Autorzy: klasa VI pod opieką Aleksandry Rojszczyk Moja Parafia Autorzy: klasa VI pod opieką Aleksandry Rojszczyk Czerwiec 2009 Copyright © Wszelkie prawa zastrzeżone. Nie należy kopiować żadnej części tej prezentacji

Spis treści Wspólnota parafii Wilkowiecko Dom Plebański Legendy o Wilkowiecku Nazwa miejscowości Początki parafii Mikołaj z Wilkowiecka Historia kościoła z Wilkowiecka Rozbudowa kościoła Odpusty Dzwon kościelny Zabytki ruchome Dom Plebański Rozpoczęcie budowy nowej plebanii Pięciu ostatnich księży Cmentarz Krzyże i kapliczki przydrożne Galeria

Wspólnota parafii Wilkowiecko     Parafia istniała już w połowie XIV w. Utworzona została na obszarze wydzielonym z parafii św. Marcina w Kłobucku i leżała na rubieżach ówczesnej diecezji krakowskiej graniczącej z archidiecezją gnieźnieńską. W okresie reformacji, na skutek zamieszek religijnych, w parafii nie było proboszcza, a kościół służył innowiercom. W końcu XVI w. stał się ponownie miejscem kultu katolickiego.

Legendy o Wilkowiecku Istnieją dwie legendy, które wyjaśniają pochodzenie nazwy miejscowości. -Pierwsza z nich mówi o ogromnych borach pokrywających te tereny z mnóstwem wszelakiego zwierza, także wilków. W okresie zimy, na polanie niedaleko traktu Kraków-Sieradz gromadziły się i wyły, co wszystkich wprawiało w trwogę. Od słów „wilki” i „wiece” powstała nazwa miejscowości. -Druga legenda mówi o rozległej polanie znajdującej się w głębokich borach blisko traktu z Częstochowy, w pobliżu Kłobucka. Na czas wyborów zjeżdżało się tu mnóstwo okolicznych rodów, urządzając wielkie wiece. Właśnie na ich pamiątkę nadano temu miejscu nazwę Wilkowiecko.

Nazwa miejscowości Na podstawie wyników prac archeologicznych z lat 30 i 50 należy sądzić, że tereny dzisiejszego Wilkowiecka zamieszkiwane były już 2000 lat p.n.e.. Po raz pierwszy nazwa miejscowości wymieniona jest w dokumentach z 1220 roku. Nazwa w dokumentach łacińskich brzmiała Wylkogeczsko, Vilkoyesco czy też Wilcogeczko. Dopiero w późniejszych polskich dokumentach figuruje jako Wielkowiecko i Wilkowiecko.

Początki parafii Fundator kościoła oraz rok jego budowy jest nieznany. Pierwsza wzmianka o parafii Wilkowiecko, z której składano świętopietrze, pochodzi z 1354 roku. Parafia została wydzielona z parafii Kłobuck.

Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Wieluniu. Mikołaj z Wilkowiecka Mikołaj urodził się w 1524 r. prawdopodobnie we wsi Wilkowiecko. Wywodził się ze szlacheckiego rodu pieczętującego się herbem Nekanda-Trepka, którego korzenie sięgają do czasów Kazimierza Wielkiego. Mikołaj z Wilkowiecka był Paulinem na Jasnej Górze oraz kaznodzieją na Skałce w Krakowie. Kazania Mikołaja przetrwały w formie książki i pism zebranych na Jasnej Górze. Pod koniec życia mieszkał w zakonie paulinów w Wieluniu, gdzie zmarł w 1601 r. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Wieluniu.

Mikołaj był świetnym poetą. Dramat jego autorstwa pt Mikołaj był świetnym poetą. Dramat jego autorstwa pt.: ,,Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim’’ napisany w 1580 roku do dziś jest wystawiany na deskach teatralnych. Historia na podstawie Ewangelii odtwarza dzieje Zmartwychwstania, by w świadomości wiernych utrwalić prawdy wiary związane z boską naturą Chrystusa. Napisana ośmiozgłoskowcem, składa się z sześciu części; te z kolei obejmują 35 mniejszych jednostek kompozycyjnych - różniących się między sobą doborem osób dramatu.

