MIĘDZYNARODOWY BANK ODBUDOWY I ROZWOJU

Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju, (International Bank for Reconstruction and Development), popularnie nazywany Bankiem Światowym, wraz z afiliowanymi przy nim: Międzynarodową Korporacją Finansową i Międzynarodowym Stowarzyszeniem Rozwoju stanowi największą międzynarodową organizację finansową udzielającą pomocy kredytowej przede wszystkim krajom rozwijającym się.

Historia Banku Światowego Bank Światowy rozpoczął działalność jako efekt postanowień konferencji w Bretton Woods z lipca 1944 roku. Główną przesłanką dla jego stworzenia była przede wszystkim chęć odbudowy zniszczonych II wojną światową krajów Europy i Japonii. Istotnym celem statutowym było również wsparcie dla rozwijających się krajów Azji, Ameryki Łacińskiej i Afryki. Obecnie zrzesza on 187 krajów członkowskich. Siedzibą Banku Światowego jest Waszyngton. Siedziba Banku Narodowego w Waszyngtonie

Członkowie Członkami banku mogą być kraje należące jednocześnie do Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Pierwotnymi członkami były 44 kraje, w tym również Polska i Kuba, które wystąpiły z Banku Światowego z powodów gospodarczo-politycznych odpowiednio w czerwcu 1950 i w listopadzie 1960. Początkowo członkiem organizacji była także Czechosłowacja, która z powodu nie wykonania swych zobowiązań wobec Banku Światowego została w toku odpowiednich procedur wyłączona z członkostwa.

Cel Celem Banku Światowego miało być skierowanie gospodarki światowej na właściwe tory po II wojnie światowej. Istniała potrzeba skierowania gospodarki światowej odbudowy dróg, połączeń komunikacyjnych, systemów energetycznych i innych podstawowych bloków gospodarki zniszczonych wojną krajów Europy. To zadanie zostało powierzone Międzynarodowemu Bankowi Odbudowy i Rozwoju. Pomoc dla krajów Europy Zachodniej nadeszła wkrótce w formie amerykańskiego Planu Marshalla, a Bank Światowy przesunął kierunek swojej działalności pomocowej na kraje rozwijające się Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej .

Aktualnie priorytetowym celem powstania Banku jest wspieranie rozwoju gospodarczego i ograniczenie ubóstwa w krajach rozwijających się. Bank udziela kredytów w celu zmniejszenia ubóstwa oraz finansowania inwestycji przyczyniających się do wzrostu gospodarczego tych krajów. Inwestycje obejmują pomoc doraźną realizowaną przez budowę dróg, elektrowni, szkół czy systemów irygacyjnych, jak również dostarczanie pomocy merytorycznej i doradztwa fachowego oraz organizowanie różnego rodzaju służb szkolenia rolniczego, szkoleń nauczycieli, programów żywienia oraz poprawy sytuacji dzieci i kobiet w krajach Trzeciego Świata .

MBOiR udziela kredytów jedynie rządom krajów członkowskich lub podmiotom gospodarczym działającym w tych krajach, ale pod warunkiem uzyskania na spłatę tych kredytów gwarancji rządowych. Kredyty udzielane przez MBOiR są przeznaczane z reguły na finansowanie konkretnych przedsięwzięć i projektów, ale również na finansowanie strukturalnych przemian w gospodarkach krajów rozwijających się. Oprócz kredytów MBOiR udziela również fachowej pomocy doradczej, wysyłając do krajów, którym pomaga, swoich ekspertów.

Środki na udzielanie pożyczek MBOiR czerpie przede wszystkim z emisji obligacji na rynkach kapitałowych krajów wysoko rozwiniętych, z wpłat gotówkowych krajów członkowskich oraz z własnych funduszy rezerwowych zgromadzonych w ciągu całego okresu istnienia i działania.

Polska a Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju Polska była jednym z krajów założycielskich MBOiR, po czym w 1950 roku wystąpiła z niego, a następnie, po złożeniu w 1981 roku wniosku o ponowne przyjęcie, jest od 1986 roku członkiem MBOiR.

Obszary działalności Banku Światowego - odbudowa zniszczonych przez wojnę gospodarek krajów członkowskich, - popieranie prywatnych inwestycji zagranicznych na terytorium krajów członkowskich, - doprowadzenie do równowagi w wymianie międzynarodowej, - rozwój przedsiębiorstw lokalnych poprzez dostarczanie im zagranicznych źródeł finansowania.

Organy Banku Światowego Bank Światowy jest utworzony w formie spółki akcyjnej, gdzie liczba głosów jest adekwatna do włożonego kapitału do Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Bank działa pod kierownictwem Zarządu Gubernatorów. Każdy ze 187 krajów członkowskich Banku reprezentowany jest przez jednego gubernatora, którym jest zwykle funkcjonariusz rządowy szczebla ministerialnego. Zarząd Gubernatorów przekazuje swoje uprawnienia mniejszemu gronu przedstawicieli - Zarządowi Dyrektorów Wykonawczych, z siedzibą w Waszyngtonie. Zarząd Dyrektorów Wykonawczych odpowiedzialny jest za politykę Banku Światowego w zakresie jego operacji oraz za zatwierdzanie wszystkich pożyczek. Decyzje pożyczkowe oparte są na kryteriach ekonomicznych, a nie politycznych. Prezes Banku Światowego jest przewodniczącym Zarządu Dyrektorów Wykonawczych. Kierownictwo i codzienna działalność Banku prowadzone są przez około 7100 członków personelu z ponad 100 krajów .

