Oceny oddziaływania informacje dla samorządowców Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego

Cele oceny oddziaływania Istotą procedury oceny oddziaływania przedsięwzięć na środowisko, jako instrumentu prewencyjnego, jest przewidywanie potencjalnych zagrożeń – jeszcze na etapie planowania inwestycji – które mogą wywierać znaczący wpływ na środowisko, a następnie przeciwdziałanie im lub ich ograniczanie.

Znaczenie procedury OOŚ Procedura Oceny oddziaływania na środowisko ma kluczowe znaczenie dla możliwości otrzymania dofinansowania projektów z funduszy Unii Europejskiej ze względu na wymogi wynikające z ROZPORZĄDZENIA RADY (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz.U. L 210 z 31.7.2006, str. 25)

Wymogi prawa wspólnotowego w zakresie OOŚ W związku z finansowaniem przedsięwzięć ze środków UE, w zakresie realizacji projektów, należy zapewnić przeprowadzenie kwalifikacji do oceny oddziaływania uwzględniając zasadę pierwszeństwa prawa wspólnotowego oraz prowspólnotowej wykładni przepisów prawa krajowego. W szczególności należy udowodnić, że zostały uwzględnione wszystkie elementy OOŚ wymagane przez dyrektywę OOŚ, dyrektywę Siedliskową i dyrektywę Ptasią. Bardzo istotna jest procedura kwalifikacji przedsięwzięć do oceny oddziaływania na środowisko (screening), który winien być przeprowadzony w oparciu o dyrektywę OOŚ.

Różnice w rozumieniu OOŚ Polskie przepisy dotyczące ocen oddziaływania na środowisko (OOŚ) definiowało jako ocenę oddziaływania do 15 listopada 2008r. również procedurę screeningu (rozumianą jako kwalifikacja pozytywna bądź negatywna do sporządzenia raportu OOŚ) i konsultacji z właściwymi organami. Należy jednak pamiętać, że w rozumieniu dyrektywy OOŚ ocena oddziaływania na środowisko ma miejsce jedynie wtedy, gdy sporządzany jest raport OOŚ, oraz mają miejsce wszystkie kluczowe elementy wynikające z dyrektywy OOŚ (informowanie społeczeństwa, konsultacje z właściwymi organami, konsultacje społeczne, rozważenie wniosków wynikających z raportu OOŚ i wymienionych konsultacji).

Postępowania w sprawie OOŚ Oceny oddziaływani na środowisko prowadzone były różnych stanach prawnych przy czym za oceny w rozumieniu dyrektywy Rady 85/337/EWG można uznać procedury realizowane po wejściu pierwszej ustawy o dostępie informacji o środowisku (wejście w życie 2001r.). Poniżej przedstawiłem najczęściej występujący schemat postępowania obowiązujące przed wejściem w życie nowej ustawy.

Schemat postępowania w sprawie OOŚ prowadzonego w poprzednim stanie prawnym przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta art. 46a ust. 7 pkt 4: dla przedsięwzięć z grupy II (art. 51 ust. 1 pkt 2)

INWESTOR wniosek do wójta, burmistrza, prezydenta miasta o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach+informacje art. 49.3 Do wniosku Inwestor dołącza: informacje zawierające dane określone w art. 49 ust 3 (art. 50.2); poświadczoną kopię mapy ewidencyjnej z granicą terenu, którego dotyczy wniosek oraz obejmującej obszar, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie (art. 46a.4.1) wójt, burmistrz, prezydent miasta występuje o opinie, przedkładając wniosek o wydanie decyzji środowiskowej oraz informacje z art. 49.3 (51.3) starosty, PPIS (51.3.1) jeżeli przedsięwzięcie może oddziaływać na obszar Natura 2000 opinia wojewody/dyrektora urzędu morskiego(zastępują starostę) (51.3.2) postanowienie organu o obowiązku sporządzeniu raportu oraz jego zakresie (51.2) postanowienie o braku potrzeby sporządzenia raportu (51.2) Organ uwzględnia łącznie szczegółowe uwarunkowania, o których mowa w art. 51.8.2, wymagania dot. zakresu raportu – art. 52, wyjątki od wymagań co do zawartości raportu – art. 52.1a Na ww. postanowienie przysługuje zażalenie (51.5) INWESTOR starosty, PPIS (48.2.1) raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, zgodny z postanowieniem organu udział społeczeństwa art.32, art. 33 Natura 2000 wojewody/dyrektora urzędu morskiego (zastępują starostę) (48.2.3a) organ występuje o uzgodnienie (art. 48.2.1 lub 48.2.4 lub art. 48.2.3a) Organ występując o uzgodnienie przedkłada (art. 48.3): wniosek o wydanie decyzji o środ. uwarunkowaniach raport lub informacje z art. 49.3, jeśli sporządzenie raportu nie było wymagane wypis i wyrys z mpzp brak oddziaływania na obszar Natura 2000 występują przesłanki z art. 34 ustawy o ochr. przyrody organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach (po stwierdzeniu zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami mpzp (art. 56.1) ew. opinia KE (pozytywna)