Historia kościoła w Wilkowiecku Świątynia murowana - zlokalizowana równolegle do drogi prowadzącej do wsi Mokra - istniała już w połowie XV w. Z tej świątyni zachowało się prezbiterium i kruchta z wieżą, które wkomponowane w bryłę obecnego kościoła stanowią wschodnie i zachodnie ramiona transeptu. Istniejący budynek kościoła został wybudowany w 1931 r. staraniem ks. Mieczysława Zawadzkiego według projektu Józefa Krupy z Warszawy. Poświęcił go ks. Zygmunt Zawadzki, dziekan kłobucki . Prace nad wystrojem wnętrza prowadzili kolejni proboszczowie: ks. Franciszek Łojek i ks. Marian Krzyżanowski. Staraniem ks. Władysława Maciąga i ks. Bogdana Kanafy świątynia otrzymała ołtarz główny, zaprojektowany i wykonany przez Aleksandra Małka z Częstochowy. Konsekracji kościoła dokonał biskup Stanisław Czajka 29 czerwca 1958 r.

W 1908 r. część wsi Rębielice Królewskie została przyłączona do parafii w Dankowie. W części Wilkowieckiej Rębielic Królewskich wybudowano w  1890 r. kaplicę p.w. św. Rocha i poświęcono 6 października 1892 r. Służyła ona jako kościół filialny. W 1991 r. Rębielice Królewskie zostały wyłączone z parafii Wilkowieckiej i stały się parafią. W 1937 r., w związku z erygowaniem ekspozytury w Opatowie, biskup Teodor Kubina wyłączył północną część tej wioski z parafii Wilkowiecko, do której dotąd należała.

Rozbudowa kościoła W sierpniu 1930r. Rozpoczęto budowę kościoła. Dokument o nieznanej treści w szklanym naczyniu zamurowany został w cokole niedaleko kamienia umieszczonego w południowo – zachodnim jego narożu z napisem: ,,9 IX 1930r.’’ Obecny kształt świątyni to wynik przebudowy. Prezbiterium oraz wieża datowane są na rok 1760. Ołtarz wykonany został w XVIII w. Najstarszym elementem jest XVII-wieczna chrzcielnica z drewna polichromowanego.

Odpusty - W rocznicę poświęcenia kościoła. W pierwszą niedzielę po św. Franciszka Św. Mikołaja patrona kościoła- 6 grudnia Św. Józefa – 1 maja

Dzwon kościelny Świadkiem zamierzchłych czasów jest dzwon ufundowany przez Adama Walewskiego. Do II wojny światowej obwieszczał wszystkie ważne wydarzenia. Został zrabowany przez Niemców w czasie II wojny światowej, odnaleziony został w końcu lat 40. Był jednak uszkodzony i musiał być przetopiony. Na jego zewnętrznej stronie widnieje napis: ,,Odlała mnie Śląska Odlewnia Dzwonów we Wrocławiu. Jezus, Maria, Boże zachowaj nas. Wilkowiecko 1947r. Odlano mnie ze starego dzwonu z 1596 roku.”

Zabytki ruchome W kościele parafialnym znajdują się 23 zabytki ruchome wpisane do rejestru zabytków. 1.Chorągiew Procesyjna czas powstania XX w. 2.Chrzcielnica czas pow. XVII w. 3.Feretron czas pow. 2 poł. XIX w. 4.Feretron czas pow. 4 ćw. XIX w. 5.Kielich czas pow. poł. XIX. W. 6.Rzeźba Krucyfiks czas pow. 2 poł. XVIII w. 7.Krzyż Ołtarzowy czas pow. 2 poł. XIX w. 8.Lichtarz czas pow. pocz. XX w. 9.Lichtarz czas pow. XIX w. 10.Obraz-Matka Boska Częstochowska czas pow.2 poł. XVIII w. 11.Monstrancja czas pow. 1 poł. XIX w. 12.Ołtarz boczny kaplica pn. czas pow. ok. poł .XVIII w.

13. Ołtarz boczny lewy czas pow. ok. poł. XVIII w. 14 13.Ołtarz boczny lewy czas pow. ok. poł. XVIII w. 14.Ołtarz Główny czas pow. 2 poł. XVIII w. 15.Kapa (hafty) czas pow. 1 poł XVIII w. 16.Płaskorzeźba- św. Anna Samotrzecia czas pow. ok. poł. XVIII w. 17.Pulpit czas pow. XIX/XX w. 18.Rzeźba- św. Mikołaj czas pow. 2 poł. XVIII w. 19.Świecznik wiszący czas pow. pocz. XX w. 20.Obraz- św. Rodzina czas pow. 2 poł XIX w. 21.Rzeźba- św. Anna czas pow. 2 poł. XVIII w. 22.Fragment Kolumienki czas pow. XVII w. 23.Rzeźba Aniołek czas pow. 2 poł. XIX w.

