Aktualne regulacje prawne i proceduralne w dziedzinie gospodarki odpadami Niniejsza prezentacja powstała w ramach projektu „Gminny Lider Recyklingu” dofinansowanego.

Prezentacja na temat: "Aktualne regulacje prawne i proceduralne w dziedzinie gospodarki odpadami Niniejsza prezentacja powstała w ramach projektu „Gminny Lider Recyklingu” dofinansowanego."— Zapis prezentacji:

1 Aktualne regulacje prawne i proceduralne w dziedzinie gospodarki odpadami
Niniejsza prezentacja powstała w ramach projektu „Gminny Lider Recyklingu” dofinansowanego ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

2 Gospodarka odpadami w UE
Decoupling = zwiększanie wydajności zasobowej, wyrażonej rozłączeniem wskaźników wykorzystania zasobów naturalnych, emisji i wytwarzania odpadów od wskaźników wzrostu gospodarczego Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy (Dziennik Urzędowy L 312, 22/11/2008 P – 0030) – Dyrektywa Ramowa. Dyrektywa ramowa ustanawia środki służące ochronie środowiska i zdrowia ludzkiego poprzez zapobieganie i zmniejszanie negatywnego wpływu wynikającego z wytwarzania odpadów i gospodarowania nimi oraz przez zmniejszenie ogólnych skutków użytkowania zasobów i poprawę efektywności takiego użytkowania. Cel – społeczeństwo recyklingu Uwarunkowania polskiej gospodarki odpadami wynikają z funkcjonowania w ramach gospodarki globalnej, a przede wszystkim od 2004 roku w ramach rynku Unii Europejskiej. Ogólne ramy prawne na tym rynku tworzą regulacje wynikające z realizacji unijnych polityk. Dla obszaru gospodarki odpadami kluczowe znaczenie ma zapisane w unijnych politykach zwiększenie wydajności zasobowej, wyrażonej rozłączeniem wskaźników wykorzystania zasobów naturalnych, emisji i wytwarzania odpadów od wskaźników wzrostu gospodarczego – tzw. decoupling. Całkowite „rozłączenie” pozostaje jednak w dalszym ciągu wyzwaniem w szczególności w sektorze gospodarstw domowych. Nakreśla to obszar do podjęcia działań ukierunkowanych nie tylko na usprawnienie procesów produkcyjnych, ale także na zmianę wzorców konsumpcji w celu zmniejszenia presji na środowisko. Podstawowe, dla gospodarki odpadami uwarunkowania określone zostały w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy - tzw. dyrektywa ramowa, ustanawiająca środki służące ochronie środowiska i zdrowia ludzkiego poprzez zapobieganie i zmniejszanie negatywnego wpływu wynikającego z wytwarzania odpadów i gospodarowania nimi oraz przez zmniejszenie ogólnych skutków użytkowania zasobów i poprawę efektywności takiego użytkowania. Dyrektywa dąży do stworzenia w UE „społeczeństwa recyklingu”, którego celem będzie „unikanie wytwarzania odpadów oraz wykorzystywanie odpadów jako zasobów”.

3 Zasady gospodarowania odpadami
Segregacja odpadów „u źródła” Selektywna zbiórka odpadów Recykling priorytetowych strumieni odpadów Jako podstawowa zasada gospodarki zasobami wprowadzone zostało w UE podejście w kategoriach: cyklu życia (life cycle of products) W preambule do dyrektywy odpadowej znajduje się odwołanie do szóstego wspólnotowego programu działań w zakresie środowiska, zalecającego segregację „u źródła”, zbieranie oraz recykling priorytetowych strumieni odpadów. Zgodnie z tym celem, a jednocześnie jako środek ułatwiający lub usprawniający potencjał odzysku, odpady powinny być zbierane selektywnie, jeżeli jest to wykonalne technicznie i ekonomicznie. Dyrektywa odpadowa w tej kwestii opiera się na hierarchii postępowania z odpadami i odwołuje się do celu utworzenia „społeczeństwa recyklingu”. Jako podstawowa zasada gospodarki zasobami wprowadzone zostało w UE podejście w kategoriach cyklu życia.

