ORGANIZACJA OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ NA TERENIE ZAKŁADU PRACY

Prezentacja na temat: "ORGANIZACJA OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ NA TERENIE ZAKŁADU PRACY"— Zapis prezentacji:

1 ORGANIZACJA OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ NA TERENIE ZAKŁADU PRACY

2 Obowiązujące przepisy:
Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. nr 178, poz ze zm.). Obwieszczenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 17 lipca 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1422).

3 Obowiązujące przepisy:
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. z 2010 r. nr 109, poz. 719). Instrukcja Bezpieczeństwa Pożarowego.

4 Instrukcja Bezpieczeństwa Pożarowego
Warunki ochrony przeciwpożarowej, wynikające z przeznaczenia, sposobu użytkowania, prowadzonego procesu technologicznego, magazynowania (składowania) i warunków technicznych obiektów, w tym zagrożenia wybuchem; określenie wyposażenia w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice oraz sposoby poddawania ich przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym; sposoby postępowania na wypadek pożaru i innego zagrożenia; sposoby zabezpieczenia prac niebezpiecznych pod względem pożarowym, jeżeli takie prace są przewidywane;

5 Instrukcja Bezpieczeństwa Pożarowego
warunki i organizację ewakuacji ludzi oraz praktyczne sposoby ich sprawdzania; sposoby zapoznania użytkowników obiektu, w tym zatrudnionych pracowników, z przepisami przeciwpożarowymi oraz treścią przedmiotowej instrukcji; zadania i obowiązki w zakresie ochrony przeciwpożarowej dla osób będących ich stałymi użytkownikami; plany obiektów, obejmujące także ich usytuowanie, oraz terenu przyległego, z uwzględnieniem graficznych danych dotyczących w szczególności: powierzchni, wysokości i liczby kondygnacji budynku,

6 Instrukcja Bezpieczeństwa Pożarowego
odległości od budynków sąsiadujących, parametrów pożarowych występujących substancji palnych, występującej gęstości obciążenia ogniowego w strefie pożarowej lub w strefach pożarowych, kategorii zagrożenia ludzi, przewidywanej liczby osób na każdej kondygnacji i w poszczególnych pomieszczeniach, lokalizacji pomieszczeń i przestrzeni zewnętrznych zaklasyfikowanych jako strefy zagrożenia wybuchem, podziału obiektu na strefy pożarowe, warunków ewakuacji, ze wskazaniem kierunków i wyjść ewakuacyjnych,

7 Instrukcja Bezpieczeństwa Pożarowego
miejsc usytuowania urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic, kurków głównych instalacji gazowej, materiałów niebezpiecznych pożarowo oraz miejsc usytuowania elementów sterujących urządzeniami przeciwpożarowymi, wskazania dojść do dźwigów dla ekip ratowniczych, hydrantów zewnętrznych oraz innych źródeł wody do celów przeciwpożarowych, dróg pożarowych i innych dróg dojazdowych, z zaznaczeniem wjazdów na teren ogrodzony.

8 Instrukcja Bezpieczeństwa Pożarowego
„Instrukcja Bezpieczeństwa Pożarowego obowiązuje wszystkich pracowników, bez względu na rodzaj wykonywanej pracy i zajmowane stanowisko. Ustalone w niniejszej instrukcji zadania i obowiązki wchodzą w zakres podstawowych obowiązków pracowników w przedmiocie ochrony przeciwpożarowej i stanowią integralną część zakresu czynności. Przyjęcie postanowień Instrukcji do wiadomości powinno być potwierdzone podpisem pracownika na oświadczeniu, które powinno być przechowywane w aktach osobowych pracownika.”

9 Potencjalne źródła powstania pożaru w zakładzie
Pod pojęciem zagrożenia pożarowego i wybuchowego określa się te wszystkie czynniki, które składają się na możliwość powstania pożaru lub wybuchu. Współczynniki zagrożenia pożarowego dzieli się na dwie podstawowe grupy: przyczyny powstania pożarów, przyczyny rozprzestrzeniania się pożarów.