Nowe procedury OOŚ

Odniesienie do innych rozstrzygnięć Pozwolenia na budowę wydane przed 28 lipca 2005 r. (tj. datą wejścia w życie nowelizacji UPoś28 wprowadzającej do polskiego systemu prawnego decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach) mogą być traktowane jako kończące proces uzyskiwania zezwolenia na inwestycję w rozumieniu dyrektywy OOŚ. Warunkiem jest, aby wszystkie kluczowe wymogi wynikające z dyrektywy OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej zostały zachowane i właściwie udokumentowane w uzasadnieniu do decyzji lokalizacyjnej, a następnie w uzasadnieniu do pozwolenia na budowę oraz w innych niezbędnych dokumentach. Powyższe nie dotyczy pozwoleń na budowę wydawanych w trybie specustawy drogowej w brzmieniu sprzed 28 lipca 2005 r. – ponieważ uproszczona procedura oceny oddziaływania drogi krajowej na środowisko przed pozwoleniem na budowę, jaką przewidywała w tamtym okresie wspomniana ustawa, nie spełniała wymagań dyrektywy OOŚ.

Ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz na obszar Natura 2000 Przedsięwzięcia wymagające OOŚ „pełnej”: mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko (I grupa); mogące potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, jeżeli obowiązek przeprowadzenia ooś został stwierdzony w drodze screeningu (II grupa). Przedsięwzięcia z grupy I i II wymagają DŚU. Przedsięwzięcia wymagające oceny na obszar Natura 2000: przedsięwzięcia inne niż określone wyżej, jeżeli mogą znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, a nie są bezpośrednio związane z ochroną tego obszaru lub nie wynikają z tej ochrony – gdy stwierdzono obowiązek oceny (III grupa); ta grupa przedsięwzięć nie wymaga DŚU. 30.05.08

Odmowa w przypadkach określonych przez art.81. Wniosek podmiotu planującego przedsięwzięcie (art.73) do wójta, burmistrza, prezydenta (RDOŚ w przypadku terenów zamkniętych) – art.75 ust. 1 pkt 4). Załączniki określa art. 74 ust. 1 pkt 2), 3), 4), 6) Organ jw. zasięga (art. 64) opinii RDOŚ (przez rok starosty) i organu sanitarnego dla decyzji „inwestycyjnych” opinia uwzględnia wymogi art.63 ust.1 pkt 1) – 3) i wydawana w terminie 14 dni (art. 64 ust. 4) Zapewnia udział społeczeństwa art. 79. Uzgadnia z RDOŚ i zasięga opinii „inspekcji sanitarnej” (dla „inwestycyjnych”) – art. 77 ust. 1. Uzgodnienie (postanowienie) odnosi się do powtórnej oceny (art.77 ust.4). Uzgodnienia i opiniowania dokonuje się w terminie 30 dni, (art. 77 ust. 6 i 7) – nie służy odwołanie, nie podlega odpowiedzialności pracownik, który zawinił opóźnieniu. Organ jw. stwierdza obowiązek przeprowadzenia OOŚ (art. 63 ust.1.) na postanowienie wydane w 30 dni (art. 63 ust.1) służy zażalenie (art. 65 ust.2) uzasadnienie zawiera informacje o których mowa w art.63 ust.1 Decyzja (art. 82) poza warunkami wykorzystania i ochrony środowiska, stwierdza m.in. konieczność kompensacji przyrodniczej, obowiązki ograniczania i monitorowania oddziaływania, analizy porealizacyjnej, wykonania powtórnej oceny oraz postępowania transgranicznego. Wymaga szczególnego uzasadnienia. Odmowa w przypadkach określonych przez art.81. Organ jw. nie stwierdza obowiązku przeprowadzenia OOŚ (art. 63 ust.2.) na postanowienie wydane w 30 dni (art. 65 ust.1) nie służy zażalenie - uzasadnienie zawiera informacje o których mowa w art.63 ust.1 (art.65 ust.3) Decyzja stwierdza brak potrzeby OOŚ (charakterystyka przedsięwzięcia i karta informacyjna stanowią załącznik - art. 84). Uzasadnienie zawiera informacje o których mowa w art.63 ust.1 pkt 1) – 3). Podaje się do publicznej wiadomości informacje o decyzji