4 Schemat cyklu życia produktów i odpadów
Wpływ na środowisko jest brany pod uwagę przez cały cykl życia produktów i usług „od kołyski aż po grób”. Pozwala to na uniknięcie lub zminimalizowanie przenoszenia ciężaru środowiskowego między różnymi fazami cyklu życia i z jednego kraju do drugiego – gdy to możliwe, przy użyciu instrumentów rynkowych. Podejście poprzez analizę cyklu życia wpływa nie tylko na politykę dotyczącą środowiska, ale także na polityki sektorowe – poprzez wymagania w zakresie wykorzystania materiałów i energii z odpadów, ograniczania emisji, a także ponownego wykorzystania już zagospodarowanych zasobów. Należy jednakże podkreślić, że o ile UE jako całość osiągnęła w wykorzystaniu zasobów ogromne sukcesy, to różnice między poszczególnymi państwami/członkami EU są ogromne. Przeciętna efektywność wykorzystania zasobów w nowych państwach członkowskich stanowi jedynie 45% efektywności osiąganej w państwach „starej Unii”. Pokazuje to także, jaki jest jeszcze potencjał w tym zakresie - dotyczy to również naszego kraju. Źródło: Środowisko Europy 2010, Stan i prognozy, Synteza, Europejska Agencja Środowiska, Kopenhaga 2010

5 Podstawowe terminy z zakresu gospodarki odpadami
Odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany. Są to jedynie substancje lub przedmioty należące do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy o odpadach. W załączniku tym wyszczególnione zostało 16 kategorii odpadów. Odpady komunalne - to odpady powstające w gospodarstwach domowych, z wyłączeniem pojazdów wycofanych z eksploatacji, a także odpady niezawierające odpadów niebezpiecznych pochodzące od innych wytwórców odpadów, które ze względu na swój charakter lub skład są podobne do odpadów powstających w gospodarstwach domowych, Bioodpady – to ulegające biodegradacji odpady z terenów zieleni, odpady spożywcze i kuchenne z gospodarstw domowych, zakładów gastronomii, zakładów żywienia zbiorowego i jednostek handlu detalicznego, a także podobne ze względu na swój charakter lub skład odpady z zakładów produkujących lub wprowadzających do obrotu żywność. Zgodnie z ustawą o odpadach odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany. Jednakże są to jedynie substancje lub przedmioty należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy o odpadach, w którym wyszczególniono szesnaście kategorii odpadów. Na slajdzie podano definicję odpadów komunalnych i bioodpadów, pozostałe istotne terminy zostały podane w wykładzie bazowym.

6 Hierarchia postępowania z odpadami
Gospodarowanie odpadami to zbieranie, transport, odzysk i unieszkodliwianie odpadów, w tym również nadzór nad takimi działaniami oraz nad miejscami unieszkodliwiania odpadów. Hierarchia postępowania z odpadami: zapobieganie; przygotowywanie do ponownego użycia; recykling; inne metody odzysku, np. odzysk energii; unieszkodliwianie. Zgodnie z ustawą o odpadach gospodarowanie odpadami to zbieranie, transport, odzysk i unieszkodliwianie odpadów, w tym również nadzór nad takimi działaniami oraz nad miejscami unieszkodliwiania odpadów. Jak widać z powyższej definicji zapobieganie jest wyłączone z gospodarowania odpadami niejako poprzedzając wszelkie przepisy prawa i polityki dotyczące gospodarowania odpadami. W artykule 4 dyrektywy ramowej sformułowana została hierarchia postępowania z odpadami, określająca kolejność priorytetów w przepisach prawa i polityce dotyczących zapobiegania powstawaniu odpadów oraz gospodarowania odpadami. Obejmuje ona kolejno działania: zapobieganie; przygotowywanie do ponownego użycia; recykling; inne metody odzysku, np. odzysk energii; oraz unieszkodliwianie.