10 Potencjalne źródła powstania pożaru w zakładzie
Klasyfikacja obiektów Szpitala do budynków użyteczności publicznej (kategoria ZL II, ZL III) determinuje niebezpieczeństwo powstania pożaru, które może wynikać z następujących typowych przyczyn: nieostrożne obchodzenie się z otwartym ogniem, w tym palenie papierosów w miejscach do tego nie przeznaczonych; pozostawienie nie wyłączonych odbiorników elektrycznych lub ich ustawienie w pobliżu materiałów palnych; nieprawidłowa eksploatacja urządzeń grzejnych;

11 Potencjalne źródła powstania pożaru w zakładzie
niewłaściwe użytkowanie i posługiwanie się materiałami łatwopalnymi; nieprzestrzeganie obowiązujących przepisów z zakresu ochrony przeciwpożarowej; brak konserwacji i badań instalacji elektroenergetycznych; złego stanu technicznego instalacji odgromowej, w tym brak oględzin i przeglądów konserwacyjnych; przeciążenia instalacji elektrycznej; prowadzenia prac niebezpiecznych pożarowo bez odpowiedniego zabezpieczenia.

12 Potencjalne źródła powstania pożaru w zakładzie
Analizując możliwości rozwoju pożaru w budynkach Szpitala stwierdza się, że ewentualnymi drogami jego rozprzestrzeniania się mogą być w szczególności: nagromadzenie znacznych ilości materiałów palnych, ewentualnego braku lub nieprawidłowego rozmieszczenia prawidłowej ilości podręcznego sprzętu gaśniczego, niesprawności podręcznego sprzętu gaśniczego, opóźnionego wykrycia pożaru, opóźnionego zaalarmowania straży pożarnej, opóźnienia podjęcia działań zmierzających do likwidacji źródła pożaru w zarodku.

13 Zadania i obowiązki w zakresie zapobiegania pożarom
Do obowiązków Dyrektora Szpitala, należy w szczególności: podejmowanie wszelkich przedsięwzięć mających na celu utrzymanie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa pożarowego, zabezpieczenie obiektu przed zagrożeniem pożarowym lub innym miejscowym zagrożeniem, w tym: wyposażenie budynków oraz użytkowanego terenu w sprzęt pożarniczy i ratowniczy oraz środki gaśnicze zgodnie z zasadami określonymi w instrukcji, zapewnienie osobom przebywającym w budynku bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji, przygotowanie terenu do prowadzenia akcji ratowniczej.

14 Zadania i obowiązki w zakresie zapobiegania pożarom
Do obowiązków kadry kierowniczej, należy w szczególności: znać rozmieszczenie podręcznego sprzętu gaśniczego, punktów zaopatrzenia wodnego (hydranty wewnętrzne); egzekwować przestrzeganie przez pracowników, chorych oraz interesantów przepisów przeciwpożarowych, w szczególności dotyczących zakazu palenia tytoniu, używania ognia otwartego, zastawiania dróg i wyjść ewakuacyjnych na terenie podległego sobie obszaru.

15 Zadania i obowiązki w zakresie zapobiegania pożarom
Do obowiązków wszystkich pracowników, należy: posiadać znajomość oraz przestrzegać obowiązujące przepisy przeciwpożarowe; uczestniczyć w szkoleniach przeciwpożarowych; znać zasady i sposoby alarmowania jednostek straży pożarnej; znać zasady użytkowania oraz rozmieszczenia podręcznego sprzętu gaśniczego w zakładzie pracy; dbałość o właściwy stan zabezpieczenia przeciwpożarowego na swoim stanowisku pracy; przestrzegać zakaz palenia tytoniu na terenie szpitala.