O ocenie przesądza - organ właściwy do wydania pozwolenia, zezwolenia (art.72 ust. 1 pkt 1) 10) 14) wobec zmian w przedsięwzięciu (art. 88 ust. 1 pkt 2) Organ właściwy do wydania decyzji wydaje postanowienie o obowiązku raportu określając jego zakres. Na postanowienie służy zażalenie (art. 88 ust 3) Organ występuje do RDOŚ o uzgodnienie (art. 89. ust. 1) przedkładając, wniosek raport i DUŚ. RDOŚ występuje do organu budowlanego o zapewnienie udziału społeczeństwa (art. 90 ust. 2 pkt 1) i o opinię do „inspekcji sanitarnej” (art. 90 ust. 2 pkt 2), która winna być wydana w 30 dni (art. 90 ust. 6), stosowanie art. 106 nie jest wyłączone. Organ wydaje postanowienie o zawieszeniu postępowania do czasu zakończenia OOŚ (art. 88 ust. 4). RDOŚ uzgadnia przedsięwzięcie po OOŚ (art.90 ust.1). Postanowienie w tej sprawie wydaje w 45 dni od wystąpienie organu – nie służy odwołanie, nie podlega odpowiedzialności pracownik, który zawinił (art. 90 ust. 7, 8). Organ budowlany przekazuje RDOŚ zgłoszone przez społeczeństwo uwagi i wnioski oraz protokół z rozprawy administracyjnej otwartej dla społeczeństwa art. 90 ust. 3. Organ budowlany wydaje pozwolenie lub zezwolenie, w którym może w szczególności zmienić warunki dotyczące projektu budowlanego (musi jednak uwzględniać inne warunki z DUŚ) – art. 93 .

Podmiot planujący przedsięwzięcie może złożyć wniosek o przeprowadzenie OOŚ dostarczając równocześnie raport (art. 88 ust. 1, pkt 1) lub wobec obowiązku z DUŚ art. 82 ust. 1 pkt 4). Przepis art. 69 i 70 stosuje się odpowiednio. Organ występuje do RDOŚ o uzgodnienie (art. 89. ust. 1) przedkładając, wniosek raport i DUŚ. Organ wydaje postanowienie o zawieszeniu postępowania do czasu zakończenia OOŚ (art. 88 ust. 4). RDOŚ występuje do organu budowlanego o zapewnienie udziału społeczeństwa (art. 90 ust. 2 pkt 1) i o opinię do „inspekcji sanitarnej” (art. 90 ust. 2 pkt 2), która winna być wydana w 30 dni (art. 90 ust. 6), stosowanie art. 106 nie jest wyłączone. RDOŚ uzgadnia przedsięwzięcie po OOŚ (art.90 ust.1). Postanowienie w tej sprawie wydaje w 45 dni od wystąpienie organu – nie służy odwołanie, nie podlega odpowiedzialności pracownik, który zawinił (art. 90 ust. 7, 8). Organ budowlany przekazuje RDOŚ zgłoszone przez społeczeństwo uwagi i wnioski oraz protokół z rozprawy administracyjnej otwartej dla społeczeństwa art. 90 ust. 3. Organ budowlany wydaje pozwolenie lub zezwolenie, w którym może w szczególności zmienić warunki dotyczące projektu budowlanego (musi jednak uwzględniać inne warunki z DUŚ) – art. 93 .