Rada Gubernatorów Radę Gubernatorów - składająca się z przedstawicieli wszystkich członków, którzy noszą nazwę gubernatorów. Każde państwo wyznacza po jednym gubernatorze i jednym jego zastępcy za okres pięciu lat. Rada ustala ogólną politykę Banku i może podejmować decyzje we wszystkich sprawach dotyczących Banku. Jest uprawniona do przekazywania Dyrektorom Wykonawczym części swych kompetencji. Do jej wyłącznych kompetencji należy: - przyjmowanie nowych członków i ustalanie warunków ich przyjęcia, - zawieszanie w prawach członkowskich, - zwiększanie lub zmniejszanie kapitału zakładowego, - zawieszanie na stałe operacji Banku, - dzielenie czystego dochodu i jego aktywów, - zawieranie porozumień o współpracy z innymi organizacjami międzynarodowymi.

Podjęcie decyzji w większości spraw wymaga zwykłej większości oddanych głosów. W nielicznych, najważniejszych podejmowanych decyzjach, wymaga większości gubernatorów dysponujących większością wszystkich głosów, nawet większością 3/5 gubernatorów dysponujących większością 4/5 wszystkich głosów. Kworum Rady stanowi większość gubernatorów, dysponujących, co najmniej 2/3 wszystkich głosów. Rada zbiera się raz do roku (jesienią), równocześnie z sesją Rady Gubernatorów MFW.

Dyrekcja Banku Dyrekcja Banku - organ ten składa się z prezesa i 24 dyrektorów wykonawczych. Pięciu dyrektorów mianowanych jest przez państwa, mające największy udział w kapitale zakładowym Banku, tj. USA, Wielka Brytania, Niemcy, Francja i Japonia. Dyrektorzy wykonawczy prowadzą bieżące operacje, powołują komitety pożyczkowe i inne komitety, przyznają pożyczki oraz wykonują funkcje, delegowane im przez Radę Gubernatorów. Decyzje podejmują zwykłą większością głosów. Kworum stanowi większość dyrektorów dysponujących co najmniej połową wszystkich głosów. Dyrektorzy mianowani dysponują taką liczba głosów, jaką mają państwa, przez które zostali mianowani. Natomiast każdy dyrektor z wyboru ma tyle głosów, ile mają państwa, które na niego głosowały. Posiedzeniom dyrektorów wykonawczych przewodniczy Prezes, który jednak nie ma prawa głosowania, posiada natomiast decydujący głos w przypadku równego podziału głosów. Dyrektorzy wykonawczy zbierają się tak często, jak wymaga tego sytuacja.

Rada Doradcza Rada Doradcza - składająca się z siedmiu członków wybieranych przez Radę Gubernatorów spośród specjalistów z dziedziny bankowości, przemysłu rolnictwa i handlu. Służy ona radami organom Banku w sprawach jej ogólnej polityki. Ma biura w nowym Jorku, Paryżu, Londynie, Genewie, misje regionalne w Tokio, Bangkoku, Abidżanie, zaś przedstawicielstwa w 45 stolicach krajów rozwijających się. Bieżące sprawy Banku prowadzi Prezes, powołany i odwoływany przez dyrektorów wykonawczych, którzy także nadzorują jego działalność. Funkcji tej nie może jednak pełnić gubernator ani dyrektor. Prezes kieruje też pracami personelu Banku.

Departamenty Operacyjne Departamenty Operacyjne koncentrują swoją działalność na sześciu regionach geograficznych (Afryka Zachodnia, Afryka Wschodnia i Południowa, Europa, Bliski Wschód i Afryka Północna, Azja Wschodnia i Pacyfik, Azja Południowa, Ameryka Łacińska i Karaiby). W ten sposób występuje podwójna kontrola wykorzystania pożyczek Banku. Każda inwestycja znajduje się pod nadzorem pracowników departamentu zajmującego się daną dziedziną gospodarki oraz pracowników departamentu zajmującego się określonym regionem geograficznym.

Departamenty Funkcjonalne Departamenty Funkcjonalne zajmują się różnymi dziedzinami m.in. finansami, usługami prawnymi i ekonomicznymi. Podzielone są na dziewięć jednostek, ze względu na sfery, którymi się zajmują, np.: Departament Rolnictwa, Departament Zasobów Ludzkich. Każdy projekt finansowany przez Bank znajduje się pod nadzorem zarówno departamentu funkcjonalnego, jak i departamentu operacyjnego.

Prezesi Banku Światowego Prezesami Banku Światowego byli zawsze obywatele USA. Eugene Meyer (czerwiec 1946 – grudzień 1946) John J. McCloy (marzec 1947 – czerwiec 1949) Eugene R. Black (1949 – 1963) George D. Woods (styczeń 1963 – marzec 1968) Robert McNamara (kwiecień 1968 – czerwiec 1981) Alden W. Clausen (lipiec 1981 – czerwiec 1986) Barber Conable (lipiec 1986 – sierpień 1991) Lewis Thompson Preston (wrzesień 1991 – maj 1995) James Wolfensohn (maj 1995 – czerwiec 2005) Paul Wolfowitz (1 czerwca 2005 – czerwiec 2007) Robert Zoellick (1 lipca 2007 - czerwiec 2012) Jim Yong Kim (na stanowisku od 1 lipca 2012)

Pracę wykonała: Natalia Lewandowska III A