16 Ewakuacja Ewakuacja jest zorganizowanym działaniem zmierzającym do usunięcia ze strefy zagrożenie ludzi, zwierząt oraz mienia. Ewakuacja jest działaniem które można przewidzieć i przygotować się do niego poprzez: Przystosowanie do jej wymagań odpowiednich dróg ewakuacyjnych (zachowanie odpowiedniej szerokości przejść, oznakowania, oświetlenia…); Opracowanie wskazówek dotyczących postępowania (instrukcje); Przygotowanie odpowiedniego i niezbędnego sprzętu i wyposażenia (nosze, wózki etc.).

17 Ewakuacja Akcję ewakuacji ludzi podejmuje się z chwilą, gdy zaistniały pożar może stwarzać dla nich zagrożenie. W obiektach użyteczności publicznej obowiązek rozpoczęcia ewakuacji spoczywa na pracownikach danego zakładu i bardzo często zostaje ona zakończona jeszcze przed przybyciem straży pożarnej, co należy uznać za właściwy objaw. Celem ewakuacji ludzi jest zapewnienie osobom szybkiego i bezpiecznego opuszczenia strefy zagrożonej lub objętej pożarem. Do celów ewakuacji służą korytarze - poziome drogi ewakuacji i klatki schodowe – pionowe drogi ewakuacji, z których istnieje możliwość bezpośredniego wyjścia na zewnątrz. Ewakuacją ludzi z części lub całego obiektu zarządza kierujący akcją ratowniczo-gaśniczą.

18 Wariant realizacji działań – w czasie godzin pracy (pora dzienna)
Ewakuacja Wariant realizacji działań – w czasie godzin pracy (pora dzienna) Omawiany okres obejmuje czas, w którym na terenie oddziału przebywa największa ilość personelu. Ze względu na większą ilość personelu działania ewakuacyjne powinny być szybsze i sprawniejsze. W chwili powstania pożaru na oddziałach, przy pełnej obsadzie etatowej personelu, akcją ratowniczo-gaśniczą kieruje Ordynator Oddziału lub w jego imieniu osoba wyznaczona. Po usłyszeniu alarmu pożarowego osoba wymieniona wyżej podejmuje działania ewakuacyjne i gaśnicze w zależności od rozwoju sytuacji. W akcji biorą udział wszyscy pracownicy oddziału, oraz w miarę potrzeb, zaalarmowani pracownicy z sąsiednich komórek, budynków.

19 Wariant realizacji działań – w czasie godzin pracy (pora dzienna)
Ewakuacja Wariant realizacji działań – w czasie godzin pracy (pora dzienna) Równocześnie do wydanego polecenia o przystąpieniu do akcji gaśniczej, zarządzający wydaje polecenie pielęgniarce oddziałowej o zaalarmowaniu Państwowej Straży Pożarnej – tel. 112 lub 998. W przypadku rozwoju pożaru kierujący akcją podejmuje decyzję o przeprowadzeniu ewakuacji: częściowej lub całkowitej oddziału. W pierwszym etapie ewakuacji, personel przygotowuje pacjentów/chorych oraz niezbędny sprzęt – nosze, wózki, ciepłą odzież, koce – do ewentualnej ewakuacji. Ewakuacja odbywa się pod bezpośrednim nadzorem zarządzającego. Do ewakuacji chorych o ograniczonej zdolności poruszania się, należy przydzielić co najmniej dwie osoby personelu.

20 Wariant realizacji działań – w czasie godzin pracy (pora dzienna)
Ewakuacja Wariant realizacji działań – w czasie godzin pracy (pora dzienna) Kierujący akcją uruchamia sprzęt (nosze, wózki inwalidzkie, itp.) z innych oddziałów do ewakuacji. Pielęgniarka oddziałowa sprawdza każdą salę chorych, czy wszyscy opuścili teren zagrożony. Ewakuowane osoby po opuszczeniu oddziału są kierowani do rezerwowego miejsca ewakuacji. W przypadku zakończenia działań ewakuacyjnych przed przybyciem straży pożarnej, kierujący akcją składa informację do dowodzącego siłami straży pożarnej.