7 Zapobieganie powstawaniu odpadów
Zgodnie z dyrektywą ramową zapobieganie oznacza środki zastosowane zanim dana substancja, materiał lub produkt staną się odpadami, które zmniejszają: ilość odpadów, w tym również przez ponowne użycie produktów lub wydłużenie okresu żywotności produktów; b) niekorzystne oddziaływanie wytworzonych odpadów na środowisko i zdrowie ludzkie; c) zawartość substancji szkodliwych w materiałach i produktach. Zgodnie z dyrektywą ramową zapobieganie oznacza środki zastosowane zanim dana substancja, materiał lub produkt staną się odpadami, które zmniejszają: ilość odpadów, w tym również przez ponowne użycie produktów lub wydłużenie okresu żywotności produktów; niekorzystne oddziaływanie wytworzonych odpadów na środowisko i zdrowie ludzkie lub zawartość substancji szkodliwych w materiałach i produktach. Można powiedzieć, że zapobieganie wpływa na system gospodarowania odpadami zmniejszając całkowite koszty gospodarowania odpadami. Dotyczy to oczywiście również odpadów komunalnych. Mniejsza ilość odpadów komunalnych to mniejsze łączne nakłady na ich zagospodarowanie. Do tej pory obserwujemy raczej proces odwrotny – z każdym rokiem wzrasta ilość odpadów powstająca w gospodarstwach domowych. Jest to związane nie tylko z wzrostem konsumpcji, ale przede wszystkim zmianą specyfiki konsumowanych produktów. Coraz większa część dostarczanych do gospodarstw domowych produktów w procesie konsumpcji zamienia się w odpady. Przykładem może być chociażby rosnący w większości przypadków udział masy opakowania w stosunku do masy całkowitej produktu. Jest to przejaw niezrównoważonego wzorca konsumpcji i produkcji.

8 Przetwarzanie i odzysk odpadów
Odzysk odpadów komunalnych – to jakikolwiek proces, którego głównym wynikiem jest to, aby odpady służyły użytecznemu zastosowaniu, poprzez zastąpienie innych materiałów, które w przeciwnym wypadku zostałyby użyte do spełnienia danej funkcji, lub w wyniku którego odpady są przygotowywane do spełnienia takiej funkcji w danym zakładzie lub w szerszej gospodarce (załącznik II do dyrektywy ramowej zawiera niewyczerpujący wykaz procesów odzysku). Recykling – to wszelki proces odzysku, w ramach którego materiały odpadowe są ponownie przetwarzane w produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub innych celach. Obejmuje to ponowne przetwarzanie materiału organicznego, ale nie obejmuje odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa lub do celów wypełniania wyrobisk. Unieszkodliwianie zgodnie z definicją umieszczoną w dyrektywie oznacza jakikolwiek proces niebędący odzyskiem, nawet jeżeli wtórnym skutkiem takiego procesu jest odzysk substancji lub energii. Procesy odzysku lub unieszkodliwiania (razem z przygotowaniem poprzedzającym odzysk lub unieszkodliwianie) zostały łącznie określone w dyrektywie ramowej mianem przetwarzania odpadów. Odzysk odpadów komunalnych oznacza natomiast jakikolwiek proces, którego głównym wynikiem jest to, aby odpady służyły użytecznemu zastosowaniu, poprzez zastąpienie innych materiałów, które w przeciwnym wypadku zostałyby użyte do spełnienia danej funkcji, lub w wyniku którego odpady są przygotowywane do spełnienia takiej funkcji w danym zakładzie lub w szerszej gospodarce. Dyrektywa definiuje również recykling - oznacza on proces odzysku, w ramach którego materiały odpadowe są ponownie przetwarzane w produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub innych celach. Obejmuje to ponowne przetwarzanie materiału organicznego, ale nie obejmuje odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa lub do celów wypełniania wyrobisk. Unieszkodliwianie natomiast, zgodnie z definicją umieszczoną w dyrektywie oznacza jakikolwiek proces niebędący odzyskiem, nawet jeżeli wtórnym skutkiem takiego procesu jest odzysk substancji lub energii. Załącznik I do dyrektywy ramowej zawiera niewyczerpujący wykaz procesów unieszkodliwiania.