Jeżeli organ, właściwy do zezwolenia na realizację przedsięwzięcia, uzna, że przedsięwzięcie, inne niż przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, które nie jest bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynika z tej ochrony, może potencjalnie znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, wydaje postanowienie w sprawie nałożenia obowiązku przedłożenia właściwemu miejscowo regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska dokumentów określonych w art. 96 ust. 3 Po otrzymaniu dokumentów, o których mowa w art. 96 ust. 3, RDOŚ stwierdza (w ciągu 14 dni art. 97 ust. 1, pkt 6), w drodze postanowienia, obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 zakres raportu ograniczony (art. 97 ust.4). Na postanowienie służy zażalenie (art. 97 ust. 7) RDOŚ występuje do organu głównego o zapewnienie udziału społeczeństwa (art. 98 ust. 4) RDOŚ uzgadnia przedsięwzięcie po OOŚ (art.98 ust.1), 2) uwzględniając okoliczności określone w art. 98 ust. 2. Postanowienie w tej sprawie wydaje w 45 dni od wystąpienie organu – nie służy odwołanie, nie podlega odpowiedzialności pracownik, który zawinił (art. 98 ust. 7, 8). Organ budowlany przekazuje RDOŚ zgłoszone przez społeczeństwo uwagi i wnioski oraz protokół z rozprawy administracyjnej otwartej dla społeczeństwa art. 98 ust. 5. Właściwy organ wydaje decyzję, o której mowa w art. 96 ust. 1, uwzględniając warunki realizacji przedsięwzięcia określone w postanowieniu, o którym mowa w art. 98 ust. 1. Po otrzymaniu dokumentów, o których mowa w art. 96 ust. 3, RDOŚ stwierdza, w drodze postanowienia (art. 97 ust. 5), (w ciągu 14 dni art. 97 ust. 6) brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 – na postanowienie nie służy zażalenie, nie podlega odpowiedzialności pracownik, który zawinił opóźnieniu (art. 97 ust. 9) Jeżeli z oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 wynika, że przedsięwzięcie może znacząco negatywnie oddziaływać na ten obszar, i jeżeli nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 34 ustawy o ochronie przyrody, RDOŚ odmawia uzgodnienia warunków realizacji przedsięwzięcia (art.98 ust. 1) i 3) Jeżeli z oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wynika, że przedsięwzięcie może znacząco negatywnie oddziaływać na obszar Natura 2000, organ właściwy do wydania decyzji, o której mowa w art. 96 ust. 1, odmawia zgody na realizację przedsięwzięcia, o ile nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 34 ustawy o ochronie przyrody (art. 101 ust. 4).

Zgłoszenia W przypadku przedsięwzięć podlegających zgłoszeniu, których realizacja została zakończona przed dniem wejścia w życie Wytycznych z 03.06.2008 r. (tj. do dnia 30 czerwca 2008 r.), a których zgłoszenie poprzedziło uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach spełniającej wszystkie wymogi dyrektyw OOŚ, Ptasiej i Siedliskowej, możliwe jest ubieganie się o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej. Należy jednak podkreślić, że jest to przypadek wyjątkowy, ponieważ istniała formalna niezgodność instrumentu zgłoszenia z definicją zezwolenia na inwestycję w rozumieniu dyrektywy OOŚ. Doprecyzowania wymaga, że opisany wyjątek dotyczy przedsięwzięcia z I grupy albo przedsięwzięcia z II grupy, dla którego przesądzono o konieczności sporządzenia raportu OOŚ.

Zgłoszenia Dla przedsięwzięć z II grupy, dla których, w ramach prowadzonego postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, właściwy organ wydał postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu OOŚ, należycie je uzasadnił, a następnie stanowisko takie potwierdził w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, nie ma przeszkód, by przedsięwzięcie realizować na podstawie zgłoszenia budowy (nie występuje w takim przypadku niezgodność z dyrektywą OOŚ, ponieważ nie będzie realizowane przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu tej dyrektywy).

Zgłoszenia Ze względu na brzmienie ww. art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego, taki przypadek mógł mieć miejsce jedynie do dnia 14 listopada 2008 r. tj. przed dniem wejścia w życie ustawy OOŚ zmieniającej m.in. Prawo budowlane. Powyższe podejście zmienia zalecenia wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych” Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z 03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów (Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów

Zgłoszenia Powyższe podejście zmienia zalecenia wprowadzone przez Wytyczne z 03.06.2008 r., dla konkursów ogłoszonych przed datą wejścia w życie niniejszych „obecnych” Wytycznych mają zastosowanie reguły zawarte w Wytycznych z 03.06.08 r., chyba że instytucja ogłaszająca konkurs postanowi wykorzystać ww. podejście w ramach toczących się konkursów (Jest to możliwe ponieważ nie powoduje to pogorszenia zasad konkursu, lecz działanie na korzyść potencjalnych beneficjentów