21 Wariant realizacji działań – po godzinach pracy (pora nocna)
Ewakuacja Wariant realizacji działań – po godzinach pracy (pora nocna) Omawiany okres charakteryzuje się bardzo dużym obniżeniem ilości personelu, gdy liczba chorych nie ulega zmianie. Ze względu na mniejszą ilość personelu działania ewakuacyjne powinny być rozpoczęte jak najszybciej po stwierdzeniu objawów jakiekolwiek zagrożenia. W chwili powstania pożaru na oddziałach w porze nocnej akcją ratowniczo-gaśniczą kieruje lekarz dyżurny oddziału. W chwili stwierdzenia zagrożenia natychmiast, należy zaalarmować właściwe służby ratownicze, przekazać informację do innych oddziałów w celu zadysponowania potrzebnego personelu (50% stanów dyżurujących) i sprzętu do prowadzenia działań ewakuacyjnych.

22 Wariant realizacji działań – po godzinach pracy (pora nocna)
Ewakuacja Wariant realizacji działań – po godzinach pracy (pora nocna) Należy zaznaczyć, że wyżej wymienione działania trzeba przeprowadzić jeszcze przed dokonaniem analizy zagrożenia – co jest podyktowane znacznie dłuższym czasem przygotowań do ewakuacji niż w porze dziennej. Lekarz dyżurny może polecić chorym, którzy chodzą o własnych siłach opuszczenie budynku pawilonu drogami ewakuacji, do rezerwowego miejsca ewakuacji. W porze nocnej trzeba pamiętać o uruchomieniu osoby z kluczami do wszystkich wyjść ewakuacyjnych.

23 Zasady postępowania: Kto zauważy pożar, klęskę żywiołową lub inne miejscowe zagrożenie, jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić osoby znajdujące się w strefie zagrożenia oraz: centrum powiadamiania ratunkowego lub jednostkę ochrony przeciwpożarowej albo Policję… W przypadku powstania pożaru lub innego zagrożenia w Szpitalu Wojewódzkim w Sieradzu lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie (gdy zachodzi obawa o możliwość wpływu zdarzenia na stan bezpieczeństwa pożarowego tego obiektu lub przebywających w nim osób), podejmowanie decyzji dotyczących działań związanych z ochroną przeciwpożarową i kierowania ewakuacją, należy do kompetencji zarządzającego obiektem, tj. Dyrektora Szpitala.

24 Zasady postępowania: Pracownicy winni znać swoje zadania na wypadek pożaru lub innej klęski, w szczególności: potrafić zaalarmować wszystkie osoby znajdujące się w strefie zagrożenia, przy użyciu wszystkich dostępnych środków; umieć zaalarmować straż pożarną; umieć posługiwać się podręcznym sprzętem gaśniczym; umieć postępować w wypadku powstania pożaru w zakładzie pracy w tym współpracować z przybyłymi służbami ratowniczymi.

25 Zasady postępowania: Ogłoś alarm, zaalarmuj wszystkie osoby przebywające w strefie zagrożenia, udziel pomocy innym. Powiadom o pożarze lub innym niebezpieczeństwie straż pożarną oraz osoby wyznaczone.

26 Zasady postępowania: Oceń występujące zagrożenie i ewentualnie zarządź ewakuację przekazując decyzję zagrożonym osobą. Podejmij próbę gaszenia zauważonego pożaru.

27 Znaki / oznaczenia Gaśnica Hydrant wewnętrzny

28 Znaki / oznaczenia Klucz do wyjścia ewakuacyjnego
ROP – ręczny ostrzegacz pożarowy

29 Znaki / oznaczenia Kierunek drogi ewakuacyjnej
Kierunek do drogi ewakuacyjnej schodami w dół

30 Znaki / oznaczenia Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej
Wyjście ewakuacyjne

31 Znaki / oznaczenia PN-92/N-01256/ PN-EN ISO 7010

32 Znaki / oznaczenia PN-92/N-01256/ PN-EN ISO 7010

33 to niekontrolowany proces spalania w miejscu do tego nieprzeznaczonym.
Pożar to niekontrolowany proces spalania w miejscu do tego nieprzeznaczonym.