Dom Plebański Anonimowy autor w kronice Wilkowiecka umieścił zapis: „ Dom Plebański z drzewa, kryty słomą, o dwóch pokojach i jednej kuchni w złym stanie, wszystko to chyli się ku upadkowi.” „Stodoła z drzewa, kryta słomą o dwóch sąsiekach w miernym stanie. Obora, stajnie i chlewiki drewniane, kryte słomą . Zabudowania i ogród ogrodzenia nie posiadają.”

Rozpoczęcie budowy nowej plebanii Zapis z roku 1888-1897. Ksiądz Żydaczewski w roku 1897 rozpoczął budowę nowej plebani z pieniędzy zebranych przez parafian. Po śmierci księdza Żydaczewskiego w 1897 roku plebanię kończył ksiądz Sikorski. Był to budynek murowany z kamienia, kryty dachówką o trzech pokojach, kuchni, sieni frontowej i kuchennej, podpiwniczonej spiżarki oraz jednego pokoju na poddaszu. Stodoła drewniana kryta słomą o dwóch sąsiekach w dobrym stanie. W 1888 roku wybudowany został dom dla służby kościelnej. Dom dla organisty blisko kościoła, mający dwie stancje z komórką, kryty słomą.

Nazwiska pięciu ostatnich księży ks. Jerzy Mielczarek 1990-1993 r. ks. Marek Czarnecki 1993-1996 r. - ks. Józef Zawiślak 1996-1998 r. - ks. Krzysztof Mońka 1998-2001 r. ks. Wiesław Sochański od lipca 2001 r.

Cmentarz Cmentarz grzebalny położony jest w zachodniej części wsi przy ul .Płk . Chodakowskiego. W 1900 r. cmentarz powiększony o jedną morgę ziemi , z daru dziedzica wsi Bogusławskiego. Wiosną 1900 r. okopany rowem i ogrodzony żerdziami. Wejście na cmentarz urządzone z drogi opatowskiej. 9 grudnia 1900 r. został poświęcony za pozwoleniem księdza biskupa. W 1910 r. cmentarz został ogrodzony murem nakrytym dachówką oraz wstawiono dwie dębowe bramy.

W północno - wschodniej części cmentarza w okresie międzywojennym , znajdował się grobowiec prawdopodobnie dziedzica wsi Wilkowiecko, być może dziedzicem był Józef Czernik lub jego żona Tekla zmarła 1864 r. będąc już wdową. Od lat 50 –tych XX wieku zmieniła się architektura cmentarza, w miejsce drewnianych i kamiennych krzyży zaczęto ustawiać na grobach płyty nagrobne. W latach 80 – tych staraniem ks. Mariana Wątka wykopana została studnia oraz wybudowany został śmietnik i schowek dla grabarza. W roku 1991 proboszcz ks. Jerzy Mielczarek w miejsce starego zniszczonego krzyża postawił nowy metalowo – drewniany. W styczniu 1945 r. na terenie wsi , w czasie walk wojsk rosyjsko – niemieckich poległo dużo żołnierzy których ciała pogrzebane zostały pod murem cmentarza.

Krzyże i kapliczki przydrożne Wszystkie wymienione krzyże i kapliczki zostały zniszczone przez Niemców osiedlonych w wiosce w czasie okupacji. - Istniały cztery krzyże drewniane. Jeden na granicy wsi Wilkowiecko i Opatów. Drugi przy drodze do młyna obok sadzawek. Trzeci w ogródku rodziny Wąsa, obecnie Adama Mazika, czwarty na skrzyżowaniu drogi do Kłobucka i drogi na Kurzelowie obok Mieczysława Bekusa. - Źródła wymieniają dwie kapliczki. Kapliczka św. Jana, murowana, dość przestrzenna, przy drodze do Kłobucka obok mostu na rzeczce. Kapliczka drewniane również dość przestrzenne, przy drodze do Rębielic w miejscu gdzie dziś znajduje się zlewnia mleka.

Kapliczki i krzyże przydrożne Galeria Kościół Kapliczki i krzyże przydrożne Cmentarz

Kościół

Krzyże i kapliczki przydrożne

Cmentarz