Dzielenie przedsięwzięć Prawidłowo przeprowadzone postępowanie OOŚ (w tym też screenig powinno wykazać całościowy wpływ przedsięwzięcia na środowisko. W przypadku przedsięwzięć powiązanych technologicznie niedopuszczalne jest zatem „dzielenie” ich na części i sporządzanie cząstkowych raportów OOŚ (ale też informacji) dla poszczególnych elementów przedsięwzięcia, które znajdują się na obszarze właściwości jednego organu administracji właściwego do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. - art. 46 ust. 2a UPoś - „Przedsięwzięcia powiązane technologicznie kwalifikuje się jako jedno przedsięwzięcie, także jeżeli są one realizowane przez różne podmioty”;

Niektóre przypadki Zgodnie z pkt 10 lit. b aneksu II dyrektywy Rady nr 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne (dyrektywa EIA) do przedsięwzięć infrastrukturalnych, które mogą podlegać ocenie oddziaływania na środowisko (tzw. II grupa) zaliczono „urban development projects”, czyli „przedsięwzięcia inwestycyjne na obszarach miejskich, włączając budownictwo centrów handlowych i parkingów”.

Niektóre przypadki W opublikowanym w czerwcu 2008 r. przez Komisję Europejską (dalej: KE) na jej stronach internetowych dokumencie „Interpretacja definicji niektórych kategorii projektów z aneksu I i II dyrektywy EIA” dokonano niewiążącej wykładni m.in. przedmiotowego pkt 10 lit. b dyrektywy. Jako przykładowe przedsięwzięcia podlegające pod ten punkt wymieniono m.in. budownictwo mieszkaniowe, szpitale, uniwersytety, stadiony sportowe, kina, teatry oraz wszystkie inne obiekty kubaturowe o podobnej charakterystyce, do których można przypisać cechy: „miejski” i „infrastrukturalny”. KE podkreśla ponadto, że przesądzające znaczenie ma „miejski charakter” danego przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja, co skutkuje zakwalifikowaniem do tej kategorii również tego typu obiektów leżących formalnie poza obszarami miejskimi.

Niektóre przypadki Procedurze screeningu powinien być poddany każdy projekt ze wskzanej wcześniej kategorii, który spełnia łącznie 3 przesłanki: 1. Ma charakter infrastrukturalny, co w niniejszym przypadku należy interpretować jako zamierzenie budowlane lub inną ingerencję w środowisko polegającą na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu i wymagającą uzyskania którejś z decyzji określonych w art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (dalej jako: ustawa OOŚ), a przed 15 listopada 2008 r. – jednej z decyzji określonych w art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (dalej jako: ustawa POŚ);

Niektóre przypadki 2. Ma charakter miejski, co oznacza, że determinujące znaczenie ma miejska natura przedsięwzięcia, a nie jego lokalizacja w granicach administracyjnych miasta; 3. Może potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko – na co wskazuje rodzaj i charakterystyka przedsięwzięcia, jego usytuowanie oraz rodzaj i skala jego możliwego oddziaływania. Interpretując zakres aneksu II należy mieć na uwadze „szeroki zakres i rozległy cel dyrektywy”. Jeżeli przedsięwzięcie nie spełnia którejkolwiek z ww. przesłanek, oznacza to, że nie zalicza się do kategorii „przedsięwzięć inwestycyjnych na obszarach miejskich”, czyli pozostaje poza zakresem przedmiotowym dyrektywy EIA.

Niektóre przypadki Projekty (w tym w trakcie realizacji), dla których możliwe jest wykazanie, w oparciu o obiektywne informacje o przedsięwzięciu, że nie spełniają łącznie 3 przesłanek, o których mowa w pkt 1 niniejszych Zaleceń, w szczególności, że ze względu na swój rodzaj i charakter, usytuowanie oraz rodzaj i skalę oddziaływania nie mogą nawet potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, mogą ubiegać się o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej bez konieczności występowania o decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach. W takim przypadku beneficjent we wniosku o dofinansowanie wypełnia jedynie odpowiednie pole w części dotyczącej wpływu inwestycji na środowisko podając informację, że projekt jest poza zakresem dyrektywy EIA.

Niektóre przypadki Zgodnie ze stanowiskiem KE, projekty o charakterze miejskim takie jak: budowa boisk szkolnych, przedszkoli, sal gimnastycznych, termiczna izolacja budynków itp. nie są objęte aneksem II dyrektywy EIA. Do tego zakresu inwestycji zaliczyć więc można przykładowo także remonty obiektów istniejących oraz przebudowy i dobudowy (np. budowa biblioteki, wydziału czy pawilonu w istniejącym kompleksie zabudowań uczelni, dobudowa sali gimnastycznej), zmiany pokrycia dachu, budowę ścieżek rowerowych, oraz inne przedsięwzięcia, które ze względu na podobny charakter nie mogą znacząco oddziaływać na środowisko.