34 Pożar Najczęściej spotykanymi przyczynami pożarów jest ludzka nieostrożność, nierzadko granicząca z bezmyślnością. Objawia się ona drastycznym lekceważeniem podstawowych zasad bezpieczeństwa oraz świadomym łamaniem przepisów przeciwpożarowych. Szczególnie powszechne jest nieprzestrzeganie zakazu palenia tytoniu w miejscach niedozwolonych, niewłaściwe zabezpieczenie prac określanych, jako niebezpieczne pożarowo oraz lekceważenie zagrożeń związanych z używaniem cieczy palnych.

35 Pożar Drugą pod względem częstotliwości przyczyną występowania pożarów są wady i nieprawidłowa eksploatacja urządzeń elektrycznych, objawiająca się nadmiernym obciążaniem obwodów zasilających, eksploatowaniem urządzeń niesprawnych technicznie, zwłaszcza z uszkodzonymi kablami i wtykami zasilającymi oraz używanie elektrycznych, przenośnych urządzeń grzewczych w sposób niezgodny z przeznaczeniem i określonymi przez producenta zasadami użytkowania.

36 Trójkąt spalania Energia/Zapłon Paliwo Utleniacz

37 Trójkąt spalania Warunkiem zapoczątkowania pożaru jest istnienie trójkąta spalania. Pożar nie powstanie jeśli zabraknie któregoś z wymienionych składników. Mówimy o trójkącie, jednak obecnie możemy wymienić cztery elementy... Jakiś czas temu zwracano uwagę jedynie na 3 elementy procesu spalania, nie znając znaczenia obecności wolnych rodników. W momencie odkrycia chemicznej strony reakcji spalania i dodania do ww. listy czwartego elementu umownie mówimy o czworokącie spalania.

38 Trójkąt spalania Energia – odgrywa w procesie spalania dwojaką rolę: pewna jej ilość potrzebna jest by proces spalania się rozpoczął, a w późniejszej fazie pewna ilość ciepła konieczna jest by pożar się podtrzymywał. Paliwo – każda substancja mająca zdolność spalania się (warunki: odpowiednia temperatura, odpowiedni dostęp utleniacza). Utleniacz – substancja w obecności której może zachodzić proces utleniania, najczęściej jest to tlen (stanowiący ok. 21% powietrza). Wolne rodniki – powstające podczas reakcji chemicznej (nieodwracalnego rozkładu i utleniania paliwa), warunkuje łańcuchowy i rozgałęziony przebieg reakcji spalania.

39 Pożar Wykres pożaru

40 Pożar FAZA I rozwoju pożaru – początek spalania

41 Pożar FAZA I rozwoju pożaru – kontynuacja spalania

42 Pożar ROZGORZENIE – moment gwałtownego rozwoju pożaru

43 Grupy pożarów Ze względu na rodzaj palącego się materiału, pożary dzieli się na następujące grupy: Grupa A – to pożary materiałów i ciał stałych (drewno, materiały tekstylne, papier, guma, rośliny i niektóre tworzywa sztuczne) gdzie spalanie zachodzi z tworzeniem się żarzących węgli. Najskuteczniejszą metodą gaszenia takich pożarów jest chłodzenie materiału palnego i strefy jego spalania, najczęściej przy użyciu wody i środków ją zawierających.

44 Grupy pożarów Grupa B – to pożary cieczy palnych (benzyna, farby, rozpuszczalniki, oleje, smary) oraz części materiałów stałych które topią się w podwyższonej temperaturze (parafina, niektóre tworzywa sztuczne). Podstawowymi środkami gaśniczymi są w tym przypadku piany i proszki gaśnicze oraz gazy.

45 Grupy pożarów Grupa C – to pożary gazów (metanu, propanu, butanu, acetylenu) które występują stosunkowo rzadko. Podstawowym krokiem przy ich likwidacji jest odcięcie dopływu gazu do strefy spalania. Do gaszenia stosuje się zamiennie gaśnice proszkowe, śniegowe, dwutlenek węgla.