9 Podstawowe akty prawne w zakresie gospodarki odpadami
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U r. Nr 62 poz. 628 z późn. zm.) określa zasady postępowania z odpadami w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia ludzi oraz ochronę środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, a w szczególności zasady zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko, a także odzysku lub unieszkodliwiania odpadów. Uchwałę Nr 217 Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2010 r. w sprawie "Krajowego planu gospodarki odpadami 2014", M.P nr 101 poz. 1183, Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów, Dz.U nr 112 poz – dzielący odpady w zależności od źródła ich powstawania na 20 grup. Istotna część kwestii dotyczących odpadów komunalnych reguluje ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008, z późn. zm. , dalej jako ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach), znowelizowana ustawą z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 nr 152 poz. 897). Ogólne zasady ochrony środowiska oraz warunki korzystania z jego zasobów, z uwzględnieniem wymagań zrównoważonego rozwoju określa ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. W kwestiach szczegółowych POŚ odsyła do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach, określającej zasady postępowania z odpadami w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia ludzi oraz ochronę środowiska, a w szczególności zasady zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko, a także odzysku lub unieszkodliwiania odpadów. Zgodnie z zestawieniem ze strony sejmowej lista obowiązujących aktów wykonawczych do ustawy o odpadach obejmuje ponad 50 aktów prawnych. Do najważniejszych można zaliczyć uchwałę Rady Ministrów z 2010 r. w sprawie "Krajowego planu gospodarki odpadami 2014" oraz Rozporządzenie Ministra Środowiska w sprawie katalogu odpadów. Ustawa o odpadach wprowadziła obowiązek opracowywania planów gospodarki odpadami, które podlegają aktualizacji nie rzadziej niż co 4 lata. Istotną część kwestii dotyczących odpadów komunalnych reguluje ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, znowelizowana ustawą z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw

10 Obecny system gospodarowania odpadami
WARIANT PODSTAWOWY WARIANT REFERENDALNY GMINA ZAKŁAD LUB PRZEDSIĘBIORCA WŁAŚCICIEL NIERUCHOMOŚCI DECYZJA GMINA ZAKŁAD LUB PRZEDSIĘBIORCA WŁAŚCICIEL NIERUCHOMOŚCI OPŁATA DECYZJA UMOWA Obecnie zadania w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi polskie gminy realizują w dwóch podstawowych systemach: po pierwsze na podstawie umów zawieranych przez właścicieli nieruchomości z przedsiębiorcami prowadzącymi działalność w zakresie odbierania odpadów komunalnych; po drugie w systemie, w którym gmina realizuje obowiązek pozbywania się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych na podstawie akceptacji mieszkańców wyrażonej w przeprowadzonym uprzednio referendum gminnym. Przejmując obowiązki, rada gminy ustala opłatę ponoszoną przez właścicieli nieruchomości za wykonywanie przejętych obowiązków. Stosowane w Polsce rozwiązania pozwoliły na stopniowe porządkowanie systemu odbioru odpadów z nieruchomości. Sytuacja w tym zakresie jest nieporównywalnie lepsza niż kilkanaście lat temu. Dotyczy to przede wszystkim polskich miast. Na terenach wiejskich wciąż jeszcze częste są sytuacje, gdy nie funkcjonuje zorganizowany system odbioru odpadów. Jednak mimo stopniowej poprawy osiągnięte efekty są niewystarczające. Jak pokazują wykonane raporty system zbierania odpadów jest nieszczelny - 2 mln ton odpadów trafia w sposób nieewidencjonowany do środowiska, większość zbieranych odpadów jest wciąż składowana na wysypiskach, a selektywna zbiórka jest mało skuteczna. W czerwcu 2011 r. KE zaliczyła nasz kraj do pięciu państw mających największe problemy z przestrzeganiem dyrektywy odpadowej.