Niektóre przypadki W przepisach krajowych część przedsięwzięć spełniających ww. kryteria została literalnie wymieniona w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko. Do planowanych przedsięwzięć, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko może być wymagane (przedsięwzięć z II grupy), a które mieszczą się w pojęciu „urban development projects”, należą przykładowo: garaże lub parkingi samochodowe, lub zespoły parkingów, dla nie mniej niż 100 samochodów ciężarowych lub 300 samochodów osobowych; kanały zbiorcze przeznaczone do zbierania ścieków z co najmniej dwóch kanałów bocznych i inne. Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.

Niektóre przypadki W szczególności do analizowanej grupy należą też wymienione w przepisie § 3 ust. 1 pkt 52 obecnie obowiązującego rozporządzenia OOŚ: zespoły zabudowy: przemysłowej na terenie o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha, usługowej na terenie o powierzchni nie mniejszej niż 2 ha, centra handlowe i usługowe o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha lub o powierzchni użytkowej nie mniejszej niż 1 ha, wraz z towarzyszącą infrastrukturą”.  Należy przy tym podkreślić, że określony w przytoczonym przepisie rozporządzenia OOŚ próg: teren o powierzchni nie mniejszej niż 2 ha – powinien być traktowany jako pomocniczy, a nie jako przesądzający o konieczności przeprowadzenia screeningu,

Niektóre przypadki Zgodnie z art. 86 ustawy OOŚ, decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach wiąże organ wydający „decyzje inwestycyjne” określone w art. 72 ust. 1 tej ustawy stąd powinna być ona uzyskana przed uzyskaniem jednej z tych decyzji - w celu naprawienia sytuacji wynikłej z niedopełnienia obowiązków określonych w dyrektywie, inwestor winien wystąpić z wnioskiem o uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w celu przeprowadzenia procedury screeningu.

Niektóre przypadki W przypadku, kiedy organ nie stwierdzi potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w trybie art. 63 ust. 2, a następnie decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach w trybie art. 84 ustawy OOS – uzyskane wcześniej pozwolenie na budowę może być podstawą do dalszej realizacji przedsięwzięcia.

Niektóre przypadki W przypadku, kiedy organ stwierdzi potrzebę przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko i wyda postanowienie w trybie art. 63 ust. 1, a następnie po przeprowadzeniu tego postępowania wyda decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach w trybie art. 82 ustawy OOŚ – konieczne będzie wstrzymanie prowadzonych robót oraz wystąpienie przez inwestora (beneficjenta) z wnioskiem o wznowienie postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę w trybie art. 145 § 1 pkt 8 Kpa, i uzyskanie go ponownie zgodnie z warunkami określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. „W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inna decyzję, która została następnie uchylona lub zmieniona”. Przepis powyższy winien mieć zastosowanie tym bardziej, jeżeli decyzja ostateczna została wydana bez wydania poprzedzającej ją decyzji, która ma dla niej charakter wiążący.

Błędne postępowania W przypadku kiedy zostały już wydane decyzje, które ze względu na ówczesny stan prawny nie uwzględniają właściwej procedury oceny beneficjent powinien złożyć wniosek o uchylenie wcześniejszej decyzji o pozwoleniu na budowę w trybie art. 155 Kpa, w związku z interesem wnioskodawcy, uzyskać decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, a następnie nową decyzję o pozwoleniu na budowę.

Błędne postępowania Możliwość zmiany ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę została określona w art. 36a ustawy Prawo budowlane. Jeżeli beneficjent zamierza realizować przedsięwzięcie w sposób istotnie odstępujący od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę - wówczas powinien wnioskować o zmianę decyzji w trybie art. 36a Prawa budowlanego. Jeżeli pierwotna decyzja obarczona była brakami w zakresie postępowania OOŚ, umożliwi mu to wypełnienie wszystkich wymogów w tym zakresie poprzez uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (w postępowaniu z udziałem społeczeństwa) przed uzyskaniem zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę.

Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę Odstępstwo nieistotne nie może dotyczyć: 1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub terenu, 2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego: kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości, szerokości i liczby kondygnacji, 5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego obiektu przez osoby niepełnosprawne, 6) zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, 7) ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii, uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych przepisami szczególnymi.

Dziękuję za uwagę