46 Grupy pożarów Grupa D – to pożary metali (aluminium, magnez, potas, sód). Jest to rodzaj pożarów występujących szczególnie rzadko. Zagrożenie występuje wyłącznie w zakładach produkcyjnych wykorzystujących wymienione surowce. Jedyna skuteczna metoda gaszenia to pokrycie metalu grubą warstwą specjalnego proszku gaśniczego.

47 Grupy pożarów Grupa F – to pożary tłuszczów oraz olejów w urządzeniach kuchennych. Najskuteczniejszą metodą jest wyłączenie gazu oraz przykrycie naczynia np. pokrywką (odcięcie dopływu tlenu). Obecnie można kupić gaśnice typu F potocznie nazywane gastronomicznymi.

48 Znajomość grup pożarów jest istotna, szczególnie pod kątem skutecznego
i bezpiecznego korzystania z podręcznego sprzętu gaśniczego (przede wszystkim gaśnic), na których znajdziemy oznakowanie literowe grup pożarów (A, B, C, D, F) informujące o zakresie zastosowania danej gaśnicy.

49 Należy pamiętać o tym, że przy użyciu gaśnic (żadnego typu) nie można gasić płonących na ludziach ubrań ze względy na bardzo niską temperaturę środka gaśniczego (należy to robić przy użyciu koca gaśniczego). Obowiązuje również całkowity zakaz gaszenia wodą lub gaśnicami pianowymi urządzeń pod napięciem (grozi to porażeniem prądem), metali oraz karbidu. Przy użyciu wody nie można gasić również tłuszczy, paliw oraz olejów.

50 Sposoby przerywania procesu spalania
Eliminowanie któregoś z elementów warunkujących podtrzymanie procesu spalania doprowadzi do przerwania tego procesu. Ochłodzenie palącego się materiału (zadziała jeśli przez podanie odpowiedniego środka gaśniczego obniżymy temperaturę w strefie spalania np. wodą – metoda ochładzania). Rozcieńczanie gazów palnych w strefie spalania (jeśli obniży się ilość tlenu w powietrzu dopływającym do tej strefy np. pianą, parą wodną, CO2– metoda rozcieńczania).

51 Sposoby przerywania procesu spalania
Izolacja materiału palnego przed oddziaływaniem strefy spalania (jeśli nie dopuści się do swobodnego styku powietrza z palącym się materiałem np. za pomocą piany – metoda izolowania). Inhibicja procesów w strefie spalania (jeśli zmieni się skład chemiczny otoczenia reakcji materiału palnego i utleniacza przez wprowadzenie jednego z odpowiednich środków chemicznych np. halon, proszek które wykazują właściwości inhibicyjne – metoda hamowania chemicznego).

52 Podręczny sprzęt gaśniczy
Podręczny sprzęt gaśniczy jest przeznaczony do gaszenia pożarów w zarodku. Jego główną cechą jest mały ciężar oraz prostota w użyciu, co umożliwia stosowanie go przez osoby dorosłe bez specjalistycznego przeszkolenia. Gaśnica jest najpopularniejszym urządzeniem gaśniczym. Jednym z najważniejszych czynników decydujących o możliwości ugaszenia pożaru z użyciem gaśnicy jest jej skuteczność gaśnicza.

53 Podręczny sprzęt gaśniczy
Na etykiecie każdej gaśnicy znajduje się informacja o grupach pożarowych, które można gasić przy jej użyciu. Przed użyciem sprzętu gaśniczego należy poprawnie ocenić sytuację oraz ryzyko. W razie konieczności zaalarmować osoby zagrożone i wezwać straż pożarną. Podczas gaszenia pożaru czas działa na niekorzyść gaszącego. Bezwzględnie należy poprosić o pomoc inne osoby. W ten sposób zyskuje się na czasie i zwiększa skuteczność akcji gaśniczej.