11 Ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (1)
Zgodnie z ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach gmina powinna, samodzielnie lub z innymi jednostkami samorządu terytorialnego – na podstawie planu gospodarki odpadami i regulaminu utrzymania porządku i czystości w gminie – zapewniać i nadzorować tworzenie i rozwój rynku, tak aby zapewnić: objęcie wszystkich mieszkańców gminy i podmiotów gospodarczych na jej terenie zorganizowanym systemem odbierania wszystkich rodzajów odpadów komunalnych; warunki funkcjonowania systemu selektywnego zbierania i odbierania odpadów komunalnych, aby było możliwe: ograniczenie składowania odpadów komunalnych ulegających biodegradacji, wydzielanie odpadów niebezpiecznych z odpadów komunalnych, osiągnięcie wyznaczonych poziomów odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych; budowę, utrzymanie i eksploatację własnych lub wspólnych z innymi gminami lub przedsiębiorcami instalacji i urządzeniami do odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych albo warunki do budowy, utrzymania i eksploatacji instalacji i urządzeń do odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych przez przedsiębiorców. Obecnie zgodnie z ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach gmina powinna, samodzielnie lub z innymi jednostkami samorządu terytorialnego – na podstawie planu gospodarki odpadami i regulaminu utrzymania porządku i czystości w gminie – zapewniać i nadzorować tworzenie i rozwój rynku, tak aby zapewnić: objęcie wszystkich mieszkańców gminy i podmiotów gospodarczych na jej terenie zorganizowanym systemem odbierania wszystkich rodzajów odpadów komunalnych; zapewnić warunki funkcjonowania systemu selektywnego zbierania i odbierania odpadów komunalnych, aby było możliwe: ograniczenie składowania odpadów komunalnych ulegających biodegradacji; wydzielanie odpadów niebezpiecznych z odpadów komunalnych; osiągnięcie wyznaczonych poziomów odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych. Gmina powinna również zapewnić budowę, utrzymanie i eksploatację własnych lub wspólnych z innymi gminami lub przedsiębiorcami instalacji i urządzeniami do odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych albo warunki do budowy, utrzymania i eksploatacji instalacji i urządzeń do odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych przez przedsiębiorców.

12 Ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (2)
WARIANT PODSTAWOWY PODWARIANT BEZ UCHWAŁY DLA NIERUCHOMOŚCI NIEZAMIESZKANYCH GMINA ZAKŁAD LUB PRZEDSIĘBIORCA WŁAŚCICIELE NIERUCHOMOŚCI ZAMIESZKANYCH I W GMINACH, KTÓRE PODJĘŁY UCHWAŁĘ O PRZEJĘCIU - NIERUCHOMOŚCI NIEZAMIESZKANYCH OPŁATA REJESTR UMOWA GMINA ZAKŁAD LUB PRZEDSIĘBIORCA WŁAŚCICIEL NIERUCHOMOŚCI NIEZAMIESZKANEJ REJESTR Zgodnie z nową ustawą, gminy mają obowiązek zorganizować odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości. Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić również o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości niezamieszkanych. Jednakże, jeśli w gminie taka uchwała nie zostanie podjęta, system będzie funkcjonował według innych zasad. Inna będzie też rola gminy w takim podsystemie gospodarowania odpadami komunalnymi. Na slajdzie przedstawiono dwa warianty nowego systemu – 1. dla nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy (wariant podstawowy); 2. dla nieruchomości niezamieszkanych (w przypadku nieprzejęcia odbioru przez gminę). Bardziej szczegółowe aspekty nowego systemu zostaną podjęte w kolejnych modułach szkoleniowych.

13 Podstawowe regulacje dotyczące składowania odpadów (1)
W krajach UE kwestię składowania odpadów reguluje dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 1999/31/WE z 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów. Najważniejszym nałożonym przez nią obowiązkiem jest redukcja masy składowanych biodegradowalnych odpadów komunalnych. Obowiązki zapisane w dyrektywie składowiskowej przeniesiono do nowelizacji z 1 lipca 2011 r., podobnie jak te wynikające z dyrektywy odpadowej. Składowanie jest najmniej pożądanym sposobem unieszkodliwiania odpadów. Składowanie jest najmniej pożądanym sposobem unieszkodliwiania odpadów. Obecnie coraz częściej mówi się o możliwości osiągnięcia w przyszłości przez gospodarki państw rozwiniętych wariantu „zero składowiskowego”. W takim wariancie żadna lub też jedynie minimalna część odpadów trafia na składowiska, a prawie całość jest wykorzystywana. W krajach UE kwestię składowania odpadów reguluje dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów. Najważniejszym nałożonym przez nią obowiązkiem jest redukcja masy składowanych biodegradowalnych odpadów komunalnych, czyli konieczność wydzielenia ze strumienia odpadów komunalnych frakcji organicznej. Obowiązki zapisane w dyrektywie składowiskowej przeniesiono do nowelizacji z 1 lipca 2011 r., podobnie jak te wynikające z dyrektywy odpadowej. Obecnie coraz częściej mówi się o możliwości osiągnięcia w przyszłości przez gospodarki państw rozwiniętych wariantu „zero składowiskowego”.

