Czym jest Integracja?
„Integracja to proces polegający na scalaniu, tworzeniu całości z części lub włączanie danego elementu do całości”
Profesor Aleksander Hulek, prekursor integracji w Polsce mówi, że integracja: „(…) wyraża się w takim wzajemnym stosunku pełnosprawnych i niepełnosprawnych, w którym respektowane są te same prawa, w którym stwarzane są dla obu grup identyczne warunki maksymalnego wszechstronnego rozwoju.”
W pedagogice pojęcie integracji określa się jako możliwość wspólnego przebywania, zabawy oraz uczenia się dzieci niezależnie od przebiegu ich rozwoju.
Wspólne przebywanie razem dzieci zdrowych i niepełnosprawnych ma nauczyć je wzajemnego społecznego kontaktu. Integracja chce wychowywać w duchu: - wzajemnej pomocy, - szacunku i akceptacji, - zrozumienia inności, - otwarcia się na potrzeby drugiego człowieka. Sprzyja temu niejednorodność grup integracyjnych.
U podstaw integracji leżą następujące zasady: - wzajemne poznanie się dzieci pełnosprawnych i niepełnosprawnych w atmosferze akceptacji i zaufania, - traktowanie niepełnosprawności jako jednej z wielu cech dziecka, - maksymalny rozwój możliwości i zainteresowań dziecka niepełnosprawnego, - kreowanie prawidłowych relacji społecznych między dziećmi niepełnosprawnymi i pełnosprawnymi.
Integracja sprzyja bardziej wszechstronnemu rozwojowi dzieci nie tylko niepełnosprawnych. Dostarcza wszystkim więcej różnorodnych doświadczeń społecznych, dzięki czemu stymuluje ich rozwój społeczno-emocjonalny
Należy pamiętać, że integracja to stan wzajemnej akceptacji oparty na rozumieniu potrzeb innych i wzajemnej pomocy w ich realizacji. Jest to kierunek wychowania, który zmierza do kształtowania harmonijnego społecznego współżycia.