54 Podręczny sprzęt gaśniczy
Zawsze należy dobrać odpowiedni rodzaj gaśnicy do typu pożaru. Np. gaśnica typu BC nie poradzi sobie z pożarami materiałów z grupy A, a to zmniejsza szanse na ugaszenie pożaru w jego początkowej fazie (największa szansa ugaszenia). Przed przystąpieniem do gaszenia należy upewnić się, czy urządzenie, w którego rejonie powstał pożar, nie jest podłączone do prądu elektrycznego.

55 Podręczny sprzęt gaśniczy
Gaśnica pod stałym ciśnieniem Gaśnica z ładunkiem CO2

56 Gaśnica pod stałym ciśnieniem
Podręczny sprzęt gaśniczy Gaśnica pod stałym ciśnieniem 1. Wyjąć zawleczkę. 2. Nacisnąć dźwignię zaworu, strumień proszku skierować na źródło pożaru. Gaśnica z ładunkiem CO2 Wyjąć zawleczkę. Nacisnąć dźwignię zaworu, zwolnić ją, odczekać ok. 3-5 sek. Nacisnąć dźwignię ponownie, strumień proszku skierować na źródło pożaru.

57 Podręczny sprzęt gaśniczy
Rodzaj gaśnicy Sposób uruchamiania Zakres stosowania (grupy pożarów) Informacje użytkowe Producent Data produkcji

58 Podręczny sprzęt gaśniczy
Gaśnica proszkowa – to najpopularniejszy typ gaśnic, w których środkiem gaśniczym jest proszek wyrzucany za pomocą sprężonego gazu. Przeznaczone są do gaszenia pożarów z grup ABC lub BC w zależności od rodzaju użytego proszku. Zaletą gaśnic proszkowych jest możliwość gaszenia urządzeń elektrycznych pod napięciem. Stosowane są do zabezpieczania: obiektów użyteczności publicznej, hal przemysłowych i magazynowych, transportu samochodowego, kolejowego i wodnego, garażach, kotłowniach i w piwnicach. Niewskazane jest gaszenie urządzeń mechanicznych w ruchu, ponieważ mogą spowodować ich zatarcie. Gaśnicami proszkowymi nie wolno gasić pożarów olejów oraz tłuszczy w urządzeniach kuchennych!

59 Podręczny sprzęt gaśniczy
Gaśnica śniegowa – typ gaśnic, gdzie środkiem gaśniczym jest skroplony dwutlenek węgla (CO2). Służą do gaszenia pożarów z grupy B. Znajdują szczególne zastosowanie wszędzie tam, gdzie użycie proszków gaśniczych nie jest wskazane ze względu na występowanie urządzeń wrażliwych na pyły i wszelkie zabrudzenia, np.: w lakierniach, energetyce, przemyśle petrochemicznym, halach przemysłowych. Nie pozostawiają śladów po użyciu środka gaśniczego. Działanie gaśnicze polega na zmniejszeniu stężenia procentowego tlenu w powietrzu, ale także na znacznym obniżeniu temperatury. Z tego powodu używając gaśnic śniegowych, należy zwrócić szczególną uwagę na odkryte części ciała, gdyż mogą ulec odmrożeniu. Dlatego nie należy gasić tymi gaśnicami ludzi.

60 Podręczny sprzęt gaśniczy
Gaśnica wodno pianowa – środkiem gaśniczym jest piana gaśnicza, która powstaje z koncentratu środka pianotwórczego i wody. Piana uwalniana jest ze zbiornika pod wpływem sprężonego gazu. Gaśnice pianowe idealnie nadają się do gaszenia pożarów grupy A i B. Stosowane są często do gaszenia pożarów spowodowanych spalaniem paliw, farb, lakierów oraz olejów. Znajdują szerokie zastosowanie: obiekty użyteczności publicznej, pomieszczenia biurowe, hale produkcyjne, szkoły, magazyny cieczy palnych, porty lotnicze, restauracje i kuchnie domowe. Tradycyjnych gaśnic pianowych nie wolno używać do gaszenia urządzeń elektrycznych pod napięciem, gdyż strumień piany doskonale przewodzi prąd.

