Style prezentacji

1. Formalny: Osoba prezentująca w sposób formalny: skłonna jest dokładnie definiować cele i zasady pracy w grupie i dokładnie określać swoje oczekiwania wobec grupy koncentruje się na przekazywaniu informacji o produkcie / problemie nastawiona jest na realizację planu i ściśle kontroluje jego realizację nie interesuje się osobistymi problemami uczestników nie sprawdza poziomu zrozumienia u uczestników utrzymuje dystans i nie reaguje na indywidualne pytania i uwagi uczestników Prezentowanie w sposób formalny jest najbardziej efektywne, gdy uczestnicy nie chcą się angażować i ujawniać, wolą oni także otrzymywać gotową wiedzę bez większego wysiłku. Warto ten model stosować przy krótkich – minutowych prezentacjach.

2. Trenerski Osoba prowadząca prezentację w sposób trenerski: precyzyjnie formułuje cele i zasady prezentacji przekazuje informacje w sposób atrakcyjny i urozmaicony nastawiona jest na to by odpowiadać na pytania i wątpliwości uczestników – potrafi jednak podsumować i ukierunkować grupę na wyznaczone przez siebie tory pracy stara się podtrzymywać dobre relacje w grupie przy wysokiej efektywności zapewnia stały dostęp do siebie jest przyjaźnie nastawiona dba o to by uczestnicy rozumieli treści przedstawiane na prezentacji i – sprawdza to Prowadzenie prezentacji w sposób trenerski jest najbardziej efektywne, gdy członkowie posiadają już jakieś umiejętności i wiedzę na dany temat. Nie wykazują jednak wysokiego poziomu motywacji aby przyswoić sobie samodzielnie skomplikowane zagadnienie.

3. Koleżeński Osoba prowadząca prezentację w sposób koleżeński: nastawiona jest na wysłuchiwanie głosów uczestników stara się potrzymać dobrą atmosferę w grupie zapewnia łatwy dostęp do siebie i jest nastawiona przyjaźnie zapewnia zainteresowanie uczestnikom bardziej nastawiona jest na „rzucanie pomysłów” i „skakanie z tematu na temat” niż na uporządkowany wywód kwestię uporządkowania treści prezentacji pozostawia uczestnikom koncentruje się na osobistych historyjkach (nie zawsze zgodnych z tematem prezentacji) Styl koleżeński jest najbardziej efektywny i pozwala członkom zespołu na wykorzystanie posiadanych umiejętności, gdy uczestnicy stanowią zespół ludzi, którzy mają świadomość wspólnego celu i angażują się w jego realizację. Można także wykorzystać ten styl w sytuacjach impasu, gdy potrzebne jest oderwanie się od stereotypów i napięć.

4. Delegujący Osoba mająca tendencję do delegującego stylu kierowania zespołem: określenie szczegółowych zadań oraz sposobu wykorzystania tych zadań powierza członkom grupy, sama nie koncentrując się na nich utrzymuje dystans wobec problemów i potrzeb uczestników nie zwraca uwagi na poziom zrozumienia i zaangażowania uczestników koncentruje się przede wszystkim na stawianiu pytań i problemów uczestnikom aby sami znaleźli najlepsze rozwiązania Styl delegujący jest najbardziej efektywny, gdy uczestnicy są dobrze zorganizowaną grupą o wysokich kompetencjach i doświadczeniu oraz są zmotywowani do podejmowania odpowiedzialności za efekty spotkania. Można ten styl zastosować w przypadku grupy, która współpracuje na co dzień i spotyka się z prowadzącym kilka razy w roku.

METODY AKTYWIZOWANIA inspirowanie uczestników tematem – produktem, jego cechami oraz możliwościami jego wykorzystania; żywy werbalny i niewerbalny sposób komunikowania się z grupą; urozmaicenie technik pobudzania energii grupy KORZYŚC I ZAGROŻENIA Grupa utrzymuje dobrą formę i nastrój przez całe spotkanie. Ludzie chcą się angażować, ujawniają swoje pomysły, wątpliwości i potrzeby. Można zbytnio zaktywizować grupę w kierunku sporów, kłótni czy też ostentacyjnego wyrażania niezadowolenia.

Metody stabilizowania Podawanie suchych informacji o produkcie bez obrazowych przykładów i urozmaiceń Monotonny sposób mówienia i gestykulacji. Stosowanie technik wyciszających np. ciągłe mówienie bez zadawania pytań itd. KORZYŚC I ZAGROŻENIA Warto stosować gdy grupa jest silnie zmotywowana, a wtedy zaktywizują się jeszcze mocniej ujawniając w pełni swoje potrzeby. Stabilizowanie pozwala też grupie na odpoczynek, gdy jest zmęczona. Zniechęcenie grupy do prezentera i produktu, znudzenie i senność, niedostrzeganie przez uczestników wszystkich pozytywnych cech produktu

ZACHOWANIA I TECHNIKI AKTYWIZUJĄCE ZACHOWANIA LIDERA AKTYWIZUJĄCE GRUPĘ Kontakt wzrokowy z uczestnikami Zmienianie dystansu względem grupy Zmiany emocji (modulowany głos, żywa mimika, gestykulacja) Podnoszenie i ściszanie głosu Robienie pauz (zawieszanie głosu) Mówienie, zwracanie się wprost do konkretnych osób TECHNIKI AKTYWIZUJĄCE GRUPĘ Tematy interesujące, ważne dla grupy Zmiana typów zadań (zróżnicowane formy aktywności) Zadania w małych grupach Współzawodnictwo – konkursy Poznawanie siebie i swoich opinii przez uczestników Informacje zwrotne pomiędzy uczestnikami i prowadzącymi Żarty i przykłady z życia Zapraszanie do aktywności (pytań, odpowiedzi, zbliżania się

ZACHOWANIA LIDERA STABILIZUJĄCE GRUPĘ Koncentrowanie uwagi grupy na prezenterze (gdy są zbyt rozkojarzeni) Mówienie do grupy (przez co najmniej 15 minut) Utrzymywanie jednego dystansu względem grupy Monotonny głos i spokojna wyważona mimika. TECHNIKI STABILIZUJĄCE Indywidualne wypełnianie arkuszy, notowanie, samodzielne zastanawianie się. Ta sama forma aktywności (np. 15 minut rozmowy na jeden temat)