14 Podstawowe regulacje dotyczące składowania odpadów (2)
Dyrektywa składowiskowa wprowadziła terminy i poziomy redukcji odpadów biodegradowalnych trafiających na składowiska. Na składowiska mogło i może trafiać w porównaniu z ilością tego typu odpadów wytworzonych w 1995 r.: do 16 lipca 2006 r. – do 75% odpadów do 16 lipca 2009 r. – do 50% odpadów do 16 lipca 2016 r. – do 35% odpadów Dyrektywa składowiskowa wprowadziła terminy i poziomy redukcji odpadów biodegradowalnych trafiających na składowiska, wymienione na slajdzie. Dopuszczono przy tym możliwość wydłużenia terminów o cztery lata dla tych państw, które w 1995 r. składowały ponad 80% odpadów komunalnych. Państwo, które nie spełnia wyznaczonych dyrektywą składowiskową celów, narusza zobowiązania przyjęte w Traktacie Akcesyjnym. Komisja Europejska ma prawo rozpocząć postępowanie, by wyznaczyć karę. W ustawie o odpadach znajduje się zapis o całkowitym zakazie składowania zebranych selektywnie odpadów biodegradowalnych i palnych. Dopuszczono przy tym możliwość wydłużenia terminów o cztery lata dla tych państw, które w 1995 r. składowały ponad 80% odpadów komunalnych.

15 Podstawowe regulacje dotyczące składowania odpadów (3)
Dyrektywa składowiskowa określa warunki, jakie muszą spełniać istniejące składowiska odpadów, jeśli mają pozostać czynne: wprowadza obowiązek przeprowadzania przeglądu składowisk, wprowadza obowiązek przygotowania planów zagospodarowania składowisk, nakłada obowiązek modernizacji składowisk, które nie spełniają wymogów technicznych - dotyczy to kontroli odcieków i emisji gazu, ochrony wód i gleby, ograniczenia uciążliwości i zagrożeń; bądź zamknięcie składowisk, -- wprowadza wymóg, by w cenie za składowanie odpadów liczone były nie tylko koszty bieżącej eksploatacji, lecz także szacunkowe koszty zamknięcia składowiska, nadzoru nad składowiskiem po zakończeniu jego eksploatacji przez co najmniej 30 lat Dyrektywa składowiskowa określa warunki, jakie muszą spełniać istniejące składowiska odpadów, jeśli mają pozostać czynne: wprowadza obowiązek przeprowadzania przeglądu składowisk; wprowadza obowiązek przygotowania planów zagospodarowania składowisk; nakłada obowiązek modernizacji składowisk, które nie spełniają wymogów technicznych - dotyczy to kontroli odcieków i emisji gazu, ochrony wód i gleby, ograniczenia uciążliwości i zagrożeń; bądź zamknięcie składowisk; wprowadza wymóg, by w cenie za składowanie odpadów liczone były nie tylko koszty bieżącej eksploatacji, lecz także szacunkowe koszty zamknięcia składowiska, nadzoru nad składowiskiem po zakończeniu jego eksploatacji przez co najmniej 30 lat. W wykładzie głównym zostały opisane opłaty i kary za składowanie odpadów.

16 Zapraszamy do zadawania pytań autorowi wykładu!
Niniejsza prezentacja powstała w ramach projektu „Gminny Lider Recyklingu” dofinansowanego ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.