Buddyzm Religie świata – Nauka Buddy jest jak diament, niezmienny w swej naturze, jednak błyszczący barwami tła, na którym leży. W ten sposób dopasowała się do kulturowych uwarunkowań poszczególnych krajów, nie tracąc jednocześnie nic ze swej esencji. Także dzisiaj buddyzm znajduje takie formy przekazu, które są odpowiednie dla dobrze wykształconych i niezależnych ludzi Zachodu.

By lepiej poznać czym jest buddyzm, musimy poznać znaczenie podstawowych słów i poznać choć w skrócie historie tej fascynującej religii. Samo słowo „buddyzm” zostało wyselekcjonowane przez zachodnich uczonych, nie tak dawno temu. Jego oryginalna nazwa – dharma, sasana lub buddhasasana funkcjonuje praktycznie w kulturach wschodnich.

Czas i miejsce powstania Buddyzm – "Nauka Przebudzonego" – to system filozoficzno-etyczny uznawany przez wielu ludzi za religię . Buddyzm bywa zaliczany do religii dharmicznych oraz do religii nieteistycznych. Powstał około V w p. n. e.

Twórca religii Siddhārtha Gautama, Założycielem i twórcą jego podstawowych założeń był żyjący od około 560 do 480 roku p.n.e. Siddhārtha Gautama, syn księcia z rodu Śākyów. Siddhatta Gotama głosił, iż człowiek powinien wyrzec się doczesnych pragnień, a także okazywać życzliwość, współczucie i radość w stosunku do innych.

Główne prawdy wiary Pierwsza Szlachetna Prawda o Cierpieniu Buddyzm opiera się na Czterech Szlachetnych Prawdach Pierwsza Szlachetna Prawda o Cierpieniu Druga Szlachetna Prawda o Przyczynie Cierpienia Trzecia Szlachetna Prawda o Ustaniu Cierpienia. Czwarta Szlachetna Prawda o Ścieżce Prowadzącej do Ustania Cierpienia

Główne prawdy wiary Aby w pełni zrozumieć Cztery Szlachetne Prawdy, Budda zalecał podążać Ośmioraką Ścieżką, na którą składają się: Właściwy Pogląd Właściwe Postanowienie Właściwe Słowo Właściwy Czyn Właściwe Zarobkowanie Właściwy Wysiłek Właściwa Uważność Właściwa Medytacja

Święte księgi. Kanon Palijski to najstarsze teksty zawierające nauki Buddy. Zostało ostatecznie ustalony w I w n.e. spisany jest w staroindyjskim języku pali, którym posługiwał się budda. Nazywa się „Tipitaka” co oznacza „potrójny kosz”. Składa się z trzech części (koszy): Winajpitaki - kosza dyscypliny czyli reguły zakonnej Suttapitaki - kosza kazań dotyczących koła wcieleń, prawa karmy i drogi do wyzwolenia Abhidhammapitaki – kosza zawierającego traktaty z psychologii filozofii i metafizyki. Jako, że buddyzm nie jest jednolitą religią - ma wiele szkół i tradycji, tak też posiada wiele różnych "świętych ksiąg". Niektóre teksty w buddyjskich świętych księgach są wspólne dla wszystkich lub poszczególnych tradycji. Jednak w większości różnią się one bardzo od siebie treścią, językiem i organizacją.

Miejsca święte Bodh Gaja – miejscowość w północno-wschodnich Indiach (stan Bihar). Według tradycji buddyjskiej tu rosło święte drzewo figowe (Ficus religiosa, Bodhi), pod którym Siddhartha Gautama (a przed nim czterech jego mistycznych poprzedników) dostąpił przebudzenia (bodhi), stając się Buddą (Przebudzonym). Najstarszą budowlę sakralną w Bodh Gaja była mała świątynia z czasów

Miejsca święte Kushinagar lub Kusinigar to miejsce buddyjskich pielgrzymek położone obok niewielkiej miejscowości Kasia, w okręgu Kushinagar w stanie Uttar Pradesh. Kushinagar był jednym z dwóch głównych miast królestwa Malla w starożytnych Indiach. Tam właśnie, niedaleko rzeki Hiranyavati, Gautama Budda osiągnął Parinirwanę i został skremowany.

Miejsca święte Lumbini – jedno z czterech świętych miejsc buddyzmu. Według tradycji urodził się tu książę Siddhartha Gautama, który stał się potem Buddą Śakjamunim. Lumbini leży w północnej części subkontynentu indyjskiego, w południowym Nepalu, 25 kilometrów na wschód od Kapilavastu

Miejsca święte Sarnath - miejscowość w północnych Indiach, położona 13 kilometrów na wschód od Waranasi (stan Uttar Pradesh). Jedno z czterech najświętszych miejsc buddyzmu, w którym według tradycji Budda Siakjamuni wygłosił swoje pierwsze kazanie na temat "Wprawienia w Ruch Koła Dharmy"

Święta Buddę, Dharmę (buddyjskie nauki) oraz Buddyjskie święta czczą przede wszystkim „Trzy Klejnoty” czyli : Buddę, Dharmę (buddyjskie nauki) oraz Sangę (wspólnotę duchową).

Święta Wesak : obchody rocznicy Oświecenia Buddy Pełnia księżyca w maju lub czerwcu   Dzień Dharmy : uczczenie Nauki Buddy Pełnia księżyca w lipcu Wkrótce po osiągnięciu Oświecenia Budda podniósł się z miejsca medytacji, po czym odnalazł swych byłych uczniów w miejscowości o nazwie Sarnath, w północnych Indiach, by podzielić się z nimi tym doświadczeniem. Wydarzenie to można potraktować jako początek buddyzmu i to do niego właśnie nawiązuje Dzień Dharmy. Czytane tego dnia na głos fragmenty pism buddyjskich dają pożywkę dla głębokiej refleksji. Przede wszystkim jednak  w Dzień Dharmy buddyści odczuwają i wyrażają wdzięczność dla Buddy i innych oświeconych mistrzów za to, iż podzielili się oni swymi naukami z resztą ludzi.

Święta Dzień Sanghi: oddanie szacunku i wyrażenie wdzięczności Wspólnocie Duchowej Pełnia księżyca w listopadzie W Dzień Sangi buddyści oddają cześć zarówno tej idealnej wspólnocie duchowej, jak i tej istniejącej lub tworzonej przez nich samych. Dzień Sangi to czas dawania prezentów i choć na Wschodzie nie odgrywa większej roli, to wśród buddystów na Zachodzie cieszy się on dużym powodzeniem.

Święta Dzień Parinirwany: śmierć Buddy Pełnia księżyca w lutym Może się wydać dziwnym, iż buddyści obchodzą rocznicę śmierci Buddy. (Umarł on w wieku 80 lat, nauczając przez około czterdzieści lat po osiągnięciu Oświecenia). Buddyzm naucza jednak o nietrwałości wszystkich rzeczy, stąd utratę nawet bliskich czy niezastąpionych osób powinno się zaakceptować, a nie pogrążać w niekończącej się żałobie i bólu. Fragmenty „Sutty o Parinibbanie” opowiadającej historię - wzruszających swą godnością - ostatnich dni Buddy, odczytywane są w Dzień Parnirwany. To święto przypomina nam samym o przyszłej nieuniknionej śmierci, a także śmierci znanych nam, niedawno zmarłych ludzi. Dla nich przeprowadza się specjalne medytacje oraz rytuały, mające im udzielić pomocy, gdziekolwiek, by się nie znajdowali.

Prezentację przygotował : Grzegorz Grabowski Kl. VI „a”