Nieodłącznym elementem kresowej specyfiki i nastroju jest krajobraz i przyroda, północno wschodnie rejony naszego kraju znane są z nieprzeciętnych pod tym względem walorów...

Możemy podziwiać i lesiste pagórki, i okrągłe jeziorka, płytkie i zarastające nazywane oczkami, a głębokie kociołkami.

Suwalszczyzna to również kamienie, istne głazy... Podczas wojny we wsi Bachanowo Niemcy zbudowali zakład przerabiający głazy narzutowe na kruszywo używane do budowy kwatery Hitlera w Gierłoży, całe szczęście, że trochę jednak kamieni zostało, pewno jednak rolnicy mają odmienne zdanie :-)

Tutaj swoje wdzięki prezentuje Czarna Hańcza, w tym miejscu tama młyńska spiętrzała wody tworząc wydłużone jezioro, a tuż obok znajdują się niestety ruiny młyna Turtul (tak nazywał się podobno młynarz) Znalazły się podobno unijne środki i młyn pewno ponownie zalśni swoim blaskiem w niedalekiej przyszłości :-)

A tak jeziorko prezentuje się z galeryjki widokowej :-)

Życie nawet stworzeniom mija w tych stronach beztrosko, cisza, błogi spokój...

Na wietrze kołyszące się złote łany zbóż...

Dróg asfaltowych tutaj nikt nie uświadczy, jeżeli trafi się na takie bite to już się szczęście uśmiechnęło pełną gębą :-) ale na rowerek to istna autostrada :-)

Jest magiczne miejsce w tym cichym zakątku, to Wodziłki, wieś słynna z tego, że zamieszkują ją rosyjscy staroobrzędowcy, egzotyczna społeczność suwalska :-)

Ich świątynia, Molenna to istna perełka, jedynie jedna z czterech na ziemiach polskich, za to najstarsza. Wieś tę założyli już w 1778 roku.

Jest zdumiewające, że żyjąc tu przez ponad 200 lat zdołali uniknąć asymilacji, zachowali swój język i dawne zwyczaje, na Suwalszczyznę przynieśli obyczaj kąpieli w parowej łaźni, zwanej banią :-)

Wnętrze nagrzanej bani pachnie jedyną w swoim rodzaju mieszanką zapachu dymu i gałązek brzozowych, na rozgrzane kamienie leje się wodę i wnętrze łaźni wypełnia wonna para, a tuż obok znajduje się oczko wodne, w którym można ochłodzić rozgrzane ciałko :-)

Atmosfera iście sielska, zapach pól, śpiew ptaków, cisza, na niebie szybujące bociany, czasem błysk wyłaniającej się tafli wody zza pagórka...

Dzisiejsza Suwalszczyzna jest najrzadziej zaludnioną częścią kraju, nie ma przemysłu, owszem mało jest i ciekawych zabytków pozostawionych przez człowieka ale jak mawiają, może właśnie dlatego człowiek onieśmielony potęgą natury postanowił niczego nie zmieniać...

A to Jeziorko Siekierowo w drodze do Wiżajn, do słynnego,,bieguna zimna"

Smolniki to kolejne urocze, malownicze okolice, już od lat tereny te penetrują nasi filmowcy, to tutaj Tadeusz Konwicki kręcił,,Dolinę Issy", tutaj część scen plenerowych kręcił Andrzej Wajda do,,Pana Tadeusza."

Teren Suwalszczyzny jest mocno pofałdowany, występują tutaj przewyższenia nie spotykane na taką skalę na całym niżu, są miejsca dochodzące do 120 metrów nad lustro wody...

A przy drodze piwniczki...

A za kolejną górką kolejne jeziorko...

Powolutku wjeżdżam na Sejneńszczyznę, pojawia się coraz więcej przydrożnych krzyży, klimatyczne miasteczka, ta kapliczka to Puńsk, stolica polskich Litwinów, tutaj ciężko usłyszeć polską mowę :-)

Polecam szczególnie zaglądnąć do miejscowego skansenu, wprawdzie znajduje się tam tylko kilka budynków,ale mają swój niepowtarzalny urok, natomiast tuż obok usytuowany jest zajazd z pysznym litewskim jadłem i jeszcze sympatyczniejszą obsługą :-)

Są wioski, że na rozstajach dróg, przed domami, zarówno po lewej jak i prawej stronie mijamy mnóstwo krzyży, w niektórych figurki Frasobliwego, inne z ornamentami przypominającymi miejscowe hafty, o ramionach bizantyjskich, będących jakby zwielokrotnieniem znaku krzyża.

Jedne pola jeszcze w łanach zbóż, inne już po żniwach, ale i te i te noszą w sobie mnóstwo ciepła, kolorytu, nieraz prawdziwej magii...

Najbardziej charakterystycznym budynkiem w zagrodzie, uznawanym za drugi co do ważności po domu, jest świreń, mieści w sobie i droższe przedmioty gospodarcze, to trochę jak spichlerz, trochę jak rupieciarnia, a trochę jak spiżarnia...

Niedaleko Puńska, samotnie sobie stoi budyneczek stacyjny w Trakiszkach, pochodzi on z 1896 r, zdobią go ganeczek, rzeźbione nadokienniki, wyrzynane listewki podokapowe, wygląda jak stacyjka gdzieś hen daleko na obszarach dawnego Cesarstwa Rosyjskiego, warto odpocząć, przymknąć powieki i popuścić wodze wyobraźni...

Ludność przede wszystkim żyje z uprawy roli, stąd na każdym kroku krajobraz urozmaicają pastwiska z końmi, mnóstwo kolorowego bydła, czasami stada kóz...

Ściany zabudowań często gliniane, na dachach,,wieczny" eternit, ale wszędzie czyściutko, obejścia ukwiecone, mieszkańcy uśmiechnięci, przejechałem mnóstwo kilometrów i jestem oczarowany przyrodą, krajobrazem...

Suwalszczyzna to również rzeki, pełne uroku jak ta mijana Marycha w Zelwie, i tutaj podobnie jak z Tatrami, oblegana zatłoczona Hańcza, rozkrzyczana Krutynia, a gdzieś niedaleko, bajkowa i tajemnicza Marycha, gdzie można spotkać bobry, mnóstwo ptactwa wodnego, gdzie czekają kajaki i,,święty spokój" :-)

Suwalszczyzna to kraina, kusząca swoją przyrodą, ukazuje na każdym dosłownie kroku kalejdoskop swoich malowniczych krajobrazów...

To mieszanka kolorów, dźwięków, smaków i zapachów... a najbardziej można chyba doświadczyć przemierzając tę krainę na rowerze, gorąco polecam takie podróżowanie.

Zdjęcia i piękna opowieść ze swojej rowerowej wycieczki po Suwalszczyźnie-Błażej.M. Opr.Irenka