zwracamy się do osoby, która stanowi źródło naszego problemu i może go rozwiązać Miejsce i moment – starannie dobrać miejsce i sprzyjający moment spotkania. 3. Przyjacielskie podejście – żeby być zrozumianym, trzeba najpierw zostać wysłuchanym – należy stworzyć szanse na pozytywny odbiór naszego przekazu .

82 4. Zachowanie obiektywne – przystąpić do sedna sprawy: przypomnieć okoliczności uzasadniające nasze rozgoryczenie, ograniczając się jednak wyłącznie do opisu faktów Emocja – po opisie faktów musi natychmiast nastąpić informacja o wynikających z nich doznaniach emocjonalnych, pamiętając aby nie mówić o złości czy gniewie Zawiedziona nadzieja – na zakończenie korzystne jest wspomnieć o zawiedzionej nadziei, która nie została spełniona.

83 – lub odrzucenie emocjonalnego wyzwania.
Przypomnienie: Z trzech możliwych sposobów reakcji w sytuacji konfliktowej: pasywności, agresji, „asertywności”, wyłącznie ta ostatnia daje szanse na bezkonfliktowe porozumienie. Od każdego z nas zależy więc wybór i podjęcie – lub odrzucenie emocjonalnego wyzwania.

84 Dziękuję za uwagę! Agnieszka Ramiączek