61 Podręczny sprzęt gaśniczy
Gaśnica wodno - mgłowa – unikatowa technologia wytwarzania mgły wodnej pozwala zminimalizować szkody powstałe w wyniku gaszenia pożaru. Doskonale nadaje się do gaszenia pożarów grupy F (olejów i tłuszczy jadalnych), płonącej na ludziach odzieży, ważnych dokumentów i urządzeń. Skutecznie gasi nie pozostawiając śladów po użyciu środka gaśniczego. Doskonale nadaje się do zabezpieczania obiektów użyteczności publicznej, zwłaszcza biur, archiwów, szkół, przychodni medycznych, kancelarii prawnych jak również pomieszczeń gastronomicznych i kuchni domowych.

62 Podręczny sprzęt gaśniczy
Hydrant wewnętrzny – jest urządzeniem przeciwpożarowym umieszczonym na sieci wodociągowej wewnętrznej, służącym do gaszenia pożarów grupy A. Umożliwia on dogodne gaszenie ewentualnego pożaru (z większych niż gaśnice odległości), a w szczególności przydatny jest do gaszenia pożarów w zarodku oraz do dogaszania pogorzelisk. W celu uruchomienia hydrantu wewnętrznego należy: otworzyć szafkę, rozwinąć wąż tłoczny zakończony prądownicą, otworzyć (odkręcić) zawór hydrantowy, skierować strumień wody na źródło ognia. Nie wskazane jest używanie hydrantów (wody) do gaszenia pożarów w obrębie elektroniki użytkowej oraz instalacji i urządzeń elektrycznych pod napięciem.

63 Podręczny sprzęt gaśniczy
Hydrant zewnętrzny – jest urządzeniem przeciwpożarowym umieszczonym na sieci wodociągowej zewnętrznej, służącym do gaszenia pożarów grupy A. Umożliwia on dogodne gaszenie ewentualnego pożaru (z większych niż gaśnice odległości), a w szczególności przydatny jest do gaszenia pożarów w zarodku oraz do dogaszania pogorzelisk. Hydranty zewnętrzne mogą być zainstalowane wyłącznie na sieci wodociągowej przeciwpożarowej i zlokalizowane w taki sposób, aby zawsze istniała możliwość dostępu do nich jednostek straży pożarnej. Hydranty zewnętrzne powinny być nadziemne lub w szczególnych przypadkach podziemne.

64 Prawidłowe użycie gaśnicy
W czasie akcji gaśniczej nigdy nie należy kierować środka gaśniczego pod wiatr, tylko zgodnie z  kierunkiem wiatru.

65 Prawidłowe użycie gaśnicy
Pożar palącej się powierzchni gasić od skrajnej jego części, kierując strumień środka gaśniczego na płomień z dołu a nie z góry.

66 Prawidłowe użycie gaśnicy
Podczas gaszenia pożaru czas działa na niekorzyść gaszącego. Mając do dyspozycji większą ilość gaśnic uruchomić wszystkie jednocześnie, a nie każdą oddzielnie po jej użyciu.

67 Prawidłowe użycie gaśnicy
Zawsze należy dobrać odpowiedni rodzaj gaśnicy do typu pożaru. Gaśnica typu BC nie poradzi sobie z pożarami materiałów z grupy A (ciała stałe). Zmniejszając jednocześnie szanse na ugaszenie pożaru w jego początkowej fazie.

68 Prawidłowe użycie gaśnicy
Po każdym wykorzystaniu niezwłocznie powinno się oddać gaśnicę do serwisu, gdyż tylko sprawna gaśnica pomoże przy następnym pożarze.

69 Podręczny sprzęt gaśniczy używamy
w I FAZIE pożaru

70

71

72 ISKRĄ WZNIECISZ POŻAR LECZ KROPLĄ GO NIE UGASISZ

73 e-mail: beata.malolepsza@interia.pl e-mail: g.smug@spzozsieradz.pl
Beata Małolepsza tel. 43 / Grzegorz Smug tel. 43 /